افراد دچار نقص عضو( ناحیه دست و پا)، اغلب به خاطر از دست دادن اعضایشان احساس ترس و ناراحتی دارند. این «اعضای کاذب»، احساساتی مثل درد، خارش، مور مور شدن، و حتی احساس برداشتن چیزی را به فرد القا می‌کنند. افرادی هم که چشمشان را از دست می‌دهند، ممکن است علائم مشابهی، با وحود چشم کاذب، داشته باشند.

سندرم چشم کاذب(PES )، در گذشته مطالعه شده است اما اخیراً لارا هپستون، روانشناس دانشگاه لیورپول و همکارانش، گسترده ترین مطالعه درباره ی PES را مخصوصاً درباره بیمارانی که چشمشان را به خاطر سرطان از دست داده‌اند، انجام دادند.

محققان به 239 بیماری که به علت سرطان چشم، در مرکز تومورشناسی چشم لیورپول تحت درمان هستند، پرسش‌نامه هایی ارائه کردند. همه ی این بیماران یکی از چشم های خود را با جراحی تخلیه کرده بودند. بعضی از آن‌ها فقط 4 ماه از جراحیشان می‌گذشت. بعضی دیگر هم حدود چهار سال و نیم پیش چشم خود را از دست داده بودند. سه چهارم بیماران به پرسش‌نامه پاسخ دادند و جزئیاتی درباره این‌که چطور با زندگی تک چشمی جدیدشان کنار می‌آیند را به اشتراک گذاشتند.

60 درصد افرادِ پاسخ داده، اظهار کردند که علائم سندرم چشم کاذب دارند. این علائم شامل درد، توهم دیدن، و احساس اینکه با وجود نداشتن چشم باز هم می‌بینند، است.افراد با علائم توهم بینایی، اغلب اشکال ساده و رنگ ها را می‌دیدند. اما به گفته ی نویسنده، بعضی دیگر تصاویر واضح‌تری مثل کاغذ دیواری، لوله ی شکل‌نما،آتش بازی و یا حتی مناظر و اشخاص را می‌دیدند.

آن‌ها حتی شبح هم می‌دیدند.برخی افراد اظهار کردند که به طور مکرر، افراد غریبه ای را مشاهده می‌کنند( توهم).در پاسخ هایی که به پرسش‌نامه ها داده شده است، مثال هایی در این باره وجود دارد:

مردی 82 ساله: شخصی کنار من راه می‌رود.

مردی 78 ساله: افرادی را در حرکت می‌بینم اما وقتی مستقیم به طرفشان نگاه می‌کنم، ناپدید می‌شوند.

مردی 77 ساله: اشخاص، نور و اشیایی که قبلاً نبودند را می‌بینم.

مردی 52 ساله: به دلیل این‌که من در عمق آب و در لابه لای نی ها شنا می‌کنم( توهم)، هیچ رنگی نمی‌بینم.

مردی 70 ساله: روزی مرد ناشناسی را دیدم که کنار تختم ایستاده.

..گفته های بیماران PES درباره تصاویر شبح مانندی که دیده اند..

با این وجود که پرسش‌نامه روش کاملی برای اندازه گیری این‌که سندرم چشم کاذب چقدر رایج است نمی‌باشد، اما هوپستون می‌گوید که پاسخ های داده شده به پرسش‌نامه ها برای تولید اطلاعات مفید برای پزشکانی که بیماران مبتلا به سرطان چشم دارند، کافی است.

او می‌گوید: حالا ما می‌توانیم پیش‌بینی کنیم که بروز علائم چشم کاذب، برای کدام گروه از بیماران محتمل تر است. برای مثال، "PES در بیماران جوان تر رایج تر است و احساس درد در چشمی که دیگر وجود ندارد هم، اگرچه دلیلش را نمی‌دانیم، در بیمارانی که افسرده و نگران هستند اتفاق می‌افتد.

هوپستون می‌گوید که حدود یک پنجم بیماران دارای علائم چشم کاذب، اظهار می‌کنند که علائمشان باعث پریشانی و ناراحتی آن‌ها می‌شود.اما تقریباً همان تعداد از بیماران هم علائم را لذت‌بخش توصیف کردند.

پزشکان در مورد علت ایجاد چشم کاذب، اطلاع دقیقی ندارند؛ به این علت که بیماران مختلف، علائم مختلفی دارند. هوپستون می‌گوید: احتمال می‌دهد علت های مختلفی وجود داشته باشد.

به همین علت، اندام های کاذب ( دست و پا) هم برای پزشکان رازگونه هستند. هوپستون توضیح می‌دهد که: فرآیند ادراک انسانی، فرآیند پیچیده ای است. حتی زمانی که اندام های حسی ما- از جمله گیرنده های بصری در چشم و گیرنده های درد و لمس در در دست‌هایمان-  از بین رفته اند هم ناحیه هایی از مغز و اعصابمان که که در ارتباط با آن اعضا بوده اند، هنوز خوب عمل میکنند.

او می‌گوید: " تعامل بین این سیستم ها، ممکن است باعث ایجاد علائم اعضای کاذب شود." اگرچه مکانیزم دقیق آن برایمان مشخص نیست.حتی اگر پزشکان علت وقوع آن را ندانند، می‌توانند درباره علائمی که بیمارانشان قرار است تجربه کنند و شبح هایی که ممکن است ببینند، به آن ها آگاهی بدهند.

 این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.

ترجمه  itrans.ir