فقیرترین کشورهای دنیا بخش اول

اقتصاد جهانی در حال حاضر بدل به مسئله بسیار پیچیده ای شده است و کشور های مختلف جهان برای داشتن شرایط اقتصادی بهتر به شدت در حال رقابت با یکدیگر هستند. این کشور ها خواه نا خواه مجبور می شوند از هر وسیله ای که در اختیار دارند کمال استفاده را ببرند تا به واسطه آن قادر به بهبود اوضاع اقتصادی و افزایش فرصت های شغلی شوند و نیز از سرمایه های داخلی خود حفاظت کنند. با این وجود، اوضاع و شرایط حال حاضر به گونه ای است که کشور های مختلف از لحاظ اقتصادی به هیچ عنوان با یکدیگر شرایطی مساوی و عادلانه ندارند و ناملایمات به خصوصی که وجود دارد سبب شده است تا امکان رشد اقتصادی در برخی کشور های عملاً غیر ممکن به نظر برسد.

کشورهایی که از لحاظ اقتصادی در شرایط خوبی نیستند و بیشتر فقیر نشین هستند، صرف نظر از این که در کدام قاره و یا در کدام نیم کره زمین باشند، مشترکاتی با یکدیگر دارند. بسیاری از این کشور ها برای سالیان بسیار زیادی مستعمره کشور های اروپایی بودند و تنها طی چند دهه اخیر بوده است که بسیاری از این کشور ها، اعلام استقلال نموده و دیگر مورد بهره برداری قرار نمی گیرند. تعداد دیگری از این کشور ها از مشکلات عدیده دیگری همانند جنگ های داخلی و نیز حوادث طبیعی رنج می برند. فساد و عدم ثبات سیاسی نیز از دیگر عواملی است که در برخی دیگر از کشور های فقیر نشین به چشم می خورد. عدم ثبات، در کنار نبود منابع کافی برای اشتغال زایی و عدم استفاده از خلاقیت فردی برای بهبود اوضاع اقتصادی و مسائل دیگری از این قبیل، در نهایت همه دست به دست هم داده و سبب می شوند مردم این گونه کشور ها برای گذران زندگی به شدت به کشاورزی وابسته باشند. کشاورزی در این گونه کشور ها به طور متداول اصلی ترین و عمده ترین فعالیتی است که هم برای فراهم آوردن منابع غذایی داخلی، و هم برای استفاده خارجی و صادرات محصول، مورد استفاده قرار می گیرد. نکته دیگری که در خصوص این کشور ها وجود دارد این است که نبود فرصت های شغلی به اندازه کافی و شرایط بد اقتصادی خانواده ها، مشکلات عدیده ای برای آن ها پدید می آورد. از عدم سلامت روحی و جسمی گرفته تا پایین آمدن انتظارات از زندگی.

اخیراً مرکز تحقیقاتی ای در خیابان «وال» آمریکا (Wall St) اطلاعات دقیقی که به مراکز مختلف فرستاده می شود را مورد بازبینی قرار داده است که این اطلاعات حاکی از درآمد سالیانه کشور های مختلف است. هدف از انجام این تحقیقات شناسایی و بررسی اوضاع کشورهای فقیر نشین بوده است. برای رسیدن به رقمی دقیق و قابل اتکا برای این منظور از درآمد کشور به ازای هر نفر استفاده می شود که عددتعیین شده ای است که در عرصه اقتصادی ارجاعات زیادی به آن می شود. برای نمونه درآمد کشور آمریکا، به ازای هر شهروند آمریکایی چیزی حدود 54000 دلار است. در این لیست قصد داریم شما را با فقیر ترین کشور هایی آشنا کنیم که در نقاط مختلف کره زمین زندگی می کنند. درآمد این کشور ها به ازای هر شهروندشان به رقمی کمتر از سه هزار دلار می رسد. با سیارک همراه باشید.

