بزرگترین تصویری که تاکنون ایجاد شده است 15 سال طول کشید - یک موزاییک 8 تریلیون پیکسلی از سطح مریخ. مطالعه اخیر با استفاده از تصویر جدید بی سابقه از سیستم رودخانه هایی که زمانی دشتهای وسیع در نیمکره جنوبی سیاره را پوشانده بودند ، فراهم می کند.
این کار که در این ماه در ژورنال Geology منتشر شد ، با نقشه برداری از رودخانه ، تحقیقات موجود در مورد تاریخ هیدرولوژیکی مریخ را تکمیل می کند. در گذشته ، رودخانه ها و اقیانوس های سیاره مریخ آب مایع داشتند. تیمی از محققان برای جمع آوری نقشه کامل شبکه رودخانه نیمکره جنوبی مریخ ، تصاویر بیش از 15 سال را جمع آوری کردند. در زیر بخشهایی از این عکس آورده شده است.
محققان برای تعیین برآمدگی یا دره بودن اجسام ، به روشنایی دهانه ها اعتماد می کنند.تقریباً سه سال طول کشید تا همه اجزای تشکیل دهنده تصاویر کنار هم جمع شوند. این امر منظره ای بی سابقه از منظومه های رودخانه ای باستان را که زمانی دشتهای وسیع کره زمین را پوشانده بودند ، به دانشمندان ارائه داد. تحقیقات جدید به درک تاریخ هیدرولوژیکی مریخ کمک می کند.
تمام تشکیلات رودخانه ها در نیمکره جنوبی مریخ را فقط می توان بر روی یک تصویر با وضوح بالا از سطح سیاره شناسایی کرد. هر 8 تریلیون پیکسل نشان دهنده 5 تا 6 متر مربع است. اکنون دانشمندان از توزیع رودخانه های باستانی مریخ به درک جهانی رسیده اند ، تحقیقات آینده می تواند با استفاده از این داده ها وضعیت آب و هوا و تکتونیک گذشته را کشف کند.
اگر رویای شما این است که به مریخ بروید، زمان شروع آماده سازی است. در اواخر سال 2018، ایلان ماسک اعلام کرد که موشک بزرگ Rock Fighter Rocket اولین پرواز نزدیک به زمین خود را در سال 2019 آغاز خواهد کرد و پنج سال بعد، برنامه ریزی برای راه اندازی اولین مریخ نورد استپروژه های فرود زمستانی توسط ناسا، آژانس فضایی اروپا و همچنین تعدادی از پروژه های خصوصی توسعه می یابد. آنها تاریخ شروع مأموریت به مریخ را از 2025 تا 2039 می خوانند.
درباره ی اینکه چه مهارتهای مفیدی باید در حال حاضر آموخته شود و یا تعلیم داده شود، نظر کارشناسان را بخوانید.
هنگام پرواز به مریخ، بسیاری از سیستم های هوشمند از جمله برای کنترل مریخ نورد، درگیر خواهند شد. در حال حاضر آنها فعالانه در حال توسعه هستند. پرواز فضایی و به ویژه فرود و مراحل قابل استفاده مجدد بر اساس پردازش اطلاعات و یادگیری ماشین است.
چنین فن آوری ها بیشتر و بیشتر فشرده خواهد شد. و ما با افرادی که با آنها در ارتباط هستیم، نیاز به یک زبان داریم، در صورت خرابی می توانیم استفاده نکنیم، تعمیر کنیم و یا در حین عملیات باید چیزی را از ابتدا ایجاد کنیم.
بشریت فقط برای راه رفتن روی مریخ نمی رود. ما این دنیای جدید را بررسی خواهیم کرد، نمونه ها را جمع آوری می کنیم و در اینجا روش یادگیری ماشین می تواند فرایند را بسیار ساده کند. این یک تکنولوژی آماده است و می تواند برای ما در مریخ مفید باشد.
من قطعا توصیه می کنم ابتدا مهندسان را آموزش دهیم. اینها افرادی هستند که سیستم های مکانیکی را ایجاد می کنند، می دانند که چگونه کار می کنند، آنها الکترونیک و اتوماسیون را درک می کنند، یعنی کاربردی، و نه چیز های انتزاعی.
من اکنون امیدوار هستم که ریاضیات را بیاموزید. برای صحبت کردن و برقرار کردن ارتباط باهم باید به مهندس تبدیل شوید. در هر صورت شما می دانید، مانند فیلم "مریخ": قهرمان زیست شناس است، اما او می تواند مسئله ریاضی را حل کند و فیزیک را درک کند. در فضا، ما به "سربازان جهانی" نیاز داریم که دارای زمینه فنی قوی باشند.سیاره مریخ در آینده ی نزدیک برای ما یک محیط بسیار خصمانه خواهد بود که ما باید مهارت های تفکر، پیش بینی و برنامه ریزی سیستم ها را اعمال کنیم.
البته مسافران مریخ مجبور به ساختن بسیاری ازچیز ها نخواهند شد و اساسا همه چیز رباتیک خواهد بود: من فکر نمی کنم که کارگران ساختمانی را می توان به یک سیاره دیگر برد. علاوه بر این، در مریخ شما می توانید از ربات های شناسایی، هواپیماهای بدون سرنشین استفاده کنید. برای کنترل ربات ها، برای دادن وظایف صحیح به آنها، باید با پردازش داده ها آشنایی کامل داشته باشید و مهارت های تخصصی در سایبرنتیک و برنامه نویسی داشته باشید.
