موسیقی و حالت روحی

تاثیر بسزای موسیقی بر سلامت ذهنی، هزاران سال است که برای بشر شناخته شده می باشد. فیلسوفان باستانی همچون پلاتو موسیقی را التیامی بر دردهای روحی و اضطراب می دانستند. گروه های موسیقی ارتش از موسیقی برای ایجاد اعتماد به نفس و شجاعت در سربازان استفاده می کنند. رویدادهای ورزشی از موسیقی برای ایجاد هیجان بهره می برند. در مدرسه دانش آموزان برای به خاطر سپردن الفبا از موسیقی استفاده می کنند. در فروشگاه ها از موسیقی برای جلب مشتری استفاده می شود.(سیارک)

به علت تجربه های گوناگونی که در زمینه های مختلف کسب میکنیم، سلیقه موسیقیایی ما هم بر اساس همین تجربه ها رشد میکنند. با وجود چنین اختلافاتی، هنوز هم در برخی موارد پاسخ افراد مختلف به یک نوع موسیقی یکسان است. برای مثال کودکان لالایی را دوست دارند. صدای مادر فارغ از اینکه استعداد خواندن داشته باشد یا نه، آرامش بخش است. برخی موسیقی ها هم تقریبا تمام شنوندگان را اذیت میکنند، حتی اگر شخص اظهار کند که از آن لذت میبرد. در یک مطالعه که بر روی 144 بزرگسال و نوجوان انجام شد، آزمایش شوندگان به 4 نوع موسیقی متفاوت گوش دادند، موسیقی گرانج (Grunge) سبب افزایش حس خشم و غم در تمام گروه های تحت آزمایش شد، حتی در گروه نوجوانان که میگفتند از شنیدن این سبک موسیقی لذت میبرند. در مطالعه ای دیگر، دانش آموزان کالج گزارش دادند که موسیقی پاپ، راک و کلاسیک به آنها کمک می کند که بیشتر مثبت گرا باشند و رفتارهای دوستانه را در آنها تقویت میکنند. همچنین سبب شاد و آرام شدن آنها می شوند.

موسیقی و یادگیری

هر کس که الفبا را یاد گرفته باشد می داند که با استفاده از موسیقی، یادگیری آن بسیار راحت تر و لذت بخش تر خواهد شد. تحقیقات علمی هم این ادعا را اثبات می کنند. موسیقی به کودکان و بزرگسالان در درمان مشکلات تمرکزی به روش های مختلفی کمک می کند.

اول، از آن می توان به عنوان یک آیتم تشویقی برای یک رفتار خاص استفاده کرد. برای مثال، اگر کودکی برای 10 دقیقه به مشق هایش بپردازد، می تواند 5 دقیقه به موسیقی گوش دهد.

دوم، از موسیقی می توان برای افزایش جذابیت کارهای خسته کننده مانند به خاطر سپردن دروس مدرسه استفاده کرد. موسیقی باروک برای بهبود تمرکز بسیار مفید است. برای دانش آموزان، پخش موسیقی پس زمینه ای سبب به هم خوردن تمرکزشان نمی شود.

سوم، از انواع مختلف موسیقی می توان برای دسته بندی فعالیت ها استفاده کرد. برای مثال از یک نوع موسیقی به هنگام مطالعه، از نوعی دیگر در زمان خوردن و از دیگری به هنگام خوابیدن استفاده کرد.(سیارک)

چهارم، مطالعات نشان می دهند که موسیقی آرامش بخش به بهبود رفتارهای اجتماعی کمک میکند.

موسیقی و اضطراب

موسیقی در کاهش اضطراب بسیار موثر است. گاهی اوقات از آن در دندان پزشکی، رادیولوژی و قبل از عمل جراحی برای کاهش استرس بیماران استفاده می شود. موسیقی سبب کاهش اضطراب در سالمندان، مادران باردار، و کودکان نیز می شود. می توان از ترکیب موسیقی آرام در مطب روانشناسی برای افزایش کارکرد درمان استفاده کرد.

پس موسیقی ای که گوش می دهید را همانند غذایی که می خورید و دوستانتان، با دقت انتخاب کنید. ترجمه  itrans.ir

بازتاب شناسی بالینی نیز چندین تحقیق را با تلاش جهت ایجاد شواهد علمی مناسب برای استفاده از بازتاب شناسی در افزایش تندرستی دارد. با توجه به چندین آزمایش کنترل شده تصادفی ، شواهد نشان می‌دهند که از بازتاب شناسی می‌توان برای کمک به کاهش اضطراب، افسردگی، سردرد، علائم درد در بیماران سرطانی  و اسکلروز چندگانه و نیز زنان یائسه  به همراه افزایش سلامت ذهنی  استفاده کرد.

همچنین، یک توجیه برای منافع بازتاب شناسی، ارتباط یا تأثیر بین فردی متخصص بوده است؛ اما محققان شروع به اضافه کردن گروه‌های شاهدی کرده‌اند که ماساژهای عمومی پا را انجام می‌دهند و در نتیجه تأثیرات لمس ساده انسانی را معادل سازی می‌کنند . موضوعات این رشته، شامل اختلافاتی در بین متخصصان در مورد برنامه‌ریزی بازتاب شناسی و فقدان مراکز آموزش استاندارد است.

تحقیق روی تأثیرات روانی در آغوش گرفتن (بغل کردن)، بینش هیجان‌انگیزی را در مورد تأثیرات مثبت رفتار صمیمی فراهم کرده است. به‌عنوان مثال، پرداختن به رفتارهای بغل کردن و نیز بوسیدن شریک جنسی می‌تواند پریشانی روانی شما را کاهش دهد و روی پروتئین‌هایی که سلامتی و تندرستی را افزایش می‌دهند، تأثیر بگذارد . همچنین بغل کردن بین شریک‌های جنسی می‌تواند سطح کورتیزول و فشارخون را کاهش دهد و سطح بالاتری اکسی توسین (هورمون پیوندی) را افزایش دهد.

چرا انسان آمیزش جنسی انجام می‌دهد 
بنابراین، لمس بین فردی (در اینجا به شکل ماساژ درمانی، بازتاب شناسی بالینی، بغل کردن و در آغوش گرفتن مطرح شده است) شواهد فراوانی از اهمیت آن را برای تندرستی فیزیکی و روانی نشان داده است. از لحاظ لذت‌گرایی، لمس کردن  می‌تواند احساس لذت، رضایت و آرامش را ایجاد کند ؛ ضمن این‌که به ما امکان می‌دهد که از آن برای انجام دستاوردهای فضیلت گرای بیشتر مثل ارتباط و پیوند با کسانی که دوستشان داریم، استفاده کنیم.

چرا باید به اندازه دخترها پسرها را در آغوش بگیرید و تا چه سنی می توانید این کار را انجام دهید؟

امروز چند بار در آغوش گرفتی؟ سوال رایجی که نه تنها در کتاب های روانشناسی، بلکه در خیابان های شهر نیز یافت می شود. استیکرها و گرافیتی‌هایی با این عبارت به طور مرتب در سراسر جهان ظاهر می‌شوند - به عنوان یادآوری اینکه در آغوش گرفتن برای همه، صرف نظر از سن و موقعیت، ضروری است. بغل کردن نه تنها دلپذیر ، بلکه برای سلامتی نیز مفید است.

روانشناس خانواده  در مورد چگونگی در آغوش گرفتن صحیح کودکان و نوجوانان و اینکه چرا فقدان آغوش برای پسران خطرناک است صحبت کرد. و همچنین لیستی از پنج بازی ساده و مفید لمسی تهیه کرد.

