معمای اوتیسم بخش دوم
این مقاله به بیان جزئیات برخی از مطالعات اخیر در خصوص اوتیسم و به بررسی برخی از علت های ممکن برای این بیماری می پردازد.
در جست و جوی پاسخ
اوتیسم یک اختلال عصب شناختی است که معمولا تا قبل از تولد سه سالگی کودک خود را نمایان می سازد. این بیماری به وسیله ی علائمی مانند: مهارت های زبانی آسیب دیده، مهارت های اجتماعی آسیب دیده و رفتار های تکرار شونده، شناخته می شود.
اخیرا آمار کودکانی که در آن ها اوتیسم تشخیص داده شده است، به طور چشم گیر و غیر قابل توضیحی در حال افزایش است. دانشمندان علم پزشکی تخمین می زنند که از هر 150 کودک آمریکایی یکی از آن ها به اوتیسم مبتلا است. همچنین تخمین زده اند که این آمار برای دیگر کشور ها، به ازای هر 500 کودک یک کودک مبتلا به این بیماری وجود دارد. هر دو حالت به شدت هشدار دهنده هستند، به خصوص این که دانشمندان نه اطلاع دارند که علت بیماری چیست و نه می دانند چه عواملی موجب به وجود آمدن آن می شود. این موضوع محققان پزشکی را برآن داشته است که به دنبال پاسخی برای این سوال باشند که چرا و چگونه اختلال اوتیسم به وجود می آید.( سیارک)
علت ابتلا به اتیسم جهش در یک ژن می باشد.
علائم و نشانه های اختلال طیف اوتیسم چیست؟
چه عواملی باعث ایجاد اوتیسم می شود؟
نقاط عطف کودکان دارای اختلال اوتیسم در 25 تا 36 ماهگی و نقش والدین
دانشمندان بیماری اوتیسم را به طیف گسترده ای تقسیم می کنند. این بدان علت است که هر فرد مبتلا به اوتیسم یک رفتار منحصر به فرد از خود نشان می دهد که امکان دارد یک فرد دیگر مبتلا به این بیماری از آن رفتار گریزان باشد.
برای مثال یک بیمار می تواند فردی بسیار تاثیر پذیر باشد در حالی که فردی دیگر اصلا تاثیر پذیر نباشد. یک فرد نتواند به درستی صحبت کند در حالی که شخصی دیگر مهارت های زبانی و گفتاری خود را تا سطح بالایی گسترش داده باشد. برخی از این افراد مبتلا، به صدا ها بسیار حساس اند در صورتی که برخی دیگر به آن بی توجه اند. برخی ترجیح می دهند تنها باشند و برخی دیگر ترجیح می دهند که برای خود دوستانی پیدا کنند. برخی امکان دارد که حتی ازدواج کرده و بچه دار شوند. برخی توانایی درک مسائل ساده ی مدرسه را ندارند و برخی دیگر تا درجه ی دکتری پیش رفته اند. تمامی این موارد به درجه ی وخامت بیماری در فرد بستگی دارد.
اگرچه دانشمندان توانایی تشخیص بیماری اوتیسم را پیدا کرده اند، اما در حقیقت، آن ها هنوز به علت به وجود آمدن این بیماری پی نبرده اند. در سال های 1950، دانشمندان تصور می کردند که اوتیسم یک اختلال روانشناختی است که به علت روابط سرد مادران به وجود می آید. در این حالت کودک به خوبی توانایی صحبت کردن ندارد و در برقراری روابط اجتماعی ضعیف است. با پیشرفت علم و تحقیقات، دانشمندان دریافتند که در واقع اوتیسم یک اختلال عصب شناختی یا مغزی است. مطالعات بسیاری در خصوص مقایسه ی مغز افراد نرمال با افراد مبتلا به اوتیسم صورت گرفت. این نواحی از مغز که بررسی شدند مربوط به احساسات، ذهنیت خلاقانه، یادگیری و توجه بود.( سیارک)
با این وجود به نظر می رسد که هیچ کدام از این نواحی مغزی، کلید دسترسی به پاسخ چرایی به وجود آمدن اوتیسم نبوده اند.
برخی از محققان نتیجه گیری کرده اند که اختلال در ارتباط های عصبی بین قسمت های مختلف مغزی می تواند منجر به اوتیسم شود. یا شاید میزان ارتباطات میان این بخش ها آنقدر زیاد است که بیش از ظرفیت مغز برای مخابره ی پیام ها است.
محققان علوم پزشکی مغز را از لحاظ شیمیایی هم بررسی کردند. در یک مطالعه ی اخیر، دانشمندان نمونه های خونی از کودکانی که تازه متولد شده اند تهیه کردند. زمانی که این کودک بزرگ شدند و دربرخی از آن ها علائم اختلال اوتیسم پدیدار شد، دانشمندان به بررسی نمونه های خون اولیه ی ابتدای تولد پرداختند که طی آن به این موضوع پی بردند که چهار ماده که بر رشد اولیه مغز تاثیر می گذارد، در این کودکان در سطح بالایی قرار دارد. با تمام این تفسیر ها دانشمندان هنوز هم نتوانسته اند که به ارتباط میان این مواد شیمیایی و اوتیسم پی ببرند.