بنیانگذاران اولین مستعمره نیز بدون توسعه دهنده فناوری اطلاعات، معمار و متخصص در مواد جدید نمی توانند کاری انجام دهند. علاوه بر این، یک پزشک(باید زندگی را در آنجا حفظ کرد)، یک متخصص زیست شناسی و یک خبرنگار مورد نیاز خواهد بود.
شناخت الگوریتم های یادگیری ماشین، تجربه با تکنولوژی دوقلوهای دیجیتال (یک مدل مجازی از یک فرآیند، محصول و یا خدمات) مفید است. ماموریت به سیاره مریخ با انتخاب نقطه بهینه فرود آغاز می شود. این یک وظیفه چند منظوره در شرایط مجموعه محدودی از داده های به دست آمده از ماهواره ها و روورها است. همانطور که اطلاعات در مورد مریخ انباشته شده است، ممکن است معلوم شود که نقطه فرود، از نظر توسعه ی بیشتر سایت های ساخت و ساز مطلوب نیست. و در اولین ماموریت، فرد باید بتواند به سرعت تجزیه و تحلیل داده های ورودی و تشکیل یک دیدگاه آگاهانه در مورد محل سایت های ساخت و ساز را برآورد کند. برای انجام این کار، شرکت کننده در ماموریت باید با الگوریتم تجزیه و تحلیل خوشه ای آشنا باشد.
هنگامی که اطلاعات جدید تغییرات قابل ملاحظه ای در محل سایت های ساخت و ساز آینده ایجاد نخواهد کرد، ساخت و ساز سرمایه در نقاط انتخاب شده آغاز خواهد شد.
در مریخ، تمام امکانات بر روی فناوری خانه های هوشمند ساخته خواهد شد. حالت اشیاء با استفاده از انواع سنسورها نظارت می شود که خوانش آنها به طور منظم به مراکز کنترل مرکزی ارسال می شود.
ما اکنون در پروژه دیجیتالی پالایشگاه ها یک عنصر از چنین آینده ای را می بینیم. برای دستیابی به استقلال کامل ، لازم است مدل های بسیار دقیق و پایدار تمام فرایندها را داشته باشیم. و این واقعیت که تا همین اواخر به نظر غیرممکن بود، با توسعه سیستم های ذخیره داده و تجزیه و تحلیل اطلاعات، به عنوان اطلاعاتی در مورد اشیاء و فرایندها افزایش می یابد و قابل دسترسی است قبل از اینکه مستقیم با چشم دیده شود.
من به متخصصان جوان توصیه می کنم که روش تجزیه و تحلیل ریاضی و مدل سازی را به دانش خود اضافه کنند.شرکت کنندگان اجبارا در اولین سفر به مریخ باید مهندسان در علوم فیزیک و ریاضی و همچنین برنامه نویسان سیستم باشند که بتوانند نرم افزار را توسعه دهند. مطمئنا شما نیاز به دانش از تئوری کنترل خودکار و مدل سازی ریاضی برای توسعه مدل برای کنترل وسایل فنی دارید.
علاوه بر این، در اولین سفر، کارشناسان برای توسعه راه حل های پلت فرم، طراحی شده اند تا کل زیرساخت را به یک سیستم نرم افزاری خودکار متصل سازند. این کار مشابه با سیستم عامل های موجود در گوشی های ما و همچنین تکنولوژی خانه های هوشمند است.
یک مثال ساده از این که چگونه این همه می تواند مفید باشد. وظیفه بارگیری و تجهیزات کار را در نظر بگیرید. بر روی زمین تمرین وجود دارد که در کارکرد فناوری، اولویت با حالت حداکثر بار تجهیزات قرار می گیرد، انتظار می رود که خروجی از محصول نهایی بیشتر باشد. این مانند فشارآوردن حداکثر به ماشین است و همیشه موثر نیست. شما می توانید محصولات کمتری را در تبدیل متوسط تولید کنید، با این حال، شما می توانید برق را ذخیره کنید، تجهیزات را از بین نبرید و در نهایت برنده شوید.
برای انجام چنین محاسباتی ضروری است یاد بگیرید که به آینده نگاه کنید، اما این تنها برای فرد امکان پذیر نیست. به کمک دستیارهای شناختی که می توانند بر اساس داده ها برای پیش بینی آینده دقیق باشند، شبکه های عصبی و برنامه های هوش مصنوعی استفاده می شود. ابزارهای ذکر شده به شخص اجازه می دهد آینده را پیش بینی کند.
پیچیده ترین کار نیاز به حداکثر اتوماسیون، که منبع مقدار زیادی از داده ها برای تجزیه و تحلیل و پیش بینی است می باشد. همه سیستم ها باید بر روی یک زبان "جهانی"، نوعی "اندروید صنعتی" کار کنند که به شما امکان همگام سازی تمام تکنولوژی ها و به دست آوردن نتیجه مطلوب را می دهد.
به طور طبیعی، به منظور ادامه توسعه این فنآوری ها، مهارت های خوب در فناوری اطلاعات و ریاضیات مورد نیاز است. و اولویت آن با ریاضیات است، زیرا پایه ای برای علوم مانند فیزیک، شیمی، بیوانفورماتیک و سایر تخصص های مهم برای توسعه سیاره مریخ است.
ماموزیت فضایی دارای درجه بالایی از عدم اطمینان است. و این شامل استفاده از روش های کاملا استاندارد برای حل مشکلات نمی شود. هر قدمی که باید برداریم: آیا می رویم؟ آیا ما درست انجام می دهیم؟ در چنین شرایطی، ذهنیت قیاسی، اسکروم SCORM(قوی ترین استانداردها در زمینه آموزش مجازی)، کانبان( ابزاری برای پیاده سازی تولید بهنگام) و چارچوب های مشابه بیشتر مناسب هستند. بسیار مهم است که یاد بگیرید.
