Black Diamond iPhone 5 - 15.3 million dollars

Diamond Rose iPhone 4 - 8 million dollars

Supreme Goldstriker iPhone - 3.2 million dollars

iPhone 3G King's Button - 2.4 million dollars

سازندگان اپل فکر کرده اند و از یک جواهرساز اتریشی با تجربه، پیتر آلیسون، برای طراحی گوشی جدید خود دعوت کرده اند. نتیجه کار آنها یک مدل به نام "دکمه سلطنتی" بود که در حدود 2.4 میلیون دلار تخمین زده شد. خود گوشی نمی تواند یک طراحی منحصر به فرد داشته باشد، اما در عین حال دارای مقدار قابل توجهی الماس درخشان - 138 قطعه است که هماهنگ در سراسر فاب قرار گرفته است. و ویژگی اصلی این محصول، دکمه درخشان منو خانه است که با الماس سفید جایگزین شده است، و تنها تاکید بر لوکس بودن این مدل دارد.

GoldVish Le Million - 1.3 million dollars

Diamond Crypto Smartphone - 1.3 million dollars

Gresso Luxor Las Vegas Jackpot - $ 1 Million

Vertu Signature Cobra - 310 thousand dollars

BlackDiamond VIPN - 300 thousand dollars

iPhone Princess Plus - 176.4 thousand dollars

در هنگام رانندگی با گوشی بازی نکنید، کلیپ های این کانال را ببینید تا ببینید چقدر سریع فرصت ها از دست می رود.

 

 

 

 

 

View this post on Instagram

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

A post shared by @textdrive.ir

www.textdrive.ir

(خوانندگان عزیز این نکته را مد نظر داشته باشید که راوی متنی که پیش روی خود دارید، یکی از نویسندگان مجله ای مربوط به روابط فرزندان و کودکان است و روایت اول شخص متن از زبان او است و نه بنده مترجم)

فرزندان دو قلوی من تا کنون مرا در حال انجام کارهای گوناگونی مشاهده کرده اند: برای نمونه زمانی که در خلوت خود گریه می کردم و سایر مسائل این چنینی، با این حال، کارها و فعالیت هایی وجود دارند که به هیچ عنوان اجازه نخواهم داد مرا در حال انجام شان ببینند و تا جایی که برایم مقدور است، از رخ دادن این اتفاق خود داری خواهم کرد. یکی از مهمترین مسائلی که در رابطه با به عهده گرفتن مسئولیت سرپرستی کودکان و به دنیا آوردن آن ها وجود دارد این است که صرف نظر از این که ما از این مسئله آگاهی داشته باشیم یا خیر، بیش از هر کس دیگری، کودکان از رفتارهای ما (پدران و مادران شان) الگو برداری می کنند. اجازه دهید مثالی برای فهم بهتر موضوع برای تان عنوان کنم: البته من سیگار نمی کشم، با این وجود، فرضا اگر من سیگاری بوده و جلوی کودکان خود اقدام به کشیدن سیگار می کردم، آن گاه چگونه می توانستم انتظار داشته باشم که کودکان من این کار را به عنوان عادت رفتاری اشتباه و نا شایستی نشناسند؟

در این مطلب قصد دارم شما را با مهم ترین کارهایی آشنا کنم که هیچ گاه اجازه نمی دهم کودکانم مرا در حال انجام دادن شان ببینند و به باور من، تنها در این صورت است که می توان بدل به الگویی بی نقص برای کودکان شد (البته این نکته را به خاطر داشته باشید که زمانی که کودکانم در نزدیکی من نیستند، این کار ها را انجام می دهم و تنها هدف از انجام ندادن شان بدل شدن به الگویی مناسب برای کودکان است).

