حیات دریا
در این مقاله مطالبی در باره ی سلامت حیات دریاهای عمیق و اقیانوس های زمین و تهدیدات حال حاضر اقیانوس ها به تفصیل بیان می شود و پیشنهاداتی برای ممانعت از تخریب آنها ارائه می شود.
محافظت از اقیانوس ها
بیش از 70 درصد از سطح زمین را اقیانوس ها تشکیل داده اند.
آنها غذای بیلیون ها نفر از مردم را مهیا می کنند، مکانی برای تفریح و سرگرمی هستند و حمل و نقل مسافران و کالاها و محموله های را آسان می کنند. در سراسر تاریخ بشر، مردم به عنوان منابع نامحدود و تمام نشدنی به اقیانوس ها و دریاها نگاه کرده اند تا اینکه اخیرا انسان ها تأثیر اندکی بر اقیانوس ها گذاشتند. ضمناً، همچنان که جمعیت زمین در حال افزایش است، فعالیت های انسان سرانجام اقیانوس ها و دریاها را نابود خواهد کرد مگر اینکه بلافاصله گام هایی در این مورد برداشته شود.( سیارک)
یکی از خطرات اصلی، ماهیگیری بیش از حد است.
ماهی ها با سرعت بیشتری از دریا ها گرفته می شوند و سرعت صید ماهی بیشتر از آن است که ماهی های باقی مانده بتوانند با تولید مثل جبران کنند. یک ماهی بزرگ مانند: ماهی تن، کاد، کوسه ماهی و اره ماهی وقتی که به وزن زیاد و سن بلوغ می رسند، می توانند غذاهای دریایی خوشمزه ای باشند. با این وجود، با افزایش درخواست برای این ماهی ها، ماهیگیرانی که با مقاصد تجاری به ماهی گیری می پردازند، به طور مسری شروع به گرفتن ماهی های کوچک و نابالغ کرده اند. در این روند، آنها گونه های مختلفی را از بین برده اند. دانشمندانی که بر روی اقیانوس ها کار می کنند، تخمین زده اند که 90 درصد از این ماهی های بزرگ در حال انقراض هستند و تقریباً در بین تمام گونه های ماهی های اقیانوس 30 درصد گونه ها منقرض شده اند.
از 6.5 بیلیون نفر که ساکن زمین هستند، بیشتر از یک بیلیون نفر به ماهی به عنوان یک منبع پروتئین تکیه کرده اند و احتیاج دارند.بیلیون ها نفر به دلیل خاصیت هایی که ماهی برای سلامتی دارد و به دلیل طعم خوب آن، ماهی را خیلی اوقات به عنوان غذا استفاده می کنند.
در سراسر دنیا، در بین تمام غذاهای موجود، غذاهای دریایی 5 تا 10 درصد را به خود اختصاص داده است. اما وقتی ماهی ها در اقیانوس ها پیدا نشوند دیگر در بشقاب غذاهای شام ما نیز حضور نخواهند داشت. نبود ماهی برای کسانی که به آن وابسته هستند می تواند اثراتی مانند: سوء تغذیه یا حتی قحطی زدگی داشته باشد.
انسان ها فقط با خارج کردن و برداشت کردن از اقیانوس ها بر آن تأثیر نمی گذارند بلکه با چیز هایی که وارد اقیانوس می کنند، بر حیات اقیانوس ها تأثیر می گذارند.
قوطی ها، بطری ها، فنجان های پلاستیکی و پوشک بچه که از روی بی احتیاطی دور انداخته می شوند، سر از معده ماهی ها در می آورند که اغلب باعث مرگ آنها می شوند. به طور تصادفی و از روی بی فکری مواد شیمیایی سمی و زباله های صنعتی به داخل اقیانوس ها ریخته می شوند. این گونه برخوردها آب ها را آلوده می کند و حیات دریا را از بین می برد. ریختن فقط یک بشکه نفت به آب آلودگی برابر با ریختن 200000 بشکه نفت ایجاد می کند. در ایالات متحده تخمین زده شده است، سالیانه 15000تن روغن اتوموبیل از سطح خیابان ها شسته می شود و با وارد شدن به رودخانه ها همراه با جریان آب سرانجام به دریاها راه می یابد.