ما می توانیم مریخ را مستقیما مستعمره کنیم. به عنوان مثال، برای دوره های کوتاه مدت، به خودتان یک کار اختصاص دهید. بدون نیاز به تلاش برای ایجاد کل شهر در یک سیاره جدید از ابتدا و در نهایت استراتژی آینده خود را مطابق با شرایط تغییر دهید. برای به دست آوردن حداکثر کارایی در خروجی، رویکردهای تکراری-افزایشی را می توان حتی در فضا استفاده کرد.
استاد اسکروم می داند چگونه می تواند فرآیند کار تیمی را سازماندهی کند، چگونه به حل یک مشکل پیچیده و برای حمایت از همکاران در یک لحظه دشوار کمک کند. علاوه بر این، مطلوب است که این افراد، توانایی های خود را به یکدیگر آموزش دهند.
چنین چیزی، به نظر من، بسیار مهم است، مانند تمایل به دائما گسترش دانش آن ها می باشد. ما در جهانی زندگی می کنیم که در آن همه چیز به سرعت تغییر می کند و حرفه های امروز می توانند در عرض 15-20 سال از بین بروند. باید برای این واقعیت آماده باشید که شما همیشه کسانی نیستید که در دانشگاه تحصیل کرده اید. شما باید آماده تغییر زمینه حرفه ای باشید و این کار را به سرعت انجام دهید و بعضی از مهارت ها را به عنوان یک بزرگسال به دست بیاورید.
میدان مغناطیسی مریخ زودتر از آنچه دانشمندان تصور می کردند منقرض شده است
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
میدان مغناطیسی مریخ زودتر از آنچه دانشمندان تصور می کردند ظاهر شد. این توسط محققان دانشگاه های ایالات متحده و فرانسه بیان شده است.
میدان مغناطیسی جهانی سیاره از آن چیزی که دانشمندان آنرا دینام می نامند ناشی می شود: جریان فلز مذاب در هسته سیاره که جریان الکتریکی ایجاد می کند. در روی زمین ، دینام چیزی است که سوزن های قطب نما را به سمت شمال نشان می دهد. اما دینام مریخ برای میلیاردها سال است که منقرض شده است.
یافته های جدید محققان UBC که با همکارانش در ایالات متحده و فرانسه کار می کنند ، که امروز در Science Arvances منتشر شده اند ، ما را به دانستن زمان دقیق و مدت زمان دینام مریخ نزدیک می کند.
آنا میتلهولز ، همکار پسا گفت: "ما می دانیم که دینام مریخ در 4.5 میلیارد و 3.7 میلیارد سال پیش عمل می کرد. زمان بندی دینامو بخش بزرگی از تکامل سیاره است و آنچه می یابیم با آنچه تاکنون فکر کرده ایم بسیار متفاوت است." در بخش زمین ، اقیانوس و علوم جوی UBC ، اولین نویسنده این مطالعه است. "دینامو چیزی در مورد تاریخ حرارتی سیاره ، تکامل آن و چگونگی رسیدن به جایی که امروز است به ما می گوید و برای هر یک از سیارات زمینی - زمین ، مریخ ، زهره و عطارد بی نظیر است."
سرنخ های مربوط به تاریخ مغناطیسی یک سیاره در سنگ های مغناطیسی و زیر سطح آن نهفته است. سنگ مانند یک نوار ضبط کننده ، به ویژه سنگهای آتشفشانی است . آنها به عنوان گدازه شروع می شوند ، اما با حضور و ایجاد میدان مغناطیسی ، خنک و جامد می شوند ، مواد معدنی موجود در صخره ها خود را با میدان مغناطیسی جهانی تراز می کنند. دانشمندان با قدمت این سنگها می توانند تخمین بزنند که آیا دینامیک در زمان سنگ فعال بوده است یا خیر.
مغناطیس در برخی صخره های سطح مریخ نشان می دهد که دینام مریخ بین 4.3 تا 4.2 میلیارد سال قبل فعال بوده است ، اما عدم وجود آهن ربایی بیش از سه حوضه بزرگ که 3.9 میلیارد سال پیش تشکیل شده است باعث شده است که بیشتر دانشمندان معتقد باشند مغناطیس در آن زمان غیرفعال بوده است .
محققان UBC داده های ماهواره ای جدید را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و شواهد روشنی از میدان مغناطیسی ناشی از جریان گدازه Lucus Planum که کمتر از 3.7 میلیارد سال پیش تشکیل شده بود- بسیار دیرتر از حوضه مذکور ، را یافتند.
محققان همچنین میدان های مغناطیسی با شدت کم در حوضه Borealis در نیمکره شمالی سیاره را کشف کردند که 4.5 میلیارد سال پیش شکل گرفت و گمان می رود یکی از قدیمی ترین ویژگی های مریخ باشد.
کاترین جانسون ، استاد دانشگاه گروه علوم زمین ، اقیانوس و علوم جوی و دانشمند ارشد در موسسه علوم سیاره در توسان ، آریزو ، که همچنین در این مطالعه نقش داشته است. گفت: "ما این دو مشاهده را داریم که به اولین پویایی در اولین زمان شناخته شده در تاریخ مریخ اشاره می کنند ، و پویایی که نیم میلیارد سال پس از آن وجود داشته است.