چک کردن تلفن همراه به هنگام رانندگی کردن

این کار برای من بسیار دشوار است، چرا که به هنگام رانندگی مرتب برنامه مسیر یاب تلفن هوشمند خود را چک می کنم و یا این که به وسیله آن موسیقی پخش می کنم. علاوه بر این دو باید مدام تمرکز خود را جلب این موضوع کنم که آیا ایمیل و یا پیام مرتبط با کارم دریافت کرده ام یا خیر. با تمام این تفاسیر، زمانی که فرزندان ام در کنارم و در خودرو هستند، تنها زمانی تلفن همراه خود را چک می کنم که خودرو را به طور کامل متوقف کرده باشم و یا زمانی که پشت چراغ قرمز هستیم. به هر عنوان، کودکان مان زمانی بزرگ خواهند شد و به هنگامی که به دوران نوجوانی می رسند، اگر این عادت را از والدین خود یاد گرفته باشند و به هنگام رانندگی تلفن همراه خود را چک کنند، خطراتی متوجه شان خواهد شد که برای پدران و مادران خوشایند نخواهد بود.

گشت زنی در شبکه های اجتماعی

همانند بسیاری از والدین، من هم دوست دارم گاهی اوقات برای فرار از روزمرگی و گذراندن زمان، حساب های کاربری فعال در اینستاگرام را چک کرده و از فعالیت های سایر مردم آگاهی پیدا کنم. البته این کار به طور کلی مضر نیست و جنبه مثبتی نیز بر آن می توان متصور بود: برای نمونه می توانم دستور پخت غذاهایی متنوع و تازه را در اینستاگرام ببینم و یا از تجربیات سایرین درباره سفر کردن کسب آگاهی کنم، به هر عنوان، همانند هر کار دیگری، افراط در گشت زنی در شبکه های اجتماعی نا مناسب است و من به عنوان مادر کودکانم دوست ندارم در سنین بالاتر آن ها بیشتر طول روز خود را صرف گشت زنی در این گونه شبکه های اجتماعی کنند، به همین خاطر تا جایی که برایم مقدور باشد، صبر می کنم تا آن ها به خواب رفته و سپس اقدام به چک کردن اینستاگرام می کنم.

دزدیدن چیزهای مختلف

البته من هیچ گاه دزدی نکرده ام و برداشتن بی اجازه اجناس از مغازه ها و سوپر مارکت ها مد نظر من نیست، بلکه مسائلی وجود دارند که به گونه ای دزدی به شمار می روند تا حدود زیادی برای بسیاری از افراد بدل به عادت شده اند: برای نمونه دانلود کردن غیر مجاز موسیقی و فیلم، دیدن دوباره و دوباره فیلمی که تنها یک بار هزینه آن را پرداخت کرده اید و سایر مسائل این چنینی. این کار نیز از جمله مواردی است که هیچ گاه در حضور فرزندان ام انجام نمی دهم. حتی اگر به خود اجازه چنین کاری را در حضور آن ها بدهم، احساس شرمندگی و خجالت برای لحظه ای رهایم نمی کند و به همین خاطر دیگر این کار را نمی کنم.

داد زدن سر سایر راننده ها در خیابان

البته من به طور معمول عادت به داد زدن در هنگام رانندگی ندارم و معمولا خشم خود را کنترل می کنم، با این حال، روزی در یک پارکینگ عمومی این کار را انجام دادم («آیا ارزش این جای خالی از جان کودکان من بیشتر است؟» فکر می کنم جمله ای که آن روز با عصبانیت بیان کردم این بود)، و کودکانم به شدت از این رفتار من تحت تأثیر قرار گرفته و ترسیدند. پس از آن اتفاق بود که با خود عهد کردم دیگر هیچ گاه در حضور کودکانم این گونه عصبانی نشوم، حتی با علم به این که حفظ خونسردی در تمامی شرایط بعضا تا چه اندازه می تواند دشوار باشد.

