ستاره شناسان علت پیچ خوردگی عجیب کهکشان راه شیری را پیدا کرده اند
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
ستاره شناسان علت پیچ خوردگی عجیب کهکشان راه شیری را پیدا کرده اند. کهکشان راه شیری که منظومه شمسی در آن قرار دارد ، دارای یک دیسک پیچ خورده به شکل S با قطر حدود 1 کیلومتر است.
به منظور شفاف سازی شکل کهکشان ، ستاره شناسان بر اساس داده های جمع آوری شده توسط تلسکوپ گایا ، نقشه ای سه بعدی از راه شیری را تولید کردند.
تجزیه و تحلیل نشان داد که دیسک کهکشان راه شیری در یک مکان قرار ندارد بلکه مانند ستاره ها در اطراف مرکز کهکشانی حرکت می کند. اگرچه سرعت چرخش آن بسیار پایین تر از ستاره است ، اما برای تعامل با ماده تاریک یا عملکرد یک میدان مغناطیسی بین کهکشانی - خیلی زیاد است - یعنی برای آن فرضیاتی که دانشمندان قبلاً مطرح کرده اند.
ما با مقایسه داده ها با مدل های خود، میزان تغییر شکل دیسک را اندازه گرفتیم. بر اساس سرعت به دست آمده ، تغییر شکل یک انقلاب در مرکز راه شیری در 600-700 میلیون سال ایجاد می کند. این خیلی سریعتر از آنچه انتظار داشتیم ، براساس پیش بینی سایر مدل ها ، به عنوان مثال ، مدل های مبتنی بر تأثیر هاله غیر کروی است. "
در این بخش یکی از طولانی ترین رشته های امواج رادیویی که از گاز یونیزه شده ساطع می شوند - طول آن 190 سال نوری است.
(سیارک) : اخترشناسان معتقدند که سیاره ای بزرگ تر از زمین ، در اعماق تاریک و سرد منظومه شمسی، در مسیر دور دستی از سیاره پلوتون، پنهان است که تاکنون شناسایی نشده است .
کشف این سیاره که از آن با نام «سیاره نهم» منظومه شمسی یاد می گردد در هنگام رصد اجرام «کمربند کوپیر» صورت گرفته است.حرکات غیر معمول اجرام این کمربند، موجب کنجکاوی دانشمندان و پی بردن به وجود سیاره نهم گردید.
اندازه این سیاره در محاسبات اولیه ۱۰ برابر بزرگ تر از زمین برآورد شده که آن را به ابر سیاره زمین یا مینی نپتون تبدیل می نماید.همچنین در شبیه سازی های صورت گرفته، مشخص شد ه که نزدیک ترین مسیر این سیاره به خورشید، ۲۰۰ تا ۳۰۰ بار دورتر از زمین به خورشید و دورترین مسیر آن به خورشید بین ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ بار دور تر از مسیر زمین به خورشید می باشد .یک دور کامل آن به دور خورشید ۲۰ هزار سال زمان می برد.
این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. (سیارک)
با پیشرفت تکنولوژی و دسترسی همگانی به آن، کودکان و نوجوانان قشر پر مخاطب و کنجکاوی هستند که تمایل دارند همه ی اطلاعات خود را از دامنه ی وب به دست بیاورند. اما گاهی اطلاعاتی که به دست می آورند آنقدر پیچیده و علمی هستند که به جای راهنمایی، بیشتر آن ها را گیج می کنند. ما در این مقاله سعی می کنیم با زبانی ساده و قابل فهم منظومه شمسی خود را توضیح دهیم.
منظومه شمسی
منظومه شمسی ما از خورشید، هشت سیاره، حدود 160 قمر و بی شمار خرده سیارک، ستاره دنباله دار و شهاب واره، تشکیل شده است. همچنین منظومه ی ما خود یک قسمت کوچک از یک کهکشان عظیم به نام راه شیری است. هر چیزی که در منظومه شمسی ما وجود دارد به دور خورشید می چرخد. خورشد ما یک توپ بزرگ از گاز داغ است. خورشید ستاره ای است که به طور کلی از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده و چیزی حدود چهار و نیم میلیارد سال عمر دارد.
منظومه شمسی ما را می توان به دو بخش تقسیم کرد: منظومه شمسی داخلی، منظومه شمسی خارجی.
عطارد، زهره، زمین و مریخ سیاره هایی هستندکه بخش داخلی منظومه شمسی را تشکیل می دهند. این سیاره ها به خورشید نزدیک بوده و اغلب آن ها را سیاره های سنگی نیز می نامند. علت این نامگذاری این است که، مواد تشکیل دهنده ی این سیارات، سنگ و فلز است. این سیارات بسیار سنگین اند و به کندی حرکت می کنند. سیارات عطارد و زهره فاقد قمر هستند. سیاره ی زمین یک قمر و مریخ دو قمر دارد(قمر یا ماه به سیاره های کوچکتر از سیاره ای گفته می شوند که در دام جاذبه ی سیاره ی قوی تر از خود قرار گرفته اند و به دور آن می چرخند و بر آن تاثیر می گذارند. برای مثال: قمر زمین بر روی جذر و مد آب دریا ها تاثیر می گذارد).
مشتری، زحل، اورانوس و نپتون سیاراتی هستند که بخش های خارجی منظومه شمسی ما را تشکیل می دهند. این سیارات را اغلب سیارات گازی می نامند. علت این نام گذاری نیز این است که مواد تشکیل دهنده ی این سیارات، غالبا گاز است. هیدروژن، هلیم و متان بیشترین سهم را در تشکیل این سیارات دارند. این سیارات برخلاف اندازه ی بزرگی که دارند چون از گاز تشکیل شده اند سبک اند و به سرعت حرکت می کنند. برخی از آن ها به دور خود حلقه ها و قمر های بسیار زیادی دارند. مجموع قمر های سیارات خارجی منظومه شمسی با هم چیزی حدود 150 عدد هستند.
مدار سیاره
سیارات در یک مسیر بیضی شکل به دور خورشید می چرخند. این مسیر بیضی شکل را مدار می نامند.
عطارد
عطارد نزدیک ترین سیاره به خورشید است. این سیاره اتمسفر و آب ندارد. مشاهده ی این سیاره برای ستاره شناسان بسیار مشکل است زیرا این سیاره در آسمان بسیار به خورشد نزدیک است. هر سال سیاره ی عطارد 88 روز زمینی طول می کشد. این بدان معنا است که 88 روز طول می کشد تا عطارد یک دور کامل به دور خورشید بچرخد.
زهره
زهره دومین سیاره ی نزدیک به خورشید و داغ ترین سیاره در منظومه شمسی است. این سیاره را اغلب ستاره ی صبح و ستاره ی عصر می نامند زیرا این سیاره بسیار پر نور بوده و شما می توانید آن را درصبح و بعد از ظهر ببینید. بر روی سیاره ی زهره آب یافت نمی شود و با ابر پوشیده شده است. 225 روز زمینی طول می کشد تا این سیاره به دور خورشید بچرخد.
زمین
زمین سومین سیاره ی نزدیک به خورشید است. خانه ی ما تنها سیاره ای است که درون منظومه شمسی قابل سکونت است. میزان آب موجود در سیاره ی زمین بسیار بیشتر از خشکی است. حدود سه چهارم زمین را آب فرا گرفته است. البته از این همه آب تنها 3 درصد آن شرین و1 درصد از این 3 درصد قابل نوشیدن است. 365 روز طول می کشد تا یک سال زمین تمام شود. یعنی 365 روز طول می کشد تا زمین یک دور کامل به دور خورشید بچرخد.
مریخ یا بهرام
مریخ یا بهرام را اغلب به خاطر رنگ خاکش که سرخ رنگ است، سیاره ی سرخ می نامند. یک سال مریخی حدود 687 روز زمینی به طول می انجامد. ستاره شناسان خبر ندارند که آیا بروی مریخ باران می بارد یا خیر، اما آن ها این موضوع را می دانند که بروی مریخ باد و گردباد های بزرگ وجود دارد. مریخ همچنین خانه ی بزرگترین آتشفشان در منظومه شمسی است. این آتشفشان را اولمپوس می نامند.
مشتری یا هرمز
مشتری بزرگترین سیاره در منظومه شمسی ماست. این سیاره بیشتر از گاز هیدروژن درست شده است. بر روی این سیاره یک نقطه ی قرمز رنگ مانند چشم وجود دارد که ستاره شناسان معتقد اند یک گرد باد است. بزرگترین گردباد به وجود آمده در منظومه شمسی است.
زحل یا کیوان
زحل دومین سیاره ی بزرگ موجود در منظومه شمسی است. در سال 1655 یک دانشمند هلندی به نام کریستین هوی گنز کشف کرد که زحل حلقه های بزرگی در اطراف خود دارد. یک سال بروی زحل بسیار طولانی است. هر سال زحل 30 سال زمینی طول می کشد. یعنی 30 سال زمینی زمان لازم است تا زحل یک دور کامل به دور خورشید بچرخد.
اورانوس
اورانوس توسط یک دانشمند بریتانیایی به نام ویلیام هرشل در سال 1781 کشف شد. رنگ این سیاره سبز آبی است. زیرا اتمسفر آن از بلور های متان درست شده است.
نپتون
نپتون در سال 1846کشف شد. درست مانند اورانوس آن هم سبز آبی است زیرا گاز متان در اتمسفرش موجود است. بر روی این سیاره یک لکه ی بزرگ سیاه وجود دارد و ستاره شناسان معتقد اند که این یک شکاف درون اتمسفر این سیاره است. 165 سال زمینی به طول می انجامد تا یک بار نپتون به دور خورشید بگردد. علت این امر فاصله ی بسیار زیاد این سیاره از خورشید است.
پلوتون
بعد از کشف پلوتون در سال 1930 تا سال 2006 ستاره شناسان معتقد بودند که نه سیاره وجود دارد. پلوتو، این سیاره حتی از نپتون هم بیشتر از خورشید فاصله دارد. این سیاره از گاز تشکیل نشده است، بلکه مواد سازنده ی آن سنگ و یخ است. این سیاره از هشت سیاره ی دیگر بسیار کوچک تر است. بعد از کارشناسی هایی که شروع آن در این قرن بود، سیاره های مشابه کوچک دیگری نیز کشف شدند. آن ها تصمیم گرفتند که پلوتو باید به عنوان بخشی از این گروه تازه ی سیاره های کوچک محسوب شود. این گروه را سیاره های کوتوله می نامند و جزو منظومه شمسی نیستند.
سیارات داخلی منظومه شمسی به وسیله ی یک کمربند متشکل از خرده سیارک ها از سیارات خارجی منظومه شمسی جدا شده اند. خرده سیارک ها سنگ های بزرگی در فضا هستند. آن ها متشکل از 26 خرده سیارک بسیار بزرگ و میلیون ها خرده سیارک کوچک هستند. بزرگترین خرده سیارک کائوار نام دارد و حدود یک دهم زمین حجم دارد.
ستاره های دنباله دار
یک ستاره ی دنباله دار یک بدنه ی یخی دارد که شبیه به ستاره است . یک دم بلند دارد که از گرد و غبار و گاز تشکیل شده است. دنباله ی این ستاره ها همواره از خورشید دور می شوند علت این امر باد های قدرتمند منظومه است. ستاره های دنباله دار در یک مدار تخم مرغی شکل به دور خورشید سفر می کنند. صد ها سال پیش مردم از ستاره های دنباله دار می ترسیدند. مشهور ترین ستاره ی دنباله دار در بین ستاره های دنباله دار، ستاره ی دنباله دار "هالی" است که اولین بار توسط ادموند هالی کشف شد. این ستاره هر 70 سال بر روی زمین قابل روئیت است.
شهاب واره
شهاب واره ها یا شهاب سنگ ها از سنگ و فلز ساخته شده اند و شما می توانید برخی اوقات یکی از آن ها را که به جو زمین وارد می شوند، ببینید. شهاب سنگ ها با سرعت 11 کیلومتر بر ثانیه وارد جو زمین می شوند(40.000 کیلومتر در هر ساعت سرعت ورود آن ها به جو زمین است).
منظومه شمسی برای کودکان
منظومه شمسی از خورشید و 8 سیاره ای که به دور آن می چرخند از جمله عطارد ، زهره ، زمین ، مریخ ، مشتری ، زحل ، اورانوس و نپتون تشکیل شده است. هنگامی که اندازه و ترتیب سیارات را می دانید ، ترسیم منظومه شمسی آسان است و این راهی عالی برای یادگیری خواص مختلف اجرام آسمانی است که زمین با آنها فضا دارد. حتی می توانید با کوچک کردن فاصله بین سیارات و خورشید ، منظومه شمسی را به مقیاس رسانید. برای برآورد فاصله از خط کش استفاده کنید. هر سانتی متر یک AU (واحد نجومی) است.
