ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند
مشتاقم از برای خدا یک شکر بخند | |
طوبی ز قامت تو نیارد که دم زند |
زین قصه بگذرم که سخن میشود بلند |
خواهی که برنخیزدت از دیده رود خون |
دل در وفای صحبت رود کسان مبند |
گر جلوه مینمایی و گر طعنه میزنی |
ما نیستیم معتقد شیخ خودپسند |
ز آشفتگی حال من آگاه کی شود |
آن را که دل نگشت گرفتار این کمند |
بازار شوق گرم شد آن سروقد کجاست |
تا جان خود بر آتش رویش کنم سپند |
جایی که یار ما به شکرخنده دم زند |
ای پسته کیستی تو خدا را به خود مخند |
حافظ چو ترک غمزه ترکان نمیکنی |
دانی کجاست جای تو خوارزم یا خجند |
تعبیر فال حافظ
همه ی کارها را به شوخی و خنده نگیر. مردم ر مسخره نکن چون با این کار دل دیگران را می شکنی. باطعنه و نیش سخن نگو و به آشفته حالی و گرفتاری مردم خنده نکن. شاید وقتی تو هم گرفتار شوی. این کار را ترک کن تا همیشه مورد قبول مردم واقع شوی و راهت را بیابی.