اختلالات خواب

بیش از 70 نوع اختلال خواب وجود دارد که پنج مورد از رایج ترین آن ها عبارتند از:
1. بی خوابی: رایج ترین اختلال خواب شناخته شده است که به عنوان مشکل در به خواب رفتن یا در خواب ماندن با وجود داشتن فرصت کافی برای خوابیدن که هر شب یا بیشتر شب ها رخ می دهد، شناخته می شود. سایر نشانه های بی خوابی شامل بیدار شدن پیش از وقت و عدم به خواب رفتن در ساعات باقی مانده که باعث می شود خواب شب راحتی نداشته باشید. در نتیجه ی خواب بد، معمولاً احساس خستگی خواهید کرد و در تمرکز برای انجام دادن کار های روزمره دچار مشکل خواهید شد. بی خوابی می تواند نشانه ای از سایر شرایط فیزیکی و روحی مانند افسردگی، و یا حتی اختلالات بی خوابی دیگر مانند آپنه باشد. (سیارک)

بی خوابی می تواند یک شب یا هفته های متعددی ادامه پیدا کند. در بعضی افراد شرایط به صورت مزمن در می آید و به مدت ماه ها و حتی سال ها طول می کشد.
بی خوابی گذرا مدت کوتاهی طول می کشد و در صورتی که گهگاه اتفاق بیفتد، به عنوان "متناوب" شناخته می شود.
بی خوابی مزمن اکثر شب ها رخ می دهد و یک ماه یا بیشتر طول می کشد. بر اساس بنیاد ملی خواب (NSF)، 48 درصد از آمریکایی ها گاهاً بی خوابی را تجربه می کنند و 22 درصد از آن ها هر شب یا تقریباً هر شب دچار بی خوابی می شوند. بر اساس آماری که از NSF در سال 2007 به دست آمده است، 39 درصد از زنان هر شب یا تقریباً هر شب خواب خوبی را تجربه می کنند. 32 درصد چند شب در هفته خواب خوبی دارند و 14 درصد تنها چند شب در هر ماه خواب خوبی را تجربه می کنند. 11 درصد به ندرت خواب خوبی دارند و 4 درصد هیچوقت نمی توانند شب ها خوب بخوابند.(سیارک)
2. حمله خواب شرایطی است که در آن فرد در هنگام روز ناگهان دچار حمله های خواب می شود. افرادی که به حمله خواب مبتلا هستند ممکن است در زمان نامناسب و بدون اخطار قبلی چند بار در روز به خواب روند. بر اساس گزارش NSF فراوانی حمله خواب در آمریکای شمالی نامشخص است. هنگامی که NSF در صدد انجام مطالعه ای در مورد حمله ی خواب بود، مشخص شد که این حالت در ایالات متحده غیر معمول نیست. به ازای هر یک میلیون نفر، حدود 550 نفر به حمله ی خواب مبتلا هستند و در هر سال این اختلال برای حدود 14 نفر تشخیص داده می شود. حمله خواب به همراه بی خوابی، آپنه و سندروم پای بی قرار یکی از شایع ترین اختلالات تشخیص داده شده در افرادی است که به کلینیک های اختلال خواب مراجعه می کنند. این بیماری معمولاً با افسردگی، صرع یا عوارض جانبی بعضی دارو ها اشتباه گرفته می شود. حمله خواب در زنان و مردان همه ی سنین رخ می دهد اما نشانه های آن اصولاً برای اولین بار در دوران بلوغ و نوجوانی دیده می شود. شواهدی وجود دارد که حکایت از آن دارد که حمله خواب در افرادی که سابقه خانوادگی دارند شایع تر است. 10 درصد افرادی که به حمله ی خواب دچار هستند دارای خویشاوند نزدیکی با همین اختلال است.
تحقیقات اخیر نشان داده است که افرادی که مبتلا به حمله ی خواب هستند از کمبود ماده شیمیایی به نام هیپوکرتین در مغز رنج می برند. این ماده معمولاً در تهییج و تنظیم خواب موثر است.