توضیح منظومه شمسی برای کودکان
نقاشی منظومه شمسی کلاس چهارم آسان
نقاشی سیاره ها
نقاشی منظومه شمسی آسان
مرحله 1
نقاشی منظومه ی شمسی نقاشی سیاره ها به ترتیب نقاشی منظومه شمسی با اسم
تحقیق در مورد سیاره ها برای کودکان در نقاشی منظومه شمسی ، خورشید را در سمت چپ صفحه بکشید. خورشید بزرگترین در منظومه شمسی است ، بنابراین یک دایره بزرگ برای نشان دادن آن بکشید. سپس ، آن را با نارنجی ، زرد و قرمز رنگ کنید تا گازهای داغی که از آن تشکیل شده است را نشان دهد. به یاد داشته باشید که فضای کافی را در صفحه برای ترسیم همه سیارات بگذارید. خورشید عمدتا از گاز هلیوم و هیدروژن تشکیل شده است و دائماً از طریق فرایندی به نام همجوشی هسته ای هیدروژن را به هلیوم تبدیل می کند.
ستاره ای درخشان که در مرکز منظومه شمسی قرار دارد. خورشید ، مانند یک توپ آتشین داغ ، گرما را به سیارات مجاور خود پخش می کند. درست است ، آن سیاره هایی که بسیار نزدیک به خورشید هستند (عطارد و زهره) بسیار گرم هستند و آنهایی که از مریخ دورتر هستند بسیار سرد هستند ، زیرا پرتوهای گرم به سختی به آنها می رسند. اما در سیاره زمین ، درجه حرارت نه کم و نه زیاد بود ، برای ظهور و توسعه زندگی بر روی آن بسیار مناسب است.
سیاره های منظومه شمسی برای کودکان
نقاشی منظومه شمسی با اسم فارسی
مرکوری یا عطارد
مرحله 2
سیاره ها برای کودکان عطارد را در سمت راست خورشید بکشید. عطارد کوچکترین سیاره منظومه شمسی است و نزدیکترین سیاره به خورشید است. برای کشیدن عطارد یا مرکوری ، یک دایره کوچک بکشید (به یاد داشته باشید که باید کوچکتر از بقیه سیاره هایی باشد که ترسیم می کنید) و آن را به رنگ خاکستری تیره رنگ کنید. عطارد مانند زمین دارای هسته مایع و پوسته بیرونی جامد است.این کوچکترین سیاره نزدیک ترین فاصله به خورشید است. در عین حال ، تقریباً تمام مدت با یک طرف به خورشید می چرخد. بنابراین ، در یک طرف عطارد بسیار گرم و در طرف دیگر بسیار سرد است.
آموزش منظومه شمسی برای کودکان فارسی
ونوس یا زهره
مرحله 3 یک دایره بزرگتر در سمت راست عطارد برای زهره ترسیم کنید. ناهید یا زهره دومین سیاره نزدیک به خورشید است و بزرگتر از عطارد است. رنگ در زهره با سایه های مختلف زرد و قهوه ای. زهره رنگ قهوه ای مایل به زرد خود را از ابرهای دی اکسید گوگرد که سطح آن را پوشانده اند می گیرد. با این حال ، اگر بتوانید از میان ابرها عبور کرده و به سطح واقعی سیاره نگاه کنید ، قهوه ای مایل به قرمز به نظر می رسد.
دومین سیاره از خورشید روی آن ، مانند روی زمین ، جو وجود دارد .تنها بر خلاف زمین ما ، از اکسیژن تشکیل نشده است ، اما بیشتر از دی اکسید کربن تشکیل شده است. بنابراین ، تنفس در زهره غیرممکن است و سطح آن بسیار بسیار گرم است. بنابراین نه گیاهی وجود دارد و نه حیوانی و نه باکتری.
منظومه شمسی برای كودكان
زمین
مرحله 4 زمین را در سمت راست زهره بکشید. زمین و ناهید از نظر اندازه بسیار شبیه به هم هستند (قطر ناهید تنها 5 درصد کوچکتر است) ، بنابراین دایره ای را که برای زمین ترسیم می کنید کمی بزرگتر از حلقه ای که برای زهره کشیده اید ایجاد کنید. سپس ، رنگ را در زمین با استفاده از سبز برای قاره ها و آبی برای اقیانوس ها انجام دهید. مقداری فضای سفید در آنجا بگذارید تا ابرهای جو زمین را نشان دهد. یکی از دلایلی که بر روی زمین زندگی وجود دارد اما در سایر سیارات منظومه شمسی وجود ندارد (که دانشمندان از آن اطلاع دارند) ، فاصله زمین از خورشید است. این چندان نزدیک به خورشید نیست که درجه حرارت بسیار گرم باشد ، اما آنقدرها دور نیست که همه چیز نیز منجمد شود.
این سیاره آبی ، سومین سیاره از خورشید ، خانه مشترک ما است. در اینجا ما زندگی می کنیم ، حیوانات ، مردم ، ماهی ها ، پرندگان - همه زیر یک سقف. و سقف سیاره زمین از فضایی تشکیل شده است که در آن مقدار زیادی اکسیژن لازم برای زندگی وجود دارد.
مریخ یا بهرام
مرحله 5 یک دایره کوچکتر در سمت راست زمین برای مریخ اضافه کنید. مریخ دومین سیاره کوچک منظومه شمسی است ، بنابراین آن را کمی بزرگتر از عطارد اما کوچکتر از زهره و زمین بکشید. سپس ، آن را با قرمز و قهوه ای رنگ کنید تا رنگ زنگ زده ای به آن بدهد.مریخ رنگ قرمز زنگ زده خود را از اکسید آهن که سطح آن را پوشانده است دریافت می کند.
سیاره کوچک قرمز ، چهارمین سیاره متوالی. اکسیژن بسیار کمی روی آن وجود دارد ، تقریباً هیچ. تقریباً هیچ آبی وجود ندارد ، اگرچه دانشمندان دائماً به دنبال آن هستند ، زیرا ممکن است زمانی در مریخ زیاد بوده باشد. سالها پیش ، ممکن است رودخانه ها ، دریاها و اقیانوس ها روی کره زمین وجود داشته ، اما پس از آن اتفاقی افتاده و آب ناپدید شده است . این راز هنوز حل نشده است.
ژوپیتر یا مشتری و نام های دیگر مثل برجیس، هرمز
مرحله 6 یک دایره بزرگ در سمت راست مریخ برای مشتری بکشید. مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی است ، بنابراین آن را بزرگتر از همه سیاره هایی که قبلاً کشیده اید ، کنید. فقط مطمئن شوید دایره ای که می کشید کوچکتر از خورشیدی است که کشیده اید زیرا خورشید حدود 10 برابر بزرگتر است. رنگ در مشتری با استفاده از قرمز ، نارنجی ، زرد و قهوه ای برای نشان دادن مواد شیمیایی مختلف در جو سیاره است. آیا می دانستید؟ در واقع رنگ مشتری می تواند بسته به آب و هوا تغییر کند. طوفان های بزرگ در اتمسفر مواد شیمیایی و مواد پنهان را به سطح می رسانند که رنگ سیاره را تغییر می دهد.
مشتری از گاز ساخته شده است و غول گازی نامیده می شود. در سطح آن ، طوفان ها و گرداب های باد دائماً رخ می دهند و خود سیاره ، با وجود اندازه ، بسیار سریع به دور محور خود می چرخد.
ساترن زحل یا کیوان
مرحله 7 یک دایره کوچکتر با حلقه ها در سمت راست مشتری برای زحل یا کیوان بکشید. زحل کوچکتر از مشتری است ، اما بزرگتر از بقیه سیارات منظومه شمسی است ، بنابراین آن را بزرگتر از 4 سیاره اولی بکشید . رنگ زحل و حلقه های آن با استفاده از زرد ، خاکستری ، قهوه ای و نارنجی انجام می شود. برخلاف سیارات دیگر ، زحل حلقه های متمایزی در اطراف خود دارد که با شکسته شدن اجسام در مدار سیاره و گیر افتادن در گرانش آن شکل گرفت.
سیاره ای زیبا و غیر معمول ، ششمین سیاره از خورشید. ویژگی شگفت انگیز آن ، که از طریق تلسکوپ از زمین قابل مشاهده است ، یک حلقه در اطراف این سیاره است. این حلقه شبیه یک دیسک است ، اما در واقع یک دیسک جامد نیست ، بلکه هزاران و هزاران سنگ کوچک ، قطعات سیارک و گرد و غبار است.
اورانوس
مرحله 8
در نقاشی منظومه شمسی کلاس چهارم ، اورانوس را در سمت راست کیوان ترسیم کنید. اورانوس سومین سیاره بزرگ منظومه شمسی است ، بنابراین دایره ای بکشید که کوچکتر از مشتری و زحل است اما بزرگتر از همه سیارات دیگری است که تا کنون کشیده اید. اورانوس بیشتر از یخ تشکیل شده است ، بنابراین آن را آبی روشن رنگ کنید. بر خلاف بسیاری از سیارات منظومه شمسی ، اورانوس هسته مذاب سنگی ندارد. در عوض ، هسته آن عمدتا از یخ ، آب و متان تشکیل شده است.
سیاره ای اسرارآمیز ، هفتمین سیاره ، که به دلایلی نامعلوم به پهلو قرار گرفته و به شکلی کاملاً متفاوت از سایر سیارات می چرخد. اورانوس دارای رنگ آبی غیرمعمول است و شبیه یک توپ گرد با سطح صاف است.
نپتون
عکس منظومه شمسی برای کودکان
نقاشی سیاره ها به ترتیب
مرحله 9
نپتون را در سمت راست اورانوس بکشید. نپتون هشتمین و آخرین سیاره منظومه شمسی است (پلوتو قبلاً نهمین سیاره محسوب می شد ، اما از سال 2006 از وضعیت سیاره محروم شده است و به عنوان یک سیاره کوتوله طبقه بندی شد). این سیاره چهارمین سیاره بزرگ است ، بنابراین آن را از مشتری ، زحل و اورانوس کوچکتر ، اما از بقیه سیارات بزرگتر کنید. سپس ، آن را به رنگ آبی تیره رنگ کنید. اتمسفر نپتون حاوی متان است که نور قرمز خورشید را جذب کرده و نور آبی را منعکس می کند. به همین دلیل سیاره آبی به نظر می رسد.
سیاره یخی و بسیار سرد ، هشتمین سیاره ، بسیار دور از خورشید است ، بنابراین پرتوهای خورشید به سختی به سطح این سیاره آبی می رسد. قوی ترین بادها بر نپتون می وزد ، و بنابراین آب و هوا روی آن فقط زمستان نیست ، بلکه با استانداردهای کیهانی ، کاملاً سرد است ، به طوری که همه چیز روی آن ، حتی گاز ، به یخ تبدیل می شود.سطح این سیاره سنگی نیست و طوفان های ویران کننده و باران الماس از مشخصات مهم نپتون است.
نقاشی سیاره ها به دور خورشید
سیاره های منظومه شمسی برای کودکان عکس از منظومه شمسی برای کودکان
مرحله 10
سیاره های منظومه شمسی برای کودکان مسیر مداری هر سیاره را ترسیم کنید تا نقاشی خود را به پایان برسانید. هر سیاره منظومه شمسی به دور خورشید می چرخد. برای نشان دادن این موضوع در نقاشی خود ، یک مسیر منحنی از بالا و پایین هر سیاره ترسیم کنید. مسیرها را به سمت خورشید و لبه صفحه گسترش دهید تا نشان دهید که هر سیاره در اطراف خورشید حرکت می کند. مطمئن شوید هیچ یک از مسیرهای مداری که ترسیم می کنید با یکدیگر تلاقی ندارند.
سیاره زمین ما که در آن زندگی می کنیم بخشی از منظومه شمسی است. در مرکز منظومه شمسی ، یک ستاره داغ ، خورشید ، به شدت می درخشد. هشت سیاره اصلی در فواصل مختلف از خورشید به دور آن می چرخند. یکی از آنها ، سومین پشت سر هم ، زمین ما است.
هر سیاره مدار مخصوص به خود را دارد که در آن به دور خورشید حرکت می کند. یک چرخش کامل به دور خورشید یک سال نامیده می شود. روی زمین ، 365 روز طول می کشد. در سیارات نزدیک به خورشید ، سال کمتر طول می کشد و در سیاره های دورتر ، یک چرخش کامل می تواند چندین سال زمینی باشد. همچنین سیارات بر محور خود می چرخند. یکی از این چرخش های کامل یک روز نامیده می شود. بر روی زمین ، یک روز (چرخش حول محور خود) تقریباً 24 ساعت (به طور دقیق تر ، 23 ساعت 56 دقیقه 4 ثانیه) است.