محققان دو دلیل احتمالی را برای عدم وجود میدان مغناطیسی در حوضه ارائه می دهند: دینام ممکن است قبل از تشکیل حوضه ها متوقف شده و سپس قبل از تشکیل لوکوس پلانوم دوباره شروع به کار کند ، یا تأثیراتی که حوضه ها را ایجاد کرده است به سادگی بخشی از پوسته حاوی مواد معدنی را جابجا کرده اند. که می تواند مغناطیس قوی داشته باشد.
داده های جدید این تحقیق از ماهواره MAVEN ، مریخ Atmosphere و Volatile Evolution گرفته شده است. داده های اولیه درباره مغناطیس در مریخ توسط ماهواره مریخ جهانی نقشه برداری جمع آوری شده بود که بین سال های 1999 تا 2006 ، سیاره زمین را چرخانده بود ، بیشتر در 400 کیلومتری سطح قرار داشت. MAVEN ، که در سال 2013 راه اندازی شد ، نزدیک به سطح زمین کار می کند و سیگنال های ضعیف تری را که MGS قادر به تشخیص آن نیست ، جمع می کند.
توانایی MAVEN برای گرفتن سیگنال از ویژگی های کوچکتر در سطح و در نزدیکی سطح آن به محققان کمک می کند تا تشخیص دهند که آهن ربایی از آن ها ناشی می شود ، یا از سنگهای قدیمی تر که عمیق تر در پوسته سیاره دفن شده اند.
این بینش های جدید ، محققان را در مورد اینکه چه چیزی می تواند آشکار شود ، اگر به سطح مریخ نزدیکتر شوند. میتلهولز خاطرنشان کرد: این مطالعه بر دو ویژگی خاص متمرکز شده است ، اما دهانه های موجود در سرتاسر مریخ داستان هایی برای گفتن دارند. در آینده ، اکتشاف می تواند از ماهواره ها به هواپیماهای بدون سرنشین یا بالون ، پیشرفت کند و داده های دقیق تری را ارائه دهد.
آژانس فضایی اروپا ExoMars-TGO برای اولین بار تصاویری از درخشش سبز ضبط شده در مریخ را دریافت کرد: اتم های اکسیژن چنین تأثیراتی را ایجاد می کنند. 40 سال پیش این پدیده پیش بینی شده بود ، اما هیچ کس نمی دانست چطور در مریخ به نظر می رسد. نتایج اندازه گیری و در مقاله ای در مجله Nature نجوم منتشر شده است.
آسمان شب در بالای زمین حتی در تاریکی ترین ساعت ها به رنگ سیاه غیر قابل نفوذ نمی شود ، زیرا جو سیاره ما دائماً درخشش کم رنگی ایجاد می کند. این اثر به دلیل واکنش های شیمیایی ضعیف بین مولکول ها و همچنین در طی عبور پرتوهای کیهانی از جو فوقانی ظاهر می شود.
این ویژگی در اواسط قرن (XIX (19 توسط محقق سوئدی آندرس آنگستروم کشف شد ، از آن زمان تاکنون توسط همه گروه های دانشمندان مورد مطالعه قرار گرفته است. این اثر برای اولین بار در اطراف سیاره بر خلاف زمین مشاهده شد. در سیاره ما ، این پدیده با شفق قطبی همراه است.
در اواخر دهه 1970 ، سیاره‌شناسان آمریکایی اظهار داشتند كه همان درخشش باید از مریخ برود ، اما هیچ تأیید قبلی در این مورد وجود نداشت. مأموریت آژانس فضایی اروپا ExoMars-TGO به تفصیل لایه های بالایی جو مریخ را مورد بررسی قرار داد و سعی کرد اثری از آن دسته از یون های اکسیژن پیداکند که درخشش سبز ایجاد می کند.
ژان کلود جرارد ، استاد ، دانشگاه لیژ در بلژیک:
نتایج ما از مشاهده مریخ به طور کامل تئوری سیاره ساطع شده از درخشش را تأیید کرد. حتی معلوم شد که از جو زمین قوی تر است. این بدان معنی است که ما هنوز کاملاً درک نمی کنیم که چگونه اتم های اکسیژن رفتار می کنند ، این درک برای رشد بیشتر فیزیک کوانتومی و اتمی مهم است.
ما دائماً در مورد اکتشاف مریخ می نویسیم ، و چندی پیش یکی از خوانندگان در نظرات یک سوال به ظاهر ساده در مورد اینکه آیا تلفن های هوشمند معمولی می توانند در مریخ کار کنند را پرسید؟ پس از اندکی تأمل ، ما در تحریریه فهمیدیم که پاسخ دادن به آن کار چندان آسانی نیست ، زیرا شرایط در سیاره همسایه با زمین بسیار متفاوت است. اما ما سعی خواهیم کرد
فشار مریخ کم است
یکی از اصلی ترین پارامترهایی که زمین را به طور کلی از بیشتر اجرام کیهانی متفاوت می کند فشار جو است. در مریخ ، صفر نیست ، زیرا جو قابل توجهی دارد ، اما هنوز هم بسیار کمتر از آنچه که ما عادت کرده ایم: حدود 0.6 درصد از زمین یا 600 پاسکال. فشار کم از چند طریق می تواند روی تلفن هوشمند شما تأثیر بگذارد.
برخی از فاکتورها کاملاً واضح هستند ، اما حیاتی نیستند. به عنوان مثال ، با تراکم کم هوا ، میکروفون و بلندگو احتمالاً به کار خود ادامه می دهند ، اما در دریافت و پخش صدا بی تأثیر هستند - یعنی صدای بلندگو کمتر خواهد بود.
