کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی چگونه درمان می شوند

اهداف اصلی درمان، حفظ سطح بالای عملکرد فیزیکی و اجتماعی و حفظ کیفیت خوب زندگی است. جهت دستیابی به این اهداف، پزشکان درمانهایی را جهت کاهش تورم، حفظ حرکت کامل در مفاصل آسیب دیده، تسکین درد توصیه کرده و عوارض جانبی درمان را شناسایی و پیشگیری می نمایند. بیشتر کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی  برای درمان آرتریت نیازمند ترکیبی از داروها و درمانهای غیردارویی هستند تا به اهداف درمانی مورد نظر دست یابند. در ادامه برخی از درمانهای مرسوم اورده شده است.آرتریت نوجوانی چیست؟

درمانهای دارویی [1]
داروهای ضد التهاب غیر استروئيدی (NSAIDها). آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن و ناپروکسن سدیم نمونه‌هایی از NSAIDها هستند. اغلب اولین نوع داروی مورد استفاده هستند. تمامی NSAIDها، بطور مشابه با بلاک کردن موادی بنام پروستاگلاندین به تسکین التهاب و درد کمک می کنند. با این حال، هر NSAID ماده شیمیایی متفاوتی است و اثر نسبتا متفاوتی روی بدن خواهد داشت.
برخی از NSAIDها در دسترس هستند اما برخی دیگر، از جمله مهارکننده COX-2 تنها با نسخه پزشک قابل دستیابی هستند.
تمامی NSAIDها عوارض جانبی قابل توجهی دارند، به طوری که قبل از مصرف هرکدام از این داروها باید با پزشک خود مشورت نمایید.[2] به دلایل ناشناخته، به نظر می رسد برخی از کودکان به NSAIDها واکنش بهتری می دهند. پزشک بایستی بر هر کودکی که NSAID را به طور مرتب مصرف می کند نظارت داشته باشد تا علائم آرتریت نوجوانی را تا آنجایی که ممکن است و به اندازه مناسب کنترل نماید.

داروهای ضد روماتیسمی و اصلاح کننده بیماری (DMARDها). در صورتی که NSAIDها علائم آرتریت نوجوانی را از بین نبرند، پزشک ممکن است این نوع از دارو را تجویز نماید. DMARD ها سرعت پیشرفت آرتریت نوجوانی را کاهش می دهند اما از‌ آنجایی که ممکن است رفع نشانه های آن هفته ها یا ماه ها طول بکشد اغلب از یک NSAID استفاده می شود. گرچه بسیاری از انواع مختلف DMARDها در دسترس هستند، اما پزشکان اغلب جهت استفاده از DMARD نوع خاص، برای کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی از متوترکسات استفاده می‌نمایند.
محققان دریافته اند که متوترکسات بی خطر بوده و روی برخی از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی که علائم بیماری شان با دیگر داروها رفع نمی گردد، موثر خواهد بود. از آنجایی که متوترکسات در دوزهای کم، برای از بین بردن علائم آرتریت مورد نیاز است، عوارض جانبی بالقوه خطرناک به ندرت آشکار می شود. خطرناکترین عارضه، آسیب کبدی است اما می توان آن را هم با تست‌های غربالگری منظم خون و مراجعه به پزشک پیشگیری کرد. نظارت دقیق بر عوارض جانبی افراد استفاده کننده از متوترکسات مهم می باشد. در صورت اطلاع سریع از عوارض جانبی شدید، پزشک می تواند دوز را کاهش داده و عوارض جانبی را از بین ببرد.