فاصله بین هر سیاره و خورشید را به واحدهای نجومی تبدیل کنید. به منظور نمایش دقیق فاصله بین سیارات و خورشید در نقاشی خود ، ابتدا باید هر فاصله را به واحدهای نجومی (AU) تبدیل کنید. فاصله از خورشید برای هر سیاره در AU برابر است با:
نقاشی منظومه شمسی برای کودکان
عطارد: 0.39 AU زهره: 0.72 AU زمین: 1 AU مریخ: 1.53 AU مشتری 5.2 AU زحل: 9.5 AU اورانوس: 19.2 AU نپتون: 30.1 AU
حقایقی در مورد منظومه شمسی برای کودکان
پاسخ به "ماه چیست" کمی مبهم است
اتحادیه بین المللی نجوم سازمانی است که به تعریف سیاره و آنچه سیاره سیاره نیست کمک می کند. با این حال ، وقتی صحبت از موضوع ماه می شود ، تعریف ساده ای وجود ندارد. تصور می شود که قمرها اجرامی هستند که به دور سیاره ها می گردند ، اما این توضیح شرایطی را که در آن اجسام در حال گردش به دور سیارات دوگانه یا سیارک ها هستند ، پوشش نمی دهد.سیارک ها و دنباله دارها قطعات باقی مانده از منظومه شمسی ما هستند: این اجسام کوچکتر هرگز نتوانستند بخشی از سیارات یا قمرها شوند ، اما دانشمندان معتقدند که این "باقی مانده" ممکن است آب مایع و مواد آلی را به زمین ما آورده باشد.
همه سیارات ما در یک "صفحه" قرار دارند و در یک جهت می گردند
هنگامی که تصویری از هر هشت سیاره منظومه شمسی را مشاهده می کنید ، متوجه می شوید که آنها تمایل به دنبال "مسیر" مشابه در زمین دارند. آسمان ، که "دایر البروج" نیز نامیده می شود. آنها همچنین در یک جهت به دور خورشید ما می گردند. این یکی از دلایلی است که دانشمندان معتقدند سیارات ، قمرها و خورشید همگی از یک گاز متراکم در حال چرخش و ابر گرد و غبار تشکیل شده اند.
چرا منظومه شمسی ما خارج است
وقتی به کهکشان راه شیری فکر می کنید ، معمولاً یک کهکشان در حال چرخش با میلیاردها ستاره را مشاهده می کنید. ممکن است خورشید ما یکی از آن ستارگان باشد اما ما در "بازوی" بیرونی کهکشان بیرون آمده ایم. ناسا نشان داده است که ما در فاصله 165 کوادریلیون مایل از مرکز قرار داریم ، جایی که به طور اتفاقی خانه ی یک سیاهچاله بزرگ است.
منظومه شمسی واقعاً بزرگ است
هنگامی که وویجر 1 در سال 1977 به فضا پرتاب شد ، 35 سال طول کشید تا وویجر 1 از منطقه ای عبور کند که گاز و محیط مغناطیسی خورشید بر آن تأثیر می گذارد. این فاصله 11 میلیارد مایل/17 میلیارد کیلومتر از زمین ما بود. این بدان معناست که منظومه شمسی ما واقعاً بزرگ است.
ما خورشید بزرگی داریم
خورشید ما 99.86 درصد از جرم منظومه شمسی ما را به خود اختصاص داده است. این به شما نشان می دهد که خورشید ما چقدر بزرگ است. خورشید از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است و نشان می دهد که چقدر از این گازها در جهان در مقایسه با فلزات و سنگهای موجود در زمین وجود دارد.
منظومه شمسی ما مثال خوبی برای درک سیارات فراخورشیدی است
سیاره های فراخورشیدی بسیار دور هستند و حتی با استفاده از قوی ترین تلسکوپ ها کوچک به نظر می رسند. بررسی سیاره های منظومه شمسی مانند مشتری ، که دارای منظومه شمسی مینیاتوری هستند ، بنابراین می توانیم نحوه عملکرد ابر زمین های خارج از منظومه شمسی را مشاهده کنیم.
فراتر از منظومه شمسی
کهکشان راه شیری ما یک شکل مارپیچی است که حدود 100000 سال نوری عرض دارد. خورشید ما تنها یکی از حدود 100 میلیارد ستاره درون راه شیری است.
ستارگان دارای الگوی چرخ دنده ای هستند و کهکشان راه شیری دارای چهار "بازوی" بزرگ است که از هم باز شده اند. منظومه شمسی ما در یکی از این بازوها قرار دارد.
کهکشان راه شیری تنها یکی از میلیاردها و میلیاردها کهکشان جهان است. اندازه جهان ناشناخته است ، با این حال ، دانشمندان معتقدند که هنوز در حال گسترش به سمت خارج است.
تحقیق در مورد سیاره نپتون کلاس چهارم
احتمالاً حتی بچه‌های کوچک هم می دانند که نپتون در هشتمین مکان از خورشید قرار دارد. دانش آموزان باید منحصر به فرد بودن آن را درک کنند، زیرا این نپتون اولین سیاره ای است که حتی قبل از اینکه از طریق تلسکوپ در 2З سپتامبر 1846 دیده شود، وجودش به صورت ریاضی پیش بینی شده بود.
برای توضیح کامل تصویر برای کودکان، لازم است پیشینه داستان را بیان کنید. واقعیت این است که در طول مسیر چرخش اورانوس به دور ستاره، انحرافات و بی نظمی ها شروع به مشاهده کردند. به لطف این، الکسیس بوواردا ستاره شناس فرانسوی پیشنهاد کرد که گرانش جسم دیگری مسئول است. بعدها، ستاره شناس آلمانی دیگر، یوهان هال، برای یافتن یک شی مرموز در تلسکوپ بر محاسبات تکیه کرد. قبل از این، گالیله گالیله سیاره ای را ترسیم کرد که به دلیل حرکت آهسته آن را با ستاره اشتباه گرفت. این جهان نام خود را از اساطیر رومی گرفته است (نپتون پادشاه و خدای دریاها است). کشف سیاره نپتون دقیقاً به همین شکل بود.
پیشنهاد می کنیم خود را در حقایق جالبی در مورد سیاره غرق کنید و شرح مفصلی از نپتون همراه با عکس و عکس مطالعه کنید. همچنین برای کودکان در هر سنی جالب خواهد بود که بدانند نپتون یک کلاس دارد، یا به طور دقیق تر، یک نوع - یک غول یخی. توضیحات را بخوانید تا درباره هشتمین سیاره منظومه شمسی بیشتر بدانید.
بزرگترین قمر نپتون تریتون نام دارد
ویژگی های فیزیکی نپتون
نپتون یک سیاره بزرگ خورشیدی است، به این معنی که در فاصله مداری مشخصی به دور خورشید می چرخد. او به تنهایی زندگی نمی کند، زیرا نزدیک ترین سیارات اورانوس، زحل و پلوتون (یک سیاره کوتوله) هستند. دور بودن از اشعه خورشید اجازه نمی دهد سطح به اندازه کافی گرم شود. اما بادها می توانند به 2400 کیلومتر در ساعت (بالاترین سرعت در سیستم ما) برسند.
برای توضیح کامل برای کودکان ، والدین یا معلمان در مدرسه باید توجه داشته باشند که بادها با یک طوفان تاریک بزرگ همراه هستند. در سال 1989 توسط وویجر 2 در سمت جنوبی مشاهده شد. این یک "نقطه تاریک بزرگ" بیضی شکل است که در خلاف جهت عقربه های ساعت می چرخد. مقیاس آن برای جای دادن سیاره ما کافی است. حرکت به سمت غرب، شتاب تا 1200 کیلومتر در ساعت. زمانی که هابل برای یافتن آن اقدام کرد، به نظر می رسید که آن طوفان ناپدید شد. اما این تلسکوپ توانست تشکیل و ناپدید شدن دو "نقطه تاریک" دیگر را در دهه گذشته ثبت کند.
در مقایسه با محور، قطب های مغناطیسی 47 درجه دور می شوند. بنابراین، میدان 27 برابر قوی تر از زمین است و در طول انقلاب ها نوسانات باورنکردنی را تجربه می کند.
دانشمندان با استفاده از ابرهای غول گازی محاسبه کرده اند که یک روز کمتر از 16 ساعت طول می کشد. این سیاره به دلیل جو اشباع شده از هلیوم و هیدروژن که رنگ قرمز را جذب می کند، رنگ آبی جذاب و روشن خود را دریافت کرد. علاوه بر این، غلظت بالایی از آب مایع، آمونیاک و متان در لایه های جوی وجود دارد. به همین دلیل است که به او لقب "غول یخی" داده شد. در مقایسه با سیاره ما، جرم نپتون 17 برابر بزرگتر و از نظر حجم 58 برابر بزرگتر است. اعتقاد بر این است که هسته سنگی آن به تنهایی تقریباً برابر با کل زمین است.
ویژگی های مداری نپتون
این سیاره در فاصله 4.5 میلیارد کیلومتری از خورشید (З0 برابر فاصله زمین) است زیرا به صورت بیضی حرکت می کند. بنابراین دیدن نپتون با چشم غیر مسلح دشوار است. یک سال 165 سال زمینی طول می کشد، بنابراین اولین مدار (از زمان کشف) در سال 2011 به پایان رسید. مدار پلوتون 248 روز طول می کشد که 20 روز آن در مسیر نپتون می چرخد و به خورشید نزدیک می شود. با این حال، نپتون همچنان عنوان دورترین سیاره را از آن خود کرد، زیرا در سال 2006 پلوتو به دسته سیارات کوتوله تنزل یافت. به یاد داشته باشید که اورانوس بین نپتون و زحل می چرخد.
ترکیب و ساختار نپتون
ترکیب اتمسفر (بر حسب حجم): هیدروژن (80%)، هلیم (19%) و متان (1.5%). میدان مغناطیسی: تقریباً 27 برابر قوی تر از میدان مغناطیسی زمین. ترکیب: سنگ (25%)، یخ (60-70%)، هیدروژن و هلیوم (5-15%). ساختار داخلی: گوشته ای از آب، آمونیاک و متان، و هسته ای از آهن و سیلیکات منیزیم.
مدار و چرخش نپتون
میانگین فاصله از خورشید: 4,498,252,900 کیلومتر (З0.069 برابر دورتر از زمین). حضیض (نزدیکترین فاصله به خورشید): 44596З0000 کیلومتر (29820 برابر زمین). آفلیون (حداکثر فاصله از خورشید): 4,5З6,870,000 کیلومتر (З0.З26 برابر بزرگتر از زمین).
قمرهای نپتون
همه 14 قمر نپتون به نام خدایان دریا و الهه های اساطیر یونان نامگذاری شده اند. بزرگترین در 10 اکتبر 1846 یافت شد - تریتون.
مهم است که به دانش آموزان توضیح دهیم که تریتون تنها قمر کروی نپتون است (1З قمر دیگر از نظر شکل نامنظم هستند). همچنین منحصر به فرد است زیرا در جهت مخالف جهت سیاره می چرخد (چرخش رتروگراد). بنابراین، اعتقاد بر این است که تریتون زمانی یک سیاره کوتوله بوده که توسط نپتون جذب شده است. نیروی گرانش ماه را نزدیکتر می‌کند. طبق پیش‌بینی‌ها، چندین میلیون سال می‌گذرد تا اینکه ممکن است به تکه تکه شود.
تریتون فوق العاده سرد است (تنها به -2З5 درجه سانتیگراد می رسد). دانش آموزان باید به خاطر داشته باشند که این یکی از جالب ترین نکات در سیستم ما است. با این حال، وویجر با فعالیت آبفشان مواجه شد. آنها نهرهای یخی را به ارتفاع 8 کیلومتر پرتاب می کردند. دانشمندان در تلاش برای یافتن یک اقیانوس زیرسطحی در آن هستند. وجود فصل ها در سال 2010 کشف شد. در سال 201З، دانشمندان SETI (جستجوی اطلاعات فرازمینی) با استفاده از داده های هابل، قمر گمشده نایاد را مشاهده کردند. این شی 100 کیلومتری از زمانی که برای اولین بار توسط وویجر 2 در سال 1989 کشف شد نامرئی باقی مانده است. همچنین در سال 201З، دانشمندان با استفاده از هابل چهاردهمین قمر به نام S/2004 N 1 را کشف کردند. این قمر کوچکترین قمر نپتون با عرض 18 کیلومتر است.
