رفتن به فضا موجب کمر درد می شود (قسمت سوم) یوگا در فضا

به گزارش (سیارک)  از آنجایی که هیچ کسی کمردرد و انحلال عضله را دوست ندارد، چانگ استدلال کرد که بایستی از قبل اقداماتی متقابل در نظر گرفته شود تا فضانوردان دو تا سه ساعت تمرین روزانه در ایستگاه فضایی داشته باشند. گرچه ماشین‌های ورزشی آنها روی طیف وسیعی از موضوعات از جمله قلبی و عروقی و اسکلتی متمرکز است اما این تیم معتقد است که فضانوردان نیازمند برنامه‌های تقویت هسته عضلانی هستند که روی ستون فقرات متمرکز باشد.

علاوه بر وضعیت «پهلو جنینی» که فضانوردان در بی‌وزنی از آن استفاده می کنند تا قسمت پایین کمر را به حالت کشیده درآورده یا کمردرد را کاهش دهند، چانگ یوگا را پیشنهاد داد. اما او می داند که این در گفتن آسان است نه در عمل. «بسیاری از یوگاها بستگی به اثرات جاذبه دارند مثلا یوگای downward dog که در آن کشیدگی در همسترینگ، ماهیچه‌های ساق پا، پشت گردن و شانه ها به خاطر جاذبه زمین امکان پذیر است. زمانی که این جاذبه از بین برود، نمی تواند همان فایده را داشته باشد».
هر ماشین در ایستگاه فضایی نیز بایستی با توجه به وزن، اندازه و هر عواقبی که امکان دارد در این ایستگاه پیش آید، بایستی طراحی گردد. چانگ و دیگر محققان با تیم واقعیت مجازی روی این موضوع همفکر هستند که برنامه‌های ورزشی مختلفی که فضانوردان را قادر می سازند تا دوستان ، خانواده و حتی فالوورهای توویتر خود را جهت الحاق به آنها در تمرین مجازی دعوت نمایند، تکرار روزانه این تمرینات را سرگرم‌کننده تر و رقابتی تر خواهد کرد. (سیارک)  
یکی از هم تیمی‌های چانگ شخصا این درد را داشته است. دکتر اسکات پارازینسکی تنها فضانوردی است که به قله اورست رفته است. او بعد از بازگشت از ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) به زمین، فتق دیسک را تجربه نمود. کمتر از یک سال بعد، زمانی که اولین بار اقدام به صعود اورست نمود، با هواپیما نقل مکان شد. بعد از فرایند توانبخشی، در نهایت قله را فتح نمود. حال او با فضانوردان جدید درباره روش هایی که می توانند شرکت کنند تا درباره سلامتی شان در بی وزنی به آنها کمک نماید، صحبت می کند.
چانگ گفت: حفظ سلامتی و تندرستی فضانوردان حداقل کاری است که می‌توانند انجام دهند.
او گفت: «وقتی گروهی از فضانوردان برمی‌گردند، می‌گویند که از یک سمت ایستگاه فضایی، این سیاره آبی زیبا را می‌بینند. چیزیکه برای آن ها عزیز و گرانقدر است روی این سیاره کوچک ظریف است. و آنها از پنجره دیگر به بیرون نگاه می کنند و تنها بی‌نهایتی را می‌بینند که تا سیاهی ادامه دارد و با احساسات متفاوتی از خودشان و جایگاه خودشان در روی زمین باز می‌گردند.
«همه آنها متعهد به پیشبرد دانش فضایی و ساخت گام‌های رو به جلو به هر روشی است که برای گروه بعدی می توانند انجام دهند.»