رتینوپاتی دیابتی
در سطح جهان، رتینوپاتی دیابتی دلیل 1% همه اختلالات بینایی و 1% نابینایی به‌حساب می رود . در کشورهای با درآمد بالا و در اروپای شرقی و مرکزی پنجمین علت رایج نابینایی و نیز اختلال بینایی شدید و متوسط به‌حساب می رود . از همه مهم تر، رتینوپاتی دیابتی علت اصلی نابینایی قابل پیش گیری در افراد در سن کار، با تأثیر اقتصادی بزرگ در جامعه است . حدود یک سوم بیماران دیابتی، صرف نظر از نوع، به رتینوپاتی دیابتی منجر می شوند ، که رایج ترین عارضه دیابت می باشد. رتینوپاتی دیابتی اختلال عروق کوچک است که معمولاً به‌عنوان NPDR یا PDR طبقه بندی می شود. حالت دوم یک شرایط وخیم تر است که رگ های خونی پاتولوژیک توسعه می یابند، که منجر به نشت، خونریزی زجاجیه و درنهایت رشته فیبروتیک از شبکیه به داخل زجاجیه با خطر بعدی جدا شدن انقباضی شبکیه می شود.(سیارک)
یاد بگیرید که چگونه با دیابت زندگی کنید
چگونه به عزیزانمان کمک کنیم تا دیابت خود را کنترل کنند
علاوه بر پرولیفراتیو و رتینوپاتی غیر پرولیفراتیو، دیابت نیز ممکن است منجر به ادم ماکولا شود، که ادم ماکولای دیابتی بالینی نامیده می شود، که توسط گروه تحقیقاتی مطالعه درمان اولیه رتینوپاتی دیابتی تعریف شده است . اگرچه فوتوکوآگولاسیون لیزری هنوز هم درمان طلایی استاندارد در رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو است، آنتی VEGF داخلی به انتخاب اول درمان در ادم ماکولای دیابتی بالینی تبدیل شده است .
شیوع جنسیتی رتینوپاتی دیابتی به طور طبیعی وابسته، اما به طور مستقیم، به توزیع جنسیتی کل جمعیت مبتلا به دیابت است. دیابت نوع یک پس از سن بلوغ در مردان شایع تر از زنان است ، که نتیجتا منجر به شیوع بیشتر رتینوپاتی دیابتی در مردان می شود. علاوه براین، به نظر می رسد جنسیت مرد یک عامل خطر برای رتینوپاتی پیشرفته تر است .(سیارک)
با این حال، بسیاری از مطالعات قادر به تشخیص تفاوت معناداری بین مردان و زنان برای خطر هرگونه رتینوپاتی خفیف یا برای ادم ماکولا بالینی نبوده اند . اگرچه شیوع دیابت نوع 2 در کودکان و نوجوانان در جنس مؤنث بالاتر است، بیشتر مطالعات غالب بودن مردان در سنین بالای 20 و یا عدم تفاوت جنسیتی را گزارش کرده اند . با توجه به خطر رتینوپاتی دیابتی در دیابت نوع 2، اکثریت مطالعات هیچ گونه تفاوت جنسیتی نشان نمی دهند اما برخی از مطالعات جنسیت مرد را به خصوص در زمان تشخیص به‌عنوان یک عامل خطرساز نشان می دهند . ناهمگونی در یافته ها و اختلاف کوچک در مورد توزیع جنسیتی در رتینوپاتی دیابتی نشان می دهد که عوامل خطر دیگر در پاتوژنز از جنسیت مهم تر است . برخی از پشتیبانی ها برای نقش استروژن در دیابت در برخی مطالعات افزایش خطر ابتلا به دیابت در زنان یائسه که استروژن اگزوژن دریافت می کنند را نشان می دهند . علاوه بر این، بدترشدن رتینوپاتی در دوران بارداری، که به ویژه در دیابت نوع یک وجود دارد، کاملا آشکار شده است . اساس اثرات جنسیتی ممکن در پاتوژنز، مرتبط با استروژن و یا نه، ناشناخته هستند.ترجمه itrans.ir