قمرهای نپتون حلقه های نپتون
حلقه های نپتون فاقد نظم و یکنواختی هستند، اما دارای انباشته های روشن و غلیظی از غبار - کمان هستند. این حلقه ها چندی پیش شکل گرفتند و برای همیشه دوام نخواهند داشت. داده های سال 2005 نشان داد که آنها پایدار نیستند و به سرعت در حال ناپدید شدن هستند.
اکتشافات و ماموریت ها
مطالعات اولیه نپتون را فقط می توان از طریق تلسکوپ انجام داد. از 25 آگوست 1989، وویجر 2 اولین و تنها وسیله نقلیه ای بود که از مجاورت این سیاره بازدید کرد. او توانست حلقه ها و 6 قمر پیدا کند: دسپینا، گالاتیا، لاریسا، نایاد، پروتئوس و تالاسا. در سال 200З، یک تیم بین المللی از اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ های زمینی 5 مورد دیگر را پیدا کردند.
نحوه تشکیل سیاره نپتون
ابتدا، یک هسته جامد پدید آمد که هیدروژن و گاز هلیوم اطراف را از سحابی اطراف خورشید اولیه گرفت. اگر به این مدل اعتقاد دارید، کل فرآیند 1-10 میلیون سال طول کشید. امیدواریم توضیحات مربوط به سیاره بزرگ نپتون مورد پسند شما واقع شده باشد. هنگام ارائه داستان به کودکان، از عکس ها، تصاویر، نقاشی ها، نمودارها و فیلم های موجود استفاده کنید تا توضیحات تا حد امکان واضح باشد. علاقه به کودک نیز مهم است. برای انجام این کار، از مدل های سه بعدی منظومه شمسی استفاده کنید، جایی که می توانید نقشه نپتون و ویژگی های سطح آن را مشاهده کنید.
سوالات منظومه شمسی کودکانه
چگونه مردم می دانند که این یک سیارک جدید است نه یک سیارک که دو بار کشف شده است؟
از آنجا که ستاره شناسان "عناصر مداری" این سیارک را بررسی می کنند - مانند فاصله آن ، اگر در یک دایره یا بیضی حرکت کند و چقدر طول می کشد - و ببینند آیا آنها شبیه به یک سیارک موجود هستند یا خیر. . دو سیارک نمی توانند عناصر مداری یکسانی داشته باشند یا در یک مکان قرار بگیرند.
سوال قبل از ترسیم منظومه شمسی کدام رنگ را باید روی کاغذ نمودار بکار ببرم؟
این به شما بستگی دارد ، اما احتمالاً باید رنگ مشکی یا نوعی آبی تیره را انتخاب کنید. واقعاً به ترسیم سیارات کمک می کند.
سوال رنگ فضای بیرونی چیست؟
سیاه و سفید با مناطق سفید پراکنده خواهد بود. ستاره ها در فضا سفید به نظر می رسند ، اما جو زمین باعث می شود رنگ های متفاوتی به نظر برسند.
سوال رنگ ماه دقیقاً چیست؟ بستگی به این دارد که در کدام قسمت و در چه نوری باشد. به طور کلی خاکستری است ، اما "دریاها" خاکستری تیره تری نسبت به بقیه دارند ، زیرا آنها با گدازه جامد پوشانده شده اند. سوال عناصر مداری چیست؟
عناصر مداری پارامترهای مورد نیاز برای شناسایی منحصر به فرد یک مدار خاص هستند. در مکانیک آسمانی ، این عناصر به طور کلی در سیستم های کلاسیک دو جسمی در نظر گرفته می شوند ، جایی که از مدار کپلر استفاده می شود. سوال زیر کیهان چیست؟
از آنجا که جهان در تمام جهات بی نهایت در حال گسترش است ، هیچ چیز نمی تواند "زیر" آن باشد ، حداقل آن چیزی که ما می دانیم.
رنگ فضا چیست؟ سیاه و سفید با مناطق سفید پراکنده خواهد بود. ستاره ها در فضا سفید به نظر می رسند ، اما جو زمین باعث می شود رنگ های متفاوتی به نظر برسند.
آیا این یک مدل کوچک شده تقریبی است و اگر چنین است ، مقیاس آن چقدر است؟
مقیاس وجود ندارد - مشاهده آن غیرممکن است. برای مقایسه ، ماه 384،400 کیلومتر از زمین ، مریخ 54،6 میلیون کیلومتر و زهره 261 میلیون کیلومتر فاصله دارند. همانطور که می بینید ، فاصله ها بسیار زیاد است.
آیا در منظومه شمسی کمربند وجود دارد؟ آره! کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری و کمربند کوئیپر از پلوتو به سمت خارج وجود دارد.
چند سیاره کوتوله وجود دارد؟ در حال حاضر 3: Makemake ، Ceres و در نهایت Titan. پلوتون نیز یک سیاره کوتوله بود.
نظرات
سمیرا 212۱۴۰۰/۱۰/۱راز وجود نهمین سیاره منظومه شمسی هنوز فاش نشده است. هیچ مدرک علمی رسمی وجود ندارد که سیاره X یا نیبیرو واقعا وجود داشته باشد. با این حال، دانشمندان شواهدی ارائه می‌کنند که تمدن‌های باستانی که هزاران سال پیش می‌زیسته‌اند، درباره آن می‌دانستند. تصویری از منظومه شمسی سومری باقی مانده است که در آن نیبیرو به عنوان سیاره دوازدهم به تصویر کشیده شده است. طبق افسانه ها، این سیاره خدایان است که گاهی اوقات به زمین فرود می آیند. با این حال، بشریت بیشتر از وجود آن نگران نیست، بلکه نگران خطری است که می تواند برای زمین به همراه داشته باشد.
سمیرا 212۱۴۰۰/۱۰/۱تعداد زیادی ستاره در فضا وجود دارد که نمی توان آنها را شمارش کرد.نزدیکترین ستاره به ما خورشید است.
هر ستاره یک گلوله گاز داغ است که از مولکول های هیدروژن که به یکدیگر متصل شده اند تشکیل شده است.
خوشه های ستاره ای صورت فلکی را تشکیل می دهند.
برای اینکه بفهمید چرا خورشید تا این حد درخشان می تابد، یک چراغ قوه معمولی یا ستاره های فسفری بگیرید. در حالی که چراغ ها خاموش هستند، آنها را به کودک خود نزدیک کنید تا ببیند چقدر می سوزند.
سپس به آرامی به انتهای اتاق بروید و نشان دهید که اشیاء نورانی در حال دور شدن، کوچک و محو می شوند. توضیح دهید که ستارگان فقط به این دلیل کوچک به نظر می رسند که از ما بسیار دور هستند.
تلسکوپ ها به ما کمک می کنند تا آنها را از نزدیک ببینیم، که روی تصاویر ستاره ها زوم می کنند و به ما امکان می دهند آنها را بهتر ببینیم.
سمیرا 212۱۴۰۰/۱۰/۱اگر به آسمان شب نگاه کنید، به نظر می رسد که همه آن پر از ستاره است و تعداد بیشماری ستاره وجود دارد. دانشمندان ادعا می کنند که تنها در کهکشان ما حدود ۳۵۰ میلیارد ستاره وجود دارد. سیارات ؟ ۸ مورد از آنها در منظومه شمسی وجود دارد که با در نظر گرفتن موقعیت سیارات از خورشید می توان آنها را به ترتیب زیر قرار داد: نقاشی منظومه شمسی در مقاله برای کودکان • عطارد و زهره. • زمین و مریخ. • مشتری و زحل. • اورانوس و نپتون.
برخی از دانشمندان از پلوتون نام می برند که سیاره نهم نامیده می شد. در جریان تحقیقات مشخص شد که جرم آن 500 برابر کمتر از جرم زمین است. بنابراین، با گذشت زمان، آن را به گونه های کوتوله سیارات نسبت دادند.
سمیرا 212۱۴۰۰/۱۰/۱اولین تلاش ها برای جستجوی سیارات جدید در سال 1846 آغاز شد. این به لطف ستاره شناس آلمانی یوهان هالی اتفاق افتاد. او از محاسبات واربن لو وریر، ریاضیدان فرانسوی و قوانین مکانیک نیوتن استفاده کرد. هالی پس از تجزیه و تحلیل اختلالات عجیب در مدار اورانوس به این نتیجه رسید که سیاره دیگری وجود دارد. بنابراین او موفق شد نپتون را کشف کند.
اخترشناسانی که سیاره ایکس را جستجو کردند عبارتند از: یوهان گال، بوستون لاول، کلاید تومبا و دیگران.
سمیرا 212۱۴۰۰/۱۰/۱با توجه به انحرافات کشف شده در مدار اورانوس و نپتون، گال پیشنهاد کرد که به احتمال زیاد سیاره دیگری وجود دارد. جستجو برای سیاره فرضی X ادامه یافت. ابتدا، بوستون لاول سعی کردسیاره ایکس را پیدا کند و 22 سال را صرف آن کرد. او حتی در آن زمان توانست یک تلسکوپ پیشرفته بسازد. کار او توسط کلاید تومبا ادامه یافت. او بود که در سال 1930 موفق به کشف سیاره پلوتو شد. به گفته دانشمندان، سیاره نهم باید یک غول گازی باشد که شعاع آن 4 برابر بزرگتر از شعاع زمین است و مدار آن شبیه یک بیضی است. این امکان وجود دارد که سیاره X جایی در لبه منظومه شمسی ما باشد.
سمیرا 212۱۴۰۰/۱۰/۱بر اساس فرضیات ستاره شناسان آمریکایی از کالیفرنیا، کنستانتین باتیگین و کالتز مکل براون، سیاره X وجود دارد و ممکن است در لبه منظومه شمسی قرار داشته باشد. مدار آن به قدری بیضوی دراز است که دیدن آن دشوار است. دانشمندان مقاله ای در مورد تحقیقات خود در مجله Astronomical نوشتند. درست است، آنها هرگز موفق به دیدن این شی فضایی مرموز نشدند. تمام مطالعات در مدار سایر اجرام در کمربند کویپر ساخته شده است. باتیگین و براون اشاره کردند که جهت گیری آنها در گروه هایی با ویژگی های مشابه جمع آوری شد.
سمیرا 212۱۴۰۰/۱۰/۱دانشمندان عقیده داشتند که فقط یک میدان گرانشی قدرتمند یکی از اجرام بسیار بزرگ می تواند چنین تأثیری داشته باشد. فرض بر این بود که جرم سیاره X ممکن است 4 باشد، اما به احتمال زیاد 8-10 برابر جرم زمین باشد. و یافتن یک جسم کیهانی در مدار می تواند هر 15 هزار سال یکبار اتفاق بیفتد.
سمیرا 212۱۴۰۰/۱۰/۱تا کنون فرض آنها فقط یک فرضیه است. همه چیز فقط زمانی تغییر می کند که بتوانید سیاره X را با تلسکوپ به وضوح ببینید. در اینجا به تجهیزاتی با حساسیت بسیار بالا و میدان دید وسیع نیاز دارید. این تکنیک در آزمایشگاه سوبارو است. اما حتی در این مورد، دیدن سیاره مرموز X به زمان زیادی نیاز دارد. همه چیز به دور بودن و پراکندگی زیادی از پارامترهای مداری مربوط می شود. جالب اینجاست که سیاره X نام های دیگری نیز دارد - اینها نیبیرو، مردوک و تیوخه هستند. و هزاران سال پیش در مورد آن در زمین شناخته شده بود.
سمیرا 212۱۴۰۰/۱۰/۱دانش مخفی تمدن های باستانی و افسانه ها در مورد سیاره X
مردمان باستان معتقد بودند که خدایان از سیاره نیبیرو به زمین آمده اند. در تاریخ بشر از این جرم آسمانی در میان سومریان یاد شده است. این یک تمدن بسیار توسعه یافته است که کمی بیش از 6 هزار سال پیش در منطقه بین النهرین زندگی می کردند. دانش منحصر به فرد و ظاهر ناگهانی آنها نشان می دهد که شاید خالقان آنها خدایان بودند که از سیاره نیبیرو فرود آمدند. اما این تنها یکی از چندین فرضیه است. در میان متون سومری اطلاعات و نقاشی هایی درباره منظومه شمسی وجود دارد. علاوه بر این، در آنجا با جزئیات نشان داده شده است که از کجا آمده است، چگونه توسعه یافته و از چه اجسام کیهانی تشکیل شده است.
سمیرا 212۱۴۰۰/۱۰/۱منظومه شمسی سومری شبیه منظومه شمسی امروزی است، اما سیاره دوازدهم ناشناخته نیبیرو را در خود جای داده است. این غول بین مشتری و مریخ قرار داشت. مدار آن واقعاً شبیه یک بیضی کشیده بود. عبور از منظومه شمسی هر 3600 سال یک بار اتفاق می افتد. این یافته باستان شناسی اکنون در یکی از موزه های برلین نگهداری می شود. با این حال، دانشمندان ادعا می کنند که تاریخ سیاره نیبیرو نه در تمدن سومری، بلکه 5 میلیارد سال پیش آغاز شد. نیبیرو واقعاً از نظر اندازه غول پیکر بود.
بهنام۱۴۰۰/۱۱/۲۳دانشمندان سومین سیاره فراخورشیدی دیگر را کشف کردند که به دور نزدیکترین ستاره به خورشید - پروکسیما قنطورس - می چرخد.
بهنام۱۴۰۰/۱۱/۲۳اخترشناسانی که در تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (ESO VLT) در شیلی کار می کنند، شواهدی از سیاره دیگری که به دور پروکسیما قنطورس می چرخد، کشف کرده اند. این نزدیکترین ستاره به منظومه شمسی است - در فاصله 4.2 سال نوری از زمین قرار دارد.
سیاره نامزد پروکسیما d سومین سیاره در مدار خود است. دانشمندان آن را به عنوان یکی از سبک ترین سیاره های فراخورشیدی که تا کنون کشف شده اند توصیف کرده اند. به گفته ستاره شناسان، جرم سیاره فراخورشیدی تنها یک چهارم جرم زمین است. دو سیاره دیگر در منظومه پروکسیما قنطورس پروکسیما b و پروکسیما C هستند.
بهنام۱۴۰۰/۱۱/۲۳دانشمندان متوجه شده اند که گرانش پروکسیما d بسیار کم است. شواهد اضافی نشان می دهد که این سیاره هر پنج روز یک بار در فاصله ای برابر با یک دهم فاصله بین خورشید و عطارد یک دور کامل به دور ستاره می چرخد. این حدود 4 میلیون کیلومتر است - برای اینکه آب در این سیاره ظاهر شود و از این رو حیات (حداقل نه به شکلی که ما آن را می شناسیم) بسیار نزدیک به ستاره داغ است.
بهنام۱۴۰۰/۱۱/۲۳در مورد ماه چه می دانیم؟
ماه یک جسم سنگی جامد است که توسط یک لایه بسیار نازک از گاز یا اگزوسفر احاطه شده است. ماهواره طبیعی زمین تقریباً همزمان با این سیاره یعنی حدود 4.5 میلیارد سال پیش شکل گرفت. طبق فرضیه ای که عموما پذیرفته شده است، ماه پس از یک برخورد عظیم بین زمین جوان و یک پیش سیاره کوچکتر، جسم Theia، از بقایای سنگی تشکیل شده است. بر اساس فرضیه ای دیگر، ماه و زمین در نتیجه برخورد دو جسم که اندازه هر کدام پنج برابر مریخ است، به وجود آمده اند.
ماه در فاصله حدود 385000 کیلومتری زمین قرار دارد و جرم آن 7.3477×10²²² کیلوگرم است. برای مقایسه، اگر سیاره ما به اندازه یک سکه بود، ماهواره آن به اندازه یک نخود بود.
بهنام۱۴۰۰/۱۱/۲۳
در گذشته چه اتفاقی برای ماه افتاده است؟
تصاویر ماه نشان می دهد که سطح آن با دهانه هایی با اندازه های مختلف پر شده است. بسیاری از آنها میلیاردها سال پیش ظاهر شدند، زمانی که "سیارک های مختلف، شهاب سنگ ها، بقایای پیش سیاره ها و دنباله دارها." بسیار بیشتری در منظومه شمسی جاروب شد.پیش از این، بقایای سنگی که سیارات را تشکیل می دهند، در منظومه شمسی بسیار زیاد بود. اما اکنون تعداد آنها زیاد نیست و بیشتر آنها مدتهاست که از بین رفته اند. بنابراین تعداد برخورد با ماه به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. این بدان معنی است که مواد بسیار کمتری وجود دارد که می تواند به زمین یا ماهواره آن برخورد کند.
بهنام۱۴۰۰/۱۱/۲۳آیا یک سیارک می تواند تهدیدی برای ماه باشد؟
مرکز مطالعه اجرام نزدیک به زمین (NEOS) - CNEOS - سیارک ها و دنباله دارها را شناسایی و ردیابی می کند تا مشخص کند که آیا آنها تهدیدی برای زمین، ماه و دیگر "همسایگان فضایی" هستند یا خیر. تا به امروز، CNEOS حدود 28000 NEO را ثبت کرده است - اجرامی که در فاصله 1.3 واحد نجومی (194.5 میلیون کیلومتر) به زمین نزدیک می شوند.
به طور کلی، احتمال برخورد یک سیارک با ماه بسیار کمتر از زمین است. واقعیت این است که سیاره ما هدفی پرجرم تر است که گرانش آن بسیار قوی تر از گرانش ماهواره اش است. یک سیارک یا دنباله دار بیشتر به زمین جذب می شود تا ماه.
بهنام۱۴۰۰/۱۱/۲۳اندازه جسم نیز مهم است. به گفته ناسا، برای اینکه یک NEO یک تهدید برای زمین در نظر گرفته شود، قطر آن باید حداقل 140 متر باشد. همانطور که پل هداس، مدیر مرکز CNEOS توضیح می دهد، برای اینکه برخورد با یک سیارک بر مدار زمین تاثیر بگذارد. نباید کوچکتر از خود ماهواره باشد.
بهنام۱۴۰۰/۱۱/۲۳هیچ یک از سیارک های شناخته شده در منظومه شمسی از نظر اندازه با ماه قابل مقایسه نیستند. یکی از بزرگترین سیارک ها (شناخته شده) - وستا - حدود 70 برابر کوچکتر از جرم ماه است. این سیارک بین مریخ و مشتری در کمربند اصلی سیارک ها در فاصله حدود 180 میلیون کیلومتری ما می چرخد .
بهنام۱۴۰۰/۱۱/۲۳آیا ماه توسط موشکی از زمین تهدید می شود؟
در مورد اجسام مصنوعی، برخورد آتی پرتاب کننده فالکون 9 اسپیس ایکس با ماه را می توان به عنوان نمونه در نظر گرفت. این ماهواره در سال 2015 برای پرتاب یک ماهواره ناسا به فضا پرتاب شد. این موشک بیش از 4 تن وزن دارد و سوخت آن تمام شده است. اکنون فالکون 9 اسپیس ایکس خالی با سرعت 9288 کیلومتر بر ساعت در حال حرکت است. در 4 مارس به ماه برخورد خواهد کرد. بر اساس گزارش نیویورک تایمز ، در نتیجه برخورد، دهانه ای به قطر حدود 20 متر روی ماه ظاهر می شود .
بهنام۱۴۰۰/۱۱/۲۳به گفته کارشناسان، هیچ خطری وجود ندارد که این حادثه بر مدار ماه تأثیر بگذارد. با این حال، CNEOS مسیر پرواز راکت را زیر نظر دارد، علیرغم اینکه به طور معمول اجسام ساخته شده توسط انسان را در فضا ردیابی نمی کند. در حال حاضر هیچ جسم مصنوعی دیگری از زمین وجود ندارد که بتواند ماه را از مدار خارج کند.
دفعه بعد که ماه را در آسمان شب دیدید، می توانید مطمئن باشید که به این زودی به جایی نخواهد رفت و مطمئناً به زمین نخواهد افتاد.
JamesEluro 464۱۴۰۱/۲/۶منظومه شمسی برای کودکان.............چگونه به کودک خود در مورد سیارات منظومه شمسی بگویید؟..........آسمان همواره مورد توجه و توجه بشر بوده است. ستارگان از زمان آتلانتیس افسانه ای رصد شده اند. ساختار اجرام آسمانی، مسیر حرکت آنها، تغییر فصول روی زمین - همه اینها به تأثیر ستاره ها نسبت داده شد. بسیاری از تئوری ها تایید شدند، برخی دیگر کنار گذاشته شدند. با گذشت زمان، کشف شد که زمین تنها سیاره در کهکشان ما نیست.........
JamesEluro 464۱۴۰۱/۲/۶تحقیق در مورد سیاره ها برای کودکان ...........مریخ یکی از جالب ترین سیارات منظومه شمسی برای کودکان در نظر گرفته می شود.....سیاره سرخ - مریخ نام غیر رسمی خود را به دلیل محتوای بالای آهن در سطح به دست آورد که به آن رنگ مایل به قرمزی می بخشد........
جالب اینجاست که تمامی نام های نزدیکترین سیارات به نام خدایان روم باستان نامگذاری شده اند. مریخ خدای جنگ در اساطیر باستان است. سردرگمی وجود دارد زیرا بسیاری او را خدای باروری می دانند. هر دوی آنها درست می گویند. رومیان او را خدای باروری می‌دانستند که هم می‌توانست محصول را از بین ببرد و هم نجات دهد. سپس، در اساطیر یونان باستان، او نام آرس (مریخ) - خدای جنگ را دریافت کرد........
قله اورست روی زمین بیش از 8 کیلومتر ارتفاع دارد. کوه المپوس (مریخ) - 27 کیلومتر.......
به دلیل گرانش ضعیف تر در مریخ ، می توانید سه برابر بالاتر بپرید ....
مریخ نیز مانند زمین 4 فصل دارد. هر کدام 6 ماه طول می کشد و کل سال 687 روز زمینی است (2 سال زمینی 365x2=730).
مریخ مثلث برمودای خودش را دارد. از هر سه ماهواره ای که به سمت آن پرتاب می شود، تنها یک ماهواره برمی گردد. دو تا ناپدید می شوند !..........
ماهواره های مریخ (دوتا از آنها وجود دارد) تقریباً با سرعت یکسان به سمت یکدیگر به دور آن می چرخند. از آنجایی که شعاع مدارها متفاوت است ، هرگز با هم برخورد نمی کنند.
JamesEluro 464۱۴۰۱/۲/۶آموزش سیاره ها به کودکان ...........داستان منظومه شمسی برای کودکان با نقاشی منظومه شمسی کودکانه
با توجه به ویژگی های دوران کودکی، ساده و موثر بودن داستان منظومه شمسی برای کودکان بسیار مهم است. برای این کار می توانید از آزمایش های بصری استفاده کنید که در زیر نمونه ای از این آزمایش ها را شرح می دهیم. بنابراین، آشنایی کودک با مفاهیم دشوار، برای او، موضوعی بسیار آسان تر خواهد بود.
کودکان پیش دبستانی کاملاً اطلاعات ارائه شده به شیوه ای بازیگوشی را در قالب یک افسانه یا یک شعر جذب می کنند.
و اگر بتوانید تخیل کودک را تقویت و او را مجذوب کنید، شاید کودک نه تنها به نجوم علاقه مند شود، بلکه عاشق این علم نیز شود.
وقتی برای اولین بار در مورد فضا به کودک می گویید، به این فکر کنید که در بزرگسالی با نگاه کردن به ستاره ها، فعالیت های شما را به خاطر می آورد و لبخند می زند.
JamesEluro 464۱۴۰۱/۲/۶تحقیق در مورد منظومه شمسی برای کودکان ........ به کودک بگویید
به آسمان نگاه کن. به نظر می رسد که بسیار نزدیک است - دست دراز کنید و خورشید یا ماه را لمس کنید، اگر از بالای یک درخت بلند بالا بروید، خود را در کنار آنها خواهید دید؟ اما در واقع اینطور نیست. نه ما می توانیم با دست به آسمان برسیم و نه درختان با قله هایشان. خورشید، ماه و ستارگان از ما بسیار دور هستند. اینها سیارات بزرگی هستند که باید با یک سفینه فضایی به سمت آنها پرواز کنید.
8 سیاره در منظومه شمسی وجود دارد. همه آنها به دور خورشید می چرخند و دائماً در یک مسیر هستند که به آن مدار می گویند. و یکی از این سیارات زمین ماست.
JamesEluro 464۱۴۰۱/۲/۶توضیح منظومه شمسی برای کودکان..... منظومه شمسی برای کودکان ......خورشید یک سیاره بزرگ و بسیار داغ است - یک ستاره است - یک توپ بزرگ و داغ. بسیار دور است، اما گرمای پرتوهای آن به تمام سیاراتی که در اطراف آن می چرخند، و سیاره ما نیز می رسد. به همین دلیل است که ما گرم هستیم.
همه ستارگان مانند خورشید نیستند. ستارگان کوچک، متوسط، و بزرگتر وجود دارد - بزرگتر از خورشید.
درخشان ترین ستاره ها در میان تمام ستارگان آسمان، ستاره شمالی و سیریوس هستند.
خورشید بسیار بزرگتر از سیاره ماست. اگر آنها را با هم مقایسه کنید، خورشید مانند یک هندوانه و زمین یک نخود کوچک است.
