فقیرترین کشورهای دنیا بخش دوم
چاد
مسئله ای که در خصوص بسیاری از کشورهای فقیر نشین وجود دارد و همگان را متعجب می کند، این است که بسیاری از این کشور ها، منابعی بسیار غنی از لحاظ معادن طبیعی و این گونه خصوصیات به شمار می روند و با این حال، اکثر مردم این گونه کشور ها با فقر دست و پنجه نرم می کنند. برای نمونه همین کشور چاد معادن بسیاری از طلا، اورانیوم و نفت دارد، اما در آمد سالانه هر شهروند آن به طور میانگین 1817 دلار است که رقم بسیار ناچیزی است و این کشور را به یکی از فقیر ترین کشور های روی کره زمین بدل می کند. همانند سایر مواردی که تا کنون عنوان شده است، اقتصاد چاد نیز به طور قابل ملاحظه ای وابسته به کشاورزی است و چیزی حدود نیمی از درآمد های مردم این کشور وابسته به فعالیت های مربوط به کشاورزی است. سن میانگینی که هر شهروند چاد، می تواند تا آن زنده بماند، 52.9 سال است که در مقایسه با سن میانگین جهانی بسیار کم است و بخش اعظم دلیل این پایین بودن سن میانگین در چاد، وابسته به همین درآمد کم مردم و اوضاع بد اقتصادی آن ها است که به طور قابل ملاحظه ای سلامت روحی و جسمی آن ها را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. نکته دیگری که در خصوص این کشور وجود دارد و بیش از پیش به فقر در آن دامن می زند، فساد گسترده ای است که در میان مردم و نیز دولت ریشه دوانده است و امکان هر گونه پیشرفتی را از مردم دریغ می کند.
رواندا
اواسط دهه نود میلادی بود که یک نسل کشی بسیار دلخراش در رواندا صورت گرفت و در نهایت بسیاری از مشکلاتی حال حاضر این کشور از همان اتفاق ناخوشایند ریشه می گیرد. میان سال های 2010 تا 2016 البته، فعالیت های مثمر ثمری در خصوص صادرات قهوه و چای به نقاط مختلف دنیا، توسط رواندایی ها صورت گرفت و سبب شد در آمد میانگین سالانه هر شهروند رواندایی به 1727 دلار برسد و افزایشی 28.6 درصدی به نسبت سال های دور تر داشته باشد. برای این که درک درست تری از این افزایش در آمد داشته باشید، به افزایش در آمد میانگین هر شهروند آمریکایی طی همین شش سال اشاره می کنیم که چیزی حدود 7.9 درصد است، بنا بر این این پیشرفت در رواندا به نسبت سایر نقاط دنیا چشمگیر است. با این حال، این پیشرفت تنها کور سوی امیدی برای آینده این کشور خواهد بود و هنوز راه درازی در پیش دارند و در آمد کنونی میانگین شهروندان آن بسیار ناچیز است و این مسئله آن ها را در زمره فقیر ترین کشور های دنیا قرار داده است. با وجود این که طی چند سال اخیر، صادرات محصولات گوناگونی از رواندا رونق بهتر و بیشتری پیدا کرده است، باز هم همانند سایر موارد به شدت از لحاظ اقتصادی به کشاورزی خود وابستگی دارد. در رواندا چیزی حدود 31.5 درصد کل درآمد و بودجه دولت و مردم از فعالیت های مربوط به کشاورزی حاصل می شود که 4.6 درصد بیشتر از میانگین در آمد جهانی از این گونه فعالیت ها است. نکته دیگر این که در خصوص صادرات محصول نیز بسیار بهتر از این باید عمل کنند، چرا که در حال حاضر پانزده درصد کل درآمد سالانه آن ها وابسته به صادرات محصول است و میانگین در آمد جهانی از این گونه فعالیت ها به 28.6 درصد می رسد.
