تأثیرات روانی در آغوش گرفتن
بازتاب شناسی بالینی نیز چندین تحقیق را با تلاش جهت ایجاد شواهد علمی مناسب برای استفاده از بازتاب شناسی در افزایش تندرستی دارد. با توجه به چندین آزمایش کنترل شده تصادفی ، شواهد نشان می‌دهند که از بازتاب شناسی می‌توان برای کمک به کاهش اضطراب، افسردگی، سردرد، علائم درد در بیماران سرطانی و اسکلروز چندگانه و نیز زنان یائسه به همراه افزایش سلامت ذهنی استفاده کرد.
همچنین، یک توجیه برای منافع بازتاب شناسی، ارتباط یا تأثیر بین فردی متخصص بوده است؛ اما محققان شروع به اضافه کردن گروه‌های شاهدی کرده‌اند که ماساژهای عمومی پا را انجام می‌دهند و در نتیجه تأثیرات لمس ساده انسانی را معادل سازی می‌کنند . موضوعات این رشته، شامل اختلافاتی در بین متخصصان در مورد برنامه‌ریزی بازتاب شناسی و فقدان مراکز آموزش استاندارد است.
تحقیق روی تأثیرات روانی در آغوش گرفتن (بغل کردن)، بینش هیجان‌انگیزی را در مورد تأثیرات مثبت رفتار صمیمی فراهم کرده است. به‌عنوان مثال، پرداختن به رفتارهای بغل کردن و نیز بوسیدن شریک جنسی می‌تواند پریشانی روانی شما را کاهش دهد و روی پروتئین‌هایی که سلامتی و تندرستی را افزایش می‌دهند، تأثیر بگذارد . همچنین بغل کردن بین شریک‌های جنسی می‌تواند سطح کورتیزول و فشارخون را کاهش دهد و سطح بالاتری اکسی توسین (هورمون پیوندی) را افزایش دهد.
چرا انسان آمیزش جنسی انجام می‌دهد
بنابراین، لمس بین فردی (در اینجا به شکل ماساژ درمانی، بازتاب شناسی بالینی، بغل کردن و در آغوش گرفتن مطرح شده است) شواهد فراوانی از اهمیت آن را برای تندرستی فیزیکی و روانی نشان داده است. از لحاظ لذت‌گرایی، لمس کردن می‌تواند احساس لذت، رضایت و آرامش را ایجاد کند ؛ ضمن اینکه به ما امکان می‌دهد که از آن برای انجام دستاوردهای فضیلت گرای بیشتر مثل ارتباط و پیوند با کسانی که دوستشان داریم، استفاده کنیم.
چرا باید به اندازه دخترها پسرها را در آغوش بگیرید و تا چه سنی می توانید این کار را انجام دهید؟
امروز چند بار در آغوش گرفتی؟ سوال رایجی که نه تنها در کتاب های روانشناسی، بلکه در خیابان های شهر نیز یافت می شود. استیکرها و گرافیتی‌هایی با این عبارت به طور مرتب در سراسر جهان ظاهر می‌شوند - به عنوان یادآوری اینکه در آغوش گرفتن برای همه، صرف نظر از سن و موقعیت، ضروری است. بغل کردن نه تنها دلپذیر ، بلکه برای سلامتی نیز مفید است.
روانشناس خانواده در مورد چگونگی در آغوش گرفتن صحیح کودکان و نوجوانان و اینکه چرا فقدان آغوش برای پسران خطرناک است صحبت کرد. و همچنین لیستی از پنج بازی ساده و مفید لمسی تهیه کرد.
چرا در آغوش گرفتن برای سلامتی و رشد مفید است؟
آغوش گرفتن در روز توسط روانشناسان محبوب به خوبی منتشر می شود و حتی برای کسانی که به علم علاقه ندارند نیز شناخته شده است. نویسنده این نظریه یک روانشناس از ایالات متحده، ویرجینیا ساتیر است. در واقع، بدون در آغوش گرفتن و لمس کردن، افراد بیشتر مستعد افسردگی، بیماری و حتی پیری زودرس هستند.