کورتیکواستروئیدها. در کودکان مبتلا به آرتریت بسیار شدید نوجوانان، جهت جلوگیری از علائم جدی مانند عفونت کیسه اطراف قلب (پریکاردیت) نیاز به داروهای قوی تری می‌باشد. کورتیکواستروئیدهایی از جمله پردنیزولون می توانند برای کنترل علایم شدید استفاده شوند. این دارو می تواند به صورت داخل وریدی (به طور مستقیم به داخل ورید) و یا از راه دهانی استفاده گردد. کورتیکواستروئیدها می توانند مانع از رشد نرمال کودک شده و عوارض جانبی دیگر مانند گردی صورت، استخوان ضعیف و افزایش حساسیت به عفونت گردند. هنگامی که داروی آرتریت علائم شدید را کنترل نماید، دکتر دوز را به تدریج کاهش داده و در نهایت آن را کاملا متوقف خواهد کرد. از آنجایی که توقف ناگهانی استفاده از کورتیکواستروئیدها می تواند خطرناک باشد، بنابراین دقت در دستورالعمل های پزشک در مورد چگونگی مصرف و یا کاهش دوز بسیار مهم می باشد. در مورد التهاب در یک یا در چند مفصل، تزریق ترکیب کورتیکواستروئید در مفصل یا مفاصل مبتلا می تواند اغلب بدون عوارض جانبی سیستمیک حاصل از داروهای خوراکی یا داخل وریدی باشد.(سیارک)
عوامل بیولوژیک. کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانان که از دیگر داروها تسکین کمی می یابند، ممکن است از طبقه های جدیدتر دارویی که تعدیل کننده پاسخ بیولوژیک یا عوامل بیولوژیک نامیده می شود استفاده کنند. مهار کننده فاکتور نکروز تومور (TNF) از طریق مسدود کردن فعالیت TNF، پروتئین طبیعی در بدن را که به عوامل ایجاد التهاب کمک می کند، مهار می نماید. دیگر عوامل بیولوژیک، سایر پروتئین‌های التهابی مانند سلولهای انترلوکین- 1 یا سلولهای التهابی که سلولهای T نامیده می شوند را بلاک می نماید. عوامل بیولوژیکی مختلف برای انواع مختلف بیماری می تواند موثرتر باشد.
درمان بدون دارو

فیزیوتراپی. برنامه ورزشی منظم که بخش مهمی از طرح درمان کودک است. می تواند به حفظ و نگهداری عضلات و بهبود دامنه حرکت مفاصل کمک کند. فیزیاتریست (متخصص توانبخشی) و یا تراپیست فیزیکی می تواند برای فرد مبتلا به آرتریت نوجوانان، برنامه ورزشی مناسب را طرح ریزی کند. همچنین این متخصص با استفاده از آتل و دستگاه های دیگر برای کمک به نگهداری استخوان و رشد مفصل میتواند توصیه هایی داشته باشد.
تراپی های مکمل و جایگزین. بسیاری از بزرگسالان برای درمان آرتریت، به دنبال راه های جایگزین از جمله رژیم های غذایی خاص، مکمل، طب سوزنی، ماساژ، یا حتی جواهرات مغناطیسی و تشکها هستند. محققان نشان می دهند که تعداد کودکان استفاده کننده از درمان های جایگزین و مکمل نیز در حال افزایش می باشد.
گرچه تحقیقات کمی در پشتیبانی از درمان های جایگزین برای‌ درمان آرتریت وجود دارد اما به نظر می رسد برخی از افراد از آنها استفاده می کنند. اگر پزشک یک کودک احساس کند که این روش با ارزش بوده و مضر نیست می تواند در طرح درمانی اش از آن بهره گیرد. با این حال غفلت نکردن از مراقبت های بهداشتی منظم و درمان علائم جدید مهم می باشد.(سیارک)

 [1] تمامی داروها می توانند عوارض جانبی باشند. برخی داروها و عوارض جانبی در این مطلب ذکر خواهند شد. برخی از عوارض جانبی ممکن است شدیدتر از دیگران باشند. شما بایستی بسته‌های همراه داروها را بخوانید و هر سوالی که درباره عوارض جانبی احتمالی داروها وجود داشت از ارائه دهنده یا داروساز خود بپرسید.

[2] هشدار: عوارض جانبی NSAIDها شامل مشکلات معده، خارش پوست، فشار خون بالا، حفظ آب و مشکلات کبد، کلیه و قلب می باشد. در طول مدتی که فرد از NSAIDها استفاده می کند، به احتمال زیاد عوارض جانبی اش را به صورت خفیف یا جدی دریافت کند. بسیاری از داروهای دیگر زمانی که بیمار تحت درمان با NSAIDها است، استفاده نمی شود، چرا که NSAIDها نحوه استفاده یا زدودن داروهای دیگر توسط بدن را تغییر می دهد. خود قبل از استفاده از NSAIDها با مراقب بهداشتی یا داروساز مشورت کنید. بایستی NSAIDها تنها برای کوتاه‌ترین زمان ممکن استفاده گردند. (سیارک)

آرتریت نوجوانی چیست؟

 این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. 

ترجمه توسط itrans.ir