چگونه خانواده می تواند به کودک مبتلا به آرتریت نوجوانی کمک کند

آرتریت نوجوانی چیست؟

آرتریت نوجوانی تمامی اعضای خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد. تمامی آنها بایستی با چالش های ویژه با این بیماری مقابله نمایند. آرتریت نوجوانی می تواند در فعالیت های اجتماعی و مدرسه کودک تاثیر گذاشته و فعالیت های مربوط به مدرسه اش را مشکل تر سازد. اعضای خانواده می توانند جهت کمک فیزیکی و روحی به کودک کارهایی را انجام دهند.

• بهترین مراقبت ممکن. اطمینان حاصل کنید که کودک مراقبت دارویی مناسب را دریافت می کند و دستورالعمل های پزشک را دنبال می نماید. در صورت امکان جهت مراقبت از کودکتان از متخصص روماتولوژی اطفال کمک بگیرید. اگر امکان داشتن چنین متخصصی را ندارید، فرزند خود را سالانه یکبار یا دو بار به متخصص روماتولوژی ارجاع دهید. متخصص روماتولوژی می تواند طرح درمانی را تجویز کند و با پزشک کودک شما مشورت نماید تا به کودک شما کمک کرده و بر پیشرفت کودک شما نظارت داشته باشد.
• شما هم می توانید درباره بیماری کودکتان و درمان آن آموزش ببینید (منابع در پایان این مطلب کمک خواهد کرد.) بسیاری از گزینه های درمانی در دسترس هستند و چون آرتریت نوجوانان در کودکان مختلف متفاوت است، ممکن است برای یکی موثر باشد و در مورد کودک دیگر موثر نباشد. اگر داروهایی که پزشک تجویز می کند علائم را از بین نبرند یا سبب عوارض جانبی ناخواسته شوند، شما و کودکتان با پزشک درباره راههای دیگر مشورت نمایید. فردی که مبتلا به آرتریت نوجوانی است می تواند وقتی نشانه ها کنترل شد، فعالتر باشد.
• پیوستن به گروه پشتیبانی. تلاش کنید تا والدین و کودکانشان را که با تجارب مشابهی درگیر هستند، پیدا کنید. این می تواند به شما و کودکتان در دانستن چیزهایی که به تنهایی قادر به آن نیستید، کمک کند. برخی از سازمانها برای افراد مبتلا به آرتریت نوجوانی و خانواده شان گروه های پشتیبان دارند.
• درمان کودک در حد امکان به روش های معمولی. سعی کنید کودکتان را تنها به خاطر اینکه آرتریت دارد محدود نسازید. نوازش بیش از حد کودکتان او را از مسئول و مستقل بودن دور کرده و ممکن است سبب خشم خواهر و برادرش شود.
• تشویق کودک به ورزش و تراپی فیزیکی. برای بسیاری از افراد جوان، ورزش و تراپی فیزیکی نقش مهمی در مدیریت آرتریت نوجوانی بازی می‌کند. والدین می توانند زمینه فعالیت کودکان در زمینه‌هایی که پزشک توصیه می کند را ترتیب دهند. در طول دوره های بدون علائم، بسیاری از دکترها ورزش های تیمی یا انجام فعالیت های دیگر را توصیه می نمایند. هدف کمک به حفظ قدرت و انعطاف پذیری مفاصل، مهیاسازی زمان بازی با دیگر کودکان و تشویق به انجام فعالیت های اجتماعی مناسب است. (سیارک)
• با مدرسه کودک خود از نزدیک همکاری داشته باشید. جهت بسط طرح درسی مناسب به مدرسه کودک خود کمک کرده و معلمین و همکلاسی های کودک خود را درباره آرتریت نوجوانی مطلع نمایید. برخی از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی ممکن است بخاطر دوره های طولانی مدت از مدرسه غیبت داشته و نیاز به انجام تکالیف در خانه داشته باشند. برخی از تغییرات جزئی از جمله داشتن مجموعه اضافی از کتابها یا ترک کلاس برای چند دقیقه زودتر جهت رسیدن به کلاس بعدی- می تواند کمک بزرگی نماید. با توجه ویژه، بیشتر کودکان به صورت عادی می‌توانند در مدرسه پیشرفت داشته باشند.
• با کودک خود صحبت کنید. به او توضیح دهید که مبتلا بودن به آرتریت نوجوانی تقصیر هیچ کس نیست. برخی از کودکان معتقدند که آرتریت نوجوانی مجازات کارهایی است که انجام داده اند. اجازه دهید کودکتان بداند که همیشه همراه کودک خود بوده و در هر حالت به او کمک خواهید کرد.
• با تراپیست‌ها یا مددکاران اجتماعی همکاری کنید. انها می توانند به شما و کودکتان جهت اخذ راحتی بیشتر در مقابل تغییراتی که آرتریت نوجوانی می تواند در سبک زندگی شما ایجاد کند، کمک نمایند.
برای چنین کودکانی چه فعالیت هایی باید محدود گردد؟
گرچه درد گاهی اوقات فعالیت بدنی آنها را محدود می کند، اما ورزش برای کاهش علائم آرتریت نوجوانی و حفظ عملکرد و دامنه حرکتی مفاصل مهم می باشد. بیشتر کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی می توانند بطور کامل در فعالیت های فیزیکی شرکت کرده و ورزش هایی را در آن بیماری آنها تحت کنترل باشد را انجام دهند. با این حال در طول عود بیماری، پزشک ممکن است بسته به مفاصل درگیر فعالیت های مشخصی را محدود کند. بعد از رفع این شرایط کودک می تواند دوباره فعالیت هایش را شروع کند.
شنا بسیار مفید می باشد چرا که بسیاری از مفاصل و ماهیچه ها بدون قرار گرفتن وزن روی مفاصل حرکت می کنند. پزشک یا فیزیوتراپیست می تواند تمرین و فعالیت هایی را تجویز نماید. (سیارک)

آرتریت نوجوانی چیست؟

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. 

ترجمه توسط itrans.ir