اما فشار می تواند بر اجزای حیاتی مانند باتری نیز تأثیر بگذارد. در سال 2012، ناسا انجام آزمایش باتری های لیتیوم یون در شرایط کم فشار، و یکی از باتری از iPad است، که بسیار متفاوت از باتری گوشی های هوشمند بود. معلوم شد که متورم می شود و اگرچه پس از افزایش فشار به حالت طبیعی خود برمی گردد ، اما برای چند ساعت در فشار کم قرار گرفتن ، ظرفیت را حدود یک سوم کاهش می دهد. بنابراین تلفن هوشمند در مریخ باید بیشتر اوقات شارژ شود.
تست فشار کم باتری لیتیوم یون iPad. شرایط موجود در نمودار اول تقریباً با جو مریخ مطابقت دارد.
یکی دیگر از پیامدهای غیر مشهود فشار کم در مورد همه تلفن های هوشمند صدق نمی کند ، بلکه فقط مربوط به برخی از تلفن های هوشمند قدرتمند و گران قیمت است. آنها برای خنک کردن از یک مخزن حرارتی نوار مسی استفاده نمی کنند ، بلکه از یک محفظه بخار مهر و موم شده به شکل یک لوله یا یک صفحه مستطیلی ضخیم استفاده می کنند . داخل لوله حجم کمی آب یا مایع دیگر وجود دارد. وقتی پردازنده تحت بار محاسباتی شدیدی قرار می گیرد ، گرمای زیادی تولید می کند و بخشی از آن را به لوله می دهد ، مایع تبخیر می شود و به قسمت های دیگر محفظه می رود ، در آنجا خنک و متراکم می شود.
غالباً این لوله ها از فشار کاهش یافته برای پایین آوردن نقطه جوش استفاده می کنند. علاوه بر این ، سازه های کوچکی بر روی دیواره های داخل وجود دارد که بین آنها آب متراکم شده به دلیل اثر مویرگی به منطقه گرم باز می گردد. کاهش فشار روی مریخ بعید است که لوله را پاره کند ، اما می تواند دمای عملکرد و کارایی آن را به میزان قابل توجهی تغییر دهد.
مریخ خیلی سرد نیست
مریخ در دمای پایین با زمین نیز تفاوت دارد. مانند روی زمین ، بین قطب ها و خط استوا بسیار متفاوت است ، اما بعید است که عملیات آینده شدیدترین شرایط را برای خود انتخاب کند ، بنابراین می توان محلی نزدیک به خط استوا ، جایی که مریخ نورد کنجکاوی در حال حاضر در حال کار است ، را اساس قرار داد. مریخ نورد در طول کار خود دمایی را از +6 تا -68 درجه سانتیگراد ثبت کرد که کاملاً با دمای کره زمین مطابقت دارد: مقدار پایین تر فقط مربوط به ثبت دما در یاکوتیا است.
بعید به نظر می رسد که استعمارگران آینده مریخ در طی دمای کم سابقه ای فرود آیند و با دمای انجماد حدود 70- درجه مواجه شوند. در دماهای بالاتر ، تلفن های هوشمند مدرن کاملاً قادر به کار در سیبری هستند ، اما با مشکلاتی روبرو می شوند - عمدتا باتری. با پایین آمدن دما ، مقاومت داخلی در باتری لیتیوم یون افزایش می یابد و اگر پردازنده جریان زیادی را بخواهد ، باتری به راحتی قادر به تحمل بار نیست و باعث می شود تلفن هوشمند خاموش شود. به همین دلیل از چند سال پیش اپل ، عمداً قدرت آیفون را با باتری های قدیمی کم می کند.از طرف دیگر ، به دلیل تراکم کم جو مریخ ، به دلیل همرفت سرعت گرما از گوشی هوشمند کاهش می یابد و در نتیجه تا حدی این اثر را جبران می کند.
تابش - تشعشع در مریخ
ظریف ترین تهدیدهای مهم مریخ تابش است. به لطف جو ، سطح آن در سطح مریخ به طور محسوسی کمتر از فضای باز است ، اما حدود سه برابر بیشتر از مدار کم زمین ، به عنوان مثال ، در ISS. به همین دلیل ، تراشه های موجود در تلفن هوشمند به طور مداوم با جریانی از ذرات پرانرژی تابانده می شوند ، برخی از آنها ذرات ثانویه را در آنها تشکیل می دهند ، در نتیجه ترانزیستورها و سلول های حافظه می توانند پارامترهای خود را تغییر دهند و باعث سوءعملکرد شوند.
معمولاً برای محافظت در برابر این اثرات ، از مدارهای مقاوم در برابر اشعه با عایق ترانزیستور تقویت شده و ساختار میکرو مدار اصلاح شده و همچنین از محافظت های نرم افزاری ، به عنوان مثال کدهای ضد صدا استفاده می شود. تلفن های هوشمند از تراشه های معمولی استفاده می کنند ، بنابراین مطمئناً بیشتر در معرض تابش هستند و ممکن است خراب شوند. اما این بدان معنا نیست که دستگاه بلافاصله پس از خروج از فضاپیما از کار می افتد. (ما با درایت مشکل حمل و نقل به مریخ را در جریان تابش کیهان حذف خواهیم کرد).
این حداقل با پروژه PhoneSat ثابت می شود ، که در آن ناسا چندین ماهواره کوچک را به مدار فرستاده است ، تلفن های هوشمند Nexus One و Nexus S و همچنین صفحه های آردوینو را اجرا می کند. به طور کلی ، این پروژه موفقیت آمیز بود و ماهواره ها توانستند به مدت یک هفته کار کنند و از مدار عکس بفرستند.