چرا در آغوش گرفتن برای سلامتی و رشد مفید است؟

آغوش گرفتن در روز توسط روانشناسان محبوب به خوبی منتشر می شود و حتی برای کسانی که به علم علاقه ندارند نیز شناخته شده است. نویسنده این نظریه یک روانشناس از ایالات متحده، ویرجینیا ساتیر است. در واقع، بدون در آغوش گرفتن و لمس کردن، افراد بیشتر مستعد افسردگی، بیماری و حتی پیری زودرس هستند.

آزمایش‌های مکرر تأیید می‌کند که ۲۰ ثانیه در آغوش گرفتن به طور قابل توجهی خلق و خو را بهبود می‌بخشد، تولید اندورفین را تحریک می‌کند، اضطراب را تسکین می‌دهد، اعتماد به نفس ایجاد می‌کند، سیستم ایمنی را فعال می‌کند، باعث هجوم خون به قسمت‌هایی از بدن می‌شود که در تماس هستند. این یک راه ارتباطی جهانی است که برای مردم همه قاره ها قابل درک است.

وقتی یک فرد را در آغوش می گیرید، می توانید تنش یا آرامش او را احساس کنید، درک کنید که چقدر آماده است تا نزدیکتر شود، حمایت کنید و در پاسخ احساسات مثبت دریافت کنید. در مورد در آغوش گرفتن والدین و فرزندان، این راهی برای نشان دادن عشق، محبت، مراقبت است. کودکی که در آغوش مادر یا سایر بزرگسالان مهم ، آرام می شود، گرم می شود، احساس امنیت می کند، یعنی نیازهای مهم را برآورده می کند. بزرگسالی که کودکی را در آغوش می گیرد، اندورفین ترشح می کند، خلق و خوی را بهبود می بخشد، مسئولیت و مراقبت خود را نسبت به شخص دیگری نشان می دهد، نیاز و اهمیت او را تایید می کند، که برای بهزیستی طبیعی نیز بسیار مهم است.

متخصصان برجسته در زمینه روانشناسی بارها ثابت کرده اند که بدون در آغوش گرفتن و تماس فیزیکی فرد احساس تنهایی می کند، تحریک پذیر و گوشه گیر می شود.

در چند سالگی بغل کردن اهمیت ویژه ای دارد

نوزاد در حالی که هنوز در رحم است با مادر ارتباط برقرار می کند. او صدایی را می شنود، به لمس و احساسات مادرانه واکنش نشان می دهد. به همین دلیل است که بلافاصله پس از تولد کودک، بسیار مهم است که او را تا حد امکان در آغوش بگیرید  بالاخره تولد برای او استرس زا است، جدایی از مادرش. تماس فیزیکی به کودک احساس امنیت، محیطی آشنا، حمایت و زمینه ای برای رشد بیشتر می دهد. کودک آرام تر و مطمئن تر خواهد بود، با لذت و بدون ترس، اگر بداند که مادرش نزدیک است، شروع به کشف دنیای اطراف خود می کند.
در سال اول زندگی، احساس به اصطلاح تماس پوست با پوست برای کودکان بسیار مهم است. بنابراین، در هر تعویض پوشک ، نوازش شکم و پشت کودک را فراموش نکنید. با کف دست های گرم پاها و بازوهای او را لمس کنید، هنگام استفاده از کرم یا پودر ، ماساژ سبک انجام دهید. بدون هیچ دلیلی کودک را در آغوش بگیرید و ببوسید - هر بار قطعاً بسیار ضروری خواهد بود و اضافی نیست.

 در آغوش گرفتن کمتر پسرها  از دخترها اشتباه بزرگی است 

یکی از رایج ترین باورهای غلط در تربیت پسران این است که آنها را نباید زیاد در آغوش گرفت، ببوسید و تحسین کنید . می گویند در غیر این صورت مردان واقعی بزرگ نمی شوند، بلکه تمام زندگی خود را «پسر مامان» خواهند بود. این درست نیست. کودکان در سه سال اول زندگی تفاوت های روانی جدی در تحصیلات بر اساس جنسیت ندارند. به عبارت ساده تر، محبت مادر، آغوش، حمایت و حمایت هم برای پسران و هم برای دختران به یک اندازه مورد نیاز است. برای آنها مهم است که بغل شوند، روی زانو گذاشته و نگه داشته شوند.

از حدود 4 سالگی، مادر می تواند  کودک بزرگ شده خود را در آغوش بگیرد یا ببوسد. این یک سیگنال است که ارتباطات بدنی باید تغییر کند، اما در هیچ موردی نباید متوقف شود. زمان بازی‌های مختلف قلقلک دادن، کشتی طنز، مبارزه با بالش فرا رسیده است. اگر کودک می‌خواهد روی زانوهای شما بنشیند و کتاب مورد علاقه‌اش را با شما بخواند یا وقتی ناراحت است یا ضربه می‌خورد، کودک را در آغوش بگیرید و امتناع نکنید.

از تلاش برای در آغوش گرفتن با این کلمات دست نکشید:  تو دیگه بزرگ شدی." کودک بزرگ خود را به آرامی و محکم در آغوش بگیرید مانند یک کودک یک ساله، گرمای خود را با او در میان بگذارید، اجازه دهید او احساس امنیت کند. فقط چند دقیقه کافی است تا او برای بازی های جدید و شوخی ها شارژ شود.

و یک نکته مهم دیگر: پسرانی که در سنین زیر 7 سال، آنقدر محبت و آغوش مورد نیاز را دریافت نکردند، تبدیل به مردانی می شوند که به دنبال فرصتی برای ارضای این نیاز کودکانه خواهند بود. این چگونه می تواند پایان یابد؟ روابط آسیب زا با زنان، اعتیاد و وابستگی بیش از حد به مادر ، انواع انحرافات روانی و جنسی. همانطور که می بینید، اثر برعکس است.

چگونه دانش‌آموزان و نوجوانان را در آغوش بگیریم

در مورد کودکان پیش دبستانی کم و بیش روشن است: اغلب آنها خودشان با لذت ارتباط برقرار می کنند، عاشق در آغوش گرفتن هستند یا حداقل در مقابل مظاهر عشق و محبت مقاومت نمی کنند. در مورد نوجوانان چطور؟ هر چه کودک بزرگتر می شود بیشتر از والدین خود دور می شود و این طبیعی است. با این حال، او هنوز به تماس فیزیکی نیاز دارد.

می‌توانید با کودک بزرگ‌تر خود یک علامت مخفی پیدا کنید: برای مثال، دو بار دست دادن. این به این معنی خواهد بود: "من تو را دوست دارم." چنین رازی در شرایط دشوار کمک خواهد کرد. به عنوان مثال، اگر با کودکی در مقابل معلمی ایستاده اید که از او شکایت می کند و او را سرزنش می کند. همیشه می توانید بی سر و صدا دست کودک را بفشارید، و او احساس اعتماد به نفس بیشتری می کند، می داند که، با وجود شوخی ها و رفتارهای نادرست، شما هنوز در کنار او هستید و او را دوست دارید.

یک ضربه دوستانه روی شانه، موهای ژولیده، یک بوسه بر بالای سر کودکی که روی دفترچه یادداشت خم شده است، در آغوش گرفتن در یک جلسه یا قبل از رفتن به مدرسه - همه این اقدامات به ظاهر بی اهمیت برای رشد روانی پایدار بسیار مهم هستند.

اگر کودک صدمه دیده، ترسیده، غمگین است، لمس شما به او کمک می کند تا بدون هیچ کلامی احساس حمایت کنید. حتی قلب نوجوانی که از عشق اول شکسته است کمی سریعتر خوب می شود اگر مادر شانه های او را بغل کند و چای با چیزهای خوشمزه به اتاق بیاورد .
در روانشناسی، مفهوم "رفتار کلامی" نیز وجود دارد. اینها همه نوع تعارف، سخنان محبت آمیز، تمجید، تایید است. چه چیزی که نوجوانان سرکش اینقدر کم دارند و به ندرت به خاطر رفتارشان می خواهند بگویند. با این حال، انجام این کار بسیار مهم است تا بتوان با کمترین ضرر و زیان، بر سن دشوار غلبه کرد. البته صمیمانه و دقیق.

چند وقت یکبار فرزندتان را در آغوش می گیرید؟ پیشنهاد می کنیم همین الان دوباره این کار را انجام دهید.

افراد هنرپرور، گروهی از مردم هستند که استعدادهای خلاقانه آنها، خیره‌کننده و همراه با نجابت و وقاری است که توجه مردم عادی را به خود جلب می‌کند. توانایی آنها در تبدیل یک چیز بی‌اهمیت و پیش‌پاافتاده به یک چیز خارق‌العاده و معجزه‌آسا، نه تنها هیجان‌انگیز، بلکه اغلب همراه با تناقض است.
پروفسور «میهال چیکزنتماهالی» استاد برجسته روان‌شناسی و مدیریت، در کتاب ارزشمند خود به نام «خلاقیت: کار و زندگی 91 شخص صاحب‌نام» این موضوع را به بهترین وجه تشریح می کند:

«من 30 سال زحمت کشیدم که تحقیق کنم افراد خلاق چگونه زندگی و کار می‌کنند و فرآیند مرموز و اسرارآمیزی که بدان وسیله، ایده‌ها و چیزهای جدید را ارائه می کنند قابل فهم‌تر کنم. اگر قرار باشد من در یک کلمه بیان کنم که چه چیزی است که شخصیت آنها را از دیگران متمایز می کند، آن کلمه «پیچیدگی» است. آنها تفکرات و کارهایی از خود نشان می‌دهند که در اکثر مردم پیدا نمی‌شود. آنهادارای خصوصیات متناقض بیش از اندازه‌ای هستند. بجای آنکه یک نفر باشند، هر کدام از آنها، یک جمعیت هستند.»
درست است؛ هر کدام از آنها یک جمعیت هستند. در اینجا، 15 چیزی را که فقط افراد واقعاً هنرپرور درک می‌کنند از کتاب خلاقیت میهال نقل می‌کنیم:(سیارک)

1- آنها در لحظه‌ای که کمترین انتظار می‌رود، الهام می‌گیرند
افراد هنرپرور می دانند که دست خودشان نیست که ایده بزرگ بعدی چه زمانی به ذهنشان خطور خواهد کرد. مطمئناً آنها می‌توانند ایده‌های بزرگ بسیاری داشته باشند، ولی آنها واقعاً نمی‌دانند که‌ چه زمانی، بزرگ‌ترین ایده‌شان به فکرشان خواهد رسید. ولی قطعاً خواهد آمد، از راهی که کمترین انتظار را داریم، و در لحظه‌ای که کمترین انتظار را داریم

2- آنها نسبت به کارهایشان پرحرارت و سینه‌چاک هستند ولی در عین حال، می‌توانند فوق‌العاده با انصاف و منطقی نیز باشند.
افراد هنرپرور نسبت به کارهایشان پرحرارت و سینه‌چاک هستند ولی در عین حال، با انصاف و منطقی و بدون تعصب نیز هستند بطوری که آنها می‌توانند انتقادات و عکس العمل‌ها را بپذیرند؛ چرا که می‌دانند بدون منطقی بودن، هنر از مقبولیت کافی برخوردار نخواهد بود و این خیلی خوب نیست.

 3- آنها متواضع و فروتن و در عین حال، سرافراز و با اعتماد به نفس هستند.
افراد هنرپرور همیشه دوست دارند یاد بگیرند و مهارت‌های خود را ارتقاء دهند، مهم نیست که چقدر در کارشان استاد باشند. وقتی آنها را ملاقات می‌کنی، تحت تأثیر تواضع و شکسته‌نفسی آنها قرار می‌گیری. ولی در عین این تواضع و رفتار فروتنانه، سرِ ایده‌ها و خلاقیت‌های خود با ابهت و اعتماد به نفس ایستاده‌اند.

4- آنها اینجا هستند، ولی نیستند
افراد هنرپرور، خیال‌پرداز هستند. آنها بین خیال و واقعیت ، با راحتی قابل توجهی دائماً در حال سیر هستند. وقتی با آنها در حال صحبت هستی، این احساس را خواهی داشت که آنها حضور دارند و در عین حال، حضور ندارند. این بدان دلیل است که آنها می‌توانند با ذهن خود در هر لحظه‌ای به یک دنیایی پرواز کنند که با وضعیت کنونی متفاوت است و در عین حال، در واقعیت کنونی خود نیز باشند.

5- آنها مستعد هستند هم برون‌گرا و هم درون‌گرا باشند
به نظر می‌رسد که افراد هنرپرور، بطور همزمان هر دو خصیصه را از خود نشان می‌دهند. آنها می‌توانند مدت‌های زیادی را تنها باشند و به خلق آثار هنری خود بپردازند و همچنین در دل جمعیت‌ها، به نمایش آثار خود بپردازند. در سایر مواقع، آنها بطور ساده در گوشه‌ای نشسته و اتفاقات اطراف را نظاره کرده و از آنها یاد می‌گیرند.

6- آنها سنت‌گرا و در عین حال، سنت‌شکن هستند
افراد هنرپرور، جنبه‌های خاصی از فرهنگ را در درون خود جای داده‌اند، تا آن حد که اگر بخواهند می‌توانند هم الگوهای سنتی و هم الگوهای نوین را با بیان خلاق و هنری خود، نقض کرده و یا از آنها دفاع نمایند. به همین دلیل است که برخی مواقع، هنرمندان می‌توانند در جامعه، تا آن حد آشوبگر و اعصاب‌خردکن باشند.

7- آنها از از قلب خود حرف‌شنوی دارند، حتی در مواقعی که عقلشان چیز دیگری به آنها می‌گوید.
افراد هنرپرور نسبت به افراد متوسط، گرایش دارند که خطرپذیری بیشتر و نگرانی کمتری را در مورد مسائل داشته باشند. آنها درک می‌کنند که یک هزار شکست، می‌تواند یک میلیون رضایت به بار بیاورد؛ و لذا آنها هرگز در خصوص هنر یا ایده‌های خلاقانه خود تسلیم نمی‌شوند. آنها به هنر و ایده‌های خود می‌چسبند و برایشان مهم نیست که دیگران یا حتی عقلشان به آنها چه می‌گوید.

8- آنها استعداد و نبوغ خود را باور دارند حتی اگر دیگران آن را قبول نداشته باشند
حتی اگر دیگران هنر آنها را درست نفهمند، افراد هنرپرور به آن می چسبند و بدون هیچگونه مصالحه ای نسبت به آن صادق می مانند.
آنها به آثار خود ارزش قائل می‌شوند و ترجیح می‌دهند صادق باشند تا اینکه محبوب باشند.

9- آنها در لبه شادی و افسردگی زندگی می‌کنند.
از آنجایی که افراد هنرپرور احساس عمیقی نسبت به آثار خود دارند، می‌توانند سریعاً در یک لحظه از شادی به غم و حتی افسردگی بفتند.
آنها انسان های حساسی هستند که قلب ظریف وحساس آنها ، در عین حالی که منبع استعداد درخشان آنهاست، منبع درد و رنج عاطفی آنها نیز هست.