هر چند که روغن های مضر وارد آب ها می شوند، اما آشغال های دیگری تن ها مواد مغذی را در قالب هایی مانند: مواد گیاهی، کود، فضولات حیوانی و سایر فضولات که می توان رد آنها را از شهر ها، مزارع کشاورزی، کارخانه ها و جنگل ها گرفت وارد آب می کنند.این مواد مغذی در نگاه اول چیز های خوبی به نظر می رسند، اما جلبک های سمی و باکتری ها(گیاهان و جانداران میکروسکوپی) در اقیانوس ها این مواد مغذی را مصرف می کنند. با افزایش مقدار آشغال ها، تجمع جلبک ها و باکتری ها افزایش پیدا می کند، به علاوه محیط دریایی فاسد و فرسوده می شود. ماهی های کوچک که از جلبک ها و باکتری ها تغذیه می کنند، از طریق سمی که آنها حمل می کنند، مریض می شوند یا می میرند. وقتی ماهی های بزرگتر از ماهی های کوچکتر تغذیه می کنند، آنها نیز از طریق سم بدن آنها مریض می شوند. سرانجام، مردمی که گوشت سمی این ماهی های بزرگ را می خورند مانند آن ها مریض می شوند.
|
نتیجه سلامت اقیانوس در سال 2004 (در میلیون تن) |
|||
|
کشور |
نتیجه |
کشور |
نتیجه |
|
شیلی |
5.9 |
پرو |
10.5 |
|
چین |
16.3 |
رویسه |
3.1 |
|
هند |
3.1 |
کره جنوبی |
1.7 |
|
اندونزی |
5.0 |
تایلند |
2.9 |
|
ژاپن |
4.9 |
ایالات متحده |
5.5 |
|
نروژ |
2.9 |
کل جهان |
81.6 |
آیا سلامت اقیانوس ها با دنیای صنعتی سازگاری دارد؟ چگونه می توان عملکرد اقیانوس ها را در محدوده ثابتی نگهداری کرد؟ در میان دیگر اقدامات کشور ها می توانند ماهیگیران را در تعداد ماهی هایی که به طور قانونی می توانند صید کنند محدود کنند. حکومت ها همچنین می توانند مناطق محافظت شده را در دریا ها ایجاد کنند، جاهایی که ماهیگیری در آنجا منع شود تا زمانی که جمعیت ماهی ها دوباره افزایش پیدا کند.( سیارک)
شرکت های تجاری می توانند فرهنگ و آبزی پروری در اقیانوس آزاد در قفس ها وتالارهای زیر دریایی جهت رشد ماهی ها که مایل ها دورتر از خشکی انجام می شود توسعه دهند.
و در سطح انفرادی، افراد می توانند از خرید ماهی هایی که گونه آنها در حال انقراض است از رستوران ها و مارکت ها خود داری کنند.
حکومت همچنین می تواند به وسیله کنترل سخت گیرانه وضع قوانین در برداشت و صید ماهی از اقیانوس ها از دریاها و اقیانوس ها حمایت کند. آنها می توانند خواستار این موضوع باشند که تانکر های حمل نفت از استاندارد های امنیتی بالایی برخوردار باشند. آنها می توانند فاضلاب ها را بررسی کنند تا مواد سمی را از آن خارج کنند. افراد احتمالا می توانند پس مانده غذای افراد خانواده و مواد شیمیایی باغ و باغچه را مرتب کنند و از ورود آن به آشغال ها خود داری کنند تا مواد سمی به اقیانوس ها راه پیدا نکنند.
دانشمندان با این مسئله موافق هستند که هنوز برای محافظت از اقیانوس دیر نیست، اما ما باید در ابتدا قدم های ضروری و اساسی را برداریم. ترجمه itrans.ir
در سیارک بخوانیم: