ناسا عکس فوری افسانه ای گرفته شده توسط ویوجر -1 را در سال 1990 به روز کرد
تصویر Pale Blue Dot توسط ماموریت Voyager-1 از فاصله 5.9 میلیارد کیلومتری زمین گرفته شده است. این عکس به عنوان بخشی از مأموریت به سرپرستی دانشمند کارل ساگان گرفته شده است ، در همان زمان کاوشگر عکس هایی از سیارات دیگر را ارسال کرد.

عکس زمین ، زحل در پیش زمینه. عکس گرفته شده توسط ماموریت کاسینی در سال 2013.

آژانس اکتشاف هوا فضا ژاپن قصد دارد تا سال 2035 کارخانه سوخت هیدروژن در ماه ایجاد کند. این خبر روز دوشنبه توسط آژانس کیودو گزارش شد.

امکانات تولیدی قرار است در منطقه قطب جنوب ماهواره طبیعی زمین (ماه ) ایجاد شود ، جایی که همانطور که کارشناسان تصور می کنند ، ذخایر قابل توجهی از یخ وجود دارد.

از آن آب به دست می آید که سپس به اکسیژن و هیدروژن تجزیه می شود. دانشمندان ژاپنی با استفاده از این عناصر قصد تولید انرژی دارند.

طبق محاسبات اولیه ، این مقدار به 21 تا 37 تن آب نیاز دارد. این نیروگاه هزینه حمل سوخت از زمین را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. علاوه بر این ، اجرای موفقیت آمیز پروژه به تسریع سرعت اکتشاف ماه و فضا کمک خواهد کرد.

سال گذشته ژاپن تصمیم خود را برای پیوستن به برنامه ماه ناسا اعلام کرد. در تاریخ 10 ژوئیه ، وزارت آموزش ، فرهنگ ، ورزش ، علوم و فناوری ژاپن و ناسا توافق نامه همکاری در زمینه تحقیق در مورد ماهواره طبیعی زمین را امضا کردند.ما در مورد تعامل با هدف تأمین تجهیزات تحقیقاتی لازم ، تبادل داده ها در سطح ماه ، ایجاد مشترک یک مریخ نورد در ماه و همچنین ارسال احتمالی فضانوردان ژاپنی به ماه صحبت می کنیم.

ناسا اغلب ما را با تصاویر فضایی شگفت انگیز سورپرایز می کند ، اما تصویر جدید آژانس مطمئناً گیج کننده است. نه ، این یک زندگی میکروبی نیست که به سرعت در زیر میکروسکوپ در حال رشد است ، اینها سیکلون های مشتری هستند!

در مرکز تصویر یک طوفان دائمی وجود دارد که در قطب شمال مشتری یافت می شود و با چرخندهای کوچکتر از 4000 تا 4600 کیلومتر احاطه شده است. انتخاب رنگ در این عکس کاملاً هنری است و زیبایی مشتری را نمایان می کند.

به لطف چنین تصاویری از جونو ، ما در حال حاضر اولین دیدگاههای واضح خود را از مناطق قطبی مشتری داریم. دانشمندان قبلاً قادر به دیدن این مناطق نبودند ، اما جونو اسرار سیاره مشتری را روشن کرده و درک بهتری از جو مشتری در اختیار محققان قرار داده است.

دانشمند Gerald Eichstedt نیز در پشت این تصویر قرار دارد ، که تصویر نقاشی شده را با استفاده از داده های گرفته شده توسط ابزار JunoCam در طی چهار گذرگاه فضاپیما از مشتری در سال 2020 آماده کرده است. جالب اینجاست که ناساگسترش می یابد تصاویر خام جونو به اشتراک گذاشته شده است ، به همه این امکان را می دهد تا در مورد دیدگاه مشتری خیال پردازی کنند!