10- آنها از محیط پیرامون خود ، الهام می‌گیرند.
افراد هنرپرور می‌توانند لحظات و رویدادهای محیط پیرامون خود را غنیمت شمرده و چیزهای درخشانی را به روشی غیر معمول خلق نمایند، از جمله در لحظات ناملایمات درونی و بیرونی. همانگونه که میهال می‌گوید: «افراد خلاق به خاطر توانایی خود در استفاده از تقریباً هر موقعیتی و بهره‌برداری از هرآنچه که در اختیار دارند برای رسیدن به اهداف خود، فوق العاده هستند.(سیارک)

 11- آنها انرژی فیزیکی و شهامت فوق‌العاده زیادی دارند، ولی بی‌تحرک و بی‌خیال هم هستند.
این حالت در طرز کار افراد هنرپرور به خوبی پیداست. آنها انرژی فیزیکی قابل ملاحظه‌ای را ازخود نشان می‌دهند و قادرند ساعت‌های متمادی در پشت درهای بسته با شور و شوق و علاقمندی زیاد به کار بپردازند.

12- آنها روحیه فارغ ا زمحدودیت دارند ولی در عین حال کاملاً منظم هستند.
افراد هنرپرور از چنان روحیه فارغ از محدودیتی برخوردارند که اغلب بی‌ملاحظه، بازیگوش و حتی بی‌مسئولیت به نظر می‌آیند. ولی آن «بازیگوشی بی‌ملاحظه » به آنها کمک می‌کند که خلاقیت آنها آزاد شود ، و در عین حال، نظم و انضباط شخصی سرسختانه آنها در کار هنری خویش، موجب انگیزش آنها می‌شود.

13- آنها در هیچ کلیشه‌سازی نقش جنسیتی مردسالاری و زن‌سالاری شرکت نمی‌جویند
بنا به برخی دلایل عجیب و غریب ،اکثر هنرمندان خلاق و خوش‌قریحه مرد معمولاً نسبت به هم‌قطاران مذکر غیرهنرپرور خود، دارای حساسیت بیشتر و روحیه تهاجمی کمتری هستند، در حالی که اکثر هنرمندان خلاق و خوش‌قریحه زن، نسبت به هم‌قطاران مؤنث غیرهنرپرور خود، اغلب مقتدرتر و سخت‌گیرتر هستند.

 14- آنها با هوش و زیرک و در عین حال ساده‌لوح و زودباور هستند.
این گرایش از عطش آنها برای نوآوری در گزینش و ایجاد ایده‌های غیرعادی، وسلاست درخشان در اجرای آن ایده‌ها، و تغییر وضعیت از یک نگرش به نگرش دیگر، نشأت می‌گیرد.
این بُعد از شخصیت آنها، همان چیزی است که باعث می‌شود افراد هنرپرور هم باهوش و زیرک و هم ساده‌لوح و زودباور باشند.

15- آنها هر روز با «مقاومت» می‌جنگند.
افراد هنرپرور هر روز صبح در حالی از خواب برمی‌خیزند که به خوبی آگاهند که باید خودشان را وادار به رشد کنند. ولی همواره یک نوع ترس، نگرانی، یا (همانگونه که استیون پرسفیلد، مؤلف کتاب جنگ هنر، آن را می‌نامند) «مقاومت» در این راه قد علم می‌کند که به آنان می‌گوید که آنها نمی‌تونند آن کار را انجام دهند؛ و اینکه آنها فاقد امکانات مورد نیاز هستند. مهم نیست که یک هنرمند تا چه اندازه در کار خودش استاد باشد، این ترس هرگز دست از سر آنها برنمی‌دارد. ولی افراد واقعاً هنرپرور، یاد می‌گیرند که با «مقاومت» بجنگند و آن را روز به روز تحت کنترل و سلطه خود درآورند.

این مسئلۀ سادۀ ریاضی را در نظر بگیرید: یک راکت و توپ یک‌دلار و ده‌سنت قیمت دارند. راکت یک دلار گران‌تر از توپ است. قیمت توپ چقدر است؟

اکثر مردم بلافاصله و با اعتمادبه‌نفسِ هرچه‌تمام جواب می‌دهند: ده سنت. این پاسخ هم بدیهی است و هم غلط. پاسخ درست این است: پنج سنت برای توپ و یک‌دلار و پنج‌سنت برای راکت.

آیا می دانید بیش از پنج دهه است که دنیل کانمن، برندۀ نوبل اقتصاد و استاد روانشناسی دانشگاه پرینستون، چنین پرسش‌هایی را مطرح کرده و پاسخ‌های ما را تحلیل می‌کند. آزمایش‌های ساده و پیش‌ِپاافتادۀ او عمیقاً نگاه ما به نحوۀ تفکرمان دربارۀ جهان را دگرگون کرده است.

فلاسفه، اقتصاددانان و عالمان علوم اجتماعی قرن‌هاست که با این پیش‌فرض طی طریق می‌کنند که انسان‌ها موجوداتی عقلانی هستند و عقل همان هدیه‌ای است که پرومتئوس برای ما به غنیمت آورد؛ اما کانمن به‌همراه آموس تورسکی و دیگران، ازجمله شین فردریک طراح پرسش راکت و توپ، در مقابلِ این سنت ستبر نشان داده‌اند که ما به آن اندازه که تصور می‌کنیم، موجوداتی عقلانی نیستیم.

وقتی مردم در موقعیتی متزلزل قرار می‌گیرند، به‌دقت اطلاعات را نمی‌سنجند یا به داده‌های آماریِ مرتبط توجه نشان نمی‌دهند. برعکس، تصمیم‌های آن‌ها بسته است به فهرستی طویل از میانبرهای ذهنی؛ یعنی میانبرهایی که اغلب باعث می‌شود تصمیم‌های احمقانه بگیرند. این میانبرها سریع‌ترین راه برای حل مسائل ریاضی نیستند؛ آن‌ها راهی هستند برای قلم‌گرفتن ریاضی. وقتی‌که ما در برابر پرسش راکت و توپ قرار گرفتیم، تمام دانش ریاضی‌مان را در پرانتز گذاشتیم و به‌دنبال پاسخی رفتیم که نیازمند کم‌ترین کوشش ذهنی بود.

کانمن را اکنون یکی از تأثیرگذارترین روان‌شناسان قرن بیستم می‌شناسند؛ بااین‌حال، کارهای او تا مدت‌های مدید نظر هیچ‌ کسی را به خود جلب نمی‌کرد. کانمن خود تعریف می‌کند که یک‌ بار نتایج تحقیقاتش را با فیلسوفی امریکایی در میان گذاشته بود و او فوراً جواب داده بود که هیچ علاقه‌ای به روانشناسی حماقت ندارد.

اما گذشت زمان نشان داد که اوضاع دقیقاً بر خلاف چیزی است که آن فیلسوف امریکایی تصور می‌کرد. به‌تازگی در ژورنال شخصیت و روانشناسی اجتماعی تحقیقی به‌سرپرستی ریچارد وِست از دانشگاه جیمز مدیسن و کیت استانویچ از دانشگاه تورنت انجام پذیرفته است. نتیجۀ به‌دست‌آمده این است که در بسیاری موارد، افرادِ باهوش در برابر این نحوۀ خطااندیشی آسیب‌پذیرترند. عموماً تصور می‌کنیم افراد باهوش در برابر پیش‌داوری مصون‌اند. دقیقاً به همین دلیل است که افرادی که در آزمون اس.ای.تی نمرۀ بیشتری می‌گیرند، خیال می‌کنند کمتر در معرض این قبیل خطااندیشی‌های جهانشمول قرار دارند؛ اما درواقع این انگاره ممکن است خطرات نهفتۀ بسیاری داشته باشد.

