اهداف اصلی از آموزش محیطی
در مورد تنظیم بحران های اضطراری، شدید و باز سازی ...
- برای پروراندن آگاهی روشن و نگرانی در مورد وابستگی اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و زیست بومی در نواحی شهری و روستایی.
- برای فراهم کردن فرصت هایی برای هر فردی تا دانش، ارزشها، گرایش ها، تعهد ها و مهارت هایی برای فراگیری و آموزش که برای حمایت و بهبود محیط ضروری است.
- برای ایجاد الگوهای رفتار افراد، گروه ها و اجتماع به عنوان کل برای محیط.
مفاد و چالش ها
در شرایط اضطراری، جایی که تعداد زیادی از افراد در نواحی پر تراکم زندگی می کنند، تاثیر بر محیط بطور مداوم شدید می شوند. تنزل و از هم پاشیدگی با حرکت سریع مردم روی می دهد(پناهندگان و IDP ها)، بخصوص اگر امنیت در محیطی شکننده قرار داشته باشد که نتواند تعداد زیادی از مردم را حمایت کند. تنزل همچنین در نتیجه نزاع ها روی خواهد داد. دسترسی به منابع طبیعی مانند اراضی قابل کشت و آب پاک ممکن است کم و نادر باشد که منجر به افزایش نزاع ها خواهد شد. حفاظت از محیط میزبان استراتژی مهمی در حفاظت از پناهندگان و جابجایی افراد بصورت درونی است (IDP ها).
بدون امکانات و شیوه های بهداشتی مناسب، به عنوان مثال، منابع آبی که می توانند آلوده شوند که برای محیط مضر است و همچنین به تاثیرات منفی بر سلامت زندگی های نزدیک منتهی می شود. بطور مشابه نیاز به جمع آوری هیزم برای پخت می تواند به نتایج محیطی جدی منتهی شود همانطور که ناحیه ای به سرعت جنگل زدایی می شوند. این تاثیرات و دیگر آثار می توانند با برنامه آموزشی محیطی کاهش یابند. هدف چنین برنامه هایی تغییر رفتار یادگیرنده ها است و انتقال دانش فراگرفته شده به عمل است، تا تاثیر زیان بار محیط حفظ شده یا به حداقل رسند (تالبوت و مویگای، 1998، 243). آموزش محیطی را می توان به عنوان واحد درسی در مدارس رسمی ارائه کرد ( شاید با باشگاه های محیطی) و با فعالیت های آموزشی غیر رسمی.
فعالیت های آموزش محیطی را باید به عنوان بخشی از برنامه مدیریت محیطی فراگیر در مناطق تحت تاثیر بر عهده گرفت. در مورد آموزش پناهندگان، هدف عوامل جلوگیری، کاهش و منع تاثیرات مرتبط با پناهندگان در محیط است. چنین تعهدی به یکپارچگی نیاز دارد تا جایی که می تواند از مدیریت محیطی در تمام مراحل اقدامات پناهندگان گسترش یابند.
استراتژی های پیشنهاد شده
خلاصه استراتژی های پیشنهادی آموزش محیطی
1. تعیین اینکه آیا برنامه حفاظت محیطی به عنوان بخشی از پاسخ اضطراری با مشاوره وزرای دولتی مرتبط توسعه یابند.
2. شناسایی افرادی در وزارت آموزش که مسئول آموزش محیطی هستند (یا خواهند بود). اطمینان از اینکه آنها هر آموزش ضروری را دریافت کنند.
3. ارزیابی آموزش محیطی برنامه ها و واحد های درسی آموزش محیطی مهارت محور بر اساس ارزیابی را نیاز داشته و توسعه می دهند.
4. شناسایی تغییرات مورد نیاز در واحد های درسی کنونی برای اطمینان از تضمین جزء آموزشی محیطی.
5. تسهیل توسعه یا بهبود مواد و روش شناسی ها برای آموزش محیطی و آزمودن و اجرای این برنامه ها.
6. ارائه راهنمایی هایی برای مقامات آموزشی در حوزه های اضطراری تحت تاثیر و برای سازمان های شهری- اجتماعی برای اجرای برنامه های آموزشی محیطی.