عکس هایی از ماهواره PhoneSat که با تلفن هوشمند گرفته شده است
دوربین تلفن هوشمند در مریخ
اما حتی اگر یک دوربین خوب در تلفن هوشمند شما نصب شده باشد ، بتواند در مریخ کار کند ، شما نمی توانید همان عکس های روی زمین را بگیرید. در مرحله اول ، تابش ، اگر پردازنده را نشکند ، مطمئناً در ماتریس دوربین علامت های درخشان برجای می گذارد. ثانیاً ، در سالهای اخیر ، تولیدکنندگان شروع به تکمیل دوربین با تعداد زیادی الگوریتم کرده اند ، از جمله الگوریتم شبکه عصبی برای تعیین اشیاء موجود در صحنه برای تنظیم تعادل رنگ سفید. با توجه به نیاز به اصلاح رنگ تصاویر از مریخ نوردان ، به احتمال زیاد گوشی های هوشمند آموزش دیده برای چنین کاری رنگها را به سمت مناظر آشنای زمینی سوق می دهند.
و اگر یخ زدگی ، فشار و تابش باعث خراب شدن تلفن هوشمند شما نشود ، شاید توسط یک غول گرد و غبار در مریخ تلفن هوشمند از دستان شما خارج شود(:
ستاره شناسان احتمال برخورد سیارک Apophis با زمین را در سال 2068 محاسبه کرده اند. ما به شما خواهیم گفت که این رویداد چقدر محتمل است و سیارک های دیگر در منظومه شمسی چه هستند.
نزدیک شدن به یک سیارک
ستاره شناسان از داده های آژانس فضایی ایالات متحده ناسا برای اصلاح اندازه گیری اثر یارکوفسکی برای سیارک آپوفیس استفاده کردند. این پدیده - اساساً یک شوک تقریباً نامحسوس ناشی از نور خورشید - به ویژه برای آپوفیس مهم است زیرا احتمال برخورد آن در سال 2068 را دارد. مدت ها پیش بینی می شد که یک سیارک نزدیک به زمین در سالهای 2029 ، 2036 و 2068 نسبتاً نزدیک به جهان ما عبور کند. اما اخیراً دانشمندان احتمال برخورد سیارك با زمین را در سال 2068 اصلاح كرده اند. طبق اطلاعات ناسا ، خطر سقوط سنگ فضایی به سیاره ما 0.00026٪ است.
لازم به ذکر است که آپوفیس زودتر به زمین نزدیک می شود - در سالهای 2029 و 2036 ، با این حال ، محاسبات ستاره شناسان احتمال برخورد سیارک با سیاره ما را در رویکرد بعدی کاملاً منتفی می کند.
اما اگر آپوفیس به زمین سقوط کند چه اتفاقی می افتد؟ دانشمندان نیز چنین داده هایی دارند. با توجه به سرعت و مقیاس بقایای باستان ، کارشناسان تخمین می زنند که برخورد با زمین باعث آزاد شدن حدود 1200 میلیون مگاتن انرژی معادل TNT می شود - برای تشکیل دهانه ای به طول 5 کیلومتر کافی است. در حقیقت ، نام مستعار آپوفیس "روز رستاخیز" کاملاً مناسب خواهد بود ، زیرا چنین برخوردی میلیون ها انسان را از بین می برد. خوشبختانه این بعید است.
احتمال برخورد بین سیاره ما و آپوفیس در اوایل سال 2016 بسیار کوچک در نظر گرفته شده بود ، با احتمال 99.99933٪ احتمال پرواز این سیارک از کنار زمین. مشاهدات اخیر که اولین بار در اکتبر گذشته مورد بحث و بررسی قرار گرفت و همین حالا به روزرسانی شد ، خوشبختانه نشان می دهد که این حتی بعیدتر است.
سیارک های تروجان چیست؟
علاوه بر اینکه سیارک ها به طور دوره ای به زمین نزدیک می شوند ، یک گروه خاص از سیارک ها در منظومه شمسی وجود دارد - تروا.
اولین سیارک ها از این نوع در نزدیکی مشتری کشف شدند و به نام شخصیت های جنگ تروا توصیف شده در ایلیاد هومر نامگذاری شدند و گروه 60 درجه جلوتر از مشتری نام عمدتاً یونانیان را گرفتند و عقب مانده - تروا ها (در کل ، بیش از 6 هزار از آنها شناخته شده است.) بعداً ، "تروا" ها نیز در نزدیکی نپتون (حدود ده) ، اورانوس و مریخ کشف شدند و در سال 2010 اولین و تاکنون تنها سیارک تروا در نزدیکی زمین - 2010 TK7 با قطر حدود 300 متر (در نقطه L4 ، به طوری که "انصافاً" بیشتر شبیه "یونانی" است). اعتقاد بر این است که همه اینها میراث اوایل منظومه شمسی است ، زمانی که توزیع سیارات ، سیارک ها و دنباله دارها با آنچه اکنون دانشمندان مشاهده می کنند بسیار متفاوت بود.
مریخ تاکنون تنها سیاره زمینی است که همراهان تروایی در آن هم در L4 و هم در L5 یافت می شوند.
