کاربران متوجه شدند دوربین گوشی OnePlus 8 Pro قابلیت عجیبی برای دیدن پشت مواد نازک مانند برخی پلاستیک ها و پارچه را دارد. فیلتر photochromic تعبیه شده در این دوربین امکان دریافت نور مادون قرمز و تبدیل آن به عکس را دارد. نور مادون قرمز از بیشتر پارچه ها و پلاستیک ها نازک عبور می کند، مثلا وقتی کنترل تلویزیون را پشت پارچه بگیریم همچنان کار می کند. کاربران اکنون نگران حریم شخصی خود هستند، 

چند روز بعد از عمومی شدن موضوع، شرکت چینی اعلام کرد این فیلتر یک اشتباه بوده و مشکل جدی برای حریم خصوص مردم ایجاد خواهد کرد. شرکت قول داد به زودی فیلتر را غیرفعال می کند، بروزرسانی جدیدی برای این گوشی منتشر شده که فیلتر را خاموش می کند ولی چون این قطعه سخت افزاری همچنان وجود دارد به آسانی می تواند توسط نسخه های غیر رسمی اندروید فعال شود.

البته این تکنولوژی چیز جدیدی نیست و در دهه 90 توسط شرکت سونی در حداقل یک مدل دوربین هندی کم استفاده شده بود که در زمان خود مشکلات زیادی به همراه داشت.

(سیارک)  : دوربین های گوشی های هوشمند بسیار جذاب هستند. در حال حاضر تلفنهای همراه هوشمند رقبای زیادی در بازار دارند، و از تواناییهای دوربینهای کامپکت و تواناییهای دیگر برای پیروز شدن در این رقابت استفاده میکنند.

اما کدام گوشی هوشمند بهترین عملکرد و کیفیت دوربین را دارد؟ اگر شما هم جزو کسانی هستید که دوربین تلفن همراه جزو گزینه‌های شما برای انتخاب یک گوشی هوشمند است این مطلب را دنبال کنید.

ما پنج مورد از بهترینها را به شما معرفی میکنیم که قابلیت تصویربرداری در حالت منظره، ماکرو، داخلی، نور کم و تصاویر پرتره را با چشمیهای بسیار آموزش دیده دارند.

اگر به دنبال تلفن هوشمندی با بهترین دوربین هستید جای مناسبی را انتخاب کرده‌اید.

آی فون اپل 7 پلاس (Apple iPhone 7 Plus)

مشخصات اصلی:

• 12مگاپیکسل، 1/3-inch, 28mm, f/1.8 و  12مگاپیکسل ،  1/3.6-inch, 56mm, f/2.8
• تثبیت کننده تصویر اپتیکال
• فوکوس خودکار تشخیص فاز
• LED-چهارگانه فلش دوئال تن
• دوربین جلو: 7 مگاپیکسل، 28mm, f/2.2
• صفحه نمایش IPS LCD 5 اینچی، 1080 x 1920, 401ppi

آیفون 7 اولین گوشی در برند اپل است که در پشت گوشی دو دوربین دارد، و اسنپرهای 12MP در بدنه گوشی قرار دارند.

با اینگه مقدار مگاپیکسلی هر دو با هم برابر است اما کاملا شبیه هم نیستند و یکی از نها میدان دید گسترده تری نسبت به دیگری دارد.

در این دوربین با تعویض بین دو دوربین توانایی بزرگنمایی را دارید، و همچنین بهترین انتخاب برای گرفتن تصاویر پرتره است و میتواند پس زمینه را تار کرده و فقط روی چهره شما متمرکز شود.

قیمت Apple iPhone 7 Plus (32GB)  در بازار آمازون: 799.95 دلار (سیارک) 

گوگل پیکسل XL (Google Pixel XL)

مشخصات اصلی

• 12 مگاپیکسل، 1/2.3-inch, f/2.0
• تثبیت تصویر الکترونیکی
• تشخیص فاز و فوکوس اتوماتیک لیزری
• فلش Dual-LED dual-tone
• دوربین جلو: 8 مگاپیکسل، f/2.4
• صفحه نمایش 5-inch AMOLED ، 1440 x 2560, 534ppi

گوگل، این غول بزرگ جستجو هم وارد رقابت دوربین در گوشیهای همراه شده. دلیل انتخاب این گوشی به عنوان دومین گوشی این است که صفحه نمایش بزرگ 5.5-inch QHD در آن امکان داشتن منظره‌یابی بزرگتر با وضوحی بالاتر را برای عکسهای شما فراهم میکند.

قیمت Google Pixel XL (128GB)  در بازار آمازون: 1149.00 دلار

 HTC 10

مشخصات کلی:

• 12 مگاپیکسل، 1/2.3-inch, 26mm, f/1.8
• تبات تصویر نوری
• فوکوس خودکار لیزری
• فلش dual-tone و LED دوگانه
• دوربین جلو: 5 مگاپیکسل، 23mm، f/1.8، OIS
• صفحه نمایش LCD2 اینچی
• میکرو SD
• ضبط خام بومی

گوشهای HTC تاریخچه ای طولانی در بازار گوشیهای هوشمند دارند.

