تاریخچه اختراع تی بگ : چگونه کل صنعت چای را تغییر داد
در سال 1904 ، توماس سالیوان تاجر چای اولین قدم را برداشت ، که بعدا کل صنعت چای را تغییر داد. وی بسته بندی های سنتی ( قوطی ها) را در نمونه های کوچک ، بسته بندی شده در کیسه های ابریشم ، تکمیل کرد که صرفا یک شگرد بازاریابی بود ، اما برخی از مشتریان شروع به دم کردن چای به طور مستقیم با این کیسه ها کردند، و معلوم شد ، که این روش بسیار مناسب است.
بازرگانان همچنین به سرعت از بسته بندی چای در کیسه های ابریشم استقبال کردند ، که امکان استفاده از برگهای کوچک یا خاکه چای را که قبلاً به سادگی دور ریخته می شدند ، فراهم کرد. اما متأسفانه اولاً کیسه ها گران بودند و ثانیاً ابریشم طعم عجیبی به چای می بخشید. ما سعی کردیم از ماسلین پنبه استفاده کنیم ، اما در نهایت از گاز استفاده کردیم. تا دهه 1930 ، فقط در ایالات متحده حدود 7 میلیون متر خط تولید گاز برای ساخت تی بگ استفاده شد.
گام دوم توسط فای آزبورن ، مهندس CH Dexter & Sons (Dexter Corporation ، یک شرکت کاغذ مستقر در کانتیکت ، برداشته شد. در اواسط دهه 1920 ، او دست خود را بر روی یک جعبه سیگار برگ قرار داد ، هر کدام در کاغذ دست ساز ژاپنی بسیار نرم ، متخلخل ، اما با دوام پیچیده شده بود و مناسب تی بگ.
آزبورن تصمیم گرفت تولید صنعتی این مواد را تأسیس كند و طی سالهای بعد انواع مختلفی از چوب ، جوت ، سیزال ، الیاف نخل ، پنبه را امتحان كرد - اما همه آنها معایب دیگری داشتند. امیدوار کننده ترین استفاده از کنف مانیل بود - الیاف آباکا یا نساچی موسا (Musa textilis) - ماده ای برای بافتن طناب های دریایی. (شاهدانه مانیل را با کنف معمولی اشتباه نگیرید - الیاف کنف.) از 1929 تا 1931 ، آزبورن به دنبال حلال بود. قادر به متخلخل کردن مواد بدون از بین بردن قدرت پارچه و موفق بود. سه سال دیگر طول کشید تا یک فرآیند صنعتی توسعه یابد. موادی که در سال 1935 ظاهر شد هنوز کامل نبودند ، اما به وضوح از گاز برای تی بگ بهتر بودند. این ماده نه تنها برای تی بگ ، بلکه همچنین برای بسته بندی ظروف ، غذا و حتی به عنوان عایق الکتریکی مورد استفاده قرار می گرفت.
با این حال ، با شروع جنگ جهانی دوم ، کنف مانیل به یک ماده اولیه استراتژیک برای تولید طناب برای نیروی دریایی تبدیل شد و همه لوازم دکستر مورد نیاز دولت ایالات متحده قرار گرفت. اما تا سال 1942 ، آزبورن فرآیند تولید "مواد قابل بازیافت" را ایجاد كرد - طنابهایی كه برای آنها مفید بود ، و از آنجا كه تعداد آنها كافی نبود ، وی ویسكوز را به مواد اضافه كرد ، كه به تدریج جایگزین كنف شد. دو سال بعد ، او به روش جدیدی برای ساخت تی بگ با استفاده از گرما رسید ، و در سال 1947 ، یک پوشش تقویت کننده ملامین برای کاغذ متخلخل ایجاد کرد. تلاش های آزبورن برای كامل كردن تی بگ قبل از بازنشستگی در دهه 1970 منجر به پذیرش گسترده چای کیسه ای شد: تقریباً نیمی از چای جهان در حال حاضر در چنین بسته هایی فروخته می شود (و در بعضی از کشورها مانند ایالات متحده بیش از 90٪).