اولین تروجان مریخی بیش از 25 سال پیش در L5 کشف شد و به یادآوری تعجب معروف ریاضیدان یونان باستان Archimedes ("یافتم!یافتم!") ، Eureka نامگذاری شد ، که کشف کرد. تا به امروز ، تعداد تروجان های شناخته شده نزدیک مریخ به 9 رسیده است ، اما همه آنها ، به جز یکی - (121514) 1999 UJ7 ، در نقطه لاگرانژ L5 واقع شده اند. علاوه بر این ، تمام تروجان های L5 در نزدیکی Eureka گردش می کنند. دلیل چنین توزیع ناهمواری از این اشیا هنوز مشخص نیست ، اگرچه چندین توضیح وجود دارد. در یک سناریو ، سیارک مولد ، واقع در نقطه L5 ، در هنگام برخورد نابود شد و قطعات آن اکنون توسط دانشمندان مشاهده می شود.
این نمودار مسیر مداری لوسی را نشان می دهد. مسیر فضاپیما (سبز) در یک چارچوب مرجع نشان داده می شود که مشتری در حالت ثابت باقی می ماند . پس از پرتاب در اکتبر 2021 ، لوسی قبل از برخورد با اهداف تروا ، دو بار از کنار زمین عبور کرد. در ابر L4 ، لوسی از سال 2027 تا 2028 از کنار (3548) Eurybates (سفید) و همراهش ، (15094) Polimela (صورتی) ، (11351) Leukus (قرمز) و (21900) Orus (قرمز) عبور خواهد کرد. پس از اینکه لوسی دوباره از کنار زمین عبور کرد ، لوسی از ابر L5 دیدن می کند و در سال 2033 با ستاره دوتایی Patroclus-Menothius (صورتی) ملاقات می کند. به عنوان پاداش ، در سال 2025 ، در مسیر رسیدن به L4 ، لوسی از کنار یک سیارک کوچک کمربند اصلی (52246) دونالد جوهانسون (سفید) عبور خواهد کرد ، که به نام کاشف لوسی نامگذاری شده است.
فرضیه دیگر این است که یوریکا می توانست روند به اصطلاح شکاف چرخشی را تجربه کند - پس از چرخش ، قطعات کوچک باقیمانده در مدار ناحیه مرکزی را از دست داد. در هر دو مورد ، فرض بر این است که سیارک ها از خانواده یوریکا زمانی بخشی از یک جسم قدیمی بودند. گرچه دانشمندان قبلاً به نشانه های غیر مستقیم واقعیت این فرضیه برخورد کرده اند ، اما تنها پس از مطالعه ترکیب همه تروجان ها ، به عنوان مثال ، با استفاده از تجزیه و تحلیل طیفی ، می توان آن را بدون ابهام تأیید کرد.
چه سیارکهای دیگری در منظومه شمسی وجود دارد؟
یک مطالعه دیگر از سیارک ها در این ماه نشان می دهد سیارک های تروای مشتری ممکن است غیرعادی تر از آنچه تصور می شد باشد. سیارک های تروا اجرامی سنگی هستند که دقیقاً در مقابل غول گاز و درست در پشت آن ، در نقاط گرانشی معروف به نقاط لاگرانژ ، به دور خورشید می چرخند. گروه سیارک ها در مقابل مشتری (L4 یا یونانی) کمی بزرگتر از گروه پشت آن است (L5 ، تروجان). با این حال ، تاکنون ، ستاره شناسان معتقد بودند که در غیر این صورت تفاوت کمی بین این دو وجود دارد. تحقیقات جدید این نظریه را مورد تردید قرار می دهد.
در سیارک هایی مانند منظومه شمسی داخلی و سیارک های سیارک مشتری تروا مشتری سیارک کمربند سیارکی مشتری هیلدا. مدارهای سیارات مشتری تروا به دو گروه تقسیم می شوند: اردوگاه یونان در جلو و اردوگاه تروا که مشتری را در مدار خود دنبال می کند.
گروهی از دانشمندان با استفاده از داده های آخرین سیستم هشدار دهنده برخورد زمین با سیارک (ATLAS) ، مستقر در هاوایی ، تغییرات غیر منتظره در شکل تروجان ها را کشف کردند. تحقیقات جدید نشان می دهد که اشیا در جمعیت L4 در واقع طولانی تر از میانگین در جمعیت L5 هستند.
چرا مهم است؟ خوب ، این تفاوت "می تواند به معنی تکامل متفاوت برخورد در هر ابر باشد" ، در مقاله آمده است. جمعیت زیاد گروه L4 به این معنی است که اجسام داخل آن فرصت بیشتری برای برخورد با یکدیگر داشته اند. هنگامی که یک تروجان با دیگری برخورد می کند ، اجسام بزرگتر فرسوده می شوند یا به قطعات کوچک تبدیل می شوند. برخوردهای میلیاردی منجر به این شده است که سیارکهای L4 بیشتر از اجسام L5 شکل غیر عادی به خود بگیرند.
این کشف درسی در مورد تاریخ تکامل منظومه شمسی است و تروجان مشتری در آینده نزدیک چیزهای بیشتری برای دانشمندان ارائه می دهند. برای مشاهده دقیق این بقایای اولیه اولیه منظومه شمسی ، ناسا قرار است امسال یک فضاپیمای رباتیک را برای بازدید از آنها پرتاب کند. این مأموریت به نام لوسی نامگذاری شده است ، زیرا با مطالعه تروجان می توان "فسیل های سیاره ساز" را کشف کرد
آیا کره زمین سیارک های تروا دارد؟
سیارک های تروای زمین سیارکی هستند که در نزدیکی نقاط L 4 و L 5 سیستم زمین-خورشید قرار دارند و بنابراین ، در امتداد مدار زمین 60 درجه جلوتر (L4) یا عقب (L5) از آن دور خورشید حرکت می کنند. برای سال 2019 ، فقط یک شی از این دست شناخته شده است ، 2010 TK7 (در نقطه L4).
