نقش انرژیهای تجدیدپذیر در آینده


 (سیارک) منابع انرژی تجدید پذیر در تمام اروپا و کشورهای همسایه فراوان است. با این وجود، به علت تصمیم گیری های سیاسی و فنآورانه ی گذشته، سهم فعلی منابع انرژی تجدیدپذیر نوین در ترکیب انرژی اروپا بسیار پایین است. اگر بخواهیم از تغییرات خطرناک آب و هوایی جلوگیری کنیم ، باید در تصمیم گیری های سیاسی ای که ترکیب انرژی فعلی را شکل داده اند، تجدید نظر شود، تا نقش انرژیهای تجدیدپذیر را در آینده نزدیک به طور کامل به رسمیت بشناسند، و یک محیط مناسب برای یک سیستم پایدار انرژی ایجاد کنند.
ایده استفاده از انرژی خورشیدی برای انجام عملیات مکانیکی بسیار قدیمی است، و «تکامل آن در طی قرن ها به دستگاه های عجیب و غریب مختلفی حیات داده است» ، آنگونه که آگوستین موچوت در اوایل سال 1878 درنمایشگاه جهانی در پاریس اعلام کرد. . در سال 1861 موچوت موتور بخاری ایجاد کرد که به طور کامل از نور خورشید نیرو می گرفت. اما هزینه های بالای آن، همراه با قیمت در حال سقوط ذغال سنگ، اختراعش را به تبدیل شدن به یک پاورقی در تاریخ انرژی محکوم کرد. از آن زمان، با توجه به اعتقاد قوی به مزیت هایِ فراگیرِ منابع انرژی فسیلی، سرمایه گذاری و تحقیق در فنآوری های انرژی تجدیدپذیر، بخش ناچیزی نسبت به اعتبارات تامین شده برای منابع فسیلی و انرژی هسته ای را تشکیل داده است. در طول بحران انرژی در دهه ی 1970، برخی چیزها به آرامی شروع به تغییر کردند، و در سال های اخیر با توجه به قیمت های بالای انرژی و نوسانات قیمت و با توجه به تهدیدات ناشی از تغییرات آب و هوا، شتاب پیدا کردند.
این دیدگاه رایج است که برای اروپا کاهش 80 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2050 یک هدف آب و هوایی در دراز مدت است. کاهش تولید گازهای گلخانه ای اتحادیه اروپا به اندازه 80٪ در 40 سال، چالش بزرگی است و به یک دگرگونی در کل سیستم انرژی، با پیامدهای بزرگ برای جوامع و اقتصادها نیاز دارد. در برخی از بخش ها - مانند بخش برق - راه حل های فنآورانه که می تواند کاهش تولید گازهای گلخانه ای قابل توجهی را ممکن سازند در حال حاضر وجود دارد و بسیاری از فن آوری های جدید در حال توسعه هستند. بخش های دیگر - مانند بخش کشاورزی و حمل و نقل – می تواند مشکلات بیشتری در کاهش تولید گازهای گلخانه ای در اندازه مورد نیاز داشته باشد. به همین دلایل، ما معتقدیم که بخش برق اروپا، اولین بخشی خواهد بود که تا سال 2050 به طور کامل بدون کربن کار خواهد کرد. این مقاله بخش برق اروپا و چگونه رسیدن به بدون کربن بودنش را بررسی می کند.

شبکه فوق هوشمند

چندین گزینه، برای بدون کربن کار کردنِ بخش برق وجود دارد. هیچ یک از آنها آسان نیست، اکثرا نیاز به مدل های ذهنی جدید و اصلاحات سیاسی دارد، اما بسیاری از آنها امکان پذیر است. برخی از گزینه های اصلی ای که امروزه مورد بحث است، صرفه جویی در انرژی ، جذب و ذخیره سازی کربن (CCS)، انرژی هسته ای و انرژی های تجدیدپذیر هستند. اقدام در سمت تقاضا، از جمله، اقدامات بهره وری انرژی به طور فزاینده مهم است. در سمت عرضه، گزینه ی انرژی تجدیدپذیر تنها راه حل پایدار است، و در نتیجه این گزینه کم خطرناکتر، صرف نظر از ریسک سرمایه گذاری بلند مدت، خطرات زیست محیطی، خطرات سیاستی، و یا دیگر خطرات مرتبط با آن، در مرکز توجه است. این گزینه شامل انواع فنآوری هایی است که ، برخی از آنها در حال حاضر کامل هستند (مانند انرژی آبی، باد ساحلی، و زیست-توده) و بقیه در مراحل مختلف توسعه هستند. ( باد دور از ساحل، قدرت زای نوری (PV)، و انرژی خورشیدی متمرکز (CSP)).
در میان حوزه وسیع گزینه های تجدیدپذیر، دو رویکرد اصلی وجود دارد. رویکرد اول که شامل تولید برق متمرکز در مقیاس کاربرد همگانی است که در یک منطقه وسیع توزیع می شود.{در این رویکرد} لازم است که برق در مسافت های طولانی از ایستگاه های تولید به مناطق بارگذاری و ذخیره سازی انتقال یابد. این کار با حداقل تلفات با استفاده از فنآوری های انتقالِ «جریان مستقیم ولتاژ بالا» (HVDC)، که چند دهه است در همه قاره ها استفاده می شود، امکان پذیر است. این روش به طور گسترده ای به عنوان فوق شبکه شناخته شده است. رویکرد دوم – نیروگاه های مجازی - متشکل از انبوه مولدهای پراکنده ی به هم پیوسته اند و توسط فنآوری های هوشمند مدیریت می شوند، (مانند ارتباط دو طرفه بین مصرف کنندگان و تولیدکنندگان، و همچنین بین تولیدکننده) و کنتورهای هوشمند، که مصرف کنندگان را قادر به مدیریت خودکار بار مصرف - و در نتیجه هزینه برق خود – می کند. این عملیاتِ هوشمندِ تولید انرژی تجدیدپذیر غیرمتمرکز، همراه با ابزارهای مدیریت سمت تقاضا برای مطابقت بهتر تقاضا با منابع فرّار، معمولا به عنوان شبکه هوشمند شناخته می شود. این دو رویکرد اغلب به عنوان جایگزین انحصاری مشاهده می شوند، اما ادغام آنها به لحاظ مفهومی لازم و به لحاظ فنی ممکن است. آنچه ما شبکه فوق هوشمند (SSG) می-نامیم، ترکیبی از این دو روش است. ما قویا بر این باوریم که با ترکیب آنها، نه تنها میتواند روند بی کربن سازی را سرعت بخشیم، بلکه راه را برای توسعه بیشتر فنآوری هایی که می توانند نیازهای بسیار متفاوت انرژی در اروپا ، در کشورهای همسایه ، و در هر جای دیگر جهان را برطرف کنند، باز می کنیم. این مقاله ادامه دارد.............ترجمه  itrans.ir 

نظرات

برای ارسال نظر باید وارد حساب کاربری شوید. ورود یا ثبت نام

بیشتر بخوانید