آرنو کوئنن و آیریس روسکام تصویری رنگارنگ 11000 متر مربع تولید کرده اند که  به عنوان بزرگترین اثر هنری جهان توصیف شده است. نقاشی از تمام محصولاتی که می توان در بازار خریداری کرد ، و همچنین گیاهان و جانوران گیاهان هلندی قرن هفدهم را نشان می دهد. آرنو کوئنن چگونگی گرفتن این پروژه را تعری می کند:

من با دیوانه وارترین کار حرفه ام تاکنون درگیر شدم. برای آنچه که قرار بود بزرگترین "نقاشی دیواری" در هلند باشد ، به مسابقه دعوت شدم. به طور خاص ، توسعه دهنده املاک و مستغلات Provast در سالن بازار که در حال ساخت آن بودند ، در جستجوی طرحی برای سقف گرد ، مانند کلیسای سیستین در رم بودند . Markthal Rotterdam به طول 40 متر ، طرحی بزرگ و جاه طلبانه توسط وینی مااس از MVRDV ، دفتر معماری مشهور جهان در روتردام بود.

9 هنرمند انتخاب شدند.  اما بعد از گذشت 2 دور از مسابقه ، من مهم ترین تماس تلفنی زندگی ام را گرفتم - آنها طرح من را انتخاب کرده بودند! پس از آن ، کار های من شروع شده بود:  قراردادی امضا کردم و 3 ماه فرصت داشتم کار را تمام کنم و یک تصویر دیجیتالی به مساحت 2 زمین فوتبال با 150 dpi ارائه کنم. بنابراین تیمی از کارشناسان و دوستان سه بعدی کار را جمع کردم تا به من کمک کنند.

همه چیز دیوانه وار و ناشناخته بود: چگونه چنین تصویر بزرگی را ارائه کنم؟

چنین تصویر بزرگی حتی نمی تواند به تنهایی وجود داشته باشد. در پایان ، این تیم تصمیم گرفت تا تصویر را در 5 لایه از 100 کاشی ، مانند تخته شطرنج ، در نیوزیلند ارائه دهد. من فکر می کنم آن را برای Lord of the Rings ساختم.به هر حال ما موفق شدیم و مواد روی 4000 ورق آلومینیومی که در سقف نصب شده بودند چاپ شد. پس از گذشت نزدیک به یک سال ، سرانجام می توانیم نتیجه کامل را ببینیم. تیم ما شامل آیریس رسسکام ، میشیل ون ایپرن ، فرانک آن دو استگژ و داستین کرشاو بود. Mothership Art آن را تولید کرد.

با مساحت 11000 متر مربع ، یکی از بزرگترین آثار هنری در جهان است.

نیاز به مسکن بیشتر و تغییر در قانون هلند ، محرک یکی از بلند پروازانه ترین پروژه های ساختمان روتردام در سالهای اخیر بود. قانون جدید فروش گوشت و ماهی در فضای باز ممنوع است ، بنابراین دولت محلی روتردام برای یافتن بازار جدیدی برای محصولات غذایی ، بزرگترین بازار در فضای باز کشور ، نیاز داشت.

روتردام مانند شهرهای سراسر جهان ، مایل است با جذب تعداد بیشتری از ساکنان ، مرکز خود را احیا کند و پاسخ بدیهی این است که یک بازار سر پوشیده با مسکن در کنار هم قرار گیرد. با این حال ، در طول روند زمین مناسب برای پروژه در سال 2004 ، MVRDV به راه حل دیگری برای شهر خود فکر کرد.

این شرکت 21 ساله در عوض یک سالن گسترده بازار طاق را به گونه ای طراحی کرد که 228 آپارتمان در این طاق قابل طراحی بود. MVRDV این ترکیب را به عنوان یک نوع شناسی جدید توصیف می کند ، که در آن ساکنین از داخل به بیش از 100 غرفه بازار و هشت رستوران که هفت روز در هفته فعالیت می کنند دسترسی دارند. تالار بازار توسط معماران و توسعه دهنده Provast به عنوان "غذای هلند" توصیف شده است.