زیمبابوه
در آمد فوق العاده کم سالانه شهروندان این کشور، باعث شده است زیمباوه در میان فقیر ترین کشورهای دنیا جا داشته باشد. شرایط بسیار بد اقتصادی و نیز نبود فرصت های شغلی کافی در این کشور سبب شده است بسیاری از مردم آن به کشورهای همسایه (بیشتر آفریقای جنوبی) مهاجرت کرده و به دنبال فراهم آوردن شرایط بهتری برای زندگی خود باشند. البته نا گفته نماند که با وجود مشکلات اقتصادی و در آمد کمی که مردم دارند، طی چند سال اخیر پیشرفت های قابل توجهی در این خصوص برایشان از لحاظ اقتصادی حاصل شده است که امیدواری به آینده آن ها را کمی بیشتر می کند. تنها طی شش ساله اخیر، درآمد سالانه شهروندان زیمبابوه چیزی حدود سی و دو درصد افزایش پیدا کرده است و این رقم در نوع خود بسیار قابل توجه است، چرا که این آمار قابل ملاحظه سبب شده زیمبابوده از حیث پیشرفت اقتصادی طی چند ساله اخیر دومین کشور آفریقایی باشد و حتی در مقایسه با کشور های دیگر نقاط دنیا هم این آمار بسیار خوب است.
تا سال 1980 میلادی، زیمبابوه نیز همانند بسیاری از کشور های فقیر دیگر که از لحاظ منابع معدنی غنی بودند، مستعمره بریتانیایی کبیر بود و پس از اعلام آزادی و رها شدن از بند استثمار، روبرت موگابه تا سال 2017 ریاست جمهوری این کشور را به عهده داشت. در نوامبر 2017 اما این ریاست جمهوری پس از چیزی حدود سی و هفت سال به امرسون ماناگاوا رسید. متأسفانه دولت زیمبابوه نیز از جمله مفسد ترین دولت های حال حاضر دنیا به شمار می رود و مسائلی چون اختلاس و دزدی در میان کارمندان دولت و افراد عالی رتبه بسیار زیاد است.
هایتی
اگر بخواهیم تنها کشور های نیم کره غربی کره زمین را در نظر بگیریم، هایتی با این درآمد سالانه و آمار و ارقام، فقیر ترین کشور این نیم کره به حساب می رود و در میان سایر کشور های دنیا نیز از این لحاظ پانزدهمین کشور فقیر دنیا است. یکی از مهمترین مسائلی که در کشور های بی بضاعت و فقیر نشین گریبان گیر مردم می شود، اوضاع بد سلامت جسمانی و روحی و نیز کمبود امکانات پزشکی است که به طور مستقیم از شرایط بد اقتصادی و فقر مردم ریشه می گیرد. در هایتی حداکثر میانگین سنی که هر شهروند می تواند به آن دست یابد، 63.3 سال است که چیزی حدود نه سال از میانگین سن جهانی پایین تر است. اوضاع و شرایط سیاسی در هایتی به هیچ عنوان خوب نیست و طی سالیان بسیار زیادی از مشکلاتی به این خاطر صدمه دیده است. علاوه بر این مسئله، حوادث طبیعی نیز در این شرایط بد اقتصادی هایتی تأثیر گذار بوده است. در سال 2010 بود که زلزله ای بسیار قدرتمند خاک هایتی را به لرزه در آورد و جان هزاران نفر از شهروندان را گرفت. هنوز یاد و خاطره این حادثه دلخراش از ذهن مردم هایتی پاک نشده بود که تنها شش سال پس از آن، یعنی در سال 2016، طوفان دریایی ای که اکنون با نام «متیو» شناخته می شود، جان صد ها نفر را گرفت. زلزله ای که در سال 2010 گریبان گیر مردم شد، علاوه بر تلفات انسانی بسیاری از سازه ها و ساختمان های کشور را به ویرانی کشاند و علاوه بر این سبب انتشار یک بیماری واگیر دار مرگبار شد که خود این بیماری نیز هزاران نفر دیگر را از پای درآود. از علل اصلی شرایط و اوضاع بد اقتصادی هایتی همین حادثه ها بود.
اوگاندا
درآمد سالانه شهروندان اوگاندا بسیار ناچیز است و همین مسئله کشور را در زمره فقیر ترین کشور های روی زمین قرار داده است. همانند بیشتر مواردی که تا کنون ذکر شده است، اوگاندا نیز از لحاظ اقتصادی به شدت وابسته به فعالیت های مربوط به کشاورزی است و کسب و کار و تجارت با نقاط دیگر دنیا به هیچ وجه کمک حال اقتصاد کشور نیست. از دیگر مسائلی که بیش از پیش به شرایط بد اقتصادی و عدم پیشرفت کشور در این خصوص دامن می زند، فساد سیاسی کشور و دولت مردان آن است. از سال 1986 تا کنون، اوگاندا تنها یک رئیس جمهور داشته و دارد و بنا به نظر سنجی هایی که از خود مردم و شهروندان اوگاندایی صورت گرفته است، بسیاری از آن ها به دولت و رئیس جمهور خود اطمینان نداشته و بر این باور اند که بیشتر به فکر خود هستند تا پیشرفت کشور و اوضاع رفاهی و اقتصادی مردم. همانند بسیاری از کشور های فقیر نشینی که تا کنون در این نوشته به آن ها اشاره شد، رشد جمعیت در اوگاندا نیز بسیار چشم گیر است و این مسئله برای اکثر کشور های فقیر نشین همین گونه است. تنها میان سال های 2010 تا 2016، جمعیت اوگاندا با افزایشی بیست و دو درصدی همراه بوده است و این درصد، تقریباً سه برابر میانگین افزایش جمعیت در کره زمین طی همین شش سال است که معادل با هفت درصد بوده است.
اتیوپی
اتیوپی به هیچ عنوان در طول تاریخ چندین ساله خود، تن به کنترل و قدرت کشور های بیگانه نداده است و به اصطلاح مستعمره قدرت های بزرگ و کشور های صنعتی نبوده است و از این خصوص در میان کشور های آفریقایی منحصر به فرد است. البته این استقلال و آزادی عمل مردم و دولت اتیوپی نتوانسته است به بهبود اوضاع اقتصادی آن ها کمک کند و شرایط اقتصادی کشور به هیچ عنوان خوب نیست و اگر بخواهیم کشور را از لحاظ اقتصادی با سایر کشور های همسایه مقایسه کنیم که حداقل هر کدام برای مدتی پنجاه ساله تحت تسلط قدرت های بزرگ بوده اند، خیلی به تفاوت چشمگیری دست نخواهیم یافت و بسیاری از مشکلات شایع در سایر کشور های همسایه در اتیوپی نیز قابل مشاهده است. در اتیوپی، چیزی حدود 37.2 درصد از کل در آمد سالانه مردم و دولت از کشاورزی و فعالیت های مربوط به آن حاصل می شود که نزدیک به 4.6 درصد از میانگین درآمد جهانی از کشاورزی بیشتر است و این نقطه اشتراک اصلی اتیوپی با سایر کشور های فقیر نشین و بی بضاعتی است که تا کنون به آن ها اشاره شد. بسیاری از محصولاتی که از اتیوپی به سایر نقاط دنیا صادر می شود نیز حاصل از فعالیت های مربوط به کشاورزی است. قهوه و دانه های روغنی ای که برای درست کردن روغن خوراکی مورد استفاده قرار می گیرند، از اصلی ترین این محصولات است. در آمد سالانه مردم اتیوپی به طور میانگین معادل با 1602 دلار است.
گامبیا
طی شش سال اخیر، جمیعت گامبیا، با افزایشی بیست درصدی رو به رو بوده است و این درصد، نزدیک به سه برابر سرانه میانگین افزایش جمعیت جهانی است که معادل با هفت درصد بوده است. متأسفانه مشکلی در خصوص این کشور وجود دارد و برای مردم آن دردسر ساز شده است، عدم رشد و پیشرفت اقتصادی، هم پایه با رشد جمعیت آن بوده است و اوضاع و شرایط بد اقتصادی مردم و وضعیت نا مساعد معیشتی آن ها سبب شده که گامبیا در زمره فقیر ترین کشور های کره زمین جای داشته باشد. گامبیا از لحاظ جغرافیایی در قسمت غربی قاره آفریقا قرار دارد و در آمد سالانه مردم این کشور طی چند سال اخیر با کاهشی 5.2 درصدی مواجه بوده است. در سال 2010، میانگین درآمد سالانه شهروندان گامبیایی معادل با 1593 دلار بود و این رقم در سال 2016، به 1510 دلار در سال کاهش پیدا کرد.
نکته ای که در خصوص این کشور وجود دارد و کمی آن را متمایز از سایر کشور های بی بضاعتی که تا کنون عنوان شده است می کند، حاصلخیز نبودن خاک آن برای کشاورزی است که همین موضوع باعث می شود یکی از اصلی ترین منابع در آمد کشور های فقیر نشین از آن ها دریغ شود و به همین خاطر است که از لحاظ صادرات محصول هم با مشکل مواجه می شوند. در نهایت این مسائل سبب شده است که برای کسب در آمد به چوب خشک تنه درختان و محصولاتی محدود چون آجیل و خشکبار اکتفا کنند. در آمد و بودجه سالانه کشور نیز در مقایسه با سایر نقاط دنیا بسیار ناچیز است و همین مسئله امکان پیشرفت اقتصادی و بهبود وضعیت معیشتی مردم را با مشکل مواجه می کند.
گینه
گینه نیز از لحاظ اقتصادی به شدت وابسته به کشاورزی و فعالیت های مربوط به آن است و چیزی حدود نیمی از درآمد سالانه این کشور، از این گونه فعالیت ها حاصل می شود. نارگیل، آجیل و خشکبار و نوعی به خصوص از بادام، بخش اعظم محصولاتی را تشکیل می دهند که همه ساله از این کشور به نقاط مختلف دنیا صادر می شود و درآمد زیادی را نصیب آن ها می کند. گینه نیز از لحاظ جغرافیایی در قسمت غربی قاره آفریقا قرار گرفته است و شرایط بسیار بد اقتصادی کشور، باعث شده است تا دولت مردان آن همیشه دست نیاز به سمت کشور های دیگر دراز کنند و در حال حاضر بدهی های سنگینی به برخی دولت های دیگر دارند و وابستگی کشور به کمک های خارجی روز به روز در حال افزایش است. در آمد سالانه شهروندان گینه به طور میانگین حتی به 1500 دلار هم نمی رسد و این رقم بسیار ناچیزی در مقایسه با میانگین در آمد سالانه مردم در نقاط دیگر دنیا است. نکته دیگری که در خصوص این کشور وجود دارد این است که همانند بسیاری از کشور های فقیر نشین دنیا، شرایط بد اقتصادی سبب کاهش امکانات پزشکی شده است و همین مسئله میانگین سنی که افراد حداکثر می توانند به آن دست یابند را به 57.4 رسانده است که چیزی حدود پانزده سال کمتر از میانگین سنی است که مردم جهان تا آن قادر به ادامه زندگی خواهند بود.
ماداگاسکار
ماداگاسکار، برای مدتی طولانی توسط فرانسوی ها استعمار شده بود و از آن دسته کشور هایی است که با وجود غنی بودن از حیث معادن و منابع مختلف، در زمره کشور های فقیر نشین و بی بضاعت دنیا قرار گرفته است. این جزیره که در جنوب شرقی قاره آفریقا جای گرفته است، منابع بسیاری از زغال سنگ، گرافیت و سنگ های نیمه قیمتی در اختیار دارد و از جمله محصولات وابسته به کشاورزی که از ماداگاسکار به سایر نقاط دنیا صادر می شود، می توان به وانیل و گونه های مختلف سبزیجات اشاره کرد. از لحاظ صنعتی اما این کشور در زمره کشور های در حال توسعه به حساب می رود و این دلیل اصلی شرایط بد اقتصادی آن به شمار می رود. همین مسئله سبب شده است که همانند سایر مواردی که تا کنون عنوان شده اند، ماداگاسکار هم به شدت از لحاظ اقتصادی به کشاورزی و فعالیت های مربوط به آن وابسته باشد و چیزی حدود یک چهارم کل درآمد سالانه این کشور از این گونه فعالیت ها تأمین می شود. این در حالی است که میزان درآمد جهانی از کشاورزی و فعالیت های مربوط به آن به طور میانگین تنها 4.6 درصد از کل درآمد ها را شامل می شود. در نظر گرفتن مسائلی زیرساختی و اساسی در این کشور و بهبود اوضاع تکنولوژی در آن، از عمده ترین مسائلی است که به نظر متخصصان در آینده ای نزدیک می تواند شرایط اقتصادی را در ماداگاسکار بهبود بخشد. استفاده از تکنولوژی و محصولات و خدمات حاصل از آن در این کشور به نسبت سایر نقاط دنیا بسیار کم است. برای نمونه تنها 4.7 درصد از کل مردم این کشور به اینترنت دسترسی داشته و از آن بهره می گیرند. درآمد سالانه شهروندان ماداگاسکاری معادل با 1339 دلار در سال است و این رقم بسیار ناچیزی است.ترجمه itrans.ir
این مقاله ادامه دارد...
