انقلاب اينترنت

اينترنت به افرادي که شايد هيچوقت به صورت رو در رو همديگر را نبينند اين اجازه را مي دهد که به صورت منظم و نزديک، حتي صميمي و مورد اعتماد با يکديگر رابطه داشته باشند. اين روابط ممکن است از روابط افرادي که به صورت فيزيکي با هم زندگي مي کنند، نزديک تر شود.

اين موضوع جوامع را قادر مي سازد که بدون نزديکي فيزيکي خودشان را بسازند يا حفظ کنند، چه جوامعي سنتي که بر اساس مليت، خانواده، شهر يا قبيله هستند و چه جوامع مدرن که بر اساس علاقه، مسائل، مذهب يا ورزش هستند. اين جوامع جانبي و پراکنده هستند، اما قادر هستند که به صورت جمعي عمل کنند. اين موضوع دو اثر خواهد داشت: ابتدا، افراد آزادانه هويت خودشان را تعيين مي کنند، به طوريکه آن ها دسترسي راحت تري به کساني که ديدگاه ها و ارزش هاي خودشان را با آن ها به اشتراک بگذارند، دارند و محدوديت کمتري توسط ديدگاه اکثريت جامعه محلي شان دارند (به عنوان مثال جوري که زندگي مي کنند يا راي مي دهند). در مرحله ي دوم، آن ها با استفاده از ابزاري که اينترنت در اختيارشان قرار مي دهد، مي توانند طرحي بريزند که هويت قدرتمندتري داشته باشند.
همچنين، انقلاب ارتباطات که اينترنت به يک يخش جدايي ناپذير آن تبديل شده است، شيوه اي که مردم با آن با هم ارتباط برقرار مي کردند را هم تغيير داد. متن و ايميل جايگزين نامه و فکس شد؛ وب سايت ها در حال تکميل کردن اين موضوع هستند و در برخي از موارد، رسانه هاي چاپي و پخشي جايگزين شدند هر چند رابطه ي بين آن ها به سرعت در حال تحول است. با توجه به نقش مهمي که ارتباطات در سازمان دهي و مديريت کشورها دارد، اين موضوع ديناميکي را مي سازد که اساسا جديد است.ترجمه  itrans.ir