این دوربین حالت دستی قدرتمندی دارد، و اگر به درستی از آن استفاده کنید میتوانید عکسهای خیره کننده‌ای با HTC 10 بگیرید – اما آیا این ویژگیهای برای تبدیل آن به بهترین دوربین کافی هستند؟

قیمت HTC 10 (32GB) در آمازون: 555.75 دلار

 Huawei P9

مشخصات کلی:

• 12 مگابایت، 27mm, f/2.2
• فوکوس خودکار تشخیص فاز
• دارای فلش LED دوگانه و dual-tone
• دوربین جلو: 8مگاپیکسل، f/2.4
• صفحه نمایش LCD2 اینچی، 1080 x 1920, 423ppi
• میکرو SD
• ضبط خام بومی

وجود دو تنظیمات برای دوربینهای 12 مگاپیکسلی هواوی P9 میتواند برای تنظیمات دستی شرکت چینی مشکلساز شود – اما همانند 7Plus ، این تنظیمات مشابه نیستند.

یکی یک لنز پر از رنگ RGB است، و دیگری یک لنز سیاه و سفید با توانایی کشش نور اضافی و هماهنگ کار کردن با اسنپر رنگی. همکاری با بزرگترین شرکت دوربین، یعنی لیکا، نشان میدهد که رقابت P9 در بین تلفنهای همراه قوی است.

LG G5

مشخصات کلی

• 16 مگاپیکسل، 29mm, f/1.8 and 8MP, 12mm, f/2.4
• ثبات تصویر نوری
• فوکوس خودکار لیزری
• فلش LED
• دوربین جلو: 8 مگاپیکسل، f/2.0
• صفحه نمایش IPS LCD ، 5.3 اینچی، 1440 x 2560, 554ppi
• میکرو SD  (سیارک) 

این گوشی هوشمند مدعی داشتن سومین دوربین در گوشیهای هوشمند است. شرکت LG همیشه سعی میکند که متفاوت باشد.قیمت این گوشی در بازار آمازون: 10.99 دلار  منبع : techradar.com

 این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک) 

حق انتشار مقالاتی که در سایت سیارک ثبت می شود متعلق به سایت سیارک است و امکان انتشار به صورت کلی یا بخشی از آن بدون ذکر نام منبع  (سیارک) ممنوع است.

این مقاله به بیان تکنولوژی سیستم بیومتریک در دوربین های مدار بسته می پردازد.

همه ی ما می دانیم که در سراسر مکان های مهم از جمله بانک ها، فرودگاه ها، هتل ها، رستوران ها و طلا فروشی ها و مکان های پر رفت و آمدی که امکان حضور هر نوع آدمی از جمله خلاف کار ها و دزد ها و زندانی های فراری در آن وجود دارد. با وجود این که دوربین های مدار بسته می توانند که تصاویر را ثبت و ضبط کنند اما برخی از مردم موافق این تکنولوژی نیستند. زیرا فکر می کنند که همواره تحت نظر هستند و این کار را خلاف حقوق حریم خصوصی خود می دانند. زیرا در مکان هایی که دربین های مدار بسته وجود دارد این ترس را با خود به همراه دارد که فیلمی از شما گرفته می شود و شما اطلاعی ندارید که این فیلم ها در دسترس چه کسی و یا چه کسانی قرار می گیرد. اما بگذارید شما را با تکنولوژی جدیدی که به دوربین های مدار بسته اضافه شده است آشنا کنم. بعد از آشنایی با آن شاید دید منفی شما نسبت به دوربین های مدار بسته کاهش یابد و یا شاید حتی به یک دید مثبت تبدیل شود.

فرض کنید در یک مکان پر ازدحام و پر جمعیت ایستاده اید. افراد زیادی از کنار شما می گذرند و شما هیچ کدام از آن ها را نمی شناسید و حتی نمی دانید که اهل کجا هستند. دید خوش بینانه این است که همگی برای انجام یک کار به آن جا آمده اند برای نمونه یک مکان شلوغ مانند یک استادیوم را در نظر بگیرید. شما از کجا می دانید که کنار دستی شما یک زندانی فراری از زندان فدارل نیست؟ و یا در لیست خلاف کار ها و یا دزد های خطرناک پلیس قرار ندارد؟

این ترس ها ماموران امنیتی را بر این داشت که از سال 2001 به دوربین های مدار بسته ی خود یک تکنولوژی به نام تکنولوژی شناسایی چهره ی بیومتریک اضافه کنند.

