تاریخچه اتحادیه اوپک "OPEC"

(سیارک)تاریخچه سازمان کشورهای صادر کننده نفت ( اوپک ) نشان می دهد که این سازمان یکی از موفق ها در این زمینه بوده است، و یکی از مهم ترین سازمان های تامین انرژی چند ملیتی خارج از جهان صنعتی غرب می باشد. این سازمان در سال 1960 تاسیس شد و هدف اصلی آن به چنگ آوردن ثابت قیمت های بالاتر نفت خام و حق امتیاز پرداخت مالیات برای دولت های دارای ذخایر نفت از شرکت های نفتی بین المللی است. این سازمان متعلق به خاورمیانه ومیدان های نفت آمریکای جنوبی در دوره پس از جنگ جهانی دوم می باشد . در دهه 1960 ، OPEC در مذاکرات با شرکتهای نفتی بین المللی دست بالا شد و کنترل منابع نفت خود را از طریق ملی کردن در کشورهای دارای میدان نفت و دارایی های زیرزمینی به دست گرفت. اقدامات اوپک به " آن دسته از کشورهای عضو، حق و حقوق مشروع داد " و " سهم عمده ای در قیمت گذاری نفت خام در بازارهای جهانی " بدست آورد و در سال 1973 تاریخ سازشد، زمانی که این سازمان آن تحریم نفتی معروف را آغاز کرد و جامعه بین المللی را به لرزه درآورد وقیمت نفت را چهار برابر نمود. اعضای اوپک در اصل تنها پنج کشورمی باشند(ونزوئلا،عربستان سعودی ، عراق، ایران و کویت ) اما امروزه 13 کشور عضو آن هستند ،از جمله عربستان سعودی ، ونزوئلا ، کویت، عراق، ایران، امارات متحده عربی ، قطر، لیبی، نیجریه ،الجزایر، اندونزی، اکوادور و آنگولا . در طول سال ، اوپک چند درگیری اساسی دارد : دفاع و پشتیبانی از درآمد اعضای خود در برابر نیروهایی که هر بار تنظیم اقتصادی را برهم میزنند و تعیین قیمت بالاتر نفت برای صدور به کشورهای دیگرمانند کشورهای بزرگ مصرف کننده نفت یعنی ایالات متحده ، اتحادیه اروپا ، ژاپن و چین. توانایی اوپک برای رسیدن به درآمد بالا در طول سال های متمادی فراز و نشیب زیادی داشته است ، با سقوط اقتصاد جهانی کاهش و با افزایش تلاش شهروندان جهان برای نیل به استانداردهای بالای زندگی و تمایل آنها به مالکیت اتومبیل افزایش چشمگیری داشته است. پایان بحران مالی آسیا در اواخر دهه 1990، به نوبه خود از این قرن تاثیر چشمگیری در رشد اقتصادی جهان داشته و توانایی اوپک در افزایش قیمت نفت بین سال های 1999 و 2007 موجب رشد قابل توجه آن شد و با این قدرت بیشتر در بازار نفت باعث جاه طلبی بیشتر در قیمت می باشد. قیمت نفت 147 دلار در جولای 2008 بود و این اتحادیه در بحث امنیت انرژی در سراسر جهان نقش برجسته ای داشت. اما به عکس ثروت اوپک چهارماه بعد یک بحران اقتصادی جهانی سقوط قیمت نفت را تا زیر 40 دلار، به ارمغان آورد، و به اجبار اتحادیه بهت زده و از لحاظ اقتصادی آسیب دیده را وادار به کاهش تولید تا روزانه 4 میلیون بشکه نمود.

تصمیم گیری بین کشش طمع و ملاحظه کشورهای غربی اغلب منشا خطرات مرتبط با اتحادیه هایی از قبیل اوپک می باشند و با هر دلیل به اتخاذ اقدامات جدید امنیت انرژی دست می زنند. اوپک بسیار در مقابل تحریم نفت در سال 1973 مقاومت کرد، که این خود خطر گروه بندی های تولید نفت را افزایش می دهد و می تواند از عرضه نفت به عنوان یک سلاح سیاسی یا اقتصادی به عنوان اهرم زور برای برخی از اهداف سیاسی و اقتصادی استفاده شود که در اینجا کشور وارد کننده نفت آسیب پذیر خواهد بود. OPEC به همان اندازه از خطرات اعضای خود برای پاسخ های یکپارچه به کشورهای بزرگ مصرف کننده به منظور محدود کردن تقاضای نفت از طریق انواع ابزارهای سیاسی از جمله انرژی های جایگزین، اقدامات ریاضت و مالیات انرژی آگاه است. ژاپن و اتحادیه اروپا مالیات زیادی بر مصرف نفت اعمال می کنند، 400 درصد یا بیشتر که عملا رشد تقاضای نفت را متوقف کرده و فن آوری های انرژی های نو را ترویج می کنند، این انرژی ها برای مثال به خودرو اجازه می دهد که برای سفر در هر سال سوخت کمتری مصرف کند. انرژی هسته ای همچنین در دنیای صنعتی غرب استفاده شده است تقریبا به از بین بردن استفاده از نفت در بخش تولید برق منجر شده است . OPEC آگاه شد که این تنوع فناوری ها و سیاست های تقاضای محدود از طرف مصرف کنندگان اهدافش را به خطر می اندازند چنانکه قیمت نفت به طور چشمگیری در دهه 1980 شروع به کاهش کرد. گروه تولید کننده یک جنگ قیمت در 1984-1985 به راه انداختند اما به هدف خود که همان کاهش رقابت و نوسانات بازار در دهه 1990بود نرسیدند. در نتیجه، OPEC به تجدید روش های خود مجبور شد. این مقاله ادامه دارد.........