چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست 22

سرم به دنیی و عقبی فرو نمی​آید

تبارک الله از این فتنه​ها که در سر ماست

دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب

بنال هان که از این پرده کار ما به نواست

نخفته​ام ز خیالی که می​پزد دل من

خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست

از آن به دیر مغانم عزیز می​دارند

که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست

ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند

فضای سینه حافظ هنوز پر ز صداست