در این جا بر روی این مساله توافق همه جانبه و قدرتمندی وجود دارد که ژن های ناقل صفات مشخص، نقش به سزایی در اوتیسم ایفا می کنند. دانشمندان در تلاش اند که عوامل موروثی را به عنوان یک علت بررسی کنند. اخیرا، محققان به یک ارتباط میان سن پدر در هنگام بچه دار شدن و اوتیسم پی برده اند. هر چه سن پدر هنگام تولد فرزند بالا تر باشد احتما این که کودک به اوتیسم مبتلا شود بیشتر است. همچنین این موضوع بیان شده است که نسبت افراد مذکر مبتلا به اوتیسم در مقابل افراد مونث مبتلا به اوتیسم 4 به 1 است و به نظر می رسد که اوتیسم در خانواده های با سابقه ی این بیماری بیشتر گسترش می یابد. با وجود این که عوامل موروثی نقش به سزایی در به وجود آمدن این بیماری دارند، اما دانشمندان هنوز هم نتوانسته اند یک ژن خاص را مسئول به وجود آمدن این اختلال بدانند. در واقع بیش از 10 ژن وجود دارد که دانشمندان نسبت به ارتباط آن ها با اختلال اوتیسم مشکوک هستند. ( سیارک)
همچنین دانشمندان احتمالات محیطی که شاید تاثیر گزار باشند.
از جمله: مواد سمی موجود در آب که آن را آلوده می کند، مواد شیمیایی مضر و آسیب زای موجود در مواد شوینده و پاک کننده ی منزل، ویروس ها، آلودگی هوا و حتی امواج تلویزیون را بررسی کردند اما هیچ ارتباطی با اوتیسم در آن ها نیافتند.( سیارک)
حتی با وجود این تحقیقات گسترده، دانشمندان و محققان در یافتن یک علت یا حتی عوامل به وجود آمدن این بیماری ناموفق بودند. با این وجود، انجام این تحقیقات باعث شد که محققان و دانشمندان شناخت عمیق تری نسبت به این بیماری پیدا کنند و به موجب آن می توانند بیشتر به کودکان اوتیسمی در خصوص راحتی، مهارت های رفتاری و اجتماعی کمک کنند. تجویز دارد شاید در برخی از کودکان اثر مفید داشته باشد اما از این روش به طور گسترده استفاده نمی شود زیرا دارو ها با وجود این که می توانند کمک کننده باشند، می توانند عوارض جانبی جبران ناپذیری را نیز با خود به همراه داشته باشند. دیگر راه های درمانی که می توانند موثر واقع شوند شامل فعالیت هایی هستند که از لحاظ عاطفی، رفتاری و اجتماعی کودک را درگیر می کنند. برای مثال کشیدن نقاشی با دوستان، داشتن یک حیوان خانگی و مراقبت کردن از آن، آشنا کردن کودک با شخصیت های جدید و دیگر کار ها می توانند تا حدودی مفید واقع شوند.
یکی از روش های متداول در خصوص آموزش به کودکان اوتیسمی استفاده از روش تجزیه و تحلیل رفتاری است. در این روش یک مربی با کودک صحبت می کند و سعی می کند کلماتی که می خواهد کودک بیاموزد را مکررا تکرار کند. این کار روشی نوین است. نیازمند حوصله و صبر بسیار است و همچنین میزان پیشرفت کند است. اما با همه ی این موانع، کودکان بسیاری بوده اند که با این روش پیشرفت بسیار خوبی داشته اند. اگر چه در مقابل کودکانی نیز بوده اند که حتی اندکی تغییر و پیشرفت نداشته اند.
در این میان والدین باید به یاد داشته باشند که می توانند در همان مراحل ابتدایی به بیماری فرزند خود پی ببرند. با این کار می توانند که روش های مختلف را برای ارتباط با کودک خود بیابند و امتحان کنند. همچنین باید بدانند که شاید برخی از روش ها روی کودک آن ها اثر گذار نباشد، پس باید آن را کنار گذاشته و یک روش دیگر ار امتحان کنند و نا امید نشوند. این کار را آنقدر باید ادامه دهند تا کودک و والدین بتوانند به نحوی که کودک راحت است با یک دیگر ارتباط برقرار کنند.در این حین کماکان دانشمندان درحال تحقیق و بررسی هستند تا بتوانند به حل معمای اوتیسم بپردازند.ترجمه itrans.ir
آیا درمان دقیقی برای اوتیسم وجود دارد؟
علایم اوتیسم در سنین 13 تا 24 ماهگی
علایم اوتیسم برای کودکان 2 ساله به بالا