فضای داخلی پر جنب و جوش Markthal با نمای بیرونی خاکستری محل اقامت ، که با پیاده رو مطابقت دارد ، تضاد دارد

این مفهوم مطابق با علاقه معماران به تراکم شهری است ، نمونه دیگری از آن پیشنهاد  Wiener Weite بر فراز دانوب در وین است. مارکتال 175 میلیون یورویی در یک میدان بزرگ در محله لورنس ، مرکز پیش از جنگ روتردام قرار دارد ، که در سال 1940 با بمباران خراب شد و در حال بازسازی مجدد است. Markthal جایگرین یک ساختمان مدرسه بعد از جنگ شد ، که مدرسه به یک دفتر خالی مجاور در آنجا منتقل شده است. همسایگان آن شامل خانه های  پیت بلوم از دهه هفتاد و کتابخانه روتردام چشم نواز از همان دهه توسط Jaap Bakema و Carel Weeber و همچنین برخی از بانکهای دهه شصت که شبیه قلعه است ، می باشند

در 40 متر طول ، 120 متر طول و 70 متر عرض Markthal قابل چشم پوشی نیست. به گفته اپراتور خرده فروشی سایت کوریو ، انتظار می رود که به عنوان یک آهنربای معماری عمل کند و بین چهار تا هفت میلیون بازدید کننده اضافی در سال به این شهر 610 هزار نفری وارد کند. این به هیچ وجه عجیب ترین طرح MVRDV نیست ، ارائه راه حل های فنی به خوبی در نظر گرفته شده است که هم از نظر ارتفاع و هم با عمق آن متناسب استد. با چنین سقف بلندی ،  نور طبیعی به راحتی  وارد محیط می شود .

وینی ماس ، بنیانگذار MVRDV ، توضیح می دهد: "در هر دو طرف یک نمای شیشه ای 2 هزار و 800 متر مربع وجود دارد زیرا قوس بسیار زیاد است ، باران 4 متر وارد سالن می شود." MVRDV تابلوهایی را به شبکه ای از کابل های فولادی از پیش استرس متصل کرده است تا بتواند یک شبکه معلق را ایجاد کند که بتواند با باد حرکت کند - بزرگترین چنین نما شبکه کابل در اروپا.

چت در حالی که در اطراف سایت نشان داده شده است ، ماس این چهره ها را به عنوان "دو راکت تنیس که می تواند 1 متر در داخل و خارج حرکت کند برای تهویه سالن" توصیف می کند. بازدید کنندگان از درهای گردان عبور می کنند و تهویه بیشتری از طریق مشبک در پیاده رو حاصل می شود.

تصویر دیجیتالی سبزیجات ، میوه ها ، حیوانات و جزئیات معماری را به نمایش می گذارد که با جلوه های ویژه تقویت شده است.

(سیارک) : هنرمند ژاپنی  «مانابو ایکدا» در پی زلزله بزرگ ۲۰۱۱ در توهوکوی ژاپن و سونامی متعاقب آن، که بسیاری از شهروندان ژاپنی کشته و خسارت‌های اقتصادی زیادی به این کشور وارد آمد ( در عرض تنها شش سال، همه آن خرابی‌های بزرگ بازسازی و ترمیم شده اند)، برای به تصویر کشیدن راز استواری ژاپنی‌ها، به مدت سه و نیم سال، روزانه ۱۰ ساعت کار کرده است تا این اثر قابل تحسین را خلق کند!

                            «مانابو ایکدا»، از سال ۲۰۱۳ دست به کار کشیدن یک تابلوی ۳ در ۴ متری 

     او به مدت سه سال و نیم ، شش روز در هفته و هر روز 10 ساعت، روی این تابلو که تولد دوباره نام دارد، کار کرده است!

 نتیجه کار بسیار شگفت انگیز می باشد.  از دور شما درختی بزرگ با شکوفه‌هایی زیبا می‌بینید که از دل سونامی سهمگین سربرآورده، اما اگر نزدیک‌تر بروید، نقاشی انبوهی از ظرایف  و و هزاران داستان کوچک را که در دل خود پنهان کرده ، می‌بینید.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

پیلار آبل مارتینز در تلاش است تا برای تطابق دی ان ای  خود و سالوادور دالی نقاش شهیر اسپانیایی ، از دادگاه دستور نبش قبر بگیرد و قاضی در مادرید اسپانیا با حکم نبش قبر سالوادور دالی ،  موافقت کرده است . در صورت ثابت شدن این ادعا او حق استفاده از سود حاصله از فروش آثار  سالوادور دالی را دارد. سالوادور دالی نقاش شهیر اسپانیایی کل دارایی خود را به دولت اسپانیا واگذار کرده است. سالوادور دالی و همسرش گالا در زندگی مشترک ۴۸ ساله فرزندی نداشته اند و به گفته سالوادور دالی ، او از رابطه جنسی بیزار بوده است.

سبک نقاشی های سالوادور دالی که در سال ۱۹۸۹ در فیگرس فوت شد  سوررئالیسم می باشد.

سالوادور دالی با لوئیس بونوئل، فیلمساز اسپانیایی در 2 فیلم به نام های "سگ اندلسی" و "عصر طلایی" همکاری کرده بود.(سیارک)

نقاشی از سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

نقاش سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

نقاشی از سالوادور دالی

شاید به نطر زیاد عجیب نباشد زیرا تمام کودکان از خط خطی کردن دیوارها در زمان کودکی خوششان می آید و از زمانی که مدادرنگی  را می شناسند شروع به خط و خطوط کشیدن روی در و دیوار و به اصطلاح نقاشی می کنند. 
کاساندرا جی  یا کسی جی (Cassie Gee)، دختر پنج‌ ساله استرالیایی هم  در سن دو سالگی نقاشی را شروع کرد . اما در سن پنج سالگی  شروع به فروش نقاشی هایش نمود. و از این راه صدها دلار درآمد کسب کرد او برای کشیدن نقاشی هایش از رنگ  آکریلیک ترکیب شده با آب روی بوم استفاده می کند و از انگشتانش یا استفاده از چنگال یا سیخ کباب برای کشیدن استفاده می کند و  تجربیاتی هم در زمینه کار با رِزین و جوهر دارد. تا الان 200 نقاشی  فروخته و مقداری از درآمدش را به سازمان‌های خیریه از جمله سازمان‌های حمایت از زنان بی‌خانمان و بیماران بخشیده است. این دختر پنج‌ساله استرالیایی صاحب صفحه‌ای در اینستاگرام و فروشگاهی در سایت "اتسی" (etsy) می باشد.(سیارک)

پیلار آبل، طالع بین و فال‌گیر ۶۱ ساله، طی دهه گذشته سعی داشته ثابت کند که فرزند رابطه‌ای است که مادرش و سالوادور دالی، نقاش اسپانیایی در سال ۱۹۵۵ با هم داشتند.
از این رو در ماه ژوئن سال جاری یک دادگاه محلی دستور نبش قبر سالوادور دالی داد تا نمونه‌‌برداری دی‌ان‌ای از مو، استخان و ناخن‌های جسد دالی به انجام برسد.
یک ماه بعد، متخصص‌ها وارد سردابه زیر موزه دالی شدند و از بدن او نمونه‌برداری کردند. پس از آزمایش نمونه‌ها، بنیاد دالی، که مسئولیت نگه‌داری از اموال او را بر عهده دارد، اعلام کرد نتیجه آزمایش‌ها نشان می‌دهد که دالی پدر پیلار آبل نیست.

نبش قبر سالوادور دالی نقاش شهیر اسپانیایی صادر شد

این نهاد در بیانیه‌ای اعلام کرد: "نتیجه آزمایش به هیچ عنوان برای ما غیرمنتظره نیست، برای اینکه هیچ سندی وجود ندارد که درستی ادعای پیلار آبل درباره فرزندی دالی را به اثبات برساند."
"خوشحالیم که دیگر می‌توانیم این بحث پوچ را پشت سر بگذاریم. خوشنود هستیم که بتوانیم دوباره همه وقت و توان خود را صرف مدیریت مجموعه عظیم آثار نقاشی او کنیم."
پیلار آبل، در گفت‌وگویی با روزنامه ال پائیس اعلام کرد که هنوز او یا وکیل‌هایش نتیجه آزمایش‌های دیان‌ای را ندیده‌اند.
او گفت: "تا زمانی که نتیجه رسمی به دستم برسد، می‌توانند هرچه می‌خواهند بگویند. من قایم نمی‌شوم. نتیجه آزمایش هرچه باشد - چه مثبت چه منفی - وقتی که نتیجه به دستم رسید، یک کنفرانس خبری برگزار می‌کنم و درباره نتیجه آزمایش توضیح خواهم داد."
او افزود: "اگر هم نتیجه آزمایش منفی باشد، باز هم یک آبل هستم."
پیلار آبل مدعی شده بود که مادربزرگش راز پدرش را به او گفته بود: "او به من گفت 'می‌دانم که دختر پسر من نیستی. دختر یک نقاش بزرگ هستی، اما با وجود این تو را دوست دارم ' ."
ده سال پیش، یک حکم قضایی به خانم آبل اجازه داد تا از ماسکی که دالی هنگام مرگ بر صورت داشت برای نمونه‌برداری دی‌ان‌ای استفاده کند. اما، آن آزمایش نتیجه‌ای قطعی نداشت.
نارسیس باردالت، مردی که در سال ۱۹۸۹ بدن دالی را برای خاک‌سپاری آماده کرده بود، یکی از اعضای گروه نبش قبر بود. او گفت: "سیبیل دالی دست نخورده و مرتب بود. مثل عقربه‌های ساعت، ۱۰:۱۰. همان‌طور که او دوست داشت."
وی افزود: "صورت او با یک دستمال ابریشمی پوشیده شده بود. یک دستمال باشکوه. وقتی که پارچه را برداشتند، ذوق‌زده شدم، برای اینکه دیدم سیبیل دالی خراب نشده بود. تحت تاثیر قرار گرفتم. حتی موی او را هم می‌شد دید."

