شرکت‌ها چگونه می‌توانند از IaaS استفاده کنند

زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS) یکی از سه مدل سرویس پایه‌ای رایانش ابری همراه با بستر به عنوان سرویس (PaaS) و نرم‌افزار به عنوان سرویس (SaaS) است. همانند سایر خدمات رایانش ابری IaaS دسترسی به منابع رایانشی در یک محیط مجازی، "ابر"، در یک شبکه اتصال عمومی که معمولا اینترنت است را فراهم می‌کند. در مورد IaaS منابع رایانش که ارائه می‌شوند به طور خاص مربوط به سخت‌افزار مجازی هستند، به عبارت دیگر زیرساخت‌ رایانشی ارائه می‌شود. این تعریف شامل ارائه خدماتی مانند فضای سرور مجازی، اتصالات شبکه، پهنای باند، آدرس آی پی و بالانسر بار (متعادل‌کنندۀ بار) است. از نظر فیزیکی مخزنی از منابع سخت‌افزاری از یک دامنه سرورها و شبکه‌ها که معمولا در بین مراکز داده (دیتاسنترها) متعددی توزیع و پراکنده شده است ارائه می‌شود که ارائه دهندۀ خدمات ابری مسئول نگهداری آنها است. از طرف دیگر به کلاینت (مشتری یا کاربر) اجازه دسترسی به بخش‌های مجازی داده می‌شود تا بتواند بسترهای IT خودش را ایجاد کند.
شرکت ها نیز می‌توانند از IaaS همراه با دو نوع دیگر میزبانی ابری به منظور ایجاد ساختارهای IT مقیاس‌پذیر استفاده کنند که در این شرایط پیچیدگی و هزینه مدیریت سخت‌افزار زیربنایی به ارائه دهندۀ خدمات ابری برون‌سپاری می‌شود. اگر مقیاس عملیات تجاری مشتریان دارای نوسان باشد یا آنها به دنبال گسترش عملیات خود باشند می‌توانند هر زمان که نیاز داشتند از منابع ابری استفاده کنند و لازم نیست که خودشان سخت‌افزار مورد نیاز را خریداری، نصب و یکپارچه‌سازی کنند.(سیارک) 
در ادامه چندین مثال آورده شده است که نشان می‌دهد شرکت‌ها چگونه می‌توانند از IaaS استفاده کنند:
• زیرساخت شرکت؛ توسط شبکه‌های تجاری داخلی مانند ابرهای خصوصی و شبکه‌های محلی مجازی، که از سرورهای متجمع و منابع شبکه‌ای استفاده می‌کنند و یک واحد تجاری یا کسب و کار می‌تواند داده‌های خود را ذخیره کند و برنامه‌های کاربردی مورد نیاز برای انجام فعالیت‌های روزانه خود را اجرا کند. کسب و کار در حال گسترش می‌تواند زیرساخت‌های خود را مطابق با رشد خود مقیاس‌بندی کند در حالی که ابرهای خصوصی (فقط توسط خود کسب و کار قابلیت دسترسی دارند) به منظور ذخیره‌سازی و انتقال داده‌ها و اطلاعات حساس به برخی از مشاغل که به آنها نیاز دارند مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• میزبانی ابری؛ میزبانی وب‌سایت‌ها بر روی سرورهای مجازی که بر روی منابع مشترک سرورهای فیزیکی تاسیس می‌شوند. به عنوان مثال وبسایتی که در ابر میزبانی می‌شود می‌تواند از افزونگی ارائه شده توسط شبکه گسترده‌ای از سرورهای فیزیکی و همچنین مقیاس‌پذیری بر مبنای تقضاه بهره‌مند شود تا با بتواند پاسخگوی تقاضاهای غیرمنتظره بر روی سایت باشد.
• مراکز داده مجازی (دیتاسنترهای مجازی یا VDC)؛ یک شبکه مجازی از سروهای مجازی به هم‌پیوسته که می‌تواند به منظور بهبود قابلیت‌های میزبانی ابری، زیرساخت‌های IT شرکت یا یکپارچه‌سازی تمامی عملیات درون یک ابر عمومی یا خصوصی مورد استفاده قرار گیرد.

یک زیرساخت معمولی به عنوان یک سرویس خدماتی می‌تواند مزایا و ویژگی‌های زیر را به همراه داشته باشد:
• مقیاس‌پذیری؛ منابع هر زمانی که کلاینت به آنها نیاز داشته باشد در دسترس وی خواهند بود و بنابراین هیچ تاخیری در گسترش و توسعه ظرفیت و همچنین هیچ گونه اتلافی از ظرفیت استفاده نشده وجود نخواهد داشت.
• عدم نیاز به سرمایه‌گذاری در سخت‌افزار؛ سخت‌افزار فیزیکی زیربنایی که یک سرویس IaaS را پشتیبانی می‌کند توسط ارائه دهنده خدمات ابری نصب و نگهداری می‌شود، که باعث صرفه‌جویی در وقت و هزینه انجام این کار در سمت کلاینت می‌شود.
• سبک سودمند هزینه؛ دسترسی به سرویس و خدمات بر مبنای تقاضا خواهد بود و کلاینت فقط برای منابعی که واقعا از آن استفاده می‌کند هزینه پرداخت می‌کند.
• استقلال مکانی؛ معمولا می‌توان از هر مکانی که یک اتصال اینترنت و یک پروتکل امن که ابر اجازه استفاده از آن را بدهد وجود داشته باشد، به سرویس دسترسی داشت.
• امنیت فیزیکی مکان مراکز داده (دیتاسنترها)؛ سرویس‌ها و خدمات از طریق یک ابر عمومی یا ابرهای خصوصی که به شکل بیرونی توسط ارائه دهنده خدمات ابری میزبانی می‌شوند در دسترس هستند، که این باعث بهره‌مندی از امنیت فیزیکی سرورها می‌شود که درون یک مرکز داده میزبانی می‌شوند.
• عدم وجود حتی یک نقطه شکست؛ به عنوان مثال اگر یک سروی بر روی سوئیچ شبکه خراب شود، گسترۀ خدمات بخاطر دامنه منابع سخت‌افزاری باقی‌مانده و تنظیمات افزونگی تحت تاثیر قرار نخواهد گرفت. در بسیاری از سرویس‌ها اگر کل یک دیتاسنتر نیز آفلاین شود، نه تنها یک سرور، باز هم سرویس IaaS می‌تواند به شکل موفقیت‌آمیزی اجرا شود. ترجمه  itrans.ir