شیوه ی کار

برخی از افراد هستند که شبیه به هم اند و یا حتی دو قلو های همسان اند. اگر شخصی خلاف کار باشد چگونه بتوان آن را شناسایی کرد؟

دوربین های مدار بسته ی برخی از مکان های امنیتی مهم و پر جمعیت مانند: بانک ها، فرودگاه ها، فروشگاه ها، هتل های مهمی که افراد سیاسی در آن اقامت دارند و استادیوم ها به یک سیستم وصل اند که خود این سیستم مستقیم به دیتا بیس ادراه ی پلیس فدرال متصل است.

این دوربین ها تصاویر ضبط شده ی خود را به این سیستم مخابره می کنند. خود این سیستم هم تمامی تصاویر های ضبط شده را به دیتا بیس دیگری می فرستد که در اداره ی مرکزی پلیس فدرال واشنگتون آمریکا واقع است. این سیستم قبل تر ها از راه انسانی مورد بررسی قرار می گرفت اما چون انسان امکان اشتباه دارد و گاهی اوقات به علت خستگی و فشار کار مغز انسان توانایی گول زدن او را دارد، یک ابر کامپیوتر بسیار هوشمند مسئول تطابق چهره ها با دیتا بیس پلیس فدرال است. این سیستم به گونه ای کار می کند که تمامی اندازه های اجزای صورت، بدن، قد، وزن و حتی صدای افرادی که  برای امنیت ملی خطرناک اند را ثبت کرده است. این ابر کامپیوتر در هر ثانیه هزاران بیت اطلاعات و تصاویر و صداهای مخابره شده را در این دوربین ها با سرعتی باور نکردنی تجزیه و تحلیل می کند. طی آن اگر در یکی از این مکان ها یک شخص با مشخصات وارد شده در دیتا بیس هماهنگی داشته باشد، ابر کامپیوتر آن را با دقت میلی متری اندازه گیری می کند و بعد از بررسی نهایی با نزدیک ترین مرکز پلیس به صورت اتوماتیک تماس گرفته و اطلاعات را برای آن ها مخابره می کند.

این فرایند در ظاهر طولانی مدت است. اما برای این ابر کامپیوتر تنها 4 ثانیه انجام این فرایند زمان می برد.

جالب است نه؟اکنون اگر در یک مکان عمومی شلوغ قرار گرفتید، می دانید که چشم هایی هوشیار تر از چشم های شما هستند که تمامی افرادی که از کنار شما می گذرند را به دقت جزیه و تحلیل می کنند و شما با خیال راحت می توانید به کار های خود بپردازید زیرا اگر کوچکترین خطری وجود داشته باشد این دوربین های بیومتریک هستند که اولین نفرات با خبر از ماجرا هستند. هنوز هم از دوربین های مدار بسته ناراضی هستید؟ ترجمه  itrans.ir 

چهره ای در انبوه جمعیت فرودگاه

دوربین های امنیتی در فرودگاه پورتلند، مین، طبق روال معمول، صورت مسافران را در صبح یازده سپتامبر 2001 اسکن می کردند. درست قبل از ساعت 6 صبح، دو مرد جوان که برای بوستون بلیط داشتند از کنار محل ورود مسافرین به هواپیما، گذشتند. تنها بعد از چند ساعت، آن ها هواپیمای خطوط هوایی امریکن فلایت دو را از بوستون خارج کرده، آن را ربودند و به سمت ساختمان های تجارت جهانی واقع در نیویورک هدایت کردند.

نه روز بعد، فیلم دوربین های مداربسته امنیتی از تلویزیون پخش شد. یک مجادله پیش آمد. چرا دیوان تجسس فدرال(FBI) آن مرد ها را متوقف نکرد؟ دوربین ها تصاویر آن ها را ضبط کرده بودند. چرا اف بی آی یا گارد امنیتی و یا حتی هر سازمان دیگری این موضوع که این مرد ها خطرناک اند را متوجه نشد؟

این چنین سوالاتی توجیه پذیراند، اما زیاد واقعی نیستند. تروریست ها هیچ کار غیر معمولی را رو به روی  دوربین ها انجام ندادند.

از روی ظاهر هیچ جنایت کار نمی توان کارهای جنایت کارانه ی آینده ی او را پیش بینی کرد.

مگر این که، یک نفر در فرودگاه حاظر باشد که بداند آن ها چه کسانی هستند و برنامه آن ها چیست. که چنین چیزی ممکن نیست و نمی توان بدون دلیل و مدرک آن ها را متوقف کرد. اما ویدئو های امنیتی الهام بخش برخی تفکرات در مورد امکانات جدید بود. چه می شود اگر یک ماشین بداند میلیون ها فرد خلافکار چه شکلی هستد و زمانی که آن ها در تلاش برای هواپیما ربایی هستند، آن ها را شناسایی کند؟

این ایده، اصلاح شده ی یک ایده ی قدیمی تر به نام تکنولوژی شناخت چهره(FR) است که برای یک هدف جدید، امنیت فرودگاه ها، ارتقا داده شد. در سیستم شناسایی چهره، یک کامپیوتر دارای یک گالری عظیم از عکس گرفته شده ای است که پیش تر تهیه شده اند. اگر یک شخص از جلوی دوربین این سیستم عبور کند چهره اش با عکس های ذخیره شده تطبیق داده می شود. اگر کامپیوتر یک تطابق بیابد، یک هشدار ایجاد می کند.