وست و دستیارانش کارشان را با پخش پرسش‌نامه میان چهارصدوهشتادودو دانشجوی کارشناسی آغاز کردند. در این پرسش‌نامه انبوهی از پرسش‌های کلاسیک برای سنجش پیش‌داوری طرح شده بود:

در درون رودخانه‌ای، دسته‌ای از نیلوفرهای آبی رُسته‌اند. هر روز، اندازۀ این دسته نیلوفرها دو برابر می‌شود. اگر ۴۸ روز طول بکشد که نیلوفرهای آبیْ کل دریاچه را بپوشانند، چقدر طول خواهد کشید که این نیلوفرها نصف دریاچه را بپوشانند؟

احتمالاً اولین پاسخی که به ذهن شما خطور می‌کند، مبتنی است بر یکی از میانبرهای ذهنی: تقسیم پاسخ نهایی بر نصف: ۲۴ روز؛ اما این پاسخ غلط است. پاسخ درست ۴۷ روز است.

کانمن و تورسکی در دهۀ ۱۹۷۰ مفهوم «پیش‌داوری لنگرانداخته»۱ را مطرح کردند. آن‌ها بر اساس این مفهوم پرسش‌هایی مطرح کردند که هدفشان ارائۀ راهی برای سنجش میزان آسیب‌پذیری افراد در برابر خطااندیشی بود. در این پرسش‌ها مثلاً به افراد گفته می‌شد که ارتفاع بلندترین درخت سکویا در جهان بیش از x فوت است و رقمی که به افراد مختلف گفته می‌شد، بین هشتادوپنج فوت تا هزار فوت متغیر بود. آنگاه از افراد خواسته می‌شد که ارتفاع بلندترین درخت سکویا در جهان را حدس بزنند. پرسش‌دهندگانی که «لنگر» کوچک‌تر، مثلاً هشتادوپنج فوت، به آن‌ها ارائه شده بود، به‌طور میانگین حدس می‌زدند که ارتفاع بلندترین درخت سکویای دنیا فقط صدوهجده فوت است. در مقابل، افرادی که «لنگر» بزرگ‌تری، مثلاً هزار فوت به آن‌ها ارائه می‌شد، ارتفاع بلندترین درخت سکویای دنیا را هفت‌برابر بیشتر تخمین می‌زدند.

مقصود وِست و همکارانش صرفاً این نبوده که وجود چنین پیش‌داوری‌هایی را تصدیق کنند. این پیش‌داوری‌ها پیش از تحقیقات آن‌ها نیز کم‌وبیش شناخته‌شده بودند. هدف آن‌ها این بوده که رابطه و نسبت این پیش‌داوری‌ها را با هوش انسانی بسنجند. درنتیجه، آن‌ها آزمون‌هایشان را در درون آزمون‌های اندازه‌گیری توانایی‌هایی شناختی، مانند اس.ای.تی و «سنجۀ نیاز به شناخت»۲، قرار دادند. هدف این سنجه‌ اندازه‌گیری «گرایش فرد برای تفکر و لذت‌بردن از آن است».

نتایج تحقیقاتْ تکان‌دهنده بود. فی‌المثل نتایج نشان می‌داد که خودآگاهی از این پیش‌داوری‌ها در عمل تأثیری در کاهش آن‌ها ندارد: «افرادی که از پیش‌داوری‌هایشان مطلع‌اند، در غلبه بر آن‌ها موفقیت خاصی نسبت‌به بقیه نشان نمی‌دهند.» اما نتایج تحقیقات برای کانمن اصلاً غیرمنتظره نبود. او در کتاب فکر کردن؛ کند و سریع۳ اظهار می‌کند که پس از دهه‌ها تحقیق دریافته که آگاهی از این پیش‌داوری‌ها حتی بر عملکرد ذهنی خود او هم تأثیر قابل‌توجهی نگذاشته است. «تفکر شهودی من، علی‌رغم سال‌ها تحقیق دربارۀ موضوع پیش‌داوری‌های ذهنی، همچنان در معرض مسائلی مانند اعتمادبه‌نفس کاذب، پیش‌بینی‌های افراطی و مغالطۀ برنامه‌ریزی»۴ است.

چه‌بسا خطرناک‌ترین پیش‌داوری ذهنی ما در این گرایش ذاتی‌مان نهفته است که دیگران در معرض خطااندیشی‌اند و نه ما. این گرایش به «نقطۀ کور پیش‌داوری»۵ معروف است. این «فراپیش‌داوری» دو ریشۀ اصلی دارد: نخست، توانایی ما برای تشخیص‌دادن اشتباهات سیستماتیک در تصمیمات دیگران: ما در گوشزدکردن اشتباهات دوستانمان از همه بهتریم؛ دوم، ناتوایی‌مان برای تشخیص‌دادن همان اشتباهات در درون خودمان. گرچه مفهوم نقطۀ کور پیش‌داوری مفهومی تازه نیست، آخرین مقالۀ وست نشان می‌دهد که این مفهوم را می‌توان بر هر پیش‌داوری خاصی اطلاق کرد: از «پیش‌داوری لنگرانداخته» تا به‌اصطلاح «اثر طراحی».۶ در هر کدام از این موارد، ما خس را در چشمان دیگران می‌بینیم و نیزه را در چشمان خودمان نه.

حال به حیرت‌انگیزترین و البته نگران‌کننده‌ترین بخش این پژوهش می‌رسیم: از قرار معلوم هوش اوضاع را بدتر می‌کند. دانشمندان برای سنجش «پیشرفتگی شناختیِ»۷ دانشجویان چهار آزمون طراحی کردند. نتایج هر چهار آزمون نشان‌دهندۀ هم‌بستگی مثبت متغیرها بود: «افرادی که سیستم شناختی پیچیده‌تری دارند، بیشتر دچار معضل نقطۀ کور پیش‌داوری‌اند.» این نتیجه دربارۀ بسیاری از پیش‌داوری‌های خاص نیز بعینه تکرار شد و این یعنی افراد باهوش‌تر، لااقل بر اساس سنجۀ اس.ای.تی و آن‌هایی که بیشتر تأمل و تفکر می‌کنند، بیشتر در معرض این اشتباهات ذهنی‌اند. چنان‌که کانمن و فردریک سال‌ها قبل متذکر شدند، حتی آموزش نیز نمی‌تواند خللی در سد سدید این پیش‌داوری‌ها ایجاد کند. برای مثال، بیش از پنجاه‌درصد از دانشجویان هاروارد، پرینستون و ام.آی.تی به پرسش راکت و توپ پاسخ غلط دادند.

این نتایج چه چیزی را روشن می‌کنند؟

یک فرضیۀ جالب توجه این است که نقطۀ کور پیش‌داوری بدین خاطر رخ می‌نماید که ما همان‌گونه که دیگران را به تیغ ارزیابی جرح می‌کنیم، خود را به محک نقد نمی‌سپاریم. برای مثال، وقتی انتخاب‌هایی غیرعقلانی دیگران را مشاهده می‌کنیم، بالاجبار بر داده‌های رفتاری تکیه می‌کنیم. ما پیش‌داوری‌های آن‌ها را از بیرون می‌بینیم و همین امر این مجال را برای ما فراهم می‌آورد تا به چشم‌برهم‌زدنی خطااندیشی‌های سیستماتیک آن‌ها را دریابیم.

بااین‌حال، وقتی به ارزیابی انتخاب‌های بد خودمان می‌نشینیم، به جای نگاه بیرونی و تکیه بر داده‌های رفتاری، دل به درون‌نگری می‌سپاریم. ما به‌دقت انگیزه‌هایمان را وامی‌رسیم و به‌دنبال دلیل مقنعی برای انتخاب‌هایمان می‌گردیم. پیشِ درمانگران بر اشتباهاتمان افسوس و حسرت می‌خوریم و نزد خودمان دربارۀ باورهایی که ما را به ترکستان بردند، غور و تأمل می‌کنیم.