ایران با تمدن غنی و با عظمت خود و در تاریخ پر فراز و نشیب و با ابهتی که دارد، نام دلاوران زیادی را در خود حک کرده که چون الماس بر سینه اش می درخشند. یعقوب لیث صفاری (رادمان پور ماهک) یکی از این نام آوران پر افتخار می باشد. این سردار نامی و دلاور ایرانی، بنیانگذار سلسله صفاریان در ایران است که در زمان حکومت او زبان پارسی جانی دوباره گرفت. او اولین شهریار ایران بعد از ورود اسلام به ایران می باشد.

آرامگاه یعقوب لیث صفار با گنبد مخروطی شکل دندانه دار در قسمت شمال شرقی روستای شاه آباد در 10 کیلومتری جاده دزفول به شوشتر در استان خوزستان، در میان یکی از مهم ترین محوطه های تاریخی ایران  یعنی در خرابه های شهر جندی شاپور قرار دارد. وجود گورستانی با سنگ قبرهای باستانی در اطراف مقبره گواهی بر قدمت این اثر دارد. گنبد مخروطی شکل آرامگاه، از بهترین نوع گنبدهای مخروطی واقع در خوزستان محسوب می شود.

جلال و زیبایی نمای گنبد از دور کاملا جلوه گر این است که روزی این بقعه برای شخصی بزرگ و محترم بنا شده است. معماری آرامگاه یعقوب لیث صفاری از یک ورودی برخوردار است و سطح داخلی آرامگاه را از سطح بیرونی آن جدا می کند. سازه اصلی آرامگاه یعقوب لیث صفاری در خوزستان خشت خام است و نقوش برجسته و ملات گچ و خاک دارد.

شاید بنظرتان اینجا آرامگاه یک آدم نه چندان معروف یا شاید شخصیتی که چندان تاثیرگذار نبوده است ولی عجیب اینکه این مکان، آرامگاه یعقوب لیث صفاری یکی از بزرگ مردان با ارزش تاریخ ایران است که در زمان حکومت خود نقش و تأثیر به سزایی دربازسازی و حفظ فرهنگ و زبان پارسی داشته است. برخلاف معماری نمای بیرونی بقعه یعقوب لیث صفار که از گذشتگان به زیبایی به یادگار مانده درون آرامگاه در کمال تاسف از پادشاه با ارزش وبزرگ ایرانی بعید است که با وجود نام نیکی که در تاریخ این مرز و بوم از خود به جای گذاشته چنین آرامگاه فراموش شده ای را دارا باشد. متأسفانه آرامگاه وضعیت مناسبی ندارد و در ضریح آهنی مقبره از چوب صندوق میوه برای اتصال بخش های مختلف استفاده شده است و روی دیوار قدیمی آرامگاه هم میخ های زنگ زده، سیم های کج و معوج، تارعنکبوت هایی با گستره ی زیاد، موکت های رنگ و رو رفته و محوطه سازی نامناسب به نحو نازیبایی جلب توجه می کند که انسان را اگر از سرنوشت صاحب مقبره خبر داشته باشد، متاسف می کند. ولی هیچ کدام از این مطالب از بزرگی و ارزش این شخصیت مهم و تأثیرگذار در تاریخ ایران کم نمی کند.