 فرودگاه مرکزی بوستون، در سال 2002 تحت اولین آزمایش این تکنولوژی قرار گرفت. زیرا بیش از نیمی از هواپیما ربایان از فرودگاه مرکزی خارج شده بودند. کار سیستم شناسایی چهره یک کار مهم و در عین حال ساده بود. هنوز هم جای تعجب دارد که بدانید این سیستم در اولین آزمایش خود چقدر عالی عمل کرد.

در این آزمایش 40 کارمند فرودگاه همکاری داشتند. آن ها عکس های گرفته شده را وارد دیتا بیس سیستم می کردند. سپس این کارمند ها وارد جمعیت فرودگاه شدند.  آن ها همانند دیگر افراد از جلوی دوربین های امنیتی عبور کردند. اگر سیستم به درستی کار کند، هر کدام از این 40 کارمند که عبور کردند، سیستم باید یک هشدار تولید کند(یک تطبیق موفقیت آمیز). این دستگاه نباید در مورد دیگر افراد حاظر در فرودگاه هشداری تولید کند. نتیجه ی این چنین اشتباهی، یک تطبیق نا موفق نام گرفته می شود که می تواند پیامدهای جدی به همراه داشته باشد. پیامدهایی مانند شکایت های سنگین قضایی.

بعد از گذشت حدود سه ماه، تست سیستم دوباره ارزیابی شد. این سیستم هر چند که در اولین آزمایش خود خوب بود ولی به طور کلی درست کار نمی کرد. بیش از یک سوم در هر بار، در شناسایی یکی از 40 کارمند فرودگاه اشتباه می کرد(یک تطبیق ناموفق). در بیش از نیمی از موارد هشدار های ارسال شده یک تطبیق ناموفق بوده اند.

مسولان امنیتی که در طول تست سیستم شناسایی چهره بر روند کار نظارت داشتند، تجربه ی خسته کننده ای داشتند. زیرا سیستم همواره اشتباهات زیادی انجام می داد، آن ها باید دیوانه وار کار کرده و هر تطبیق را دوبار بررسی می کردند. تحت تمام این فشار ها، خود ماموران هم اشتباهات فاحشی انجام دادند. به طور کلی، سیستم فقط مشکلات بیشتری برای انسان به وجود آورد.

دلیل این چنین عملکردهای ضعیفی نامشخص هستند، اما تحلیل گران می توانند نظریه های خوبی درست کنند. سازمان ملی استاندارد ها و تکنولوژی(NIST)، یک آژانس حکومتی فدرال، برخی اوقات برنامه های سیستم تشخیص چهره را تست می کند.این سازمان در یک آزمایش در سال 2002، ده سیستم را آزمایش کرد، که هر کدام توسط شرکت متفاوتی درست شده بود. داده های مهمی از مطالعه ی  NIST به دست آمد. این داده ها عبارت اند از:

بهترین سیستم، با یک دیتا بیس جدید از عکس ها در قسمت داخلی کار می کند که می تواند تا 95 درصد موفقیت آمیز عمل کند.

در همان سیستم، اگر به قسمت های خارجی انتقال داده شود، به طور بالایی غیر قابل اعتماد می شود. سیستمی که در داخل تا 95 درصد مفید کار می کند در خارج تنها حدود 54 درصد اثر گذاری دارد.

دیتا بیسی که دارای عکس های قدیمی است، به سختی قابل تطبیق است. هر چه عکس کهنه تر باشد،  غیر قابل اعتماد تر است. عکس های 5 سال گذشته ی موجود در دیتا بیس 5 درصد کمتر قابل اعتماد هستند. به عبارت دیگر، اگر یک سیستم دارای یک شانس 75 درصدی برای تطبیق یک عکس تازه در دیتا بیس باشد، تنها 70 درصد شانس برای تطبیق یک عکس دارد که دوسال از عمرش می گذرد و 65 درصد شانس برای عکسی که دو سال دیگر نیز از عمرش می گذرد و  همین طور زنجیره وار هر چه عمر عکس بیشتر باشد، قدرت تطبیق کمتر است.

اختلاف در زاویه ی دوربین ها، دلیل مشکلات متعدد در سیستم تشخصی چهره است.

اگر دیتا بیس عکس های ذخیره شده بزرگتر شود، سیستم تشخیص چهره کمتر قابل اطمینان می شود. هر بار که سایز دیتا بیس دو برابر شده است، میزان قابل اعتماد بودن سیستم از 2 درصد به 3 درصد کاهش پیدا کرده است.