بد رفتاری با آن دسته از افرادی که در مراکز عمومی کار می کنند و یا آن هایی که در خدمت شهرداری هستند

این کار را صرف نظر از این که کودکانم حضور داشته باشند یا خیر، انجام نمی دهم و به هیچ عنوان آن را کار شایسته ای نمی دانم، با این حال، این نکته را باید به خاطر داشته باشیم که فهمیدن این مسئله برای کودکان حیاتی است. افرادی که در رستوران ها برای شما غذای تان را می آورند و نیز کسانی که در مغازه های زنجیره ای اجناس تان را برای تان حمل می کنند (و سایرر مشاغل این چنینی)، باید با احترام با آن ها رفتار شود و لایق این احترام هستند.

ریختن زباله و بی دقتی در این باره

امیدوارم کمتر شاهد آن دسته از والدینی باشم که بسته بندی غذا یا خوراکی ای که خورده اند را از پنجره خودرو به بیرون پرتاب می کنند، با این حال، زمانی که صحبت از والدین و مسئولیت ها و وظایف شان می شود، مسائل کوچک تر از این نیز اهمیت پیدا می کنند و می توانند بر کودکان تأثیر گذار باشند: کارهایی مانند انداختن دستمال کاغذی روی زمین و یا انداختن خلال دندان استفاده شده. نکته ای که باید به عنوان والدین به خاطر داشته باشیم این است که کودکان معمولا برای انجام کارهای خود، مسیری را انتخاب می کنند که کمترین زحمت و تلاش را متوجه آن ها کنند، بنا بر این اگر دستمال کاغذی ای در خیابان از دست تان افتاد و به دنبال اش نرفتید تا آن را در سطل زباله بیندازید، چگونه از کودک خود انتظار انجام چنین کاری را می توانید داشته باشید؟

تمرکز بیش از حد بر روی ظاهر

پیش از هر چیز این را اعتراف می کنم که به ظاهر خود اهمیت می دهم. همیشه زمانی را در طول روز به ورزش کردن اختصاص می دهم و به هنگام خرید لباس دقت نظر زیادی به خرج می دهم. با این حال از این مسئله نیز آگاهی کامل دارم که تمرکز کردن بر روی ظاهر، علاوه بر این که می تواند تأثیر مثبتی بر روی کودکانم داشته باشد، به همان اندازه هم می تواند تأثیر منفی بگذارد. به همین خاطر کمتر به خود اجازه می دهم که کودکانم مرا در حالی ببینند که از چگونگی ظاهر خود ناراحت هستم و چنین احساساتی را در حضور آن ها بروز نمی دهم. به جای آن تنها تلاش می کنم تصویر مادری با اعتماد به نفس را از من داشته باشند که هیچ گاه گله نمی کند.

خرید بیش از اندازه وسایل و چیزهایی که چندان ضروری نیستند

پایبند بودن به این مورد شاید از تمامی موارد عنوان شده برای من دشوارتر باشد، چرا که به شدت به خرید محصولات سایت های اینترنتی علاقه دارم (و همینطور به خرید کردن به طور کلی). اما زمانی که مشاهده کردم پسرم به هنگام رسیدن پکیج های جدید سایت آمازون، هیجان بیش از اندازه ای از خود نشان می دهد، متوجه شدم که این کار چندان درستی نیست، چرا که در این گونه سایت ها، همیشه محصولاتی جدید و جالب عرضه می شوند و معمولا چندان کارایی به خصوصی هم ندارند. برای پیش گیری از این گونه مسائل، بیشتر سعی می کنم آن دسته از محصولات و وسایلی را خریداری کنم که به شان نیاز داریم.

تنبلی کردن

من بیش از هر چیز دیگری می خواهم کودکانی داشته باشم که سالم و سلامت هستند و بدنی روی فرم دارند. کودکانی که به ورزش کردن علاقه نشان دهند. به همین خاطر است که به ندرت پیش می آید که در حضور آن ها ساعت ورزش کردن خود را رها کرده و به جای آن روی زمین یا کاناپه دراز بکشم و استراحت کنم. البته تنها صبح روز یک شنبه که تعطیل هستم از این قاعده مستثنی است. نکته دیگر این که هیچ گاه اجازه نمی دهم کودکانم مرا در حالی ببینند که به جای پلکان از آسانسور استفاده می کنم و هر زمانی که همراه من باشند، باید از پله ها بالا بروند.