سیارک های تروا وقتی از زمین مشاهده می شوند برای همیشه در آسمان با دمای 60 درجه پشت یا مقابل خورشید قرار دارند . از آنجا که سیارک های تروا در مدار زمین حرکت می کنند ، با آن در رزونانس مداری 1: 1 قرار دارند. با این حال ، همه سیارک های دارای این طنین تروجان نیستند ، زیرا لزوما در L4 و L5 قرار ندارند. نمونه ای از این سیارک ها (3753) کرویتنی است.
2010 TK7 اولین سیارک تروای زمین است که در سال 2010 با تلسکوپ فضایی مادون قرمز WISE کشف شد. این یک جسم کوچک است ، قطر آن حدود 300 متر است و به دور نقطه L4 می چرخد و صفحه دایره البروج را ترک می کند. با وجود جستجوی فعال ، هنوز سیارک های تروا دیگری یافت نشده است (به عنوان مثال ، در سال 2017 ، فضاپیمای OSIRIS-REx و Hayabusa-2 به ترتیب از نزدیکی L4 و L5 عبور کردند ، که هیچ چیز دیگری پیدا نکردند).
با این حال ستاره شناسان اخیراً یک سیارک تروآ را در مدار زمین کشف کردند. به یاد بیاورید که این نام سیارک هایی است که در مجاورت نقاط لاگرانژ قرار دارند و همانطور که از این امر برمی آید ، در رزونانس مداری سیارات یا ماهواره های آنها است.در نقاط لاگرانژ ، جسمی با جرم ناچیز در مقایسه با دو جسم اصلی سیستم (به عنوان مثال زمین و خورشید) می تواند نسبت به این اجسام بی حرکت بماند. به عنوان مثال ، مشتری بیش از 9000 سیارک تروایی دارد. زمین فقط یک مورد را تایید کرده است.اکنون به نظر می رسد دانشمندان مورد دوم را پیدا کرده اند. این شی 2020 XL5 نامگذاری شد. مدار سیارک در زیر به صورت فیروزه ای نشان داده شده است.
همچنین گزارش شده است که این سیارک هیچ خطری برای زمین ندارد. برعکس ، با وجود نام تهدیدآمیز ، سیارک های تروا می توانند به زمینی ها کمک کنند ماهیت منظومه شمسی را بهتر درک کنند.
(سیارک): ستاره شناسان موفق به کشف هفت سیاره که اندازه‌ای نزدیک به اندازه کره زمین را دارا می باشند رصد کرده اندکه همگی به دور یک ستاره در حال چرخش می باشند.به نطر محققان در سطح همه این هفت سیاره امکان وجود آب بصورت مایع وجود دارد. سه سیاره از هفت سیاره در فاصله‌ای از ما قرار دارند که می‌توانند قابل سکونت باشند.
این سیاره‌ها برای اولین بار به وسیله تلکسوپ فضایی اسپیتزر، متعلق به سازمان فضایی آمریکا، شناسایی شدند. هفت سیاره تازه به گرد ستاره "ترپیست یک" (Trappist-1) که یک ستاره با حجم کم و دمای پایین می باشد در حال چرخش می باشند. این منظومه کوچک ۴۰ سال نوری با زمین فاصله دارد.خبر کشف این سیاره‌ها برای اولین بار توسط میشل گیلون، از دانشگاه بلژیکی لیژ که سرپرست نویسندگان مقاله مربوط به کشف این هفت سیاره در مجله نیچر می باشد را منتشر کرد. به نظر میشل گیلوان این سیاره‌ها به یکدیگر و همینطور به ستاره‌شان بسیار نزدیک هستند و وضعیت‌شان خیلی شبیه به وضعیت ماه‌های دور سیاره مشتری می باشد. اما چون ستاره این منظومه، کوچک و سرد می باشد، دمای هفت سیاره کشف شده، معتدل مانده ، وجود آب مایع و شاید حیات را محتمل می داند.
به گفته دگتر گیلون این بزرگترین مجموعه از سیاره‌های هم‌اندازه کره زمین می باشد که کشف شده و همگی در شرایط یکسانی از نظر وضعیت سکونت قرار دارند. دکتر اموری تراود یکی دیگر از نویسندگان این مقاله گفته است که اگر دورترین سیاره نسبت به ستاره "ترپیست یک"، مثل سیاره زهره و نه زمین، اتمسفری داشته باشد به طور موثر مانع حرارت شود، احتمالا ممکن است قابل سکونت باشد. او بیان کرده که بسیار ناامید کننده می باشد اگر زمین تنها محل قابل زندگی در میان سیاره‌های جهان باشد. شور و شوق حاصل از کشف این سیاره‌ها تنها به این دلیل نمی باشد که یک دفعه تعداد زیادی سیاره هم اندازه زمین همه با هم و در یک محدوده کشف گردیده اند بلکه بخشی هم به اینعلت می باشد که ستاره "ترپیست یک"،تقریبا کوچک و کم نور می باشد.این به این معنا است که مطالعه این سیاره‌ها از مطالعه سیاره‌هایی که به ستاره‌های نورانی نزدیک‌ترمی باشند آسان‌تر می باشد. مرحله بعدی تحقیقات که آغاز شده ،جستجو برای یافتن گازهای کلیدی برای حیات یعنی اکسیژن و متان می باشد. ستاره شناسان امیدوارند که به زودی رازهای دیگر سطح این سیاره‌ها را آشکار سازند.