کنیا

میانگین درآمد سالانه هر شهروند کنیایی: 2897 دلار، جمعیت کشور: 48.5 میلیون نفر

کنیا یکی از آن کشور هایی است که در آمد سالیانه اش به ازای هر شهروند کنیایی به سه هزار دلار نمی رسد. اقتصاد این کشور به شدت وابسته به مزرعه داری است. کشاورزی نیز همین حالت را دارد و بخش زیادی (35.6 درصد) از در آمد سالیانه کشور به واسطه فعالیت های کشاورزی تأمین می شود. در سال 2010 که برای آخرین بار بررسی هایی در خصوص فعالیت های اقتصادی در این کشور صورت گرفت، مشخص شد که این عدد تا 27.8 درصد کاهش داشته است. کشاورزان کنیایی بیشتر به کاشت و پرورش ذرت، گندم و برنج مشغول هستند، با این حال، این کشاورزان قادر به برآورده کردن نیاز های تمامی جمعیت کنیا نیستند و به همین خاطر است که در نهایت مجبور می شوند برای فراهم کردن باقی مانده محصولات دست به واردات بزنند. از دیگر مشکلات بزرگی که گریبان گیر کنیایی ها شده است فساد اقتصادی بیش از اندازه ای است که در این کشور وجود دارد. در میان صد و هشتاد کشوری که با مسائلی مختلف در خصوص فساد در اقتصاد خود دست و پنجه نرم می کنند، کنیا در رتبه 143 قرار دارد. این فساد اقتصادی از مهمترین عواملی است که سبب می شود اقتصادی پایدار و با ثبات از مردم کشور دریغ شود و نیز به خاطر همین فساد است که کشور های دیگر و شرکت های بزرگ تجاری از هر گونه همکاری با این گونه کشور ها خود داری می کنند.

تانزانیا

میانگین درآمد سالانه هر شهروند تانزانیایی: 2542 دلار، جمعیت کشور: 55.6 میلیون نفر

تانزانیا از آن دسته کشورهایی است که جمعیتش با روندی بسیار سریع در حال افزایش است. میان سال های 2010 تا 2016، جمعیت این کشور نزدیک به بیست و یک درصد افزایش پیدا کرده است که این رقم سه برابر میانگین رشد جمعیت جهانی است. این مسئله سبب شده است که بیشتر جمعیت مردم این کشور را کودکان تشکیل بدهند. در حقیقت 43.7 درصد کل جمعیت کشور کودکانی هستند که هنوز به چهارده سال نرسیده اند و نیز تنها سه درصد کل جمعیت کشور پا به سن گذاشته محسوب می شوند (شصت و پنج سال به بالا). یکی از مهمترین مسائل و مشکلاتی که مردم تانزانیا با آن دست و پنجه نرم می کنند، مسائل مربوط به بهداشت و سلامتی است که سبب شده حداکثر سن میانگینی که افراد می توانند به آن برسند، 65.7 سال باشد که در مقایسه با سایر نقاط جهان بسیار کم است. مالاریا، علت اصلی بیماری و متأسفانه مرگ کودکان زیر پنج سال است و بیماری ایدز در میان جوانان تانزانیایی و کسانی که پا به سن گذاشته اند، بسیار شایع است و علت اصلی مرگ آن ها به شمار می رود. با این وجود طی هشت سال گذشته و از سال 2010 تا کنون، تانزانیا، از لحاظ اقتصادی پیشرفت بدی نداشته است و بهبود 22.9 درصدی شرایط اقتصادی در این کشور، چیزی حدود سه درصد از میانگین رشد اقتصادی جهانی طی این هشت سال اخیر بیشتر است و این می تواند جای کمی امیدواری داشته باشد. البته نا گفته نماند که حتی با وجود رشد اقتصادی ای که تانزانیا در هشت سال اخیر داشته است، با درآمد 2542 دلاری که به ازای هر شهروند خود دارد هنوز هم در رده بی بضاعت ترین کشوران جهان قرار می گیرد.