گفتن دروغ های مصلحتی

به عنوان یک انسان بالغ و کسی که در جامعه زندگی می کند، بعضا پیش می آید که برای حفظ ادب و نزاکت فرد مجبور می شود دروغ مصلحتی بگوید. گاهی پیش می آید که به کودکانم می گویم که از لطمه وارد کردن به احساسات دیگران و آزرده خاطر کردن آن ها (با رک بودن بیش از حد و بی پرده صحبت کردن) خود داری کنند، با این حال، تمام تلاش خود را می کنم که کودکانم به هنگام گفتن این گونه دروغ ها مرا نبینند. در سن و سال کودکان، دروغ، دروغ است و هنوز مفاهیمی چون دروغ مصلحتی و این گونه صحبت ها برای شان تعریف نشده است و من می خواهم این پیام را به کودکانم برسانم که دروغ گفتن، صرف نظر از این که به چه منظور و هدفی باشد، کار شایسته ای نیست و تا جایی که امکان دارد باید از گفتن آن پرهیز کرد.

در حال حاضر گوشی اینترنت همراه و گوشی های هوشمند پتانسیل قابل توجهی بعنوان ابزارهای یادگیری و توسعه برنامه های آموزشی مبتنی بر گوشی های هوشمند داشته و توجه رو به افزایشی را بخود جلب می کنند.
هدف از این مطالعه کسب دیدگاه عمیق تری از ماهیت استفاده دانشجویان از گوشی هوشمند همچنین نگرش آنها به کاربرد آموزشی گوشی همراه بود تا مداخلات موفقیت آمیز آموزشی طراحی گردد.
روش های آموزشی باید دینامیک باشند و برای یک محیط دائماً در حال تحول و تغییر پیوسته اتخاذ گردند. طی چند دهه گذشته فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) یک مولفه کلیدی تدریس و یادگیری در آمـوزش عالی بوده است. یک روند به ویژه مهم که به تازگی با توجه به استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات متوجه شدیم، افزایش وابستگی به گوشی تلفن همراه نه تنها در انجام کارهای روزانه، بلکه در محیط های آموزشی و حرفه ای نیز است. بی شک تأثیربخشی کاربرد گوشی تلفن همراه امروزه یک پارامتر مهم از سواد کامپیوتری گشته است. درنتیجه مدارس ابتدایی و دبیرستان پیوسته در حال معرفی تکنولوژی تلفن همراه هستند تا آموزش و یادگیری را بهتر کنند. طبیعتاً تعجب آور نیست که دانشجویان یا دانش آموزان انتظار داشته باشند که از این تکنولوژی بهنگام گذارندن واحدهای دانشگاهی استفاده کنند. مدارک و شواهد حاکی از استفاده گسترده کنونی از گوشی های هوشمند در آموزش پزشکی است. در مطالعه ای در کانادا گزارش شده که تنها 85 درصد دانشجویان و دانشکده پزشکی روزانه از گوشی های هوشمند استفاده می کنند، اما انتظار استفاده از این تکنولوژی را جهت افزایش آموزش و حرفه پزشکی دارند. درحالیکه دانشجویان پزشکی در انگلستان نیز گزارش کردند که استفاده از گوشی های هوشمند می تواند سودمند باشد و به احتمال زیاد به در آینده افزایش پیدا کند. نسل جدید دانشجویان مراقبت سلامت رشد یافته مجموعه فن آوری اطلاعات را فراگرفتند. افراد 18- 33 ساله یا آن افرادی که طی سال های 1981-1996 بدنیا آمدند فن آوری تلفن همراه و رسانه اجتماعی را پذیرفته اند. گزارش شده که رسانه های اجتماعی می توانند مشارکت را بهبود بخشیده و گروه های مختلف و از لحاظ جغرافیایی پراکنده دانشجویان و پیشه داران را از طریق امکان ارتباط خارج از کلاس درس، اصلاح همکاری، خلاقیت و ایجاد ارتباط بین دانشجویان و کارشناسان بهم متصل کنند.
بکارگیری فن آوری تلفن همراه می تواند به میزان معنی داری یادگیری تلفیقی را افزایش دهد اما نقش برجسته ای هم در پشتیبانی از تدریس داخل دانشگاه هم می تواند داشته باشد. گوشی های همراه در فعالیت های آموزشی بکار گرفته شده اند تا به محتوای واحد درسی دسترسی پیدا کنند، اطلاعات مرتبط با عملکرد دانشجویان را کسب کنند و به بحث و اشتراک گذاری بین دانشجویان و معلمان تشویق کنند. بنابراین از آنجایی که این دستگاه ها ممکن است فرصت هایی را به منظور افزایش آموزش و یادگیری ارائه دهند، واضح است که گوشی تلفن همراه بمانند گوشی های هوشمند می توانند سهم قابل توجهی در آموزش مدرن مراقبت سلامت داشته باشند. اما بهمراه هر تکنولوژی درک مهارت های کاربران اصلی و نگرش آنها به ابزار جدید به منظور سوق دادن توسعه نوآوری های مناسب آموزشی دارای اهمیت بنیادی است. در آن زمان، دانشجویان تمایل به کاربرد گوشی های هوشمند برای یادگیری داشته و ترجیح می دهند از گوشی های هوشمند خود برای فعالیت های اجتماعی و خصوصی استفاده کنند. چند گزارش در حال حاضر درخصوص نوآوری های آموزشی با کاربرد گوشی های هوشمند موجود است. در حالیکه اغلب استفاده از برنامه های کاربردی خاص و یا برنامه های عامل در گوشی های هوشمند آزمایش می شود. در مورد چگونگی درک دانشجویان از گوشی های هوشمند بعنوان یک ابزار آموزشی در فعالیت های شخصی و فراتر از چارچوب کاربردهای ویژه اطلاعات کم است. هدف از این مطالعه بررسی عینی این بود که آیا و تا چه حد در شرایط عدم حضور یک کاربرد یا نیاز خاص ارائه شده توسط دانشگاه، دانشجویان دندانپزشکی از گوشی های هوشمند خود بعنوان ابزار آموزشی در 3 سال اول آموزش دندانپزشکی خود استفاده می کنند یا نه.

