بیماری شناسی آنوريسم


آنوريسم يک اتساع يا بيرون زدگي يک رگ در اثر بيماري يا ضعف ديواره سرخرگ است ، مخصوصا در نقاط شاخه شدن. آنوريسم معمولا در سرخرگ ها در پايه مغز و در منطقه آئورتو ايلياک رخ مي دهد. دليل اکثر آنوريسم ها نا شناخته است ؛ با اين حال اختلالات مادر زادي ، بيماري هاي اکتسابي ، و وضعيت پس از عفونت و آسيب تراما ممکن است فاکتور هاي توزيع باشند . اکثر آنوريسم ها هيچ نشانه ي مرتبطي ندارند و بيشتر تا زمان پارگي يا بروز علائم در بافت هاي مجاور تشخيص داده نمي شوند. آنوريسم به عنوان يک بيماري در اثر پيري در سنين 40 تا 60 سال شناخته مي شود. آنوريسم بيشترين خطر را وقتي دارد که رگ ها خيلي ورم مي کنند و باعث پارگي در ديواره رگ مي شود يا پارگي ناگهاني. احتمال اين اتفاقات در همه آنوريسم ها وجود دارد بدون در نظر گرفتن محل آنوريسم در بدن.

برجسته ترين و مهم ترين آنوريسم ها در آئورت است. بزرگ شدن معمولا در يک منطقه  تعريف شده رخ مي دهد ، اگر چه برخي مناطق اين سرخرگ بلند بيشتر از ساير نقاط حساس هستند. ريشه ي آئورت ( جايي که آئورت از قلب خارج مي شود ) چنين منطقه اي است .

آئورت بطني ( جايي که آئورت براي تامين کليه شاخه مي دهد ) معمول ترين جا براي گسترش يک آنوريسم است ، که 4 تا 8 درصد مردان و 0.5 تا 1.5 درصد زنان بيشتر از 60 سال را تحت تاثير قرار مي دهد ؛ اين وضعيت معمولا به عنوان آنوريسم آئورت بطني شناخته مي شود. ساير محل هاي آئورت مي تواند در سنين مختلف بسته به پيشرفت بيماري بزرگ شود . محل شايع ديگري براي آنوريسم در مغز است ؛ آنوريسمي در اين منطقه به عنوان يک آنوريسم مغزي يا داخل جمجمه شناخته مي شود. آنوريسم هاي مغزي تقريبا در 2 تا 5 درصد جمعيت اتفاق مي افتند. بيشتر آنوريسم هاي مغزي هيچ نشانه اي ندارند يا در کل دوران زندگي فرد بيماري اي ندارند. با اين حال ، مشکلات نورولوژيک ميتواند رخ دهد اگر بزرگي آنوريسم باعث افزايش فشار بر روي منطقه خاصي در مغز شود. پارگي يک آنوريسم ( هموراژ مغزي ) مي تواند منجر به ناتواني شديد يا مرگ شود ؛ يا ممکن است باعث آسيب قابل بازگشت ملايم شود که با دارو ، جراحي يا هر دو قابل درمان خواهد بود. پارگي يک سرخرگ در مغز ( سکته مغزي هموراژيک ) با 32 تا 67 درصد ميزان مرگ و مير و 10 تا 20 درصد وابستگي طولاني در نجات يافتگان آسيب مغزي مرتبط است .
با اين حال بزرگي آنوريسم معمولا بدون نشانه است ، عوامل خطر مرتبط با بيماري هاي قلبي عروقي احتمال وقوع ، بزرگي و پارگي آنوريسم را افزايش مي دهد.

بيشتر آنوريسم ها اکتسابي هستند ؛ مثلا آنوريسم آئورتي بطني مرتبط با فشار خون بالا ، تصلب شراين و ساير بيماري هاي مزمن. سيگار کشيدن و فشار خون بالا معمول ترين ريسک فاکتور ها براي آنوريسم آئورتي بطني در بزرگسالان است. مخصوصا ، سيگار کشيدن با افزايش 5 برابري در خطر آنوريسم آئورتي بطني در مردان ارتباط دارد. ساير دلايل آنوريسم شامل التهاب ، عفونت و جراحت آئورت ( مخصوصا آسيب هاي کاهش سرعت در تصادفات اتوموبيل ) مي شود.

آنوريسم مي تواند از دلايل ناشي از درمان ، عمدتا بيماري از جراحي براي گشاد کردن رگ آترواسکلروز ، باشد. معمول ترين ناحيه براي اين بيماري عروق کرونري هستند چون اين رگ ها معمولا تحت روش هاي آنژيو پلاستي هستند.(سیارک

دليل مادرزادي اصلي آنوريسم آئورتي سندروم مارفان است.

افرادي با سندروم مارفان اغلب بلند و باريک هستند و ناهنجاري هاي شکلي مثل اسکوليوز ( خميدگي نخاع ) ، سينه قيفي شکل ( حالت دروني دارد ) ، مفاصل بيش از حد انعطاف پذير و جا به جا شدن لنز چشم دارند. سندروم مارفان به دليل نقص هاي ژنتيکي در ميکروفيبريل هايي که فيبر هاي الاستيک سرخرگ هاي بزرگ را شکل مي دهند ، همچنين ميکروفيبريل هاي مشابه که قدرت و ساختار به برخي بافت هاي پيوندي مي دهند ايجاد مي شود. سندروم مارفان باعث مي شود ريشه آئورت بالاي دريچه آئورت سريعا گشاد شود . همين طور که گشادي پيش مي رود دريچه آئورت ممکن است نشت کند ( برگشت خون آئورت ) و خطر تجزيه افزايش مي يابد.ادامه مقاله در پست های آینده ترجمه  itrans.ir 

 

 

نظرات

برای ارسال نظر باید وارد حساب کاربری شوید. ورود یا ثبت نام

بیشتر بخوانید