در آزمون انجام شده در فرودگاه مرکزی، به طور کلی روشنایی مشکل نبوده است. تمامی دوربین ها در خارج بوده اند. نه سایز و نه کیفیت دیتا بیس مشکلی نداشته است.  دیتا بیس 40 عکس را در خود داشت که همگی آن ها اخیرا تهیه شده بودند.

به طور حتم، عکس های تجهیزات امنیتی از عکس های دیتا بیس متفاوت است. زاویه ی دوربین قطعا یک فاکتور بزرگ است.

هیچ کدام از 40 کارمند فرودگاه شرکت کننده در این آزمون، تغییر قیافه نداده بودند. اگر هر کدام از آن ها از عینک، کلاه گیس و یا حتی زنجیر و یا گردن آویز استفاده می کردند برای سیستم قابل شناسایی نبودند. یا حتی به نظر می رسد که تغییرات همه روزه سیستم را به کلی گیج می کند. یک مدل موی جدید، یک آرایش چهره متفاوت، یک لباس فرم غیر معمول یا یک گیره سر روی مو، می تواند برای این که کامپیوتر را به اشتباه بیاندازد کافی است.

قسمت آخر موضوع این است که سیستم اتوماتیک تشخیص چهره نمی تواند به طور قطعی یک تروریست را از تمام جمعیت شناسایی کند.

به این دلیل که، در هر زندگی واقعی دیتا بیس توانایی در بر گیری عکس همه ی تروریست ها را ندارد. بیشتر آن ها در تمام زندگی خود کار غیر قانونی انجام نداده اند، پس برای قانون مداران ناشناخته اند. دلیل دیگر این است که نرم افزارکامپیوتر در برابر تغییراتی که در دنیای واقعی به وجود می آید تا حد زیادی بدون انعطاف پذیری است. در دنیای واقعی حتی اگر یک تصویر انطباق هم داشته باشد، کامپیوتر که نمی تواند  ذهن انسان را بخواند. تمامی این موارد، عوامل محدود کننده ی این تکنولوژی هستند. هرچند این تکنولوژی ها،  روز به روز پیشرفته تر می شوند اما هنوز هم باید بروی آن ها بسیار کار کرد. ترجمه  itrans.ir

در این مقاله قصد داریم شما را با آن دسته از محصولاتی آشنا کنیم که به هنگام عرضه شدنشان به بازار، به سرعت محبوبیت ویژه ای پیدا کردند و نیز طرفداران بسیاری؛ علاوه بر این شما را با محصولی که در حال حاضر به جای آن محصول قدیمی و اولیه استفاده می شود آشنا خواهیم کرد، با سیارک همراه باشید.

واکمن سونی

در سال 1979 بود که برای نخستین بار سونی محصولی را روانه بازار کرد که واکمن نام داشت؛ واکمن در حقیقت وسیله ای بود که فرد با استفاده از آن می توانست در هر زمان و مکانی به وسیله گوشی های مخصوص اقدام به گوش دادن موسیقی کند؛ عرضه شدن واکمن حیطه خصوصی افراد در گوش دادن به موسیقی را وارد مرحله جدیدی کرد. این دستگاه پخش موسیقی، بسیار سبک وزن بود و تقریبا در هر شرایطی می شد آن را همراه خود داشت.

محصولی که در حال حاضر به جای آن مورد استفاده قرار می گیرد: آیپاد، اپل

برای نخستین بار در سال 2001 بود که شرکت اپل از محصول جدید خود، آیپاد پرده برداری کرد. آیپاد اپل در حال حاضر به جای واکمن مورد استفاده قرار می گیرد؛ البته آیپاد صرفا یک دستگاه پخش موسیقی نیست و علاوه بر آن، قابلیت پخش فیلم و بازی کردن نیز با آن وجود دارد؛ آیپاد دارای حافظه ای است که می توان موسیقی، فیلم و یا هر چیز دیگری را روی آن ذخیره کرد و نیز قابلیت گردش در اینترنت نیز با آن وجود دارد.

بطری مورد استفاده شرکت کوکا کولا

تصویری که مشاهده می کنید متعلق به بطری منحصر به فردی است که شرکت کوکا کولا در سال 1915 برای نخستین بار از آن ها بهره گرفت؛ هدف اصلی از طراحی بطری ای منحصر به فرد در آن زمان این بود که به واسطه ظاهر زیبای آن بتواند فروش بیشتری از رقبای خود به دست آورد. ایده پرداز اصلی طراحی و ساخت این بطری های منحصر به فرد عنوان کرده بود که برای طراحی از شکل ظاهری برگ های درخت کوکا و نیز دانه های کولا ایده گرفته بوده است.