بعلاوه نگرش ذهنی دانشجویان نسبت به گوشی های هوشمند بعنوان ابزار یادگیری در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت.
با تهیه یک پرسشنامه توصیفی هدف نه تنها ارزیابی نگرش ذهنی دانشجویان بود بلکه یک درک عینی از اندازه و پیچیدگی که در آن دانشجویان از گوشی های هوشمند استفاده کرده اند نیز فراهم کرد. پرسشنامه به منظور اعتبار صوری (یا نظری) با یک گروه از دانشجویان مقطع کارشناسی مورد آزمون قرار گرفت . بخاطر هدف این مطالعه، استفاده از تلفن همراه "برای اهداف یادگیری" به شمول هر گونه کاربرد تسهیل کننده و یا مرتبط با فرایند یادگیری و فعالیت های آموزشی توسعه یافت. به این معنا که به جدول زمانبندی و یا اعلان های واحد درسی نگاه می کردند، اگرچه چنین کاربردی یک فعالیت یادگیری مستقیم تلقی نمی شود، با این حال فرایند یادگیری را تسهیل ننموده و بخشی از فرایند هر روز آموزشی است.

پرسشنامه در سه بخش ساختار یافته بود: A) جمعیت شناسی.

B) ارزیابی استفاده.

و C) سنجش نگرش.

اولین قسمت، قسمت A، ویژگی های جمعیت شناسی و اجتماعی، همچنین نوع گوشی همراه و ارتباط مورد استفاده توسط دانشجویان را دربرمی گرفت.