مشکل این رویکرد درون‌نگرانه این است که نیروی پیش‌برنده‌ای که در پشت پیش‌داوری‌ها خفته و ریشۀ انتخاب غیرعقلانی ماست، تا اندازۀ زیادی ناخودآگاه است؛ ناخودآگاهی که تن به افسون خودکاوی نمی‌دهد و راه را بر هوش می‌بندد. درواقع درون‌نگری عملاً می‌تواند این خطاها را افزون کند و چشم ما را بر فراروندهای بنیادینی ببندد که مسئول بسیاری از خطاهای روزمرۀ ما هستند. ما برای خودمان آسمان‌وریسمان می‌بافیم و همیشه نخ تسبیح را این وسط گم می‌کنیم. هرچه بیشتر بکوشیم که خودمان را بشناسیم، در عمل فهم کمتری از خودمان به دست می‌آوریم.

* یادداشت ویراستار انگلیسی: نخستین بندهای این مقاله در مقالۀ جونا لرر در وال‌استریت ژورنال (اکتبر ۲۰۱۱) نیز آمده است. از بازنشر این بخش پوزش می‌طلبیم.

پی‌نوشت‌ها:
* این مطلب در تاریخ ۱۲ ژوئن ۲۰۱۲ با عنوان Why Smart People Are Stupid در وبسایت نیویورکر منتشر شده است.

در افراد مضطرب احتمال حرکت به چپ زمانی که چشمانشان پوشیده شده؛ بیشتر است.

آیا شما میتوانید زمانیکه چشمانتان پوشیده شده است در یک خط کاملا راست حرکت کنید؟خوشبختانه این مهارت معمولا خواسته نمیشود چرا که مردم در انجام آن خوب نیستند.اکثرا به یک سمت منحرف میشوند.و جهتی که به سمت آن منحرف میشوید ممکن است مرتبط با شخصیت شما باشد.افرادی که بیشتر مضطرب هستند،برای مثال،تمایل به کشیده شدن به سمت چپ را دارند.این مفهوم میتواند به دانشمندان کمک کند تا محل قرارگیری این ویژگی های شخصیتی در مغز را شناسایی کنند.(اگر به این فکرمیکنید که اگر از شما خواسته شده بود با چشمان پوشیده در اطراف راه بروید ممکن بود استرس بگیرید،بله درست است- و این فکر را فعلا نگه دارید)

ماریو ویک(Mario Weick)،یک روانشناس در دانشگاه کِنت انگلستان و همکارانش علاقه مند به دو دسته ی احساسات و انگیزه ها بودند که میتوانند در توصیف شخصیت فرد به کار روند.یک دسته، که روانشناسان سیستم رویکرد رفتاری (BAS)می نامند،شامل احساسات مثبت و دنبال کردن لذت میشود.دسته ی دیگر سیستم بازداری رفتاری است(BIS).این دسته شامل اضطراب و جلوگیری از بروز احساسات میباشد. ویک بیان میکند که دو سیستم با یک دیگر کار میکنند تا خواسته ها و انگیزه های ما را در تعادل نگه دارند.یک فرد ممکن است در یک دسته بندی خاص یا دسته بندی دیگر امتیاز بالایی کسب کند،شخصی با امتیاز BIS بالا خیلی محتاط و نگران ،درمقابل شخصی با BAS بالا رانده و شاد خواهد بود.اما همچنین میتوان در هر دو زمینه امتیاز بالا گرفت.

مطالعات گذشته BAS ،دسته ی شخصیت بیشتر مثبت، را به سمت چپ مغز مرتبط کرده اند. اشاره هایی وجود داشته که در شرایط خاص،این فعالیت توجه یک فرد را به طرف راست تغییرمیدهد.(سمت چپ مغز شما طرف راست بدنتان را کنترل میکند و بالعکس).

ویک میخواست بداند که ایا این اثر در شخص با چشمان پوشیده که تلاش میکند در یک خط راست حرکت کند ظاهر میشود یا خیر. وی 78 دانشجو که بیشترشان خانوم بودند را جمع کرد.افراد یک پرسشنامه شخصیت را که به آن ها امتیازی برای BIS و BAS میداد،پر کردند.سپس آن ها در یک اتاق معمولی ایستادند و به یک ایکس روی زمین که 6متر جلوتر از آن ها قرارداشت ، نگاه کردند.پس از پوشیدن "عینک چشم بسته" که بینایی آن ها را مسدود میکرد،تلاش کردند در یک خط راست به سمت ایکس حرکت کنند.

در پایان هر راه رفتن،یک آزمایشگر افراد را متوقف کرده ،آن ها را به شروع بازگردانده و به آن ها اجازه میداد تا عینک های خود را بردارند و دوباره به ایکس نگاه کنند. سپس افراد دوباره راه میرفتند.هر فرد 20 بار با چشمان پوشیده راه میرفت درحالیکه یک سیستم دوربین ضبط حرکت ،مسیر وی را ثبت میکرد.(افراد یک نشانگر بالای سرشان میپوشیدند تا دوربین آن ها را دنبال کنند.)

"برای ما خیلی عجیب بود که چقدر برای افراد سخت بود تا مستقیم راه بروند."ویک میگوید.علی رغم تقلا کردنشان،افراد به نظر میرسید از این چالش لذت میبرند. بزرگترین مصیبت احتمالا برای دستیار بود که افراد را به جلو و عقب راهنمایی میکردند، و در انتها بیش از 10 مایل را در طول ازمایش طی کردند.

خیلی نادر بود که کسی دقیقا روی ایکس بیاید.بیشتر افراد منحرف میشدند،ویک میگوید،گاهی اوقات راست و گاهی اوقات چپ.زمانیکه محققان به این مسیرهای پرپیچ و خم با هم نگاه کردند,بهرحال،روند هایی را مشاهده کردند.بیشتر به سمت چپ تا راست منحرف شده بودند(918 تا در مقابل 621).انحراف به چپ ها کمی بارزتر بودند،بطور میانگین به 34 سانتیمتر از هدف منتهی شده بودند.(انحراف به راست ها بطور میانگین 30 سانتیمتر از هدف).بیشتر افراد اکثریت راه رفتنشان را در سمت چپ تمام کرده بودند(48تا،درمقابلِ فقط 23 تا که اکثریت راه رفتنشان را در سمت راست تمام کرده بودند.) 7 نفر در تمام قدم زدن ها به چپ منحرف شدن درحالیکه تنها یک نفر همواره به راست رفت)

نهایتا،محققان نتایج راه رفتن افراد را با پرسشنامه شخصیتشان مقایسه کردند.آن ها مشاهده کردند که افرادی که BIS بالا گرفتند بیشترین تمایل برای انحراف به چپ را داشتند.به عبارت دیگر،آن هایی که مضطرب تر بودند احتمال بیشتری داشت به سمت چپ بروند.در میان افرادی که بطور خاص BIS پایین گرفته بودند،آن هایی که BAS بالا هم داشتند(رانده، دنبال کردن لذت) تمایل داشتند به راست بروند.

این بدان معنا نیست که شخصیت همواره نگران شما باعث سرگردانی شما به سمت چپ در کل زندگیست،بلکه،ویک معتقد است چالش کمی ترسناک راه رفتن با چشمان پوشیده شده به فعال کردن دسته صفت مضطرب در افرادی که بطور ذاتی به ان سمت متمایلند کمک کرد."ما شرایط برای ظهور تفاوت در تمایلات را ایجاد کردیم".

وی میگوید.
گرچه مشاهده ی کج رفتن قطب نماهای درونی افراد یک ترفند سرگرم کننده است،ویک میگوید این همچنین "یک یافته مهم است".این پیشنهاد میدهد که ویژگی ها ی محتاط و نگران BIS مرتبط به فعال سازی در سمت راست مغز میباشند.این با تحقیق قبلی مطابقت دارد،ویک میگوید.برای دانشمندان،این یک قدم کوچک،لرزان و غیر قطعیِ دیگر برای فهم طریقه کار کردن مغز است.

