تاریحچه ووگ Vogue

(سیارک)ووگ / Vogue امریکایی در سال 1909 توسط Conde Nast خریده شد، همان کسی که پس از ان بنای مجله هفتگی موفق مد نیویورک را نهاد. Davis اینگونه به طور خلاصه از ان یاد میکند : نواوری اصلی ووگ / Vogue این بود که در امریکا که نماد معتبر در زمینه مد بود بنا نهاده شد چیزی که قبلا امریکا فقط نقش دنباله رو خیاطی و مد پاریسی را داشت. درحالیکه این میتواند درست باشد که تمرکز اصلی اخبار شرکت ووگ / Vogue امریکایی عمدتا بر روی فرانسه بود، برای اینکه برای طبقه پولدار امریکا دسترسی به مد فرانسوی فراهم شود. با ظهور جنگ جهانی اول تمرکز مقاله حتی از لحاظ سرمقاله به سمت مد امریکایی گرایش پیدا کرد. درحالی که ووگ / Vogue رابطه خود را با مد اروپا ادامه داد، شروع به دربرگرفتن مد و سلیقه امریکایی کرد. این ناسیونالیسم جدید شامل پذیرش بیشتر کالاهای با برند و تولید انبوه شد،گرایشی که نمونه طراحی مد امریکایی در قرن بیستم بود. دیوید نشان داد که از این به بعد کار مجله ها از یک طرف این بود که دراختیار اگاهی در حال رشد میهن پرستی نخبگان امریکایی باشد و از طرف دیگر تحویل ان با اخرین پیشرفت های مد از " اروپای پیر" است. این دوقطب مخالف، باعث دوسوگرایی با سرزمین پدری که از یک سو از لحاظ فرهنگی در ان شکل گرفته شده بودند و از سوی دیگر دنبال رها شدن از زیر قید و بندهای ان شدند، شد. "مد Fete " ووگ / Vogue در 1914 یک لحظه مهم در فرایند ازادی را نشان داد،که برای اولین بار مد طراحان امریکایی را در نمایش خود نشان داد.
تروی اینگونه تاثیرات را توصیف میکند که حتی ووگ / Vogue فهمید که این پیشروی در موفقیت ها و این مارک معتبر و گیرایی ان به امریکایی ها این اعتماد به نفس را داد که مد را در سلیقه شخصی خود وارد کنند و توان خود را در درخواست ها برای لباسهای مد بشناسند. همه این ها برای فروشهای خیاطهای امریکایی ترجمه شد، سازندگان لباسی که اکثر انها ممکن است به کشورهای فرانسوی زبان رفته باشند.این توسعه در سال 1920 هم ادامه داشت و ووگ / Vogue همچنان در تیتر و صفحه اول مجله هایش از طراحی های فرانسوی یاد میکرد. صفحه اول اخبار مد سال 1920 افزایش علاقه به مد نیویورکی را نشان میداد " نیویورک بخاطر بودن مرکز هنر، اجتماع و مد و مالی در سال 1920اعتماد به نفس جدیدی در خود یافت . این گرایش همچنین در رفتارهای نسل جدید مشتریان پولدار طبقه بالا نمودار شد ، مشتریانی که علیرغم مادر ها و مادر بزرگهایشان کالاهایشان را در پاریس نمی خریدند و درعوض پولهای خود،یا حداقل بخشی از ان را، را در مد امریکایی سرمایه گذاری میکردند...یک سفر به خیاطی های پاریس دیگر امر ملزم و واجبی نبود.
شروع مشکلات ووگ / Vogue در مارس 1951، چشمگیر است که چگونه کشورهای اروپایی مخصوصا فرانسه از تمام جنبه های اجتماعی(هنر،نقاشی،مد...) یک بار دیگر در اوایل سال 1950 بر گستره نبوغ امریکایی تسلط یافتند. گرچه امریکا در زمینه تولید منسوجات مخصوصا لباسهای اماده در دنیا پیشرو بود، فرانسه مجددا بر مد برتر تسلط یافت، جایی که نواوری های انان مسیر کلی طراحی مد را دگرگون ساخت. پس از یک دوره کوتاه شکوفایی مد نیویورک در طول جنگ جهانی دوم، خطوط جدید Christian Dior بر امریکا و همچنین بقیه اروپا گستره یافت، صنعت مدی که با شروع سال 1947 مجازا بی رقیب شد.
