پست مدرنيته بخش دوم

يکي ديگر از ويژگي هاي پست مدرن بازتاب است، که به اين ايده مي رسد که يک متن هميشه به متون ديگر اشاره دارد. هر متن  تار و پودي از نقل قولها، کلمات قرض گرفته شده و مراجع است. البته اين اصطلاح به سادگي نشان دهنده يک ديدگاه محدود از متن نيست؛ ویژگی بازتاب در پست مدرن در تصاوير نيز پيوسته به يکديگر اشاره دارد. نقاط تبليغاتي به کليپ هاي ويدئويي اشاره دارند، که از مجموعه هاي تلويزيوني وام مي گيرند، که به نوبه خود فيلم هايي را نقل قول مي کنند، که خودشان بر اساس يک رمان هستند. و آن رمان دوباره به يک نمايش شکسپير، و غيره و غيره اشاره دارد.

 ويژگي بازتاب در پست مدرن يک بازي بي پايان است. به عنوان مثال ويدئو کليپ مدونا، دختر مادي "اشاره به آهنگ مرلين مونرو "الماس ها بهترين دوست يک دختر هستند" در فيلم" آقايان موي بور را ترجيح مي دهند" دارد. در يک تبليغ عطر استي لادر، مدل از وسط يک ميدان ديجيتال از گل راه مي رود که شبيه به راه رفتن مدونا در ويدئو کليپ او 'عشق پروفوشن است. نيکول کيدمن، در تبليغ تجاري براي کانال NO.5 ، يک تکرار کامل از نقش او در مولن روژ انجام داد. برخي از کارگردانان، مانند باز لورمن و يا کوئنتين تارانتينو، علامت تجاري خود را بازتاب داده اند. بخش بزرگي از لذت بصري در فرهنگ معاصر بر اساس شناساندن این ويژگي بازتاب در پست مدرن است: مراجع بيشتري که شما مي توانيد مشخص کنيد، و شما به عنوان بيننده آن را معقول تر احساس مي کنيد.

پست مدرنیته 

برخي از نظريه پردازان، مانند فردريک جيمسون، اين شکل بازتاب پست مدرن را يک اثر تقليدي مي نامند، يک اثر تقليدي يک نقل قول متني يا تصويري است که صرفا تکرار مي شود. نقل قول کردن محض نام اين بازي است. مرجع هيچ معني عميق تري ندارد چرا که همه ارتباطات تاريخي رها شده اند.( سیارک)

 اين همچنين مي تواند درمد يافت شود. اگر به اثر جان گاليانو نگاه کنيد مي توانيد نقل قول هاي بي شماري را شناسايي کنيد: از فرهنگ هاي ديگر (چاپ قومي)، از زمان هاي ديگر (شبح قرن نوزدهم)، از فرهنگ خياباني ("'بانوي کيسه اي" با سبد خريد و کيسه هاي پلاستيکي) و حتي از سيرک (آرايش دلقک مانند). همه چيز به يک توده بزرگ پرتاب مي شود در حالي که عناصر از زمان تاريخي و زمينه جغرافيايي خودشان پيچ خورده اند.

يک اصطلاح که اغلب در اين ارتباط استفاده مي شود "سرهم بندي" است، که عينا به معناي کار ساختن است. ما تبديل به يک فرهنگ برش و چسباندن شده ايم، که در آن هر کس مي تواند لباس هاي خود و حتي هويت خود را سرهم بندي و با هم ست کند. فرهنگ پست مدرن توسط اين تقليد و سرهم بندي مشخص مي شود. نشان دادن اهميت اين پديده فرهنگي هميشه يک امر آسان نيست، اما مد را سرزنده و انعطاف پذير مي سازد، بدون اينکه مجبور به کنار گذاشتن" روايت 'بزرگ "باشد.

مشخصه نهايي پست مدرنيسم ،انتقال از نشان دادن به شبيه سازي است. ما در حال حاضر ديده ايم که اثر تقليدي پست مدرن - نقل کردن، وام گرفتن و اشاره- لزوما معناي عميق تري نيست. دليل آن اين است که فرهنگ پسامدرن ديگر نشان داده نمي شود، بلکه شبيه سازي مي شود. اين فرايند وابسته به نقش فن آوري رسانه اي است.ترجمه  itrans.ir