7. تامین منابع و آموزش معلمین برای آموزش محیطی.
8. در شرایط مهاجرت یا جابجایی داخلی که برنامه های آموزش محیطی در اردوگاه ها اجرا شود، برای جمعیت های اطراف برنامه هایی فراهم شوند.
نکاتی برای راهنمایی
1. تعیین اینکه آیا برنامه حفاظت محیطی به عنوان بخشی از پاسخ ضروری با مشاوره مربوط به وزرای دولتی توسعه یافته اند.
- آیا حوزه های خاصی از تنزل محیطی شناسایی شده اند؟
- آیا قید و بندی در برنامه ریزی پاسخ به آموزش محیطی وجود دارد؟
2. شناسایی افرادی در وزارت آموزش که مسئول آموزش محیطی هستند (یا خواهند بود). تضمین اینکه آنها آموزش ضروری را دریافت کرده اند.
- تعیین متخصصینی در دیگر وزارتخانه های مسئول مدیریت محیطی همانند NGOهای محیطی برای اطمینان از اینکه همه فعالیت های آموزشی محیطی با اهداف برنامه عملی محیطی ملی هماهنگ هستند.
3. ارزیابی آموزش محیطی برنامه ها و واحد های درسی آموزش محیطی مهارت محور بر اساس ارزیابی را نیاز داشته و توسعه می دهند.
- تعیین مطالعه محدوده ای برای تعیین رفتارها و گرایشات جمعیتی- هم محلی و هم اجتماعی- با توجه به محیط و استفاده از منابع طبیعی.
- انجام بررسی هایی برای برنامه های آموزشی محیطی اجرا شده تحت توجهات دولتی از طریق سازمان های شهری- اجتماعی و عوامل خارجی و NGO ها.
- شناسایی خصوصیات واحد درسی که دانش، مهارت و رفتار هایی را تدریس می کنند که برای توجه به محیط سازنده (مخرب) هستند.
- آیا واحد درسی نیازهای همه دانش آموزان را (مانند دختران، گروه های مذهبی/فرهنگی، گروه های زبانی، گروه هایی با نیاز های خاص) با توجه به دانش کسب شده برای استفاده پایدار از محیط را قبل از اینکه گروه ها برنامه آموزشی رسمی را ترک کنند، بر آورده می سازد؟
- آیا این حوزه های محتوا جایی هستند که مهارت های آموزش محیطی به هم پیوسته هستند؟
- آیا به هم پیوستگی آموزشی با مهارت های حل مسئله تضاد دارند؟ از این رو ریشه بسیاری از درگیری ها منابع نادری هستند، این مهارت ها ممکن است برای دوری یا دست و پنجه نرم کردن با درگیری های آینده منابع ضروری هستند .
- ایجاد گروه کاری مشترک برای مهیا سازی هدایت های شیوه مطلوب برای تامین کننده های آموزش محیطی.
- تعیین مضامین محیطی مانند حفظ خاک، آب، پوشش گیاهی و انرژی؛ پناهگاه پایدار، سلامت محیطی و قوانین محلی و سنت ها در رابطه با استفاده از منابع. همچنین موضوعات معمول در برنامه های آموزشی محیط مهاجرین در بخش ابزار و منابع از این فصل ببینید.
- تعیین اینکه آیا آموزش محیطی به عنوان بخشی از واحد رسمی یا از طریق فعالیت های خارج از برنامه تدریس خواهد شد. برای نمونه در برخی از کشور ها کلوپ های محیطی و مجلات برای رسیدن کودکان و خانواده هایشان با پیام های زیست بومی ساده که فعالیت ها را بطور سرگرمی همانند آموزشی تدریس می کنند (تالبوت و موییگی 1998).