بخش B پرسشنامه از پرسش هایی تشکیل می شد که ماهیت و پیچیدگی کارهای انجام شده توسط دانش آموزان با گوشی های هوشمندشان و بویژه استفاده از آن برای اهداف یادگیری از جمله کاربرد رسانه های اجتماعی را بررسی می کرد. همانطور که استفاده از یک گوشی هوشمند امروزه به عنوان پارامتر مهمی از سواد کامپیوتری گشته، پرسشنامه پس از یک طراحی پرکاربرد ارزیابی عینی سواد کامپیوتری را مورد هدف قرار دارد. در این مدل، از دانشجویان خواسته شد که پاسخ دهند آیا آنها تا بحال یک سری کارهای افزایش دهنده پیچیدگی را انجام دادند یا ندادند. این کارها ارتباطات، دسترسی و به تشتریک اطلاعات، معاملات تجاری، و ایجاد محتوایی مانند گرفتن عکس و ساخت فیلم دربرمی گرفت. بخشی هم برای دانشجویان درنظر گرفت شد که اگر احتمالاً کارهای دیگری با گوشی های هوشمندشان انجام می دهند به آنها اضافه کنند. بر اساس مدل قبلی اینجا هم به مجموع هر پاسخ مثبت یک امتیاز با حداکثر نمره ممکن از 16 داده شد. بر اساس کارهای انجام شده، دامنه امتیازات بدین شکل طبقه بندی شد0 تا 5 بعنوان پایه، 6-10 بعنوان متوسط 11-16 بعنوان پیشرفته.

در بخش C، بخش سوم، هدف سنجش برخی نگرش های ذهنی عمومی به استفاده از گوشی های هوشمند به عنوان ابزارهای آموزشی بود. این هدف با بیان میزان توافق / مخالفت با سه عبارت در مقیاس آنالوگ بصری (VAS) جرا گردید.

این ارزیابی برای جمع آوری داده از 232 دانشجو مورد کاربرد قرار گرفت.
از 232 دانشجوی پاسخگو، 204 فرد (9/87 درصد) خودشان به یک گوشی هوشمند خصوصی و 191 نفر (3/82 درصد) به نسل سوم حامل های تلفن همراه (G3) دسترسی داشتند. محبوبترین و عامه پسندترین دستگاه ها آیفون و اندروئید بودند. بسیاری از پاسخ دهند ها مهارت های متوسطی از گوشی های هوشمند داشته و از آنها برای تعدادی فعالیت یادگیری استفاده می-کردند. تنها 232/75 (3/32 درصد) دانشجویان برنامه های آموزشی خاص نصب شده داشتند در حالی که 232/148 (7/63 درصد) از گوشی های هوشمند برای دسترسی به رسانه های اجتماعی استفاده نموده و آن را برای آموزششان (P<.05) با ارزش تلقی کردند. دانشجویانی که با گوشی هایشان به رسانه های اجتماعی دسترسی داشتند مهارت های پیشرفته تر و قابل توجه تری (P<.05) را از خود نسبت به سایرین نشان دادند. ارتباط معنی داری بین گروه سنی، جنسیت و مهارت های گوشی های هوشمند وجود نداشت. بین مهارت های گوشی های هوشمند و گرایش دانشجویان به بهبود یا پیشرفت دسترسی به مواد یادگیری همبستگی مثبتی (r=.43, P<.05) مشاهده شد که به یادگیری مستقل تر (r=.44, P<.05) و کاربرد گوشی هوشمند توسط کارکنان آموزش (r=.45, P<.05) کمک کرد.
نتایج این مطالعه حاکی از آنست که دانشجویان گوشی های هوشمند و رسانه های اجتماعی را در راستای اهداف آموزشی استفاده می کنند، گرچه این تکنولوژی هنوز بشکل رسمی در برنامه های درسی گنجانده نشده که ممکن است نمایانگر فرصتی برای مربیان جهت طراحی روش ها، فعالیت ها و مواد آموزشی مناسب برای گوشی های هوشمند است و به دانش اموزان اجازه کاربرد این تکنولوژی را داده و بدان وسیله زمینه انطباق روش های متنوع یادگیری فعلی دانشجویان را فراهم می آورد.