نپال

میانگین درآمد سالانه هر شهروند نپالی: 2334 دلار، جمعیت کشور: 29 میلیون نفر

نپال و افغانستان دو کشوری از قاره آسیا هستند که در میان بی بضاعت ترین کشوران جهان قرار می گیرند. درآمد کشور به ازای هر شهروند، میان سال های 2014 تا 2016 کاهش چشمگیری داشته است. در سال 2015 نیز زلزله ای به قدرت 7.8 ریشتر خاک این کشور را به لرزه درآورد که اوضاع را از لحاظ اقتصادی نیز برای آن ها به شدت وخیم کرد. چیزی حدود نه هزار نفر در این حادثه مرگبار جان خود را از دست دادند و بسیاری از ساختمان ها و خانه های شهری به خاطر زلزله ویران شدند. همانند بسیاری دیگر از کشور های فقیر و بی بضاعت، اقتصاد نپال هم بیشتر متکی به کشاورزی است. در حقیقت نزدیک به یک سوم کل در آمد نپال، حاصل از فعالیت های مربوط به کشاورزی است. نکته دیگری که در خصوص اقتصاد این کشور آسیایی مطرح است، این است که تنها ده درصد درآمد اقتصادی مربوط به فعالیت های مربوط به صادرت این کشور می شود که این درصد در مقایسه با سایر نقاط جهان بسیار کم است. تمامی این مسائل و مشکلات سبب شده است که هر شهروند نپالی به طور میانگین، در آمد سالیانه ای معادل با 2334 دلار داشته باشد.

سنگال

میانگین درآمد سالانه هر شهروند سنگالی: 2299 دلار، جمعیت کشور: 15.4 میلیون نفر

با درآمد سالانه ای که به طور میانگین برای هر شهروند سنگالی برآورد شده است (2299 دلار)، می توان گفت که سنگال یکی از بی بضاعت ترین کشور های کره زمین است. قرون هفدهم و هجدهم میلادی، سنگال یکی از کشور هایی بود که عاج و طلایی که در آن موجود بود، به نقاط مختلف جهان صادر می شد، با این حال همانند سایر کشور های فقیر نشین حال حاضر جهان، آن ها هم برای کسب در آمد و گذران زندگی بیش از هر چیز دیگری بر کشاورزی خود متکی شده اند. چیزی حدود 17.5 درصد از کل درآمد سالیانه کشور سنگل، به فعالیت های مربوط به کشاورزی اختصاص دارد. برای این که درک درست تری از این درصد های مربوط به کشاورزی داشته باشید، لازم به ذکر است که سرانه سالانه درآمدی که کشور های مختلف جهان از فعالیت های مربوط به کشاورزی خود از آن بهره مند می شوند، تنها چیزی حدود چهار درصد است. نکته ای که در خصوص سنگال وجود دارد و آن را متمایز از سایر مواردی که تا کنون ذکر شده اند می کند، این است که سنگال برنامه های بلند مدتی برای آموزش و تربیت کودکان خود در نظر گرفته است و به نظر می رسد در آینده این کودکان بتوانند بسیاری از مشکلات حال حاضر را رفع کنند. برای نمونه دولت مردان سنگالی در سال 2014 چیزی حدود بیست و پنج درصد از کل بودجه خود را صرف تقویت پایه های آموزشی در کشور کردند که در مقایسه با میانگین جهانی که چیزی حدود چهارده درصد است، قابل توجه است. البته هنوز راه زیادی پیش روی مردم و دولت سنگال است و امید آن می رود که طی سالیان و یا شاید حتی دهه های آتی، آن ها قادر باشند از فقری که گریبان گیرشان شده رهایی یابند.

بنین

میانگین درآمد سالانه هر شهروند بنینی:2011 دلار، جمعیت: 10.9 میلیون نفر

با وجود این که طی چند سال اخیر، همیشه نام این کشور به عنوان یکی از کشورهایی که دموکراسی به معنای واقعی کلمه در آن به کار گرفته شده است و به آن احترام گذاشته می شود، مطرح شده است، با این وجود، این دموکراسی هنوز قادر به غلبه بر فقری که در میان اقشار مختلف مردم بنین وجود دارد نشده است و بسیاری از مردم این کشور شرایط دشواری را از لحاظ اقتصادی تجربه می کنند. میانگین در آمد مردم در کشور بنین، سالانه به رقمی معادل با 2011 دلار می رسد که بسیار ناچیز است. برای این که درک درست تری از این آمار و ارقام پیدا کنید، ذکر این نکته حائز اهمیت است که سرانه میانگین سالانه درآمد مردم در نقاط مختلف جهان به چیزی حدود پانزده هزار دلار می رسد. بنین هم همانند سایر کشورهایی که تا کنون ذکر شده است، به شدت از لحاظ اقتصادی وابسته به کشاورزی خود و فعالیت های مربوط به آن است. چیزی حدود یک چهارم درآمد سالیانه بنین به واسطه همین فعالیت ها است که تأمین می شود و این رقم بیشتر از پنج برابر میانگین درآمدی است که سالانه از کشاورزی و فعالیت های مربوط به آن نصیب کشور های دیگر می شود.