آموزش محیطی اکتشافی
برای بسیاری از برنامه های مدارس مهاجران، کار میدانی نباید برای مدارس آشنا برای کشت درخت و سبزی محدود شود. راه حل هایی برای مسائل محیط زیستی ( همچون کمبود آب، جنگل زدایی، فرسایش خاک و گسترش کویر) را می توان اغلب با کلاس هایی در محیط بیرون در ابتدا مورد مطالعه قرار داد. مطالعات میدانی عملی کتاب درسی را وارد زندگی م کند و درکی از درگیری اخلاقی را ارتقاع می دهد که برای موفقیت آگاهی محیطی حیاتی است.
شواهد نشان می دهند که کودکان عوامل اصلی مسائل محیطی هستند که محرک طبیعی را برای یادگیری و نشان دادن دانش خود در خانواده و اجتماع ارائه می دهند. هزاران کودک مهاجر آفریقایی و آسیای مرکزی همانند کودکان در مراکز پناهجویی از آموزش محیطی و فعالیت های خارج از کلاس بهره می برند، از جمله مدیریت پایه های مدارس، رقابت نگهداری از حیوانات خانگی. برای تقویت غالیت های خارج از کلاس UNHCR و یونسکو اخیرا مواد اصلی همانند بازی های محیطی، ترفند های طنز آمیز، نمایش و ارزیابی های علمی را برای درگیری بیشتر آموزشی توسعه داده اند.
4. شناسایی تغییرات مورد نیاز در واحد های درسی کنونی برای اطمینان از تضمین جزء آموزشی محیطی
- آیا آموزش محیطی به عنوان موضوعی جدا از واحد های درسی رسمی تدریس می شود؟ اگر چنین است، موضوعی قابل بررسی است؟
- اگر اموزش محیطی جدا تدریس نمی شود، موضوع دیگر (مانند علم، جغرافیا، کشاورزی و غیره) می توانند برنامه های آموزش محیطی را اجرا کنند؟
- آیا این تدریس در محیط برای اطمینان از اینکه پیام و تغییر مورد نظر در رفتار کافی است، برای جمعیت انتقال یافت؟
5. تسهیل توسعه یا بهبود مواد و روش شناسی ها برای آموزش محیطی و آزمودن و اجرای این برنامه ها.
- سازگاری محلی مواد موجود، مانند مواردی که توسط یونسکو و PEER توسعه یافتند، روشی موثر برای شروع آموزش محیطی هستند.
- برنامه توسط اجتماع قابل پذیرش است ( آیا از لحاظ فرهنگی مناسب است؟)
- این برنامه مهارت ها و رفتار های مثبت و ساختاری می سازد.
- برنامه تجربه یادگیری ثابتی است (یعنی برنامه گاه و بی گاه نیست).
- بخش های اموزش معلمین برای اطمینان از تدریس معتبر وجود دارد.
- اطمینان از مشارکت کامل جامعه و مالکیت هر نوع برنامه آموزش محیطی.
- ایجاد گروه های متمرکز با اطمینان از اینکه همه عوامل اجتماع (از جمله گروه های اقلیت، زنان، رهبران مذهبی، رهبرای جامعه و حافظین سلامت) بطور فعال در توسعه برنامه محیطی شرکت می کنند.
- شامل جمعیت میزبان در بحث هایی مرتبط با آموزش محیطی برای پناهندگان بطوری که به حداقل رساندن درگیری در رابطه با استفاده از منابع نادر کمک می کند.
- بررسی برنامه های آموزشی محیطی که با جنبش های جوان بین المللی مانند صلیب سرخ و هلال احمر ، سازمان جهانی جنبش پیشاهنگی و مجمع جهانی هدایت دخترا و دختران پیش آهنگ توسعه یافتند.
6. ارائه راهنمایی هایی برای مقامات آموزشی در حوزه های اضطراری تحت تاثیر و برای سازمان های شهری- اجتماعی برای اجرای برنامه های آموزشی محیطی.
7. تامین منابع و آموزش معلمین برای آموزش محیطی.
- موفقیت برنامه های آموزشی محیطی همراه با مشارکت و کشف شیوه های تدریس.