سایر نشانه هایی که ممکن است به تنهایی یا در ماه ها و سالهای پس از شروع حمله های خواب اتفاق بیفتند شامل موارد زیر هستند:(سیارک)
کاتاپلکسی: اپیزود های از دست دادن کارکرد ماهیچه ها که دامنه ی آن می تواند از ضعف ماهیچه (مانند سستی در زانو ها یا گردن، تضعیف عضلات صورت، ناواضح صحبت کردن) تا فروپاشی کامل بدن گسترده باشد. حملات معمولاً در اثر واکنش های احساسی ناگهانی مانند خنده، خشم یا ترس رخ می دهد و می تواند از چند ثانیه تا چند دقیقه ادامه پیدا کند. کاتاپلکسی اصولاً در بیماران مبتلا به حمله ی خواب دیده می شود.
فلج خواب: این اپیزود ها که ممکن است از چند ثانیه تا چند دقیقه به طول انجامد باعث ناتوانی در صحبت کردن یا تکان خوردن در هنگام به خواب رفتن یا بیدار شدن خواهد شد. فلج خواب می تواند در افرادی که مبتلا به هیچ گونه اختلال خوابی نیستند نیز گاهاً رخ دهد.
توهمات خواب (Hypnagogic Hallucinations) این تجارب شفاف، معمولاً ترسناک و رویا مانند در هنگام چرت زدن یا به خواب رفتن رخ می دهد. همانند فلج خواب، این اختلال در افراد مبتلا به حمله خواب رایج تر است اما در افراد بدون هیچ گونه اختلال خواب شناخته شده نیز رخ می دهد.
پیشرفت، شدت و سایر ویژگی ها ظاهری حمله خواب متفاوتند و همه ی افراد مبتلا به این سندروم نشانه های یکسانی را تجربه نمی کنند. در حالی که خواب آلودگی در طول روز معمولاً در تمام عمر ادامه می یابد، فلج خواب و توهمات خواب ادامه نخواهند یافت. علائم حمله خواب، مخصوصاً خواب آلودگی شدید در طول روز و کاتاپلکسی به زندگی شخصی و حرفه ای افراد لطمه وارد می کند و فعالیت آن ها را به شدت محدود می کند.
3. آپنه (وقفه تنفسی در خواب) اختلال جدی و به طور بالقوه تهدید کننده زندگی فرد است و بسیار رایج است. نشانه ی آن توقف های مکرر و کوتاه تبادل تنفسی در حین خواب است.
آپنه انسدادی که رایج ترین نوع آپنه است هنگامی اتفاق می افتد که جریان هوا به علت باریک شدن مجاری در اثر وجود بافت اضافی، لوزه متورم یا زبان کوچک (بافت آونگ شکل که از قسمت انتهایی کام آویزان است) بزرگ متوقف می شود (معمولاً به علت چاقی).(سیارک)
اگر هوا نتواند به راحتی به داخل و خارج بینی یا دهان وارد و خارج شود، تنفس با مشکل مواجه خواهد شد. تلاش برای تنفس، نیرویی مکشی در قسمت بالایی مجاری هوا به وجود می آورد که خود باعث مسدود شدن بیشتر آن می شود. این کار باعث خروپف شدید یا توقف در جریان هوا می شود. کم شدن مقدار اکسیژن و بالا رفتن مقادیر کربن دی اکسید در خون ممکن است فرد را بیدار کند یا باعث تهییج-اختلال کوتاه در خواب که کوتاه تر از آن است که به عنوان بیدار شدن تلقی شود اما می تواند اختلال در خواب نامیده شود- وی شود. با هر تغییر ناگهانی از خواب عمیق به خواب سبک، سیگنالی به مغز فرستاده می شود که به ماهیچه های مجاری تنفسی فوقانی فرمان دهد تا مجرا را باز کنند. تنفس عادی معمولاً با یک خروپف یا تنفس شدید مجدداً آغاز می شود.
