بی مهر رخت روز مرا نور نماندست 38

هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم

دور از رخ تو چشم مرا نور نماندست

وصل تو اجل را ز سرم دور همی​داشت

از دولت هجر تو کنون دور نماندست

صبر است مرا چاره هجران تو لیکن

چون صبر توان کرد که مقدور نماندست

حافظ ز غم از گریه نپرداخت به خنده

ماتم زده را داعیه سور نماندست