برای مقایسه اندازه خورشید با اندازه زمین، می توانید یک کدو تنبل یا یک هندوانه و یک نخود بردارید. نخود زمین ماست، هندوانه خورشید است.
زمین همانقدر از خورشید کوچکتر است که یک نخود از هندوانه کوچکتر است.
JamesEluro 464۱۴۰۱/۲/۶آموزش منظومه شمسی به کودکان ....... با ... نقاشی سیاره ها و نقاشی منظومه شمسی
ماه ماهواره ای از سیاره ما است، تنها سه روز با آن فاصله دارد.
ماه در خلاف جهت عقربه های ساعت به دور زمین حرکت می کند.
ما فقط در شب ماه را می بینیم. ماه، همانطور که در آسمان می بینیم، همیشه یک شکل نیست. ماه دارای مراحل زیر است: ماه نو، هلال ماه در حال رشد، ربع اول ماه در حال رشد، ماه در حال افزایش، ماه کامل و سپس رو به کاهش: ماه در حال نزول، ربع ماه در حال زوال، هلال ماه در حال زوال، نو. دوباره ماه
اگر هلال در آسمان شبیه حرف C باشد، ماه "پیری" است و رو به زوال است.
این مراحل را می توان برای کودک روی کاغذ ترسیم کرد یا از مقوای رنگی برش داد.
برای نشان دادن اینکه چرا ماه گاهی گرد و گاهی هلالی است، یک چراغ رومیزی معمولی و یک توپ بگیرید. با خلق یک ماه در خانه با هم تجربه کنید. به کودک نشان دهید که ما فقط قسمت نورانی توپ را می بینیم.
JamesEluro 464۱۴۰۱/۲/۶سیاره ما - سیاره زمین - توسط جو احاطه شده است. این لایه محافظی است که ساکنان را از اشعه ماوراء بنفش خورشیدی و همچنین از بیشتر شهاب سنگ ها نجات می دهد. می توان آن را به یک پتوی بادی تشبیه کرد. به لطف اوست که سیاره ما هوایی را دارد که ما تنفس می کنیم.
مهمترین تفاوت سیاره ما با سایرین وجود حیات در آن است.
اعتقاد بر این است که بقیه فضا بی جان است. اعتقاد و تمایل مردم به یافتن حیات در سیارات دیگر ما را وادار می کند که سفینه های فضایی را برای سفر به فضا برای مطالعه آن طراحی کنیم.
می توانید یک تخم مرغ را بجوشانید و با مثال آن به کودک توضیح دهید که جو زمین چگونه است. سیاره ما توسط یک جو چند لایه احاطه شده است، همانطور که در یک تخم مرغ زرده توسط پروتئین احاطه شده است.
JamesEluro 464۱۴۰۱/۲/۶تنها 8 سیاره در منظومه شمسی وجود دارد. نقاشی سیاره ها به ترتیب
بزرگترین آنها مشتری است. و جالب ترین آنها زحل است، زیرا حلقه های بزرگی در اطراف دارد.
مشتری، اورانوس و نپتون نیز حلقه هایی دارند، اما از زمین دیده نمی شوند.
پلوتون یکی از آخرین کشف شد. در ابتدا او مورد توجه قرار گرفت.پلوتون در سال 1930 به عنوان نهمین سیاره کشف شد. اما، با گذشت زمان، به دسته دیگری از اجرام کیهانی، "سیارات کوتوله" اختصاص یافت.
JamesEluro 464۱۴۰۱/۲/۶تحقیق منظومه شمسی برای دانش آموزان .........برای به خاطر سپردن نام تمام سیارات منظومه شمسی، می توانید کمی قافیه را یاد بگیرید:
همه سیارات به ترتیب
یکی عطارد،..........
دو زهره،........
سه زمین،.............
چهار مریخ.........
پنج - مشتری،..........
شش - زحل،.........
هفت - اورانوس،..........
پشت سر او - نپتون.......
او هشتم متوالی است.
و پس از او در حال حاضر،.......
نهمین به نام پلوتون.
JamesEluro 464۱۴۰۱/۲/۶چگونه یک موشک پرواز می کند
به کودک چی بگم:
در 12 آوریل،سال 1961 ، رویای مردم برای پرواز به فضا محقق شد - اولین فضانورد تاریخ، یوری آلکسیویچ گاگارین، با فضاپیمای Vostok-1 به فضا پرواز کرد. پرواز او به دور زمین 108 دقیقه طول کشید..........
بادکنک را باد کرده و سوراخ را با انگشتان خود فشار دهید. و سپس انگشتان خود را باز کنید تا بادکنک شما به شدت به سمت بالا رها شود. این به این دلیل است که هوا از بادکنک خارج می شود. و وقتی هوا تمام شود، بادکنک سقوط خواهد کرد. بادکنک مانند یک موشک پرواز کرد - تا زمانی که هوا در آن بود به جلو حرکت کرد.
تقریباً طبق این اصل، موشک به فضا پرواز می کند، فقط به جای هوا سوخت دارد. هنگام سوختن، سوخت به گاز تبدیل می شود.
یک موشک از چند قسمت به نام استیج تشکیل شده و هر مرحله مخزن سوخت مخصوص به خود را دارد.سوخت مرحله اول تمام شد - ناپدید می شود و موتور مرحله دوم بلافاصله روشن می شود و موشک را حتی سریعتر و حتی بالاتر می برد. بنابراین تنها مرحله سوم به فضا می رسد - کوچکترین و سبک ترین. موتور مرحله سوم - کابین با فضانورد را در مدار قرار می دهد.
JamesEluro 464۱۴۰۱/۲/۶سیاره زهره
یک کاربر بی تجربه بلافاصله پاسخ می دهد که گرم ترین سیاره در منظومه شمسی اولین سیاره از خورشید است - عطارد. با این حال، گرم ترین سیاره در منظومه شمسی ، دوقلوی زمین ما، زهره خواهد داد. عطارد اتمسفر ندارد و اگرچه 44 روز توسط خورشید گرم می شود ، اما همین تعداد روز را صرف خنک شدن می کند (یک سال در عطارد 88 روز است). زهره به دلیل وجود جوی با محتوای زیاد دی اکسید کربن، دمای بالایی را دائماً حفظ می کند .
توجه! زهره که بین عطارد و زمین قرار دارد تقریباً دائماً زیر یک کلاهک "گلخانه ای" قرار دارد. دمای هوا در حدود 462 درجه است. برای مقایسه، سرب در دمای 327 درجه ذوب می شود.
حقایق ناهید:..........
زهره ماهواره ندارد ، اما زهره آنقدر روشن است که می تواند سایه بیاندازد.
یک روز در سیاره زهره بیش از یک سال طول می کشد - 243 روز زمینی (سال - 225).......
تمام سیارات منظومه شمسی در خلاف جهت عقربه های ساعت می چرخند . فقط زهره در جهت مخالف می چرخد ......
سرعت باد در آن می تواند به 360 کیلومتر در ساعت برسد!
JamesEluro 464۱۴۰۱/۲/۶سیاره تیر یا عطارد
عطارد اولین سیاره از خورشید است . اطلاعات جالبی در مورد عطارد در نظر بگیرید:
با وجود اینکه به طور خطرناکی به خورشید نزدیک است، یخچال های طبیعی دارد! ......
عطارد دارای آبفشان است. از آنجایی که اکسیژن بر روی آن وجود ندارد ، آنها از هیدروژن خالص تشکیل شده اند.......
ماهواره های تحقیقاتی آمریکایی وجود یک میدان مغناطیسی کوچک را در عطارد شناسایی کردند ......
عطارد غیرعادی است . مسیر آن دارای یک بیضی است که حداکثر قطر آن تقریباً دو برابر حداقل است.........
به دلیل داشتن حداقل ضخامت جو پوشیده از چین و چروک است . در نتیجه، هسته داخلی با انقباض سرد می شود . بنابراین، با چین و چروک هایی پوشیده شده بود که ارتفاع آن به صدها متر می رسد!
جستجو کردن و ماجراجویی در فضا می تواند به همان اندازه ای که در فیلم های سینمایی مشاهده می کنیم، عجیب و غریب باشد. بعداز این همه سال که دانشمندان و محققان بسیاری عمر خود را وقف این کار کرده و به دنبال تمامی سیاره های موجود در جهان هستی بوده اند، هنوز بخش بسیار زیادی از هستی، از دسترس انسان خارج بوده است، اما نکته ای که در این خصوص وجود دارد این است که هر روز نسبت به روز قبل، به یافتن تمامی سیاره ها و کهکشان ها و پی بردن به چند و چون آن ها نزدیک تر می شویم. در این مقاله قصد داریم شما را با چند حقیقت عجیب و جالب توجه در خصوص فضا آشنا کنیم. با سیارک همراه باشید.
ناسا صدا های عجیبی در فضا ضبط کرده است
ناسا از تکنولوژی ای بهره مند است که به واسطه آن امواج رادیویی، پلاسما و نیز میدان های مغناطیسی را دریافت می کند و همه آن ها را به امواج صوتی بدل می کند. قصد اصلی دانشمندان از این کار این است که تمامی صداهایی که در فضا وجود دارد را شناسایی کرده و به دنبال منابع تولید این صدا ها بگردند. به خاطر ماهیت اتمسفر موجود در فضا، صدا همانند آن چه که بر روی زمین وجود دارد، به صورت امواج صوتی رد و بدل نمی شود و کارکردی متفاوت دارد. تا کنون صدا های متفاوتی توسط دستگاه های ناسا ضبط شده است: از صدا هایی شبیه به بوق آمبولانس گرفته تا صدا های مداومی که انگار خبر از نزدیک شدن یک سفینه فضایی می دهند.
غروب خورشید در کره مریخ آبی رنگ است
مدت ها از زمانی که انسان برای نخستین بار پا بر روی کره مریخ گذاشت می گذرد، با این وجود تا سال 2015 طول کشید تا بالاخره اولین عکس رنگی از منظره غروب خورشید در این کره گرفته شد و در معرض دید همگان قرار گرفت. منظره ای که بسیار عجیب و جالب توجه بود و بسیاری را غافلگیر کرد. در حقیقت غروب خورشید در این سیاره متفاوت از غروب خورشید بر روی کره زمین است و تمامی آسمان در هنگام غروب، آبی رنگ می شود. اما دلیل این اتفاق چیست و چه می تواند باشد؟ ناسا در این خصوص عنوان کرده است که دلیل اصلی این اتفاق به جنس خاکی بر می گردد که بر روی کره مریخ وجود داشته و در حقیقت سطح آن متشکل از همین خاک است. این خاک به نسبت خاک موجود بر روی کره زمین تفاوت هایی دارد. خاکی که سطح کره مریخ را تشکیل می دهد از ملکول های بسیار ساده تشکیل شده است و به همین خاطر است که سطحی بسیار نرم دارد. همین سادگی ملکول های تشکیل دهنده خاک باعث شده است تا سطح کره مریخ به رنگ هایی که طول موج کمتری دارند، راحت تر اجازه وجود بدهد، رنگ هایی مانند آبی که در هنگام غروب سراسر آسمان مریخ را فرا می گیرد. در مقابل رنگ هایی چون نارنجی، زرد و قرمز که از طول موج بلند تری برخوردار هستند، کمتر اجازه وجود پیدا می کنند.
هزینه فرستادن وسایل مورد نیاز فضا نوردان سر سام آور است
اگر جنبه های مالی یک مأموریت فضایی را به طور دقیق مورد بررسی و تجزیه قرار دهیم و هزینه ارسال وسایل مورد نیاز فضا نوردان را برآورد کنیم، به رقم سر سام آوری خواهیم رسید. راوی مارکاشایم، که یک متخصص و مهندس ایستگاه فضایی است، در گفتگو با یک مجله اقتصادی در این خصوص عنوان کرد که برای فراهم کردن چیزی حدود نیم کیلوگرم از محصولات و وسایل مورد نیاز فضا نوردان و قرار دادن آن در فضا پیما ها به گونه ای که در خارج زمین برای شان قابل استفاده باشد، باید هزینه ای معادل با ده هزار دلار در نظر گرفته شود. حال این موضوع بسته به فضا پیمایی که سطح زمین را ترک می کند، ممکن است متفاوت باشد، چرا که برخی از فضا پیما ها با ویژگی ها و امکانات به خصوصی طراحی می شوند. برای مثال برای نیم کیلوگرم از این وسایل در فضا پیمایی با نام SpaceX، این هزینه تا بیست و هفت هزار دلار افزایش پیدا می کند. برای این که درک دقیق تری از این رقم پیدا کنید، هزینه ارسال یکی از مهمترین نوشیدنی های مورد نیاز فضا نوردان را برای شما عنوان می کنیم. برای ارسال یک بطری معمولی آب آشامیدنی به فضا، بسته به نوع کارکرد و طراحی فضا پیما، به هزینه ای میان 9100 دلار تا 43180 دلار احتیاج است که این رقم در نوع خود بسیار قابل توجه است.
