از دیدار های جمعی تا پیام رسان ها

7 تیر 1397 عطااله درویش نیا

گویی قرن ها پیش بود که آخرهفته ها به خانه ی بزرگ تر های فامیل می رفتیم و درون حوض آب بازی می کردیم و از میوه های درخت های حیاط می خوردیم. انگار سال های خیلی دورری است که شب ها روی تخته های چوبی می نشستیم و چای سماور می خوردیم و تمام نگرانی ها و مشکلاتمان آنقدر کم رنگ می شد که گویی اصلا وجود نداشته اند. اما امان از این تکنولوژی که با ورودش دیگر حتی خانواده ها در یک خانه یکدیگر را نمی بینند چه برسد به دیدار های جمعی در مهمانی ها.

اما آیا این موضوع درست است؟ می توان آن را به چشم مشکل دید؟ می شود آن را حل کرد؟

فیس بوک، تویتر، اینستاگرام، واتس آپ، تلگرام و وایبر اپلکیشن های نام آشنایی برای ارتباط جمعی در سراسر جهان است. این تکنولوژی ها با ورود خود سرعت کار ها را بالا بردند اما آیا می شود تنها به این تکنولوژی ها بسنده کرد؟ پاسخ منفی است. زیرا تمام این اپلکیشن ها بر دامنه ی اینترنت هستند. جهانی را تصور کنید که اینترنت ندارد. چه می شود؟ کسب کار خیلی ها از بین می رود. دنبال کننده ای وجود ندارد و خبری از لایک بیشتر و فرند های جدید تر نیست.

از همان چت روم ها و یاهو مسنجر این مشکلات به وجود آمد. از همان روز هایی که با دیال آپ چراغ های قرمز و سبز نشان گر وجود یک آدم و عدم وجودش بودند. هویت های رنگی بدون نام و نشان که ساعت ها وقت ما را پر کردند تا این روز ها که اگر یک برنامه فیلتر شود داد و فغان سر می دهند که کسب و کارمان از بین رفت که زندگیمان بر باد رفت. اگر روزی کار یک اپلکیشن مختل شود دیگر کسی نمی داند عکس غذاهایش را کجا بگذارد. نمی داند با عکس لباس و گل جدیدش چه کار کند. چرا زندگی های خود را به یک برنامه گره زده ایم؟ چرا مانند عشقه چنان در آن پیچیده شده ایم که کسی نمی تواند ما را از آن جدا کند؟ تا به حال به این فکر کرده اید که برخی از افراد زندگی خود را بر روی جهانی حباب مانند بنا کرده اند که هر آن ممکن است بترکد؟ آن وقت از این افراد چه می ماند؟ هویت های رنگی؟ لباس های نپوشیده و غذا های نخورده؟ من می گویم هیچ. بله هیچ نمی ماند. اگر شما خصوصیات این افراد را دارید به شما هشدار می دهم که شما تبدیل به یک معتاد اینترنتی شده اید و باید آن را ترک کنید. اما اگر این مشکل است راه حل چیست؟ در ادامه خواهیم گفت:

برنامه ریزی داشته باشید:

برایتان عجیب است نه؟ اما مادر تمام مشکلات بی برنامگی است. افراد بی برنامه مدام از خود می پرسند حالا چه کار کنم؟ اما وجود یک برنامه ریزی مرتب به شما کمک می کند که کمتر وقتی برای شبکه های مجازی داشته باشید. قدم اول این است که برای خود هدفی تعیین کنید. مثلا هدف من این است که این تابستان یک زبان خارجی جدید بیاموزم. چندین کتاب بخوانم و به مسافرت بروم. در این صورت باید تمام برنامه های خود را حول محور هدف هایم بچرخانم. برای این کار در یک کتابخانه نزیدک خانه عضو می شوم. در یک کلاس آموزش زبان ثبت نام می کنم و برای مسافرتم برنامه ریزی می کنم. به همین سادگی آنقدر وقت کم می آورم که دیگر فرصتی برای سر زدن به رسانه های جمعی ندارم.

خود را از تکنولوژی دور کنید:

من نمی گویم که تکنولوژی بد است. خیر بسیار هم خوب است اما به اندازه. تمرین کنید گاهی اوقات تلفن همراه خود را خاموش کنید. بسته ی اینترنتی خود را چند روز دیر تر خریداری کنید. با مادر خود صحبت کنید. از درس های خواهرتان بپرسید و به بحث های پدرتان گوش دهید. این کار ها باعث می شود که زمان شما به خوبی سپری شود و از آن لذت ببرید.

اگر احساس افسردگی می کنید تمام اپلکیشن های مجازی خود را حذف کنید:

شاید از خود بپرسید که چه ربطی دارد؟ اما طی تحقیقاتی که در آمریکا بر روی 126 هزار نفر انجام شد، مشخص شد که 58 درصد افرادی که افسردگی داشتند خود را با افراد برنامه های اینستاگرام مقایسه می کردند. به یاد داشته باشید که در این برنامه ها افراد تنها قسمت خوب ماجرا های خود را به اشتراک می گذارند نه تمام آن چیزی که هست. پس آن ها را حذف کنید و ظاهر زندگی دیگران را با باطن زندگی خود مقایسه نکنید.

دوست های واقعی داشته باشید:

به یاد داشته باشید که در فضای مجازی نمی توان بر روی کسی حساب کرد. همه مجازی هستند و شما از لذت داشتن حس های واقعی محروم می شوید. چاره ی کار این است که دوستان واقعی داشته باشید. با هم به خرید بروید به فعالیت بپردازیدکتاب های خود را به یک دیگر قرض دهید و سعی کنید فعالیت های جمعی خود را بالا ببرید.

به دیدار بزرگتر ها بروید:

پیام رسان های مجازی کاری کرده اند که افراد یک خانه هم رو در رو با یک دیگر صحبت نکنند. اما به یاد داشته باشید که مادری که به تنهایی در تاریکی فیلم می بیند، پدری که به تنهایی چای می نوشد، پدر بزرگ و مادر بزرگ هایی که آخر هر هفته به تنهایی در حیاط نشسته اند تنها برای یک بار هستند. نمی توانی آن ها را نگه داری تا تو هر وقت که دلت خواست آن ها را داشته باشی. روزی می رسد که دیگر تلویزیون خاموش است، چای سرد است و درختان خانه ی مادربزرگ خشک شده است. پس تا فرصت هست به دیدار فامیل بروید از آن ها دلجویی کنید به پدر و مادر خود سر بزنید از آن ها تشکر کنید و به یاد داشته باشیدکه زندگی المثنی ندارد.

راه های زیادی برای ترک اعتیاد به فضای مجازی وجود دارد که در این جا تنها قطره ای از دریا را برای شما بیان کرده ایم. می توانید خلاق باشید و زندگی واقعی خود را به جای زندگی مجازی بهبود بخشید. خوش حال می شویم از نظرات شما هم آگاه باشیم.

شاد باشید.

در سیارک بخوانیم: