ارزیابی ریسک

اکثر مردم می دانند که ریسک کشته شدن توسط هواپیمای در حال سقوط، کم ، اما محدود می باشد. در حالی که بسیاری از مردم این را به عنوان ریسک قابل ملاحظه ای در نظر نمی گیرند، متعجب خواهند شد اگر بدانند ریسک کشته شدن توسط هواپیمای در حال سقوط چهار برابر ریسک آستانه ای (احتمال یک در میلیون) است که آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) در ارزیابی استانداردهای سامان دهی سموم از آن استفاده می کند. حتی تعجب آورتر این است که چگونه شماری از مردم متوجه ریسک تلفات ناشی از برخورد ستارۀ دنباله دار بزرگ و یا سیارک می شوند.
بسیاری از زمین شناسان بر این باورند که برخورد سیارک منجر به انقراض دایناسورها شده است. احتمال برخورد شیء عظیمی با قطر حدودا 2 کیلومتر به زمین در سال تقریبا یک در میلیون می باشد. چنین رویدادی موجب تلفات شدید انسانی در سراسر این سیاره در مقیاسی بسیار بزرگ خواهد شد. این ریسک برای یک فرد در حدود 1 در میلیون در سال، و یا 1 در 20000 در طول عمر 50 سال می باشد.3،4 از نظر ارزیابی ریسک، این 50 برابر بزرگتر از ریسک های معمول در نظر گرفته شده توسط EPA، و بیش از 250 برابر بزرگتر از استانداردهای محافظه کارانۀ ریسک مورد استفاده در EPA می باشد. هنگامی که ریسک زیست محیطی به این بزرگی مورد توجه EPA قرار بگیرد، بی شک ملاحظات نظارتی و، به احتمال بسیار زیاد، پوشش خبری را نیز به خود جلب می کند.5 با این حال، هیچ نشانه ای از احساس خطر بخصوصی در عموم مردم نسبت به احتمال بسیار بزرگ اصابت هواپیما و یا سیارک دیده نمی شود.
این امر به ویژه با توجه به اینکه چنین فاجعۀ نجومی می تواند قابل اجتناب باشد، جالب توجه بوده و پرسش هایی در مورد اولویت های ریسک و منابع ایجاد می کند. می توان یک سیستم برآورد نجومی به منظور تدارک سیستم هشدار دهنده ای برای تشخیص اجسام خودسر ایجاد کرد. برای منحرف کردن سیارک تازه کشف شده ای به مسیر دیگری برای دور کردن آن از زمین، می توان فن آوری های زیادی را توسعه داد. این کار یقینا پرهزینه خواهد بود، با این وجود هنوز هیچ درخواست عمومی قابل توجهی برای ایجاد چنین سیستمی صورت نگرفته است. این به راستی عجیب به نظر می رسد، چرا که ظاهرا مردم آمریکا (و بسیاری دیگر از کشورهای توسعه یافته) مایل به صرف مبالغ تقریبا نامحدودی برای دفع زباله های هسته ای می باشند، که خطر بینهایت کمتری نسبت به برخورد سیارک دارد.
در کتاب موهبت ترس ، گاوین دِ بِکِر استدلال می کند که "ترس واقعی یک موهبت است. این نشانه ای برای بقاء می باشد که تنها در صورت وجود خطر به صدا در می آید. با این حال، ترس بیجا سلطه ای بر ما دارد که بر روی هیچ موجود دیگری بر روی زمین ندارد. در صورتی که لزومی ندارد به این شکل باشد." ارزیابی ریسک، روش بسیار دقیقی برای سنجش جمعی و اشتراک این "ترس واقعی" ارائه می دهد. چنین ارزیابی هایی در شناخت و بررسی تعصبات غیر منطقی و عوامل دیگری که بر تصمیم گیری ها تاثیر داشته و منجر به تخصیص نادرست بودجه می شوند، می توانند سودمند باشند. با این کار، امکان وقوع فجایع ناشی از درک ساده لوحانه که در قالب تفکر منطقی خود را پنهان می کند، به طور قابل توجهی کاهش می یابد.
تعاریف زیادی برای ریسک به کار برده می شود. این تعریف بسته به کسی که آن را به کار می برد، تغییر می کند. کووللوو مرکوفر ریسک را بدین صورت تعریف می کنند: "امکان یک نتیجۀ نامطلوب، و عدم قطعیت در وقوع، زمان بندی، و یا اهمیت این نتیجۀ نامطلوب". بسیاری از دانشمندان ریسک را به عنوان نوعی آسیب که ممکن است رخ دهد، احتمال وقوع آن و تعداد افراد متاثر از آن تعریف می کنند.
از طرف دیگر، عموم مردم بیشتر به ویژگی های کیفی و مربوط به برنامه ریزی، مانند منشاء ریسک (ریسک طبیعی در مقابل ریسک ایجاد شده توسط بشر)، تحمیلی و یا عامدانه بودن ریسک، توزیع عادلانۀ ریسک بین جمعیت، و توان افراد برای کنترل ریسک، اهمیت می دهند. استفاده متناقض و مبهم از این کلمه، منشاء انتقادات و سردرگمی های قابل ملاحظه ای بوده است.
ریسک در کاربردهای رسمی تر و کمّی، متناسب با نتیجۀ مورد انتظار از یک رویداد و احتمال این رویداد می باشد. به عبارت دیگر، "ریسک ترکیبی است از احتمال وقوع یک رویداد خطرناک و یا قرار گرفتن در معرض خطر و شدت بیماری یا آسیبی که این رویداد و یا قرار گرفتن در معرض خطر می تواند ایجاد کند.ترجمه  itrans.ir