معلمین تعلیم یافته برای آموزش محیطی در اتیوپی
در اتیوپی، یونسکو- PEER در اصل به معلمان پناهنده آموزش داد تا برنامه آموزش محیطی را اجرا کنند. زیرا بسیاری از این معلمین به وطن بازگشته یا دوباره اقامت داشتند، برای سیستم انتخابی متفاوت به منظور آموزش معلمین ضروری است تا بر تکیه بر یونسکو PEER برای اجرای آموزش ادامه دهند. در نتیجه کارکنان موسسلت آموزش معلمین در گامبلا و جیجیگا برای تدریس آموزش دیدند، نه تنها آموزش محیطی بلکه برخی مهارت های تدریس برای کمک به معلمین در توسعه حرفه ای خود. این مکانیسم طور گسترده ای در برنامه های مستمر و پایدار کمک کننده بودند.
9. در شرایط مهاجرت یا جابجایی داخلی که برنامه های آموزش محیطی در اردوگاه ها اجرا شود، برای جمعیت های اطراف برنامه هایی فراهم شوند.
ابزار و منابع
1. عناوین معمول در برنامه های آموزشی محیطی پناهندگان
هفت عنوان گسترده موضوع متداول برنامه های آموزشی محیطی پناهندگان هستند:
- مصرف انرژی- تمرکز بر بخش خانگی، جایی که هدف کاهش مصرف سوخت، بخصوص چوب برای پخت و پز و گرمایش است.
- پناهگاه پایدار و ثابت – ملزومات خانه برای بخش کوچک اما قابل توجه استعمال چوب بخصوص در مراحل اولیه تاثیر در نظر گرفته می شوند. در برخی مکان ها پروژه هایی وجود دارند که شامل طراحی و ساخت پناهگاه ثابت با دیگر مواد برای مهاجرین است.
- حفاظت از درختان و سایر پوشش گیاهی- مصرف انرژی و پناهگاه ثابت مانند حفاظت و نگهداری از پوشش گیاهی از طریق ارتقاع جنگل کاری محلی.
- حفظ خاک- موضوعاتی از جمله علل و تاثیرات فرسایش خاک همانند روش های فیزیکی و زیستس کنترل فرسایش.
- حفظ آب- مفاهیم مهم از جمله کنترل آب از دست رفته با ارزیابی های فیزیکی و زیستی و حفاظت از منابع آبی.
- سلامت محیطی- از جمله عناوینی چون پیشگیری بیماری از طریق حفاظت مناسب و بهداشت آب با تمرکز خاص بر پیشگیری وبا- مرتبط با آموزش سلامت.
- قوانین محلی و سنتها در رابطه با استفاده از منابع طبیعی- برای به حد اقل رساندن نزاع با جوامع میزبان، پناهجویان و سایر جابجایی ها که باید از قوانین محلی و سنت های مربوط به استفاده از منابع طبیعی آگاه باشند. عناوینی را پوشش می دهد که عبارتند از: شیوه های سنتی مدیریت منابع افراد محلی، مقررات اداره موجود و حفظ پارک های ملی و ارازی، قوانین حفظ حیات وحش، مقررات آتش، حقوق چرا، حقوق مربوط به تولیدات جنگلی و غیر جنگلی.
2. نکات کلیدی در آموزش محیط زیست و افزایش آگاهی
عمومی
• آموزش و پرورش دارای اثرات بلند مدتی است و باید با اقدامات نظارتی کوتاه مدت و پیام اطلاعات عمومی در حفاظت از محیط زیست تکمیل شوند. آموزش محیط زیست باید به عنوان یک مستمر و چند بخشی دیده شود، همهنند ابزاری برای تاثیرات شبیه سازی، بحث و تصمیم گیری در مورد مسائل محیط زیستی و مسائل آن. همانطور که بر تغییرات در درک و گرایشات و آموزش محیطی تمرکز دارد، تاثیرات سریع ایجاد نمی کند. این امر باید با مقررات کوتاه مدت و اطلاعات عمومی برای محدود کردن آسیب های آنی به منابع طبیعی تکمیل شوند.
- آموزش محیطی باید بر اساس دانش زیست بومی و مهارت ها ساخته شود.
