سرطان تخمدان مخاطی (OC)
سرطان تخمدان مخاطی (OC) هفتمین علت شایع مرگ و میر ناشی از سرطان در بین زنان سراسر جهان است. مرحله OC بسیار مهم است چرا که OC مرحله 3 یا 4 پیش آگهی ضعیفی دارد. OC در مراحل اولیه علائمی از خود نشان نمی دهد چرا که تخمدان در لگن قرار گرفته، لذا 40- 50 درصد موارد OC در مراحل پیشرفته تشخیص داده می شوند. جراحی کاهش دهنده تومور به دنبال شیمی درمانی معین به صورت متداولی به عنوان درمان اصلی برای OC مخاطی پیشرفته توصیه می شود. بعد از عمل، ترکیب تاکسل با پلاتین به عنوان شیمی درمانی در خط اول استفاده می شود.
OC مخاطی شدیدا به درمان ضدسرطانی اولیه پاسخ می دهد، اما تقریبا نیمی از موارد سرطان پیشرفته در طول 2 سال عود می کنند و منجر به پیش آگهی ضعیفی می شوند که ناشی از کاهش پاسخ به شیمی درمانی می باشد.
این امر جلوگیری از کارسینوماتوز پریتونیت را مختل کرده و منجر به کیفیت پایین تر زندگی می شود. عوامل ضدسرطانی به تنهایی برای OC پیشرفته کافی نیستند، لذا نیازمند یک راهبرد درمانی جدید هستیم. ( سیارک)
آزمایش خون در تشخیص زودرس سرطان تخمدان
5 مورد که زنان باید درمورد سرطان تخمدان بدانند
فلاونوئیدها ی موجود در چای با سرطان تخمدان آندوتلیال مبارزه می کند
در مطالعات پیشین دریافتیم که کلوفیبریک اسید (CA)، لیگاند α گیرنده فعال شده با تکثیر پراکسی زوم، رشد OC را مهار می کند. درمان با CA تجلی CBR1 را افزایش می دهد، که منجر به کاهش چگالی عروق کوچک و ایجاد آپوپتوز می شود، لذا منجر به ایجاد تومور می شود. در یک آزمایش که شامل موش ها با تومور سابکوتانئوس بود، اندازه تومور در گروه کنترلی با زمان افزایش یافت، در حالی که اندازه تومور در موش های با CBR1 کاهش یافت. با این حال، تزریق RNA با دخالت کم CBR1 در تومور اثر CBR1 را کاهش داده و رشد OC و متاستاز آن را افزایش می دهد. مطالعات انجام شده توسط نویسندگان بیان می کنند که CBR1 می تواند کاندید جدیدی برای درمان با هدف مولکولی باشد.
در چند سال اخیر، زمینه درمان ژنی توجهات را به خود جلب کرده است، و تعداد فزاینده ای از مطالعات به بررسی حامل ها برای تحویل ژن پرداخته اند.
مطالعات بسیاری گزارش کرده اند که دندریمرها حامل موثری برای DNA هستند. تحقیقات برای استفاده از دندریمرها برای انتقال DNA به سلول ها بدون آسیب انتقال یا غیر فعال کردن آن در حال انجام است. DNA با یک دندریمر ترکیب شده است و سپس ترکیبات حاصله در یک پلیمر قابل حل در آب قرار داده می شوند.
ترکیبات قرار داده شده در کپسول سپس روی فیلم های پلیمری کارکردی نشانده می شوند و باعث تسهیل ترانسفکشن بدون از دست رفتن فعالیت DNA حتی زمانی که DNA بی آب شده باشد، می شوند. تحقیقات مبتنی بر این مفهوم برای استفاده از ترکیبات دندریمر PAMAM و DNA به عنوان یک پلیمر قابل تجزیه زیستی عملیاتی برای حمل ژن های متصل به یک ماده زیست شیمیایی در حال انجام است. نتایج نشان می دهند که پلیمرهای عملیاتی با قابلیت تجزیه زیستی سریع می توانند ترانسفکشن محلی را تسریع کنند. ترجمه itrans.ir