ارتباط برقرار کردن و تعامل با دیگران گاهی اوقات می‌تواند دشوار باشد. مخصوصا اگر در شرایطی باشیم که برخوردها یا حرکت اشتباه باعث آسیب رسیدن به زندگی شخصی یا کسب‌وکارمان می‌شود. به همین علت نیاز است از تجربه کارشناسان روانشناسی استفاده کنیم تا بتوانیم با ترفندهای ساده اما مؤثر، از گزند برخی اتفاقات در امان باشیم.

در نظر داشته باشید پیروزی با تلفات بسیار، شکست محسوب می‌شود. زندگی روزمره ما هم با چالش‌ها و تنش‌های بسیاری همراه است و هدف، حفظ آرامش و قدم برداشتن در مسیر پیشرفت است؛ بنابراین باید تا حد ممکن از تنش‌ها دوری کرد و چالش‌ها را با دید باز و تفکری صحیح برطرف ساخت.

قصد داریم در ادامه ۱۰ شگرد روانشناسی برای برخورد با چالش‌ها و تنش‌ها را در اختیار شما قرار دهیم که می‌توانند به بهتر شدن روابطتان با دیگران کمک کنند.

وقتی از پاسخی راضی نبودید به چشمان طرف مقابل نگاه کنید

گاهی اوقات از پاسخی که بابت سؤالاتمان دریافت می‌کنیم راضی نیستیم یا آن‌ها را به‌درستی درک نمی‌کنیم. در چنین شرایطی به‌جای آنکه سؤالتان را بار دیگر تکرار کنید یا از شخص دیگری بپرسید؛ به چشمان فرد مقابلتان خیره شوید. این اقدام باعث خواهد شد تا وی تحت فشار قرار گیرد و مجبور شود در مورد تفکرات خود اطلاعات بیشتری در اختیارتان قرار دهد.

زمانی که کسی فریاد می‌زند، خونسردی خودتان را حفظ کنید

همیشه سعی کنید در برابر افرادی که خشمگین شده‌اند خونسردی خودتان را حفظ کنید. در نظر داشته باشید که برخورد شما می‌تواند روی افزایش یا کاهش میزان عصبانیت فرد مقابلتان تأثیر مستقیم بگذارد.

اصولا بعد از عصبانیت، حس پشیمانی جایگزین آن می‌شود و اگر برخورد شما در مواجه به یک فرد خشمگین درست باشد، احتمال اینکه از شما عذرخواهی کند زیاد است.

نزدیک به فرد خشمگین بنشینید

فرض کنید به ملاقاتی می‌روید که یکی از افراد حاضر در آن مکان با شما مشکلی دارد و احتمال برخورد میانتان زیاد خواهد بود. در چنین شرایطی بهتر است نزدیک به آن شخص بنشینید.

شاید در چنین حالتی معذب شوید، اما مطمئن باشید که طرف مقابل این حس را در درجاتی به‌مراتب بالاتر تجربه خواهد کرد.‌ این اقدام باعث خواهد شد تا میزان خشم آن شخص کاهش یابد.

اگر می‌خواهید محبوب شوید نام همه را به یاد داشته باشید

یکی از بهترین روش‌ها برای محبوب شدن، به یاد داشتن نام دیگران است؛ زیرا متوجه می‌شوند شما به آن‌ها اهمیت می‌دهید. سعی کنید دیگران را با نام کوچکشان صدا بزنید زیرا باعث می‌شود حس بهتری داشته باشند و احساس راحتی کنند.

زمانی که استرس دارید یا مضطرب هستید افکارتان را یادداشت کنید

برای هر شخصی مواقعی پیش می‌آید که دچار استرس یا اضطراب می‌شود. در چنین شرایطی بهتر است افکارتان را روی کاغذ بیاورید. با انجام این کار می‌توانید بر روی کارتان تمرکز بیشتری داشته باشید؛ زیرا فرصتی خواهید داشت تا نگاه بهتری به مشکلاتتان داشته باشید و حتی آن را با دیگران به اشتراک بگذارید. قدرتی که در به اشتراک گذاشتن افکار وجود دارد به شما کمک می‌کند تا به مشکلاتتان از بعد دیگری بنگرید و جوانب بیشتری را بسنجید.

زمانی که نمی‌توانید تصمیم درستی بگیرید انتخاب‌ها را کاهش دهید

بعضی از افراد معتقد هستند که بهتر است تصمیمات و همچنین دانش بیشتری داشت که همین امر باعث می‌شود خواسته‌های آن‌ها نیز افزایش یابد. اگرچه باید در نظر گرفت که هرچه گزینه‌ها بیشتر باشند سختی انتخاب و در کل چالش‌ها بیشتر می‌شود.

همین امر نیز باعث خواهد شد تا پروسه تصمیم‌گیری افزایش یابد. در واقع کارشناسان معتقدند که در زمان تصمیم‌گیری بهتر است که تنها چهار انتخاب پیش روی خود داشته باشید. در نظر داشته باشید که هرچه گزینه‌ها کمتر باشند راحتی انتخاب نیز برای شما امکان‌پذیرتر است.

طرز درست ایستادن می‌تواند اعتمادبه‌نفس شما را افزایش دهد

یکی از تکنیک‌هایی که می‌تواند تأثیر بسزایی در زندگی شخصی و کسب‌وکار داشته باشد، یادگرفتن طرز صحیح ایستادن است. در نظر داشته باشید اینکه چگونه به نظر می‌رسید، روی دیگران تأثیرگذار است.

بنابراین باید سعی کنید رفتار یا حالات شما به گونه‌ای باشد که تأثیر درستی روی دیگران بگذارید. یکی از این حالات، نحوه ایستادن است. در نظر داشته باشید که در کسب‌وکار، زمان‌هایی وجود دارد که شما فرصت اینکه توانایی‌هایتان را نشان دهید و دیدگاه خود را با دیگران به اشتراک بگذارید، وجود ندارد و معیار طرف مقابلتان این خواهد بود که چگونه به نظر می‌رسید ؛ بنابراین مواردی مانند درست ایستادن، لباس مناسب پوشیدن، ظاهر آراسته داشتن و لبخند زدن می‌تواند فرصت‌های نادری برای شما مهیا کند.

قدرت تمرکز را از رقبایتان بگیرید

زمان‌هایی پیش می‌آید که در مقابل رقبایتان قرار می‌گیرید. یکی از بهترین روش‌ها برای غلبه بر رقیب گرفتن تمرکز از او است. شما باید بدانید چه زمانی نیاز است با طرح موضوع یا پرسیدن سؤالی بتوانید تمرکز رقیبتان را از وی بگیرید.

به گونه‌ای از دیگران کمک بخواهید که نیازتان را حس کنند

کارشناسان معتقدند اگر در درخواست کمک خود از جملاتی مانند «به کمک شما نیاز دارم» استفاده کنید احتمال اینکه پاسخ مثبت بشنوید، بسیار بالا خواهد بود. در چنین شرایطی فرد مقابل متوجه خواهد شد به کمک وی نیاز دارید و برای اینکه از کمک نکردن به شما احساس بدی به وی دست ندهد، به شما کمک خواهد کرد.