حقانیت آرامگاه یعقوب لیث صفار

پیشینه تاریخی معماری آرامگاه یعقوب لیث صفار به دوره سلجوقی تا قاجار می رسد و با توجه به مرمت های مختلف که بر آن گذشته است، قدیمی ترین آن مربوط به دوره ی سلجوقی می باشد. بنا به گفته مردم بومی این منطقه در حدود چندین دهه قبل روی دیوار گنبد کتیبه ای با خط عربی قدیم وجود داشته و روی آن اسم یعقوب لیث سردار بزرگ به وضوح نوشته شده بود که بعدها توسط عده ای با اسپری مشکی پوشیده شده است. وجود تندیس بزرگی از این شهریار ایرانی که سوار بر اسب خود می تازد و در بخش غربی شهر دزفول از مسیر اندیمشک به دزفول نصب شده، مهر تأییدی بر وجود آرامگاه یعقوب لیث صفار است و البته شواهد و اسناد تاریخی بر این حقیقت هم مهر تایید می زند.

زندگینامه

یعقوب لیث صفار پسر مسگری از قریه قرنین اهل سیستان بود و از آنجا که شغل رویگری را از پدر به ارث برده بود به صفار معروف شد. ولی به خاطر دلاوری ها و منش والا عده ای از عیاران او را به سرداری خود انتخاب کردند. با محبوبیتی که میان مردم به خاطر جنگ با خوارج به دست آورده بود توانست به قدرت برسد. مرکز حکومت او شهر زرنگ (زرنج) در افغانستان امروزی بود. در زمان به قدرت رسیدن یعقوب لیث صفار، حکومت بنی عباس در ایران قدرت و نفوذ بسیاری داشتند و یعقوب لیث صفار که از به قدرت رسیدن اعراب و همینطور نفوذ آنان در ایران ناراضی بود، از ابتدای حکومت خود رویای سرنگونی حکومت بنی عباس را در سر داشت و معماری آرامگاه یعقوب لیث صفاری مربوط به ایرانیان است.

چگونگی از دنیا رفتن یعقوب لیث صفار

عقاید متعددی در مورد پیشینه این دلاور مرد ایرانی دارند، برخی بر این عقیده هستند که رگ و ریشه صفاری به پادشاهان ساسانی می رسد. شاید این خود گواه بر دشمنی این ایرانی وطن پرست با اعراب بود. از این رو بعد از فتح کرمان و نیشابور و بعد از آن فتح خراسان و سرنگونی حکومت طاهریان به جهت سرنگونی بنی عباس به خوزستان لشکر کشید و از آنجا به بغداد رفت، اما در جنگ با خلیفه شکست خورد و از ناحیه گردن به شدت زخمی و مجبور به عقب نشینی شد. سپس دوباره به شوش بازگشت تا لشکر خود را احیا و به بغداد لشکرکشی کند، ولی در میانه راه و بر مبنای اسناد تاریخی در نزدیکی دزفول کنونی (جندی شاپور) به طور ناگهانی بیمار شد و کمی بعد از دنیا رفت. همه ی مورخان بر اینکه یعقوب لیث صفار دلاوری شجاع و باهوش و بسیار سیاستمدار بود اتفاق نظر دارند .

پاسدار زبان پارسی

پس از حمله ی اعراب تا زمان حکومت یعقوب لیث صفار، زبان رسمی ایران و حکومت های ایرانی عربی بود، یعقوب نخستین پادشاه ایرانی بود که زبان پارسی را 200 سال بعد از ورود اسلام به ایران دوباره بازسازی و زبان رسمی کشور اعلام کرد و بعد از آن هیچ کس در دربار او حق نداشت به غیر زبان پارسی سخن بگوید. تا جایی که از زبان مورخان نقل شده است: وقتی یکی از شاعران آن عصر در مدح یعقوب لیث صفار شعری به زبان عربی سرود او را ملامت کرد و به او گفت چرا به زبان پارسی شعر نمی گویی من این زبان را نمی دانم.
یعقوب لیث صفار زبان پارسی دری را زبان رسمی کشور اعلام کرد و بعد از آن حکومت وطن دوست و فرهنگ دوست سامانی راه او را دنبال و زبان پارسی را تا حد زیادی گسترش دادند و این رسمیت تا به امروز و عصر کنونی ادامه دارد .