مد شیک همانگونه که در تمام کشورهای غربی گستره یافته بود بار دیگر معادل مد شیک فرانسه بود " بازگشت طراحی مد در خیاط خانه ها باعث بودجود امدن مدهایی شد که نوظهوری، عیش و کیفیت و بالاتر ازهمه احساس فرانسوی بودن را ترویج میکرد. اشخاص پولدار کشورهای امریکای شمالی (همراه با ستارگان فیلمها) بودند که بعد از دوران گرانی جنگ قادر به خرید محصولات اوریجینال Dior بودند. علاوه بر مدسازهای فرانسه برخی از محل های مد نیویورک خط های تولیدی موفق خود را در اوایل سال 1930 به راه انداختند. گرایشی که از سالهای 1942 تا 1944 شروع شد بخاطر اشغال فرانسه در جنگ و کمک های مالی طراحی های امریکایی بوجود امد.زمانی که المان پاریس را اشغال کرد نام طراحان امریکایی مورد استفاده قرار گرفت. کاری که همانطور که همتایان فرانسوی انجام میدادند اینگونه بود که نام شخصیت های مشهور بازیگری و خوانندگی با اسامی طراحان تلفیق شد تا شهرت طرح ها را افزایش دهند و طرح های امریکایی را در همان سطح معرفی کنند. روابط عاشقانه بلند مدت و دوطرفه طولانی بین امریکا وفرانسه، انطور که ساندرا انرا بیان میکند" صنعت مد امریکایی به فرانسه برای پیروی نیاز داشت و فرانسه به کالا رسانی توسط مراکز و صنایع امریکایی که منابع اصلی عایدی برای صنعت مد بودند. در حالی که طراحان فرانسوی بار دیگر مراحل بین الملی در سال 1950 را مال خود کردند، امریکا درحال توسعه شخصیت خود بعنوان یک نیرو نواور در صنعت مد در سالهای جنگ جهانی دوم بود.
درواقع تسلط فرانسه در مد پس از جنگ جهانی دوم بخاطر حمایت های خریداران کشورهای امریکای شمالی بود که حق کپی لباسهای اماده فرانسوی را برای صنعت لباسهای اماده، خریداری میکردند. با کمک مجله های مد مثل ووگ / Vogue و Bazaar بود که توانستند به زنهای امریکایی دسترسی پیدا کنند که بخاطر شرایط مالیشان میتوانستند یک نمونه از طراحی ها را برای انها در مراکز ویژه یا بوسیله خیاطهای خاص طراحی کنند،یا لباسهای اماده از فروشگاههای زنجیره ای یا کاتالوگ های سفارش ایمیل در اختیارشان قرار دهند. درحالیکه تنها تعدا کمی از زنان امریکایی بودند که قادر به خرید(یا تمایل) طراحی های فرانسوی در مراکز پاریسی بودند. اکثر طراحی های امریکایی بر پایه الگوهای فرانسوی بود.با این حال تسلط مد فرانسه با نگاه به تبلیغات ووگ / Vogue در سال1950 در نگاه اول مشخص نبود. اکثر تبلیغات از مراکز انحصاری امریکایی بودند که کارهای طراحان لباسهای اماده یا هدف های امریکایی مثل Adele Sipmson و Ben Zuckerman را تبلیغ میکردند. در اوایل 1950 هیچکدام از تبلیغات در مورد طراحان خود بحثی به میان نمی اوردند بلکه ان سلیقه و صلاحیت مد دپارتمان هایی که کارهای طراحان را حمل میکردند مورد توجه قرار میدادند،گرایشی که Madelin Shaw در سال 1920 و 1930 به ان اشاره نمود.
بطور طبیعی طراحان فرانسوی تمام سرمقاله های مجله را در سال ،1950 اغلب با این اطلاعات ک کدامیک از مراکز مد امریکایی طرح مورد نظر خود را برای طراحی مشتری وراد کرده اند،مال خودکردند. علیرغم این نکات ریز اکتساب، مد فرانسویی که در بخش سرمقاله های مجله ووگ / Vogue نمایان میشد بعنوان یک الگو برای مدل و رقابت در یک سطح خیالی انجام میگرفتند. مصرف قطعی مد برای اکثر خوانندگان در سال 1950ووگ / Vogue بوسیله طرح های طراحان امریکایی پاساژ مد به وقوع پیوست. فرانسه بر خیالات زیبا شناختی مصرف کنندگان و نوابغ مد امریکایی به صورت غیر مستقیم اما واضح پهنه انداخت." درنهایت انچه مهم است حس فرانسوی بودن است"

ووگ / Vogue در مارس 1951