جوامع پناهنده و میزبان شیوه های محیطی قابل ملاحظه ای برای اشتراک گذاری بر یکدیگر دارند. آموزش محیطی موثر باید گروه های اجتماعی، از جمله زنان، جوانان را درنظر گیرند که ظرفیت و خواست ترویج مدیریت محیط را دارند.
- راه کار های رسمی و غیر رسمی باید برای نتایج بهتر هماهنگ شوند.
راهکار های غیر رسمس موثر خواهند بود اگر کل روش های مدرس ای برای آموزش محیطی در نظر گرفته شوند. مدارس را نباید جزیره های جدای دانش فرض کرد، انها را باید بخشی از جامعه دید. بطور مشابه، جامعه را باید به مدارس کشاند، مثلا گروه های کاری کمپ ها و اقامت گاه ها. عنواوین باید به زندگی روزانه مرتبط باشند.
- آموزش محیطی و آگاهی – افزایش مرتبط با گسترش
آموزش محیطی باید با تلاش های اخیر در ارتقاع رفتار حساس به محیط هماهنگ باشد. ارتباط برنامه های آموزشی محیطی به جنبه های خاصی از پنهاجویان همواره آسان نیست، بخصوص زمانی که واحد های درسی بطور ملی استاندارد و تحقیق محور هستند. ساختمان هم می تواند منافع ناهجو و جامعه محلی را در نگرانی های محیطی گسترده سازد.
افزایش آگاهی زیست محیطی غیر رسمی
• ابتدا، آگاهی زیست محیطی هدف قرار در تنظیم پارامترهای برای رفتار زیست محیطی با ارزش است.
برنامه های آگاهی باید قبل از سیستم سازگار پناهندگان با رفتار مخرب محیط زیست ارائه شودکه به سختی تغییر ایجاد کرده اند: برای مثال، در سبک های پناهگاه آنها ، مناطق که در آن قطع درختان، و یا سیستم پخت و پز استفاده می کنند. پیام ها به طور معمول ابلاغ شود مربوط به قوانین محلی و / یا ملی، برای مثال، در آن شیوه های مجاز و یا ممنوع.
• هنگامی که شهرک های جدید برقرار می شود، در مورد استفاده از منابع طبیعی پناهندگان باید از مقررات اطلاع داده می شود.
- قوانین مربوط به استفاده از منابع طبیعی باید روشن باشند.
این ممکن است به قطع درختان، تولید [زغال چوب و یا مدیریت مناطق برداشت چوب مربوط باشد. یک استراتژی است که برای حفظ درخت خاص در هر نقطه که پناهندگان هستند، و مسئولیت برای حفاظت از آنها برای خانواده های مربوطه اختصاص دهید. این روش نیاز به حضور به موقع یک آژانس محیط زیست دارد، با همکاری سازمان مدیریت اردوگاه، و پس از آن از معرفی مشوق ها و بازدارنده ها. در حالت ایده آل، پناهندگان خود باید تمام اطلاعات مربوطه را ضبط کنند.
• افزایش محیط زیست آگاهی می توانید مشارکت در محیط زیست را ترویج کند
فعالیت های محیطی که شامل جوامع هدف هستند در شناسایی مشکل و تحلیل، برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی به احتمال زیاد تاثیرات مثبت مطلوبی دارند.
- نقاط چندگانه برای افزایش آگاهی محیطی وجود دارند
آموزش محیطی غیر رسمی از طریق برنامه های سلامت، کلاس هایی سواد آموزی بالغین، جلسات ویدئویی، خدمات مذهبی، برد های اعلانات، نمایش و شعر و غیره تقسیم بندی می شوند. شبکه های اجتماعی و کارکنان بهداشت بطور خاص در گذراندن پیام های محیطی برای آموزش افراد بالغ موثر هستند.