از آن پس گرانمایه گویندگان                                  گشودند شعر دَری را زبان

وز آن گفته چون شعر سامان گرفت                      به نظم اندرون پارسی جان گرفت

سزد گر به یعقوب خوانی درود                               که در بر رخ پارسی درگشود

نخستین هوادار شعر دَری                                       همو بود و شاید که یادآوری

منبع:همگردی

این کاروانسرا دارای محوطه تاریخی بسیار زیبا  است که در حال حاضر بزرگ ترین مجموعه کاروانسرایی شهری قزوین محسوب می شود که در عهد قاجار و در زمان ناصر الدین شاه توسط سعدالسلطنه، فرماندار وقت قزوین بنا شده است.

کاروانسرای سعدالسلطنه بزرگترین کاروانسرای سر پوشیده جهان و بزرگترین کاروانسرای درون شهری ایران و یکی از معدود کاروانسرا های ایران است که دارای چندین حمام، سرا، تیمچه، شترخان، راسته، چهارسوق، مسجد، چایخانه و … می باشد. نقش کاروانسرای سعدالسطنه در گذشته به عنوان یک سرای بازرگانی بوده است. کاروانسرای سعدالسطنه به یکی از قطب های گردشگری در شهر قزوین تبدیل شده است. 

برخی می گویند چون مجموعه کاروانسرای سعدالسطنه در محل میدان چوگان دوران صفویه (کاخ باغ سعادت، میدان سعادت) بنا شده بود به آن سرای سعادت می گفتند. محمد باقرخان سعدالسلطنه اصفهانی حاکم وقت شهر قزوین در اواخر دوران سلطنت ناصرالدین شاه قاجار (سال ۱۳۱۰ هجری قمری) با توجه به مراودات اقتصادی فراوان ایران با روسیه و ترکیه، دستور داد کاروانسرایی در زمینی به مساحت 2.7 هکتار با حدود ۴۰۰ حجره در شهر قزوین بنا کنند و لقب خویش را بر روی آن نهاد و کاروانسرای سعدالسلطنه بعد از حدود دو سال با همت دو معمار اصفهانی و دو معمار قزوینی یعنی در سال ۱۳۱۲ هجری قمری به بهره برداری رسید. 

این کاروانسرا از سراهای تودرتو و پیوسته به هم تشکیل گردیده است. حجره هایی که در حیاط ها واقع شده اند با ایوانچه های کاربندی شده نشانگر کمال زیبایی طرح می باشند که محورهای شرقی، غربی و شمالی، جنوبی بازار از آنها می گذرند. محورهای عمود بر هم در چهار سوق کاروانسرای سعدالسطنه به هم می پیوندد و معماری مکتب قزوین در فضاهای تجاری را به شیوه ای بسیار زیبا و ماندگار به نمایش می گذارند. بر فراز این چهار سوق گنبدی بزرگ و در چهار طرف آن چهار نیم گنبد قرار دارد که همگی دارای کاربندی و در اوج زیبایی از نظر معماری هستند.

عملیات مرمت کاروانسرای سعدالسطنه نیز در قالب تفاهم نامه از طریق صندوق احیا و بهره برداری از اماکن تاریخی و فرهنگی سازمان میراث فرهنگی به سازمان بهسازی و نوسازی شهرداری قزوین واگذار شد و عملیات اجرایی مرمت ادامه دارد و این بنا روند مطلوبی را در حوزه مرمت و بازسازی طی می کند.

عملیات مرمت با استفاده از منابع مالی سازمان بهسازی و نوسازی و زیر نظر سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در دست انجام است و در حال حاضر بسیاری از قسمت ها بنا مرمت شده اند قرار است قسمت های مرمت شده به زودی توسط متولی آن به کاربری هایی مانند رستوران، تولیدی و فروشگاه لباس و … اجاره داده شود.

 این اثر تاریخی ابتدا در تاریخ 1316/9/17 با شماره ثبت ۱۰۲۱ در زیر مجموعه بازار قزوین ثبت شد، سپس در مورخ 1377/5/11 با شماره ۲۰۸۹ به صورت مجزا به نام کاروانسرای سعدالسلطنه ثبت و بعدها گرمابه سعدیه با شماره ۱۲۵۹۸ در تاریخ ۱۳۸۴/۵/۱۱ از کاروانسرا جدا گردید.