هتل کلرک

سالها پیش در یک شب طوفانی، پیرمردی همراه همسرش وارد سالن یک هتل کوچک در فیلادلفیا آمریکا شدند. درحالیکه سعی داشتند خود را از باران نجات دهند، نزدیک میز هتل هتلدار آمدند و امیدوار بودند که برای آن شب یک پنگاه‌گاه بگیرند.
همسر پرسید: "امکان دارد در اینجا یک اتاق به ما بدهید؟"
کلرک که یک مرد مهربان بود با لبخندی فریبنده به این زوج نگاه کرد و توضیح داد که سه همایش در شهر برگزار شده و به آنها گفت که تمام اتاقهای ما پر شده اما من نمیتوانم زوج خوبی مثل شما را در این باران و در ساعت یک صبح بیرون کنم. آیا دوست دارید که در اتاق من بخوابید؟ اتاقم خیلی مناسب نیست اما به قدری که بتوانید شب راحتی داشته باشید کفایت میکند."
وقتی زوج حرفش را نپذیرفتند مرد جوان جلو آمد و گفت: "نگران من نباشید، من همین بیرون راحتم."
بنابراین این زوج پیشنهاد کلرک را پذیرفتند.
صبح روز بعد که پیرمرد بهای هتل را پرداخت میکرد به کلرک گفت: "شما مهربانترین مردی هستید که باید مدیر بهترین هتل باشد. شاید روزی یک هتل برای شما بسازم."
کلرک به آنها نگاه کرد و لبخند زد. هر سه نفر آنها خندیدند. این زوج همچنان که در حال رانندگی بودند و از آنجا دور میشدند موافق بودند که کلرک واقعا یک فرد استثنایی است، زیرا پیدا کردن فردی که هم مهربان باشد و هم به آنها کمک کند آسان نیست.
دو سال گذشت. کلرک در حالی که آن شب را فراموش کرده بود نامه‌ای از پیرمرد دریافت کرد. پیرمرد آن شب طوفانی را یادآوری کرده بود و در نامه یک بلیت برای سفر به نیویورک بود و از کلرک خواسته بود که تا به دیدن آنها برود.
پیرمرد در نیویورک او را ملاقات کرد و او را به سمت کوچه‌ی پنجم در خیابان سی‌و‌چهارم برد. سپس به ساختمان بزرگی که در آنجا بود اشاره کرد، یک ساختمان سنگی رنگ پریده با مناره‌ها و برجهایی که سر به آسمان داشتند.
پیرمرد گفت: "این همان هتلی که است که ساخته‌ام تا آن را مدیریت کنی."
مرد جوان گفت: "حتما داری شوخی میکنی".
لبخند شیطنت آمیزی بر لبان پیرمرد نقش بست و گفت: "مطمئن باش که شوخی نمیکنم."
نام پیرمرد ویلیام والدورف آستور بود و آن ساختمان مجلل هتل والدورف آستوریا اصل بود. کلرک جوان که اولین مدیر آن بود نامش جورج سی بولت بود.کلرک جوان هرگز رویدادهایی که منجر شد تا او تبدیل به مدیر یکی از مجلل‌ترین هتلهای جهان شود را پیش بینی نمیکرد.

ترجمه  itrans.ir