آیا این پست برای شما مفید بود؟ لطفا نظرات خود را با کاربران سیارک به اشتراک بگذارید.

شاید برای شما هم سوال پیش آمده باشد که قویترین افراد جهان یا رئیس جمهور کشور ها از چه گوشی موبایلی استفاده می کنند. آیا گوشی خاصی دارند یا مثل مردم عادی از همین گوشی های موجود در بازار استفاده می کنند.

رئیس جمهور روحانی

از تصاویر منتشر شده از رئیس جمهور کشور ایران، دکتر روحانی درحال مکالمه با 2 گوشی مختلف از شرکت اپل دیده شده است.

ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه

آقای پوتین گوشی موبایل ندارد! طبق گفته Dmitry Peskov سخنگوی دولت روسیه، آقای پوتین رئیس جمهور روسیه از تلفن های دولتی برای مکالمات استفاده می کند و گوشی شخصی ندارد.

دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا

قبل از ریاست جمهوری، دونالد ترامپ از یک گوشی اس 3 سامسونگ استفاده می کرد. بعد از انتخاب به عنوان رئیس جمهور امریکا به توصیه بخش امنیتی دولت امریکا از گوشی جدید ایفون اپل استفاده می کند.

امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه

امانوئل مکرون سرمایه دار و رئیس جمهور فعلی فرانسه از یک گوشی مخصوص به نام 0000 تولید Thales defense company استفاده می کند.

کیم جونگ اون رهبر کره شمالی

گوشی کیم جونگ اون همیشه در جعبه ای روی میز او مخفی بوده تا زمانی که یکی از روزنامه های کره جنوی به نام Jungan Ilbo برند گوشی کیم جونگ اون را HTC تولید تایوان معرفی کرد.

ترزا می نخست وزیر بریتانیا

به گزارش رسانه ها ترزا می به تازگی گوشی قدیمی بلک بری Blackberry خود را عوض کرده و از ایفون استفاده می کند.

آنگلا مرکل صدراعظم آلمان

آنگلا مرکل از Blackberry Z10 با یک چیپ امنیتی اضافی استفاده می کند که مکالمات را رمز نگاری می کند.

تلفن همراه خود را به حمام و توالت نبرید

صبحانه را روی لپ تاپ نخورید

گوشی همراه را 100٪ شارژ نکنید 

باتری گوشی همراه را کاملا خالی نکنید

به صفحه نمایش لپ تاپ فشار نیاورید 

دستگاه الکترونیکی را در ماشین نگذارید

وسایل الکترونیکی را با مواد شیمیایی خانگی تمیز نکنید

لپ تاپ را به رختخواب نبرید

در مقاله قبلی توضیح دادم که چه کسانی شماره ی ما را در تلگرام خود دارند. در این مقاله میخواهیم به زبان ساده آموزش بدهیم در صورتی که نخواهیم  پیام تلگرام  ما در بالای صفحه موبایل دیده شود باید چکار کنیم. چگونه پیام های تلگرام روی صفحه نیاید ? خیلی مواقع هست که نمی خواهیم پیام ارسالی برای ما دیده شود که از طرف چه شخصی هست مثلا در جمعی نشسته ایم و اتفاقی پیامی برای ما ارسال می شود و بغل دستی ما اسم طرف را می بیند.و ما نمی خواهیم بداند چه کسانی شماره ما را سیو دارن برای این که  چگونه پیام تلگرام روی صفحه نیاید کار راه بسیار ساده ای وجود دارد.

نحوه غیر فعال کردن گزینه Message Preview در تلگرام

عدم نمایش پیام تلگرام روی صفحه