سیکلون های مشتری

به تازگی یک سیارک کوچک در مداری به دور خورشید توسط توسط تلسکوپ کاوشگر سیارک‌ها شناسایی شده که آن را به عنوان یک همراه ثابت برای کره‌ی زمین قلمداد کرده اند و آن طور که به نظر می آید، تا قرن‌های آینده نیز به همین روال باقی می ماند. 

این سیارک جدید را که 2016 HO3 نامگذاری کرده اند، همزمان با اینکه به دور خورشید در گردش می باشد، در مداری نیز پیرامون کره‌ی زمین گردش می‌نماید. البته فاصله‌ی این سیارک از زمین به قدری دور می باشد که نمی شود آن را به عنوان یک قمر واقعی برای سیاره‌‌مان به شمار بیاوریمد. اما شاید بتوان آن را به عنوان بهترین و پایدارترین مثال تا به امروز از یک «شبه قمر» نزدیک کره‌ی زمین قلمداد کنیم.

پل کوداس (Paul Chodas)، مدیر مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین ناسا (NEO) در این باره گفت:

از آنجا که 2016 HO3 حلقه‌ای را پیرامون سیاره‌ی ما طی می‌نماید، اما هرگز از حد معینی بیشتر از سیاره‌ی ما دور نمی‌گردد، بنابراین می شود آن را به عنوان یک‌ شبه‌قمر برای کره‌ی زمین به شمار آوزد. یک سیارک  دیگر به نام 2003 YN107 نیز از یک الگوی مداری مشابه برای بیش از ۱۰ سال پیش پیروی می‌کرد، اما از آن زمان به بعد، از مجاورت کره‌ی زمین دورتر شدو سرانجاماز مدار زمین خارج شد.این سیارک جدید بسیار بیشتر از مورد قبلی روی کره‌ی زمین قفل شده و محاسبات ما نشان داده که 2016 HO3 برای نزدیک به یک قرن گذشته، به صورت یک شبه‌قمردرمدار زمین بوده و در ادامه نیز انتظار داریم که تا چندین قرن آینده نیز این شبه‌قمر از الگوی موجود برای همراهی کره‌ی زمین تبعیت نماید.
سیارک  2016 HO3 اولین بار در تاریخ ۲۷ آوریل ۲۰۱۶، توسط تلسکوپ کاوشگر سیارک‌ها به نام Pan-STARRS 1 هالیاکالا، هاوایی، توسط موسسه نجوم و بودجه دانشگاه هاوایی شناسایی گردیدد. این مرکز توسط دفتر هماهنگی دفاع سیاره‌ای ناسا اداره می‌گردد. اندازه‌ی این جسم کوچک هنوز به طور دقیق مشخص نشده ، اما این احتمالکه بزرگتر از ۴۰ متر و کوچکتر از ۱۰۰ متر  باشد ، هست. 