جو فضا پر شده از زباله هایی که به طور معمول فلزی هستند
زمانی که موشکی در فضا استفاده می شود، راهی برای خلاصی از پوکه باقی مانده از آن وجود ندارد. همین مسئله در خصوص ماهواره هایی که دیگر کارکرد خود را از دست داده اند صادق است. به همین خاطر است که از زمانی که انسان پا به کره های دیگر گذاشته است، میزان قابل توجهی از این تکه های فلزی در فضا از خود به جای گذاشته است. نکته جالب توجه در خصوص این اشیاء فلزی این است که همانند کره های دیگر، روی مداری دایره شکل به دور زمین می چرخند. سرعت چرخش این اشیاء معادل با 17500 متر بر ساعت. این میزان ده برابر سرعت گلوله یک اسلحه است. طی سالیان اخیر مؤسسه ای برای نظارت بر این اشیاء به جای مانده تشکیل شده است که با نام اختصاری اس اس ان شناخته می شود. این مؤسسه تا کنون اعلام کرده است که چیزی حدود بیست و سه هزار شیء فلزی در فضا وجود دارد که اندازه ای بزرگتر از یک توپ فوتبال دارند. این اشیاء فلزی خطراتی را هم متوجه فضا نوردان می کند. در حقیقت اگر از مداری که در آن می چرخند خارج شوند، به یکدیگر برخورد کرده و ایجاد موانعی بر سر راه فضا پیما هایی خواهند کرد که پس از این راهی فضا خواهند شد. در سال 2013 فیلمی تحت عنوان «Gravity(جاذبه)» با بازی جرج کلونی و ساندرا بلاک روی پرده سینما ها رفت که در حقیقت از همین مسئله ایده می گرفت. سه کشوری که بیش از همه مسئول این زباله های فلزی هستند آمریکا با 3990 قطعه، روسیه با 3959 قطعه و در نهایت چین با 3893 قطعه هستند.
رد پای فضا نوردان می تواند تا چیزی حدود صد سال بر روی سطح کره ماه باقی بماند
میزان تحرک صخره ها و خاکی که سطح کره ماه را تشکیل داده است به 0.04 اینچ در یک میلیون سال می رسد. به همین خاطر است که رد پایی که از فضا نوردان در سطح آن به جای می ماند قابلیت حفظ کردن حالت خود را برای مدتی طولانی دارد. این مدت زمان می تواند بین ده تا صد سال باشد.
شرایط آب و هوایی در فضا همیشه سرد نیست و هوای آن می تواند گاهی بسیار گرم شود
در تاریک ترین نقاط فضا، دمای هوا می تواند تا چیزی حدود 454 درجه فارنهایت به زیر صفر برسد، با این حال نکته جالب توجه در خصوص میزان دما این است که اگر در معرض تابش مستقیم نور خورشید، در نزدیکی های مدار زمین در فضا باشید، دمای قابل توجه 250 درجه فارنهایت بالای صفر را تجربه خواهید کرد. در حقیقت یکی از دلایلی که لباس مخصوص فضا نوردان به واسطه آن سفید انتخاب شده است، همین حرارت بالا است. رنگ سفید لباس فضا نوردان سبب می شود گرمای هوا تا جایی که ممکن است به بدن شان آسیب نرساند و منعکس شود.
در سیاره زهره مدت زمان یک سال کمتر از یک روز است
سیاره زهره با سرعت بسیار اندکی در خلاف جهت مسیر مدار زمین، به دور خود می چرخد و برای یک چرخش کامل به 243 روز (روزی که با معیار زمین محاسبه می شود) احتیاج دارد. این در حالی است که برای چرخیدن به دور خورشید، تنها به 225 روز زمان نیاز دارد، چرا که به طور قابل ملاحظه ای به خورشید نزدیک است. به همین خاطر است که یک سال در سیاره زهره، کوتاه تر از یک روز آن به حساب می آید.
ایستگاه بین المللی فضایی (با نام اختصاری آی اس اس شناخته می شود) به اندازه یک زمین فوتبال است
این ایستگاه بین المللی که در فضا وجود دارد، طولی برابر با 357 فوت دارد و این یعنی تنها سه فوت دیگر لازم است تا به طول یک زمین فوتبال آمریکایی برسیم. وزن این ایستگاه فضایی برابر با 925000 پوند (هر پوند تقریباً نیم کیلوگرم است) است و به خاطر همین مشخصات است که بزرگترین سازه ای لقب گرفته است که تا کنون به دست انسان ساخته شده و به فضا ارسال شده است. تا کنون نزدیک به دویست و سی نفر از هجده کشور متفاوت، راهی این ایستگاه فضایی شده اند، تا مأموریت هایی را که بهشان محول شده بوده است را انجام دهند.
انسان بدون لباس مخصوص فضانوردان، بیش از پانزده ثانیه در فضا دوام نخواهد آورد
البته پوشیدن این لباس مخصوص دردسر های خود را دارد و می تواند بسیار فضا نورد را آزرده کند، همانگون که در فیلم Gravity، ساندرا بلاک که در نقش دکتر رایان بازی می کرد، لحظات سختی را در این لباس مخصوص تجربه کرد. با وجود این، بدون این لباس مخصوص، تنها ظرف چند ثانیه، انسان دچار خفگی خواهد شد. در حقیقت این اتفاق ریشه در ماهیت جوی فضا دارد. به خاطر این که چیزی تحت عنوان فشار هوا در این شرایط جوی وجود ندارد، باعث می شود هوا گسترش پیدا کند. این مسئله به این معنی است که هوای موجود در ریه های انسان (اگر بدون لباس در جو فضا باشد) گسترش پیدا کرده و فشار بسیار زیادی را متوجه بافت های ریه می کند. در نهایت تحت این شرایط بسیار دشوار است که بدن انسان، تمامی اکسیژن موجود در بدن را تنها ظرف پانزده ثانیه مصرف می کند تا با این عامل مقابله کند که در نهایت همین مسئله باعث کمبود اکسیژن و خفگی می شود. از دیگر مخاطرات مخوف قرار گرفتن در جو فضا بدون لباس مخصوص می توان به امکان رسیدن خون به نقطه جوش، ترکیدن اُرگان های داخلی بدن و نفخ شدید اشاره کرد.
حتی در فضا هم امکان رواج هرج و مرج وجود دارد
ممکن است فضا نوردان در فضا، کاملاً آزاد و معلق باشند، با این حال، قوانینی وضع شده است که چنین آزادی ای را در اختیار همگان نخواهد گذاشت. در حقیقت این قوانین توسط سازمان ملل متحد وضع شده است و هدف از وضع این قوانین جلوگیری از این است که فضا بدل به یک منطقه جنگی شود و یا حتی بدل به مکانی برای انجام آزمایشات موشک های اتمی. برخی از این قوانین که توسط سازمان ملل متحد وضع شده اند، این ها هستند: کسی حق وارد کردن سلاح های کشتار جمعی به جو فضا و مدار زمین را ندارد، سفر های اکتشافی در فضا، تنها به منظور فعالیت های صلح آمیز می تواند صورت بگیرد و هر کشوری که وسیله ای وارد فضا می کند، برای خطرات و آسیب های احتمالی ای که آن وسیله برساند، مسئول است.
دلیل سیاه بودن جو فضا چیست؟
ممکن است البته به این فکر کنید که چیزی تحت عنوان سیاهی مطلق در فضا وجود ندارد و به هر سو که نظر بیندازید، بالاخره یک ستاره خواهید دید که کمی جو فضا را روشن کند. این تئوری ای است که با نام پارادوکس یا تضاد اولبر شناخته می شود. هاینریش ویلهلم اولبر کسی است که این نظریه را در سال 1823 مطرح کرد و به همین خاطر نام آن اولبر در نظر گرفته شده است. بنا به این نظریه اگر جهان هستی بی انتها، ثابت و بی زمان باشد، به هر سویی که نگاه کنید در نهایت ستاره ای خواهید دید.
با این حال چنین به نظر می رسد که این نظریه صحت ندارد و جهان هستی نه ثابت است و نه بی زمان. ادوین هابل کسی بود که این نظریه جدید را مطرح کرد. به باور او جهان هستی روز به روز در حال گسترش و بزرگ تر شدن است و تشعشعات حرارتی به جای مانده از انفجار بزرگ (Big Bang) گواه او برای این ادعا است. با استناد به این تشعشعات می توان گفت که اکنون جهان هستی چیزی حدود 13.8 میلیارد سال از عمرش می گذرد. نکته ای که وجود دارد این است که در جو فضا، این گونه نیست که به هر سویی که نگاه کنید، ستاره ای خواهید دید، چرا که بسیاری از ستاره ها آن قدری از عمرشان نمی گذرد که وقت کافی برای رسیدن نورشان به چشم ما وجود داشته باشد و هنوز این اتفاق رخ نداده است. به همین خاطر است که نظریه دوم از صحت بیشتری برخوردار است.
سیاره خورشید به تنهایی 99.8 درصد از کل منظومه شمسی را از لحاظ حجمی به خود اختصاص داده است
برای این که به حجم دقیق خورشید برسیم باید عدد 1.989 را در 1030 کیلوگرم ضرب کنیم. عددی که در نتیجه این عملیات ریاضی به دست می آید برابر با 99.8 درصد از کل منظومه شمسی خواهد بود. در حقیقت تمامی منظومه شمسی در برابر خورشید حکم ذره خاکی در هوا را دارند.
مرکز کهکشان راه شیری ده ها هزار حفره سیاه رنگ در خود دارد
بنا به تحقیقات جدیدی که صورت گرفته است، محققان به این نتیجه رسیده اند که ده ها هزار حفره سیاه رنگ در مرکز کهکشان راه شیری وجود دارد. این حفره های سیاه به تنهایی قابل مشاهده نیستند، چرا که نوری از سطح آن ها منعکس نمی شود و قابل دیدن نخواهند بود، این در حالی است که زمانی که این حفره های سیاه در کنار ستاره ها قرار می گیرند، دانشمندان و محققان قادر خواهند بود با استفاده از اشعه های ایکس-ری اقدام به شناسایی آن ها کنند. نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که صد ها حفره سیاه رنگ در مرکز کهکشان راه شیری وجود دارد که با ستاره ها جفت شده اند و نیز رقم تخمینی ده هزار عدد برای حفره هایی در نظر گرفته شده است که به تنهایی در این مرکز جای گرفته اند.
به احتمال غریب به یقین چیزی بیشتر از یک سپتیلیون (عدد یک به همراه بیست و چهار عدد صفر) ستاره در کل جهان هستی وجود دارد
دانشمندان و محققان به این نتیجه رسیده اند که چیزی حدود صد بیلیون ستاره، تنها در کهکشان راه شیری وجود دارد. حال اگر این رقم را در تعداد تخمینی کل کهکشان هایی که به باور محققان در سرتاسر جهان هستی وجود دارد (بنا به باور محققان حداقل ده تریلیون کهکشان دیگر در جهان هستی وجود دارد) را ضرب در این عدد کنیم (صد بیلیون) به رقم یک سپتیلیون می رسیم؛ یعنی یک با بیست و چهار عدد صفر به دنبال آن. این البته در حالی است که کسانی چون دیوید کورنیچ که استاد یار دانشگاهی در ایالات متحده آمریکا است، بر این باور اند که تعداد کهکشان های موجود در جهان هستی بسیار بیشتر از آن چیزی است که محققان امروزی فکر می کنند و با پیشرفت تکنولوژی به مرور این مطلب روشن تر خواهد شد.ترجمه itrans.ir
آیا ستاره دنباله دار بوریسف در زمان نزدیک شدن به خورشید منهدم می شود
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
اولین ستاره دنباله دار بین ستاره ای وقتی نزدیک به خورشید می شود از هم پاشید
ستاره دنباله دار ۲ آی/بوریسوف، 2I / Borisov ارتباط زیادی با ستاره های خورشیدی ما دارد. این می تواند نشانه ای باشد که دنباله دار بیگانه با نزدیکتر شدن به خورشید کاملا منهدم شود.
ستاره دنباله دار بین ستاره ای بوریسوف
در نوامبر 2019 ، ستاره شناسان بهترین تصاویر از ستاره دنباله دار 2I / Borisov ، یک سنگ فضایی بین ستاره ای را که از منظومه شمسی ما عبور می کند ، ضبط کردند.