در خصوص صادرات محصولات نیز باید عنوان کرد که بینین، در میان ضعیف ترین کشور ها از این نظر محسوب می شود و محصولاتی که سالانه به نقاط دیگر صادر می کند از ارزش چندانی برخوردار نیستند. بیشترین محصولاتی که از این کشور صادر می شود نیز وابسته به همان کشاورزی است. محصولاتی چون کتان، نارگین و آجیل از این قبیل اند.

مالی

میانگین درآمد سالانه هر شهروند مالی: 1909 دلار، جمعیت کشور: هجده میلیون نفر

مردم مالی از لحاظ اقتصادی در شرایط بسیار بدی به سر می برند و با در آمد سالانه 1909 دلاری که شهروندان این کشور قادر به کسب آن هستند، مالی جزء یکی از فقیر ترین کشور های جهان به حساب می آید. هر چه شرایط اقتصادی کشوری بدتر باشد، استاندارد های زندگی پایین می آید و همین مسئله باعث کاهش طول عمر میانگین انسان ها می شود. برای نمونه این طول عمر در مالی به 58 سال می رسد که این یعنی چهارده سال کمتر از میانگین جهانی طول عمر انسان. مالی البته از جمله کشور هایی است که به وضوح می توان دید چرا شرایط اقتصادی در آن تا این حد بد شده است. دولت مردان مالی دچار درگیری های داخلی در کشور خود هستند و گروهک های جدایی طلب زیادی در این کشور فعالیت می کنند. در کنار این مسئله باید به حضور گروه های مسلح اسلامی نیز اشاره کرد که از سال 2013 تا کنون مالی را دچار تفرقه و مشکل کرده اند و کنترل برخی از شهر ها در اختیار آن ها است. این مشکلات تا اندازه ای دولت مالی را تحت فشار قرار داده است که آن ها را مجبور به درخواست کمک از نیروی نظامی فرانسه کرده است. تمامی این مسائل دست به دست هم داده اند تا اوضاع اقتصادی در کشور وخیم باشد و به نظر نمی رسد که در آینده ای نزدیک تغییری در این خصوص حاصل شود.

افغانستان

میانگین درآمد سالانه هر شهروند افغانستانی: 1823 دلار، جمعیت کشور: 34.7 میلیون

افغانستان از آن دسته کشورهایی است که به واسطه جنگ های داخلی و نیز ورود نیروهای نظامی بیگانه در خاک آن ها طی دهه های اخیر، با مشکلات اساسی و ریشه ای رو به رو شده است. در سال 1989 بود که بالاخره ارتش اتحاد جماهیر شوروی سابق به تسلط خود بر افغانستان پایان داد و نیرو های خود را از خاک افغانستان خارج کرد، اما این پایان تراژدی افغان ها نبود، چرا که چیزی نگذشته بود که قدرت جدیدی سر بر آورد. گروه نظامی  طالبان طی همان سال ها بود که فعالیت خود را شروع کرد. نا گفته نماند که یک دهه فعالیت نظامی شوروی در خاک افغانستان باعث شد حدود یک میلیون نفر از شهروندان افغان جان خود را از دست بدهند. از سال 2002 تا 2014 نیز، نیروهای نظامی ای که به کشور های عضو سازمان ملل متحد اختصاص داشتند، کنترل افغانستان را در دست گرفته بودند. در حال حاضر نیز، دولتی که بر مردم افغان حکومت می کند، به عنوان یکی از فاسد ترین دولت های کل جهان شناخته می شود و مشکلات این چنینی در رده های بالا به کرات دیده می شود. تمامی این شرایط و چند دهه جنگ و خونریزی سبب شده است که افغانستان از لحاظ اقتصادی در شرایط بسیار بدی به سر ببرد و طبق آمار و ارقام، افغانستان نیز یکی از فقیر ترین کشور های کل جهان به شمار می رود.

به طور میانگین درآمد خانوار های افغان از 1823 دلار در سال تجاوز نمی کند و این رقم تنها یک هفتم میزان میانگین در آمد سالانه مردم دیگر نقاط کره زمین است.ترجمه  itrans.ir

ادامه دارد.............

نظرات

برای ارسال نظر باید وارد حساب کاربری شوید. ورود یا ثبت نام

بیشتر بخوانید