هر که را با خط سبزت سر سودا باشد
|
پای از این دایره بیرون ننهد تا باشد | |
|
من چو از خاک لحد لاله صفت برخیزم |
داغ سودای توام سر سویدا باشد |
|
تو خود ای گوهر یک دانه کجایی آخر |
کز غمت دیده مردم همه دریا باشد |
|
از بن هر مژهام آب روان است بیا |
اگرت میل لب جوی و تماشا باشد |
|
چون گل و می دمی از پرده برون آی و درآ |
که دگرباره ملاقات نه پیدا باشد |
|
ظل ممدود خم زلف توام بر سر باد |
کاندر این سایه قرار دل شیدا باشد |
|
چشمت از ناز به حافظ نکند میل آری |
سرگرانی صفت نرگس رعنا باشد |
تعبیر فال حافظ
هر کس با خدا بود و از راه او بیرون نرفت، غمی بهدل او راه پیدا نمی کند و هر لحظه ی عمر خود را وقف او می نماید. فرصت را غنیمت بدان راه برگشت نداری. آفرین بر تو که عقلت به تو دستور می دهد نه دلت. خواندن نماز و داشتن ایمان راه را برایت هموار می سازد.