تهییج های مداوم اگرچه برای شروع مجدد تنفس ضروری هستند اما مانع از خواب عمیق و احیا کننده می شود. نوشیدن الکل یا مصرف قرص های خواب آور به علت کاهش سرعت مغز و جلوگیری از تهییج باعث بیشتر شدن تعداد توقف های تنفسی و افزایش زمان آن ها خواهد شد. (سیارک)
آپنه در تمامی سنین و جنسیت ها اتفاق می افتد اما در مرد ها بیشتر است. اگر با صدای بلند خروپف می کنید و چاق هستید یا اینکه فشار خون بالا دارید و یا دچار ناهنجاری فیزیکی در بینی، گلو یا سایر بخش های فوقانی مجاری تنفسی هستید و همچنین بسیار خواب آلودید، این امکان وجود دارد که به آپنه دچار باشید. این اختلال خواب در برخی خانواده ها رایج است که احتمال ارثی بودن آن را افزایش می دهد.
4. سندروم پای بی قرار (RLS) نوعی اختلال خواب است که با احساسات ناخوشایندی که معمولاً با عنوان سوزن سوزن شدن، گز گز شدن، کشیده شدن یا سوختن دردناک در دستها یا پاها همراه است. این نشانه ها معمولاً هنگام دراز کشیدن یا نشستن به مدت طولانی رخ می دهد. نشانه های RLS معمولاً دوره ای رخ می دهد در حالی که بدترین نشانه های آن به هنگام خوابیدن اتفاق می افتد.
این احساس معمولاً در پاها رخ می دهد اما می تواند در دست ها، نواحی تناسلی، صورت و نیم تنه رخ نیز اتفاق بیفتد. یک یا هر دو پا نیز می تواند تحت تاثیر قرار گیرند و برای بعضی افراد در دست ها نیز احساس می شود. RLS باعث تمایل غیر قابل اجتناب برای تکان دادن پاهای بی حس شده می شود و خوابیدن را غیر ممکن می سازد. اگر به RLS مبتلا هستید، بهتر است آخر شب یا نزدیک به صبح بخوابید. این نشانه ها می توانند برای سال ها پیشرفت کنند، بدتر شوند و مجدداً پیشرفت کنند. (سیارک)
بسیاری از افراد مبتلا به RLS معمولاً اختلال خواب مرتبطی با نام اختلال حرکت تناوبی اندام (PLMD) را نیز تجربه می کنند. این اختلال با حرکات ناگهانی یا خم شدن به یکباره ی پاها شناخته می شود و معمولاً هر 20 یا 40 ثانیه در خواب اتفاق می افتد. بعضی از افراد این حرکت را صد ها بار در طول یک شب تجربه می کنند. بعضی بیدار می شوند، بعضی دیگر چندین بار در طول شب بیدار می شوند و برخی شریک خود را بد خواب می کنند. بر طبق آمار های سال 2005 NSF در آمریکا، 15% از افراد بالغ نشانه های RLS را در طول چند شب در ماه تجربه می کنند و 86% از آن ها به همین علت خواب خوبی را تجربه نمی کنند. این نشانه ها می توانند هر هنگام اتفاق بیفتند اما در میان افراد مسن بیشتر رخ می دهند. کودکان مبتلا به RLS گاهی اذعان می دارند که "درد های رو به رشد" را تجربه می کنند و ممکن است به آن ها برچسب بیش فعال زده شود زیرا برای نشستن در یک محل مشکل دارند. (سیارک)
5. اختلال ریتم شبانه روزی: به اختلالی اطلاق می شود که شامل مجموعه شرایطی است که در آن ها تعادل ریتم های طبیعی فیزیولوژیکی و زیستی بدن مختل می شوند. این اختلال بسیار رایج است: افرادی که شیفتی کار می کنند و در ساعت های غیر معمول بیدارند در معرض این اختلال قرار دارند. بر اساس آمار دیوان کار، حدود 15% از آمریکایی ها کار شیفتی دارند.
سایر افرادی که اختلال ریتم شبانه روزی دارند مسافرانی هستند که در معرض تغییر ساعت های ناشی از پرواز قرار می گیرند، کسانی که الگوهای خواب نامنظمی دارند، نوجوانان و کسانی که پیشینه ی خانوادگی این بیماری را دارند.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

مترجم  itrans.ir