دستتان را قبل از دست دادن به دیگران گرم کنید

یکی از مواردی شایان توجه در خوش‌آمد گویی، گرم نگه‌داشتن دستان است؛ زیرا باعث می‌شود جوی دوستانه و صمیمی به وجود آید. همچنین جالب است بدانید دستان سرد یکی از نشانه‌های غیرقابل اعتماد به نظر رسیدن است. از نکات دیگری که باید به آن توجه داشته باشید این است که با دستان خیس به کسی دست ندهید.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

(سیارک) : این تست‌های ساده شخصیت نکات متعددی را درباره ادراک شما از زندگی آشکار می‌سازد.این تست ساده روانشناسی بصیرتی عمیق درباره خودتان دراختیارتان قرار خواهد داد. همچنین به شما کمک می‌کند تا ذات درونی خود را کشف نمائید. انجام این تست درک شما از زندگی را آشکار می‌سازد و به شما کمک می‌کند تا ارزش‌های ذاتی خود را بشناسید. یکی از قوانین اساسی در اینجا پاسخ دادن سریع به تست‌هاست. فقط کافیست تمرکز کنید، تصورات خود را شعله‌ور کنید و این تست را جدی بگیرید.

1- تصور کنید که در کنار جاده ایستاده‌اید. این جاده را توصیف کنید.(جاده‌ایی خاکی، بزرگ‌راهی شلوغ، یا چیز دیگری؟)

2- خورشیددر این لحظه کجا قرار دارد؟ (شب است یا روز؟)

3- به قدم زدن در امتداد جاده ادامه می‌دهید، به حصار می‌رسید. این حصارها چگونه‌اند؟ از چه ساخته شده‌اند؟(چوبی‌اند، سنگی، یا آهنی و یا ..؟)

4- چگونه از این حصارها عبور می‌کنید؟

5- همچنان که به قدم زدن ادامه می‌دهید، به جنگل می‌رسید. جنگل پیش روی را توصیف کنید. روشن است یا تاریک؟ مملو از درختان صنوبر است یا جنگلی مملو از درختان متفاوت؟

6- در این جنگل مسیری وجود دارد. در امتداد این مسیر حرکت می‌کنید، ناگهان کلیدی را روی زمین مشاهده می‌کنید. شکل ظاهری کلید چگونه است؟ با کلید چه می‌کنید؟ آن را برمی‌دارید، رهایش می‌کنید و یا روی یک درخت آویزانش می‌کنید؟

7- به راه خود ادامه می‌دهید و به رودخانه‌ایی می‌رسید. این رودخانه را توصیف کنید؟ چه می‌کنید؟ وارد آب می‌شوید یا در کنار رودخانه می‌نشینید؟(سیارک)

8- پس از پشت سر گذاشتن رودخانه، به خانه‌ایی که در رویاهایتان می‌دیدید، نزدیک می‌شوید. مرد یا زن رویاهای شما از خانه خارج می‌شود و از شما دعوت می‌کند تا برای همیشه با هم در آنجا بمانید. واکنش شما چیست؟

9- دقیقاً پشت خانه مسیری وجود دارد. چه توصیفی از مسیر دارید؟ دوباره با موانع جدید روبرو می‌شوید؟ چه نوع موانعی؟ آیا این موانع همچون موانع ابتدای مسیر هستند یا خیر؟

10- خورشید در آن لحظه کجا قرار دارد؟

تفسیرتست

*

*

*

*

*

*

*

*
این تست‌های ساده شخصیت نکات متعددی را درباره ادراک شما از زندگی آشکار می‌سازد.

و حالا تفسیرتست :
1- جاده دیدگاه شما از دنیای اطراف را به تصویر می‌کشد. اگر جاده را بزرگ‌راهی شلوغ که ماشین‌های زیادی از آن عبور می‌کنند، تلقی کرده‌اید، پس فردی بسیار فعال، پرمشغله هستید که حداکثر استفاده را از وقت خود برای کار و فراغت می‌کنید. اگر جاده را خاکی تصور کردید، زندگی آرام و سنجیده‌ایی دارید. تلاش می‌کنید تا وقایع را کنترل کنید، و اجازه نمی‌دهید تا روند طبیعی خود را طی کنند. جاده‌ با چاله و سنگ‌های ریز حاکی از این است که چیزی در زندگی شما را آزار می‌دهد. شاید مسئله‌ایی کوچک اما بسیار آزار دهنده باشد. به احتمال زیاد، این مسئله مدتهاست که شما را می‌آزارد.

2- خورشید جلوه‌ایی از برنامه‌ها، ایده‌ها و اهداف شماست. خورشیدی طلوع کرده بدان معناست که در مسیر اهداف خود گام برمی‌دارید. اگر خورشید دقیقاً بالای سر شماست، پس در تلاشید تا اهداف خود را اجرا نمائید. اگر خورشید غروب کرده، احتمالاً به اکثر اهداف خود دست یافته‌اید.

3- حصار سمبلی از موانع پیش روی شماست. هر چه حصارها را بلندتر تصور نموده باشید، بیشتر درباره شکست‌هایتان اغراق می‌نمائید.

4- نحوه برخورد با حصارها نشان می‌دهد که چگونه از موانع زندگی عبور می‌کنید. اگر از حصار بالا بروید، آن را دور بزنید یا تلاش کنید که دری برای عبور بیابید، پس در برابر حل مشکلات انعطاف‌پذیرتر هستید، تلاش می‌کنید تا در صورت بروز مشکل آن را به سرعت و به آسانی برطرف سازید. اما اگر به حصارها ضربه بزنید، فردی بی‌پروا هستید که تصمیمات آنی می‌گیرید.

5- جنگل، دنیای درونی شما را نمایان می‌سازد. انتخاب بین روشن و تاریک بودن جنگل نشان می‌دهد که چه درکی از زندگی خود دارید، مثبت یا منفی. جنگلی مملو از درختان متفاوت یعنی فردی مشتاق هستید که همیشه تلاش می‌کنید تا چیزهای جدید بیاموزید. جنگلی از درختان صنوبر دال بر ذهنی منطقی است. اینگونه افراد، قابل اعتمادند و می‌دانند که از اهداف خود در زندگی آگاهند.

6- کلید، شادی شما در زندگی است. همه چیز در اینجا ساده است. هر چه کلید کوچکتر باشد، رابطه شما با اطرافیان، شادی و سلامت روحی از اهمیت بیشتری برایتان برخوردار است. کلید بزرگ‌تر حاکی از اولویت مسائل مادی برای شماست. هر چه کلید زبباتر باشد، توجه بیشتری به جنبه‌های زیباشناختی زندگی دارید. انتخاب برداشتن کلید هم نشان می‌دهد که شما فرصت‌های خود را غنیمت می‌شمارید. آویختن کلید به درخت یا برنداشتن آن دال بر بی‌توجهی به موقعیت‌هایی که در اطرافتان فراهم می‌شود، است.

7- آب احساسات شما را به تصویر می‌کشد. آب سمبلی از عشق زندگی شماست. هر چه آب عمیق‌تر باشد، احساس عمیق‌تری به عشق خود دارید. اگر دریاچه‌ایی آرام را تصور کرده باشید، پس شما و عشق زندگیتان افرادی خونسرد هستید. رودخانه‌ایی که به سرعت در جریان است و یا آبشار نشان می‌دهد که شما فردی احساساتی هستید و حتی توجه بیشتری از عشق خود طلب می‌کنید.
نشستن در کنار رودخانه نشان می‌دهد که بودن در کنار فردی که دوستش دارید شما را شاد می‌کند. لمس آب یا شنا کردن در رودخانه یا دریاچه می‌گوید که به توجه بیشتری از سوی فرد مورد علاقه نیاز دارید.

8- خانه و زن یا مرد رویایی علامتی دال بر ریسک‌پذیری شماست. این علامت‌ها همچنین ارتباط مستقیمی با مقاومت در برابر وسوسه‌ها دارد.

9- مسیر پشت خانه سمبلی از زندگی آینده شماست. اگر موانعی در آن وجود دارد، پس از زندگی گذشته خود درس نگرفته‌اید.

10- خورشید می‌گوید که آیا برنامه‌های شما با موفقیت به سرانجام می‌رسد یا خیر.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)