آزمایش‌های مکرر تأیید می‌کند که ۲۰ ثانیه در آغوش گرفتن به طور قابل توجهی خلق و خو را بهبود می‌بخشد، تولید اندورفین را تحریک می‌کند، اضطراب را تسکین می‌دهد، اعتماد به نفس ایجاد می‌کند، سیستم ایمنی را فعال می‌کند، باعث هجوم خون به قسمت‌هایی از بدن می‌شود که در تماس هستند. این یک راه ارتباطی جهانی است که برای مردم همه قاره ها قابل درک است.
وقتی یک فرد را در آغوش می گیرید، می توانید تنش یا آرامش او را احساس کنید، درک کنید که چقدر آماده است تا نزدیکتر شود، حمایت کنید و در پاسخ احساسات مثبت دریافت کنید. در مورد در آغوش گرفتن والدین و فرزندان، این راهی برای نشان دادن عشق، محبت، مراقبت است. کودکی که در آغوش مادر یا سایر بزرگسالان مهم ، آرام می شود، گرم می شود، احساس امنیت می کند، یعنی نیازهای مهم را برآورده می کند. بزرگسالی که کودکی را در آغوش می گیرد، اندورفین ترشح می کند، خلق و خوی را بهبود می بخشد، مسئولیت و مراقبت خود را نسبت به شخص دیگری نشان می دهد، نیاز و اهمیت او را تایید می کند، که برای بهزیستی طبیعی نیز بسیار مهم است.
متخصصان برجسته در زمینه روانشناسی بارها ثابت کرده اند که بدون در آغوش گرفتن و تماس فیزیکی فرد احساس تنهایی می کند، تحریک پذیر و گوشه گیر می شود.
در چند سالگی بغل کردن اهمیت ویژه ای دارد
نوزاد در حالی که هنوز در رحم است با مادر ارتباط برقرار می کند. او صدایی را می شنود، به لمس و احساسات مادرانه واکنش نشان می دهد. به همین دلیل است که بلافاصله پس از تولد کودک، بسیار مهم است که او را تا حد امکان در آغوش بگیرید بالاخره تولد برای او استرس زا است، جدایی از مادرش. تماس فیزیکی به کودک احساس امنیت، محیطی آشنا، حمایت و زمینه ای برای رشد بیشتر می دهد. کودک آرام تر و مطمئن تر خواهد بود، با لذت و بدون ترس، اگر بداند که مادرش نزدیک است، شروع به کشف دنیای اطراف خود می کند.
در سال اول زندگی، احساس به اصطلاح تماس پوست با پوست برای کودکان بسیار مهم است. بنابراین، در هر تعویض پوشک ، نوازش شکم و پشت کودک را فراموش نکنید. با کف دست های گرم پاها و بازوهای او را لمس کنید، هنگام استفاده از کرم یا پودر ، ماساژ سبک انجام دهید. بدون هیچ دلیلی کودک را در آغوش بگیرید و ببوسید - هر بار قطعاً بسیار ضروری خواهد بود و اضافی نیست.
در آغوش گرفتن کمتر پسرها از دخترها اشتباه بزرگی است
یکی از رایج ترین باورهای غلط در تربیت پسران این است که آنها را نباید زیاد در آغوش گرفت، ببوسید و تحسین کنید . می گویند در غیر این صورت مردان واقعی بزرگ نمی شوند، بلکه تمام زندگی خود را «پسر مامان» خواهند بود. این درست نیست. کودکان در سه سال اول زندگی تفاوت های روانی جدی در تحصیلات بر اساس جنسیت ندارند. به عبارت ساده تر، محبت مادر، آغوش، حمایت و حمایت هم برای پسران و هم برای دختران به یک اندازه مورد نیاز است. برای آنها مهم است که بغل شوند، روی زانو گذاشته و نگه داشته شوند.