• علائم و پوستر برای برقراری ارتباط قوانین، مقررات محیط زیست
این شیوه باید توسط پشتیبانی می شود، و در ارتباط با فعالیت های دیگر باشد. آگاهی عمومی از مقررات حاکم بر روشی است که در آن پناهندگان مجاز به برداشت از منابع طبیعی از طریق تعدادی از کانال های ابلاغ شده اند. نشانه ها، به عنوان مثال، می توان در انواع مختلف از مکان در اردوگاه و مناطق اطراف آن نوشته شده باشند. آنها باید توسط پناهندگان طراحی هر جا که ممکن استنصب شوند، باید چند زبانه باشد و باید این پیام در نظر گرفته شده در یک روش مناسب و بدون ابهام پیام را انتقال دهد.
• بالا بردن آگاهی زیست محیطی و آموزش باید شامل اقداماتی برای توانمندسازی جوامع و نهادهای مدیریت آن است.
آموزش و طرح های آموزشی با جوامع محلی تاثیرات محدود دارد اگر این جوامع قادر به قرار دادن درس در عمل نباشند. حقوق دسترسی، ظرفیت سازمانی و انگیزه های مناسب بهتر می تواند از مشارکت در فعالیت های مدیریت پایدار اطمینان حاصل کند.
آموزش و پرورش رسمی محیط زیست
• مفاهیم محیط زیست را می توان به برنامه های آموزش و پرورش رسمی یکپارچه کرد.
این رویکرد ممکن برای آموزش محیط زیست رسمی شامل مکمل های موجود برنامه درسی با مواد زیست محیطی اضافی، و یا در حال توسعه یک بسته جداگانه از افزایش آگاهی مواد باشند. تصمیم گیری در مورد اینکه آیا آموزش های زیست محیطی به عنوان یک موضوع جداگانه به شما معرفی شوند باید در اسرع وقت ارائه شوند. شاید جای تعجب است، شواهد از تلاش های گذشته نشان می دهد که مفاهیم زیست محیطی در حال حاضر بیش از حد برنامه درسی ممکن است که تناسب کمتر با معرفی یک موضوع کاملا جدید دارد.
• آموزش های زیست محیطی باید مربوط به نیازهای پناهندگان و جوامع محلی باشد.
شرایط پناهندگان گاهی اوقات برای توسعه مواد جدید آموزشی به پاسخ آموزش و محتوای نیازهای پناهندگان و عودت مخاطبان و موقعیت می باشند.
توسعه از جمله همکاری نزدیک با معلمان پناهندگان، شرکای اجرایی و بازیگران اغلب محلی، به عنوان ترویج حس مالکیت مهم است.
• فعالیت های آموزش و پرورش محیط زیست باید بر مواد به حداقل رساندن دسترسی محلی تکیه کند.
اذعان به این که امکانات آموزشی و منابع آموزش در شرایط پناهندگی اغلب محدود هستند ، اختلاط مواد به صورت محلی در دسترس برای آموزش محیط زیست و اشاره به شرایط و مشکلات محلی می تواند جذاب ، کاربردی و پایدار تر باشند. فعالیت های آموزش و پرورش محیط زیست باید ساده ساخته شده و به صورت محلی به منظور به حداقل رساندن احتمال وابستگی به حمایت خارجی برای
ادامه آنها مناسب باشند
• روش های تدریس جدید ممکن است شایستگی معلمان را بهبود بخشد. در برخی موارد، ممکن است مناسب روش آموزش جدید باشند (به عنوان مثال فعالیت- بر اساس و روش های حل مسئله) برای آموزش های زیست محیطی. این روش ها ممکن است مهارت های جدید و شایستگی معلمان و مربیان، تقاضا با یک تغییر به احتمال زیاد به دور از آموزشی به روش معلم محور را فراهم کند. ظرفیت سازی ممکن است برای توسعه روش های تدریس و منابع ضروری باشد.
***
عناوین بکار رفته و ارائه مواردی در این بررسی به هیچ وجه بیانگر دیدگاه قانونی یونسکو یا IIEP نسبت به کشور، قلمرو، شهر یا منطقه یا مقامات آن مناطق یا مربوط به سر حد و مرزهای آنها نیست.
هزینه های انتشار این مطالعه از طریق یونسکو و بصورت مشارکت داوطلبانه با چندین دولت عضو یونسکو تامین شده است.