محصولی که در حال حاضر به جای آن مورد استفاده قرار می گیرد

در سال 1978 بود که استفاده از بطری های شیشه ای به طور کلی متوقف شده و شرکت کوکا کولا به جای آن ها از بطری های پلاستیکی استفاده کرد. در طراحی و ساخت این بطری های پلاستیکی سعی بر آن بوده است که شکل ظاهری بطری های شیشه ای تا حد امکان حفظ شود؛ این بطری های پلاستیکی وزن بسیار کمتری نسبت به بطری های شیشه ای دارند و قابل بازیافت نیز هستند.

اور- لایکا (Ur-Leica)

اور- لایکا نام نخستین دوربین عکاسی قابل حملی است که بدنه آن کاملا از جنس فلز بود و برای اولین بار شاهد عرضه شدن دوربین عکاسی ای به بازار بودیم که دارای لنزی قابل انعطاف بود که می شد آن را عوض کرد. اسکار بارناک نام شخصی است که این دوربین عکاسی را طراحی و روانه بازار کرد؛ مدل های اولیه دوربین اور- لایکا در سال 1914 روانه بازار شدند. اسکار بارناک یکی از محققانی بود که در شرکت لایکا در آلمان مشغول به کار بود. دوربین عکاسی طراحی شده توسط وی علاوه بر این که قابلیت های تازه ای در اختیار هواداران این صنعت قرار داد، سبک وزن بود و قابل حمل و بیش از هر چیز دیگری این مسئله بود که دوربین را محبوب می کرد.

محصولی که در حال حاضر به جای آن مورد استفاده قرار می گیرد

دوربین های عکاسی حرفه ای مورد استفاده در عصر حاضر (که با نام اختصاری دی ای ال آر شناخته می شوند)، برای نخستین بار در سال 2000 بود که روانه بازار شدند و از آن زمان تا کنون طرفداران و هواداران بسیاری پیدا کرده اند. دوربین های حال حاضر قابلیت های بسیاری در اختیار کاربران شان قرار می دهند که از آن جمله می توان به این موارد اشاره کرد: صفحه نمایش دیجیتال دارند، لنز های مورد استفاده در آن ها قابل تغییر دادن است و امکان فیلم برداری با کیفیت 4 کی نیز با آن ها وجود دارد.

آی بی ام 5150

سال 1981 مصادف بود با زمانی که نخستین کامپیوتر های مدرن آن زمان روانه بازار شدند: آی بی ام 5150. مدل های اولیه این کامپوتر ها با قیمتی معادل با 1565 دلار روانه بازار شدند که در نوع خود رقم قابل توجهی است و این مسئله باعث شد تا هر کسی توانایی خرید آن را نداشته باشد، با این حال، نکته ای که این کامپیوتر ها را محبوب می کرد، اندازه نسبتا کوچک آن ها و سادگی استفاده از آن ها بود. از برنامه های موجود بر روی این کامپیوتر ها می توان به صفحه گسترده ای (صفحه گسترده به صفحات جدول‌ بندی شده کامپیوتر که قابلیت انجام محاسبات ریاضی را دارند اطلاق می ‌شود) به نام ویسی کالک و نیز نرم افزاری به خصوص برای تایپ مطالب مختلف به نام «ایزی رایتر (EasyWriter)» اشاره کرد؛ این کامپیوتر های اولیه حافظه ای 256 کیلو بایتی داشتند. این کامپیوتر ها به اندازه ای محبوب شدند که مجله تایمز عکسی از آن ها بر جلد یکی از مجلات خود نهاده و زیر آن نوشته بود «ماشین سال».

محصولی که در حال حاضر به جای آن مورد استفاده قرار می گیرد

مشخصا کامپیوتر های شخصی طی سالیان بعدی پیشرفت چشم گیری کردند و مدل های مختلف با کارایی ها و قابلیت های بسیار بیشتری به مرور زمان روانه بازار شدند، اما در حال حاضر دستگاهی که بیش از هر وسیله دیگری در میان کاربران محبوبیت دارد و از آن استفاده می شود، لپ تاپ هایی است که علاوه بر دارا بودن قابلیت های بی شمار کامپیوتر های شخصی، استفاده از آن ها ساده تر است و می توان آن ها را با خود همراه داشت.

فندک های زیپو

جورج بلیسدل نام طراح و ایده پرداز اصلی فندک های زیپو است و نخستین بار در سال 1932 بود که مدل های اولیه این فندک ها روانه بازار شدند. جورج بلیسدل طی مصاحبه ای عنوان کرده بود که مشاهده تقلا کردن یکی از دوستان اش برای روشن کردن سیگار با فندکی ساخت اتریش، سبب شد تا به فکر ساخت فندک های زیپو بیفتد: فندکی که استفاده از آن ساده تر باشد و کارایی بیشتری داشته باشد. جورج بلیسدل برای ساخت فندک های زیپو، فندک های ساخته شده در اتریش را به دقت مورد بررسی قرار داده و پس از کسب آگاهی کافی در خصوص کارکرد آن ها، امکانات و قابلیت های جدیدی به آن ها افزود و در نهایت فندکی را طراحی کرد و ساخت که در حال حاضر آن را با نام زیپو می شناسیم. نخستین کاری که جورج برای ساخت فندک های جدید خود کرد این بود که بدنه آن را کوچک تر کرد، سپس دری به عنوان سر پوش برای آن در نظر گرفت و نیز سیستم به خصوصی به عنوان دودکش برای آن طراحی کرد که از شعله فندک محافظت کرده و آن را برای مدتی طولانی نگاه دارد.