از حدود 4 سالگی، مادر می تواند کودک بزرگ شده خود را در آغوش بگیرد یا ببوسد. این یک سیگنال است که ارتباطات بدنی باید تغییر کند، اما در هیچ موردی نباید متوقف شود. زمان بازی‌های مختلف قلقلک دادن، کشتی طنز، مبارزه با بالش فرا رسیده است. اگر کودک می‌خواهد روی زانوهای شما بنشیند و کتاب مورد علاقه‌اش را با شما بخواند یا وقتی ناراحت است یا ضربه می‌خورد، کودک را در آغوش بگیرید و امتناع نکنید.
از تلاش برای در آغوش گرفتن با این کلمات دست نکشید: تو دیگه بزرگ شدی." کودک بزرگ خود را به آرامی و محکم در آغوش بگیرید مانند یک کودک یک ساله، گرمای خود را با او در میان بگذارید، اجازه دهید او احساس امنیت کند. فقط چند دقیقه کافی است تا او برای بازی های جدید و شوخی ها شارژ شود.
و یک نکته مهم دیگر: پسرانی که در سنین زیر 7 سال، آنقدر محبت و آغوش مورد نیاز را دریافت نکردند، تبدیل به مردانی می شوند که به دنبال فرصتی برای ارضای این نیاز کودکانه خواهند بود. این چگونه می تواند پایان یابد؟ روابط آسیب زا با زنان، اعتیاد و وابستگی بیش از حد به مادر ، انواع انحرافات روانی و جنسی. همانطور که می بینید، اثر برعکس است.
چگونه دانش‌آموزان و نوجوانان را در آغوش بگیریم
در مورد کودکان پیش دبستانی کم و بیش روشن است: اغلب آنها خودشان با لذت ارتباط برقرار می کنند، عاشق در آغوش گرفتن هستند یا حداقل در مقابل مظاهر عشق و محبت مقاومت نمی کنند. در مورد نوجوانان چطور؟ هر چه کودک بزرگتر می شود بیشتر از والدین خود دور می شود و این طبیعی است. با این حال، او هنوز به تماس فیزیکی نیاز دارد.
می‌توانید با کودک بزرگتر خود یک علامت مخفی پیدا کنید: برای مثال، دو بار دست دادن. این به این معنی خواهد بود: "من تو را دوست دارم." چنین رازی در شرایط دشوار کمک خواهد کرد. به عنوان مثال، اگر با کودکی در مقابل معلمی ایستاده اید که از او شکایت می کند و او را سرزنش می کند. همیشه می توانید بی سر و صدا دست کودک را بفشارید، و او احساس اعتماد به نفس بیشتری می کند، می داند که، با وجود شوخی ها و رفتارهای نادرست، شما هنوز در کنار او هستید و او را دوست دارید.
یک ضربه دوستانه روی شانه، موهای ژولیده، یک بوسه بر بالای سر کودکی که روی دفترچه یادداشت خم شده است، در آغوش گرفتن در یک جلسه یا قبل از رفتن به مدرسه - همه این اقدامات به ظاهر بی اهمیت برای رشد روانی پایدار بسیار مهم هستند.
اگر کودک صدمه دیده، ترسیده، غمگین است، لمس شما به او کمک می کند تا بدون هیچ کلامی احساس حمایت کنید. حتی قلب نوجوانی که از عشق اول شکسته است کمی سریعتر خوب می شود اگر مادر شانه های او را بغل کند و چای با چیزهای خوشمزه به اتاق بیاورد .
در روانشناسی، مفهوم "رفتار کلامی" نیز وجود دارد. اینها همه نوع تعارف، سخنان محبت آمیز، تمجید، تایید است. چه چیزی که نوجوانان سرکش اینقدر کم دارند و به ندرت به خاطر رفتارشان می خواهند بگویند. با این حال، انجام این کار بسیار مهم است تا بتوان با کمترین ضرر و زیان، بر سن دشوار غلبه کرد. البته صمیمانه و دقیق.
چند وقت یکبار فرزندتان را در آغوش می گیرید؟ پیشنهاد می کنیم همین الان دوباره این کار را انجام دهید.