اگر خیاط خانه ها نماد "قدرت اقتصادی اجتماعی نخبه مداری اروپایی و ارزش های ان" باشد پس برای زنان امریکای شمالی وفق خوردن با ایدوئولوژی های دموکراسی، ازادی و برابری امریکایی در شروع سال 1950 مسئله ای سخت بود.چاپ اطلاعات و حقایق مربوط به امریکا در فوریه که در سال 1938 بنیان نهاده شد محکمه ای بود برای نمایان شدن این تعارض و همچنین برای تعریف هویت زیبا شناختی ویژه امریکایی جای مستمر و محکمی در ووگ / Vogue قرار گرفت. مسئله اطلاعات و حقایق مربوط به امریکا در فوریه که پس از ان، ان مسئله در مارس بود که عکسهای Beaton میان چیزهای دیگری مثل جنگ کره و کار داوطلبانه زنان در فیلدهای مختلف در زمانهای جنگ و صلح چاپ شد. لحن ان میهن پرستانه است، گستره موضوعی شمول ان تاپیک های مختلفی را پوشش میداد از جمله طراحی مد برای زنان و بعنوان یک استثناء برای مردان تا اطلاعات در مورد جزییات تولیدات مد امریکایی( مثل نایلون، شکم بند، کت های خز دار...) با استفاده از "اولین نقاشی امریکا" نقاشیی از سال 1954 بوسیه Morgues با نام "فلوریدا". تمامی مقاله های این مسئله امریکا را از لحاظ تاریخی مهم، مستقل،پیشرفته و پیشرونده در هر زمینه زیبایی قلمداد میکرد.در جوار مقاله " تحصیل برای اجداد در سال 2052 میلادی توسط Gerald W Johnson چاپ دوباره نقاشی"Morgues" تاریخ مهاجران اولیه اروپایی را به ذهن اطلاق میکند و همچنین و حقوق سکونت انها در امریکا را مورد اهمیت قرار میدهد.این مثال، شک کمی را بجای میگذارد که برای vague هنر برای ساختن هویتی تاریخی و اینده نگر امریکایی بکار گرفته میشود.
چاپ مسئله مارس و پس از ان چاپ شماره هایی از اطلاعات و حقایق مربوط به امریکا بیشتر به طور کلی به مد جدید پاریسی اختصاص داده شد. اگرچه در اینجا توجه به توسعه مد امریکا هم معطوف بود که به طور ویژه تحت پوشش پاریس بود، در این موضوع، مسئله مارس 1951 که عکسای Beaton دران چاپ شد تفاوتی نداشت. کانون توجه این مسئله بر روی مد امریکا می باشد " ظاهر ملایم جدید" که دنباله رو خبرهای جدید پاریسی با توجه اضافی بر اخرین مدهای کفش بود. ساختار بخش سر مقاله مجددا از تسلط مد فرانسه خبر میدهد.فقط وقتی که خواننده نگاهی به اخرین مد های فرانسه در بخش" خبرهای پاریس" بیندازد میتواند به بخش تفسیرهای امریکایی از این محصولات بپردازد. " ظاهر ملایم جدید" توسط یک مقاله بی نام که یکی از عکسهای Irvinn Pin روی ان بود معرفی شد که مدلهای خارق العاده با تاکید بر تاروپود و بافندگی و تاکید بر افکت های گرافیکی که توسط نواور ترین عکاسان ان مساله ارائه داده شده بود در ان قرار داشت. عکسهای Beaton در مقایسه با Penn که در صفحه ارایی ان جا خوش کرده بود کمرنگ به نظر میرسید. عکسها با نقاشی های Jackson Pollok در صفحه زمینه که پس از ان چندین صفحه از طراحی های سیاه و سفید مدهای فصلی و دوصفحه پشت رو درمورد انتخاب لباس روز و شب قرار داشتند. در مقایسه با عکسهای Penn که پس از ان عکسهای beaton در صفحه ارایی قرار داشتند، اندامهای زنان در عکس های Beaton در فریم نقاشی Pollok کوچک به نظر میرسیدند و نیز انها بخاطر ژشت های سرد، حالت ایستا داشتند. زنان در عکسهای Penn مثل این بود که از فریم به بیرون( یا گاهی به داخل) پریده بودند که در مقایسه با طرح های Beaton که یک حالت منفی ، مصنوعی و سرد داشتند یک نمایش پویا تری نشان میدادند. از طرف دیگر این افکت برای تصویرهای زنان طبقه بالای جامعه برای beaton سازگار بود که بخاطر اهمیت انها چندین بار در مجله ووگ / Vogue همراه با کارهای Kenedy و Windsor در بخش صفحات اجتماعی مجله قرار میگرفتند. درحالیکه عکاسی مد Beaton شامل یک طرح بزرگ و با ظرافت از طراحی های لباس Dior ,Balmain, Fath,Balenciaga بود نمیتوانست پا به پای طرحهای Penn در ووگ / Vogue پیش برود. دستورالعمل طرح های Beaton اگرچه باظرافت بود اما کم کم قابل پیش بینی شد و درسال 1955 خطوط قراردادی ان با ووگ / Vogue فسخ شد. ترجمه  itrans.ir