محصولی که در حال حاضر به جای آن مورد استفاده قرار می گیرد

در سال 1950 بود که برای نخستین بار این فندک های پلاستیکی روانه بازار شدند. دیگر برای شعله ور کردن فندک نیازی به بنزین نبود و سوخت مورد استفاده در این فندک ها گاز بود (به جای بنزین سفیدی که در فندک های زیپو مورد استفاده قرار می گرفت). همین مسئله (تغییر دادن سوخت مورد استفاده در فندک) باعث شد تا دیگر به سنگ چخماق چرخان مورد استفاده در فندک های زیپو نیازی نباشد. علاوه بر این محفظه پلاستیکی این فندک ها سبب می شد تا بتوان آن ها را دور انداخت.

تیغ های ایمن ژیلت

در سال 1903 بود که کینگ سی ژیلت برای نخستین بار از محصول جدید خود پرده برداشت: تیغ های دو لبه کاملا ایمنی که برای اصلاح صورت می شد از آن ها بهره گرفت. دستگاهی که تیغ بر روی آن قرار می گرفت (دستگاهی که در تصویر مشاهده می کنید) برای مدت ها قابل استفاده بود و تنها کافی بود تیغ موجود بر روی دستگاه را چند وقت یک بار عوض کرد تا کارایی اصلی خود را داشته باشد.

تیغ بسیار قدرتمند، تیز و باریک مورد استفاده بر روی این دستگاه باعث شد تا در مدت زمانی بسیار کوتاه در سراسر دنیا از محبوبیتی ویژه بر خوردار شود.

محصولی که در حال حاضر به جای آن مورد استفاده قرار می گیرد

در دهه های آتی پس از عرضه شدن دستگاه منحصر به فرد ژیلت به بازار، از طراحی آن ایده گرفته شد و دستگاه هایی پلاستیکی مورد استفاده قرار گرفتند که بعضا یک بار مصرف بوده و پس از استفاده می شد آن ها را دور انداخت. بعد ها و به واسطه پیشرفت چشم گیر تکنولوژی نیز دستگاه های ریش تراش الکتریکی مختلفی روانه بازار شدند که به سرعت از محبوبیت ویژه ای برخوردار شده و در سراسر نقاط دنیا مورد استفاده قرار گرفتند (برخی از مدل های ریش تراش های جدید را در تصویر مشاهده می کنید).

  چسب زخم

برای نخستین بار در سال 1920 بود که چسب های زخم به طور عمده مورد استفاده قرار گرفتند. مدل های اولیه چسب های زخمی که روانه بازار شدند متشکل از یک تکه گاز (تنزیب) پانسمانی بودند که در قسمت های انتهایی آن چسب هایی متصل شده بود و بدین وسیله می شد آن ها را بر روی محل آسیب دیده قرار داد. مشکلی که در خصوص این چسب های زخم وجود داشت این بود که به سادگی کنده می شدند و چسب مورد استفاده در آن ها قدرت چندانی نداشت. تا سال 1924 این چسب های زخم به صورت دست ساز تهیه می شدند و کسانی برای این کار استخدام شده بودند تا آن که نهایتا در همان سال دستگاهی برای استرلیزه کردن آن ساخته شد.

محصولی که در حال حاضر به جای آن مورد استفاده قرار می گیرد

تصویری که مشاهده می کنید متعلق به محصولی است که به جای چسب ها زخم قدیمی مورد استفاده قرار می گیرند و مطمئنا با آن آشنایی دارید. سال های اولیه ای که این محصول روانه بازار شد، با استقبال چندان خوبی مواجه نشد و فروش بسیار کمی داشت تا آن که به مرور زمان نام آن بر سر زبان ها افتاد و در حال حاضر شاید کمتر کسی باشد که از این محصولات استفاده نکند.

تلفن کربنی کوچک ادیسون (میکرو فون)

در سال 1877 بود که برای نخستین بار این محصول منحصر به فرد ساخته شده توسط ادیسون به کار گرفته شد. میکرو فون ادیسون قابلیت آن را داشت که سیگنال های صوتی مناسب را باز تولید کند و به همین خاطر بود که در نهایت ایده انتقال صدا به مسافت هایی طولانی امکان عملی شدن پیدا کرد. تا قرن بعدی و زمانی که تلفن های دیجیتال طراحی و روانه بازار شدند، از همان تکنولوژی ادیسون برای انتقال صدا بهره گرفته می شد.