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

(سیارک) : پگی ویتسون، یک مهندس پرواز 57 ساله ناسا، این هفته با شناور شدن در فضای خلاء برای هشتمین بار در زندگی حرفه ای خود تاریخ‌ساز شد که او را به مسن ترین و باتجربه ترین زن که راهپیمایی هوایی انجام داده است تبدیل کرد.
این فضانورد از نوامبر در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) بوده است، و کاملاً یادآور این است که هرگز برای رسیدن به اهدافتان دیر نیست... حتی اگر این اهداف شامل قدم گذاشتن در تاریکی مطلق فضای تهی باشد.
این سومین دوره کاری ویتسون در ایستگاه فضایی بین المللی است آزمایشگاه علومی که در 400 کیلومتری بالای زمین به دور آن می چرخد و سه شنبه هشتمین باری بود که او اقدام به تعمیرات در ایستگاه کرد.
این بار، او و همراه راه پیمایی فضایی او فرمانده عملیات شین کیمبراک، با یک ارتقاء بسیار حیاتی مأمور شدند- آن ها "لنگرگاه توقف" را که با نام آداپتور جفت شونده تحت‌فشار (PMA-3) شناخته می شود، و ناسا در اوایل هفته جاری آن را منتقل کرده بود، دوباره به ایستگاه فضایی متصل کردند.
PMA-3 یک رابط تحت‌فشار بین ایستگاه فضایی و آداپتور متصل ایجاد می کند، که به فضاپیمای حامل تدارکات، خدمه و تجهیزات اجازه پارک در ایستگاه فضایی و خالی کردن بار را می دهد.
با حدود هفت ساعت راه پیمایی فضایی، ویتسون رکورد طولانی ترین زمانی که یک زن در فضا بوده است را شکسته است با عبور بیش از 50 ساعت و 40 دقیقه زمان تجمیع شده در طی راه پیمایی های فضایی.
او همچنین مسن ترین زنی است که تابه حال راه پیمایی فضایی انجام داده است، و سال گذشته مسن ترین زن در فضا شد.(سیارک) 
راه پیمایی های فضایی یک بخش منظم از سیاهه وظایف ایستگاه فضایی بین المللی هستند، به‌طورکلی فضانوردان 1243 ساعت و 42 دقیقه در طی 199 راه پیمایی فضایی را در فضا گذرانده اند ولی این بدین معنی نیست که دیگر هیچ خطر عظیمی با قدم گذاشتن در فضا وجود ندارد.
نه‌تنها فضانوردان برای ساعت ها بدون دسترسی به دستشویی بیرون هستند، بلکه آن ها درصورتی‌که مهار آن ها مانند (فیلم) جاذبه خراب شود، در معرض خطر شناور شدن در فضا خواهند بود.
فضانورد کانادایی کریس هدفیلد در یک سخنرانی مشهور در مورد کور شدن موقتی در طی یک راه پیمایی فضایی صحبت کرده است، زمانی که ترکیبی از نفت و صابون که فضانوردان برای محافظت لبه پیش‌آمده کلاه خود برای جلوگیری از بخار گرفتگی استفاده می کنند، در چشم چپش وارد شده است.
او شروع به گریه کردن به دلیل درد کرد، ولی به دلیل نبود جاذبه، این فقط مشکل را به چشم دیگر او گسترش داد.
او در یک کنفرانس TED در مورد ترس در 2014 گفت "حالا من بیرون سفینه فضایی به‌طور کامل کور شده بودم".
خوشبختانه، فضانوردان برای حفظ آرامش در چنین موقعیت هایی آموزش دیده اند، و هدفیلد موفق به برگشت امن به ایستگاه فضایی شد.
در طول راهپیمایی فضایی پنجشنبه، فضانوردان با بحران خود مواجه شدند زمانی که یک سپر حرارتی سقوط کرد و در فضا گم شد.
ویتسون و کیمبراک دوباره سپرها را برای پوشش فضا در جایی که PMA-3 قرار گرفته بود، نصب کردند، ولی با اینکه سه سپر با موفقیت به ایستگاه فضایی برگردانده شدند، یکی در طول اتصال سقوط کرد و در حال حاضر در مدار زمین به عنوان زباله ی فضایی در حال گردش است.
خوشبختانه، هیچ خطر فوری برای دو فضانورد یا بقیه خدمه وجود نداشت. این دو با پوشش PMA-3 که قبلاً در همان روز جدا شده بود، درگاه را پوشاندند.
وبلاگ ناسا توضیح داد "این طرح کار کرد و پوشش با موفقیت نصب شد، و حفاظت حرارتی و پوشش در برابر بقایای ریز آسمانی و مداری برای پورت مهیا کرد".
ویتسون و کیمبراک اکنون با خیال راحت به ایستگاه فضایی بین المللی به عنوان بخشی از سفر 50 برگشتند.
در ماه آوریل، ویستون به عنوان فرمانده گروه اعزامی 51 عمل خواهد کرد، که او را به اولین زن که دو بار فرمانده ایستگاه فضایی بوده است تبدیل می کند. برای اینکه ببینیم او بعدازاین چه رکوردهایی را خواهد شکست بی تاب هستیم.

 این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  

ترجمه  itrans.ir / هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع (سیارک)  ممنوع است.