محصولی که در حال حاضر به جای آن مورد استفاده قرار می گیرد

تلفن های الکترونیکی عصر حاضر از ادغام کردن میکرو فون های الکتریکی و جریانی به دست آمده است و کیفیت صدای منتقل شده توسط این تلفن ها نیز به مراتب از مدل های اولیه بسیار بهتر است. از دیگر قابلیت های تلفن های جدید می توان به قدرت انتقال سیگنال آن ها اشاره کرد که به مراتب مسافت های طولانی تری را در بر می گیرد.

دوربین پلیارید

دوربین های پلیاریدی که بندی در قسمت پشتی آن ها در نظر گرفته شده و از رنگ های قرمز و مشکلی برای طراحی برخی از قسمت های بدنه آن استفاده شده بود، برای نخستین بار توسط شخصی به نام هنری دریفاس طراحی و روانه بازار شد. هدف اصلی از طراحی و ساخت این دوربین ها، علاقه مند کردن نسل جوان تر به استفاده از آن ها بوده است و وزن سبک آن ها قابلیت همراه داشتن و استفاده از آن ها را تقریبا در هر شرایطی ممکن می ساخت. در قسمت داخلی دوربین دستگاهی کار گذاشته شده بود که به وسیله آن فلاش عکاسی تولید می شد و هر عکسی که به وسیله آن گرفته می شد به زمانی ده الی پانزده ثانیه ای برای تولید شدن نیاز مند بود. در سال 1965 و زمانی که این دوربین ها به طور رسمی معرفی و روانه بازار شدند، با سرعتی باور نکردنی بدل به پر فروش ترین دوربین های پلیاریدی موجود شدند و از این حیث رکورد دار هستند.

محصولی که در حال حاضر به جای آن مورد استفاده قرار می گیرد

گذر سال ها و پیشرفت تکنولوژی به مرور زمان باعث کوچک تر شدن این دوربین ها و فشرده تر شدن آن ها شد. برند های گوناگونی چون فوجی فیلم، لومو گرافی، پلیارید و مینت برای سال های متمادی دوربین های مختلف این چنینی روانه بازار کرده اند و هدف از طراحی و ساخت تمامی این دوربین ها رقابت با همان محصول اولیه ای بوده است که در سال 1965 معرفی شد.

اطاقک یا کیوسک قرمز رنگ تلفن های عمومی

نخستین کیوسک تلفن همراه که رنگی قرمز داشت در سال 1924 و توسط گایلز گیلبرت اسکات طراحی شد. در همان سال یک مسابقه طراحی توسط یکی از شرکت های بزرگ سرمایه گذاری لندن برگزار شد و طی آن طرح های مختلف شرکت کننده ها برای ساخت اطاقک های تلفن عمومی مورد بررسی قرار گرفت؛ بررسی که در نهایت منجر به انتخاب طرح ارائه شده توسط گایلز گیلبرت اسکات شد. در نهایت در سال 1926 بود که راه اندازی و ساخت این اطاقک های تلفن عمومی آغاز شد و شرکت های مختلف نزدیک به چیزی حدود هزار و هفتصد کیوسک تلفن قرمز رنگ در نقاط مختلف شهر نصب کردند؛ کیوسک هایی که برای ساخت آن ها از آهن بهره گرفته شده بود و جنس درب ورودی آن از جنس چوب درخت ساج بود.

محصولی که در حال حاضر به جای آن مورد استفاده قرار می گیرد

در نهایت در سال 1996 بود که هدایت مخابرات لندن به بخش خصوصی سپرده شد و از آن زمان بود که کیوسک های تلفنی با طراحی جدید در نقاط مختلف شهر راه اندازی شدند؛ کیوسک هایی که جانشین طرح اولیه ای شدند که در خصوص آن توضیحاتی داده شد. برای ساخت این کیوسک های جدید به جای آهن و چوب از آلومینیم و شیشه استفاده شده بود و طراحی سقف کیوسک ها حالتی گنبدی شکل داشت. همان گونه که در تصویر نیز مشاهده می کنید از رنگ قرمز در برخی از قسمت های کیوسک استفاده شد تا یاد آور طرح پیشین آن ها باشد.

 این مقاله ادامه دارد...

ترفند شماره 1

یکی از موفق ترین و ساده ترین ژست در عکاسی شماره 1 این ترفند ها است.. یک دست را روی باسن و یک دست دیگر روی کمر قرار دهید. این حالت یک فضای خالی با بدن ایجاد می کند. در این حالت کمر باریک تر به نظر می رسد.

ترفند شماره 2

ترفند شماره 3

ترفند شماره 4

ترفند شماره 5

ترفند شماره 6

ترفند شماره 7

ترفند شماره 8

ترفند شماره 9

ترفند شماره 10

ترفند شماره 11