در ماه سپتامبر ، اخترشناسان از کشف اولین ستاره دنباله دار بین ستاره ای خبر دادند که از منظومه شمسی ما بازدید کرده است و با نام کاشف اوکراینی خود 2I / Borisov ثبت شد. این دنباله دار مدار بسیار گسترده ای دارد - نشانه ای از داستان که نشان می دهد منشا آن خارج از منظومه شمسی ما است و فراتر از تأثیر خورشید شکل گرفته است.
در ماههایی که گذشت ، ستاره شناسان اندازه گیری هر حرکت ستاره دنباله دار ۲ آی/بوریسوف را در حالی که به سمت پریلئون حرکت می کند - نقطه ای از مدار خود را که نزدیکترین به خورشید است قرار داده است. دانشمندان با بررسی حرکات بوریسف ، روشنایی و آرایش شیمیایی متوجه شده اند که می تواند با نزدیک شدن به خورشید منظره ای چشمگیر بسازد.
در اینجا گزارشی از آنچه اخترشناسان تا به امروز کشف کرده اند آورده شده است ، و در هفته های آینده چه چیزی را باید از ستاره دنباله دار بین ستاره ای ۲ آی/بوریسوف یکی دیگر از سنگ های فضایی بیگانه ، اولین ستاره دنباله دار میان ستاره ای ، Borisov که در سپتامبر 2019 اعلام شد را جستجو کنید.
گاز و غبار اوموآموآ
'Oumuamua ، اولین دنباله دار بین ستاره ای ، در حال تخلیه گاز و گرد و غبار. اولین این اجسام اوموآموآ بود که دانشمندان آن را دو سال پیش دیدند و مطمئن شدند اجسام میان ستاره‌ای وجود دارند.
این سنگ فضایی میان ستاره ای برای اولین بار در فاصله 3 واحد نجومی یا AU کشف شد که 1 AU میانگین فاصله بین خورشید و زمین است. باوجود نسبتاً درخشان بودن بوریسف به دلیل نزدیکی به خورشید مورد توجه قرار نگرفت.
اما اخیراً ، گروهی از اخترشناسان از طریق داده های قدیمی نگاهی به گذشته انداختند و ستاره دنباله دار بیگانه را در تصاویر از دسامبر گذشته ، جایی که نادیده گرفته شده بود ، پیدا کردند. در آن زمان ، تقریباً سه برابر دورتر از هم اکنون بود.
تماشای بوریسف با نزدیک شدن به خورشید همچنین به اخترشناسان به درک ترکیب آن کمک می کند. با گرم شدن دنباله دار ، گازهایی را آزاد می کند که می تواند درخشندگی آن را افزایش دهد. گازهای متفاوتی در دماهای مختلف آزاد می شوند ، بنابراین با تماشای تغییر در روشنایی در فواصل مختلف از خورشید ، ستاره شناسان می توانند تصور نادرستی از آنچه مسافر بین ستاره ای ایجاد می کند ، بدست آورند.
دانشمندان می توانند با نگاه کردن به طول موج های ستاره دنباله دار - طیف آن - به طور دقیق تری تشخیص دهند که چه مقدار از ترکیبات را این سنگ فضایی آزاد می کند.
به تازگی ، دانشمندان شواهدی از بخار آب را گزارش دادند و به این لیست افزودند که شامل سیانید ، هیدروکسید ، کربن دیاتومیک و اکسیژن اتمی است. این اطلاعات هنگام مقایسه بوریسوف با ستاره های دنباله دار منظومه شمسی مفید هستند.
ما دوست داریم که از دنباله دارها و سیارک ها به عنوان باقی مانده های اولیه شکل گیری سیاره زمین فکر کنیم. آدام مک کی ، اخترشناس در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا ، و نویسنده یک اثر arXiv در این زمینه گفت: وقتی ما دنباله دارهای خودمان را مورد مطالعه قرار می دهیم ، می خواهیم فیزیک و شیمیی را که در اوایل شکل گیری منظومه شمسی رخ داده بود ، بفهمیم.
مک کی می گوید: میدوارم با دنباله دار های میان ستاره ای ، بتوانیم درک کنیم که آیا این همان فرآیندهای مشابهی هستند که در اوایل شکل گیری سایر سیستم های سیاره ای اتفاق افتاده است؟
ستاره دنباله دار کوچک قرمز
تاکنون ، بوریسف ، که از طریق منظومه شمسی ما با 110،000 مایل در ساعت حرکت می کند ، بسیار شبیه به دیگر ستاره های دنباله دار طولانی مدت است - آنهایی که حداقل 200 سال طول می کشد تا به دور خورشید بگردند.
مطالعات اولیه نشان داد که دنباله دار بیگانه از نظرطیف رنگ، رنگی قرمز مشابه سایر دنباله دارهای شناخته شده دارد. اندازه آن هنوز به خوبی درک نشده است ، اما دانشمندان گمان می کنند هسته ی جامد ستاره دنباله دار - کمتر از 4 مایل در طول آن باشد ، که برخی تخمین ها آن را به 1 نزدیک می کند.
این خصوصیات نشان می دهد که ستاره دنباله دار بوریسف ممکن است سفرهای خورشیدی خود را با یک فینال بزرگ به پایان برساند ، از آنجا که ستاره های دنباله دار با طول طولانی با نزدیک شدن به خورشید به دلیل گرمای شدید ، از هم گسیخته می شوند و چنین سرنوشتی می تواند در انتظار بازدید کننده بین ستارگان ما (بوریسف) باشد ، اما ممکن است بدون صدمه ای به راه خود ادامه دهد
Ye می گوید: "یک نقل قول در مورد دنباله دارها وجود دارد: ستاره های دنباله دار مانند گربه ها هستند ، آنها فقط هر کاری را انجام می دهند که دوست دارند."
بعضی از دنباله دارها طغیان های گسترده ای دارند و بعضی از دنباله دارها کاملاً عادی رفتار می کنند. بنابراین سرنوشت ۲ آی/بوریسوف فراتر از حدس هر کسی است. ما هر روز شاهد ۲ آی/بوریسوف خواهیم بود و اگر تجزیه شود ، اگر کار دیوانه واری انجام دهد ، فوراً خواهیم دانست. "
ستاره دنباله دار بوریسف در 8 دسامبر نزدیکترین فاصله خود را به خورشید خواهد داشت و در تاریخ 28 دسامبر نزدیکترین فاصله را با سیاره زمین خواهد داشت. اگر از گرمای خورشید زنده بماند ، انتظار می رود بازدید کننده بیگانه ما به محض دور شدن از خورشید، طی چند ماه به سرعت محو و نامرئی شود.
کوتوله سفید WDJ0914 + 1914 و سیاره اش به اندازه نپتون را نشان می دهد که در گردش به دور این ستاره مرده است.این سیاره غول پیکر 4 برابر ستاره مرده WDJ0914 + 1914 است.
ستاره شناسان سیاره ای به اندازه نپتون را در مدار یک ستاره به اندازه زمین کشف کردند.
در این نمودار موقعیت WDJ0914 + 1914 در صورت فلکی سرطان (خرچنگ) نشان داده شده است. این نقشه بیشتر ستارگان را که در شرایط مناسب با چشم غیر مسلح قابل رویت هستند نشان می دهد ، و WDJ0914 + 1914 خود با یک دایره قرمز روی تصویر برجسته شده است. این کوتوله سفید توسط یک سیاره مانند نپتون در حال تبخیر است ، اولین سیاره غول پیکر که تا کنون در اطراف کوتوله سفید یافت شده است.
"این ستاره، سیاره ای دارد که ما به طور مستقیم نمی توانیم آن را ببینیم" ، بوریس گونسکی ، نویسنده تحقیق از دانشگاه وارویک در بیانیه مطبوعاتی گفت . "اما به دلیل اینکه این ستاره خیلی داغ است ، سیاره را تبخیر می کند و ما جو را از دست می دهیم." در حقیقت ، ستاره در حال گردش ، جریانی از مواد تبخیر شده را به دور از سیاره با سرعت تقریبی 260 میلیون تن در روز می فرستد.
اکتشاف جدید به عنوان اولین مدرک نشان می دهد که تبخیر سیارات در اطراف ستارگان مرده ممکن است تا حدودی در سراسر جهان رایج باشد. و از آنجا که خورشید ما ، مانند اکثر ستارگان ، سرانجام به یک کوتوله سفید نیز تکامل می یابد ، این یافته حتی می تواند به سرنوشت منظومه شمسی ما نیز سرایت کند.
کوتوله سفید مورد نظر ، لقب WDJ0914 + 1914 ، در صورت فلکی سرطان در حدود 1.500 سال نوری قرار دارد. گرچه کوتوله سفید دیگر مانند ستاره عادی دیگر در حال ذوب هسته ای نیست ، گرمای آن هنوز هم 49.500 درجه فارنهایت (25،000 سانتیگراد) تخمین زده شده است و پنج برابر گرمتر از خورشید است.
محققان در ابتدا پس از غربال کردن در حدود 7000 کوتوله سفید مشخص شده توسط نقشه آسمان اسلون دیجیتال ، هسته ذوب ستاره را برای پیگیری پرچم گذاری کردند. وقتی این تیم طیفهای منحصر به فرد WDJ0914 + 1914 را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند ، آنها اثر شیمیایی هیدروژن را کشف کردند که تا حدودی غیرمعمول است. آنها همچنین علائمی از اکسیژن و گوگرد را کشف کردند - عناصری که قبلاً آنها را در یک کوتوله سفید ندیده بودند.
گونیسكی در بیانیه مطبوعاتی رصدخانه جنوب اروپا (ESO) گفت: "این یكی از آن شفاف سازی ها بود ." "ما می دانستیم که باید اتفاق استثنائی در این سیستم رخ دهد و [ما] حدس زدیم که ممکن است این مربوط به نوعی بقایای سیاره ای باشد."
بنابراین ، برای به دست آوردن درک بهتر از آنچه در سیستم عجیب اتفاق می افتد ، این تیم از ابزار X-Shooter در تلسکوپ بسیار بزرگ ESO در شیلی برای انجام مشاهدات پیگیری استفاده کرد. براساس نگاه دقیق تر ، محققان دریافتند که عناصر غیرمعمول که فکر می کردند در کوتوله سفید اتفاق افتاده ، در واقع از دیسک فلزی گازی در اطراف ستاره مرده گرفته شده اند.
گونیسک گفت: "در ابتدا ، ما فکر کردیم که این یک ستاره باینری است که یک دیسک از جرم جریان یافته بین این دو ستاره تشکیل شده است." "با این حال ، مشاهدات ما نشان می دهد که این یک کوتوله سفید تنها با یک دیسک در اطراف آن است که تقریبا 10 برابر اندازه خورشید ما ، ساخته شده فقط از هیدروژن ، اکسیژن و گوگرد است. چنین سیستمی قبلاً هرگز دیده نشده است ، و بلافاصله برای من روشن است که این یک ستاره بی نظیر بود. "
ماتیاس شریبر ، اخترشناس در دانشگاه والپارایزو در شیلی ، که تعیین کننده آن بسیار حیاتی است ، گفت: "چند هفته طول کشید تا بفهمید که تنها راه ساختن چنین دیسک تبخیری توسط یک سیاره غول پیکر است. تجزیه و تحلیل دقیق آنها از ترکیب دیسک با آنچه اخترشناسان انتظار داشتند در صورت تبخیر غول های یخی مانند اورانوس و نپتون در فضا تبادل شود ، مطابقت دارد .
براساس محاسبات شرایبر ، دمای شدید کوتوله سفید به معنای بمباران سیاره غول پیکر نزدیک است - که با 0.7 واحد نجومی (AU) از ستاره واقع شده است ، جایی که 1 AU فاصله زمین تا خورشید است - با فوتون های پر انرژی. این امر باعث می شود سیاره زمین توده خود را با سرعت بیش از 3000 تن در ثانیه از دست بدهد.
اما مطابق مقاله منتشر شده، "با افزایش خنک شدن کوتوله سفید ، سرعت از دست دادن جرم به تدریج کاهش می یابد.از آنجا که این سیاره غول پیکر نزدیک به کوتوله سفید واقع شده است ، محققان می گویند که باید در مرحله غول سرخ ستاره ها از بین رفت. یعنی ، مگر اینکه بعد از انتقال ستاره به یک کوتوله سفید ، به داخل مهاجرت کند.
گونیسک گفت: "این کشف پیشرفت اساسی است زیرا طی دو دهه گذشته شواهد در حال رشدی داشتیم که نشان می دهد سیستم های سیاره ای در مرحله کوتوله های سفید زنده مانده اند." وی گفت: "ما بسیاری از سیارک ها ، ستاره های دنباله دار و دیگر اشیاء کوچک سیاره ای را دیدیم که به کوتوله های سفید برخورد می کنند و توضیح این وقایع نیاز به اجسام بزرگتر با جرم سیاره ای دورتر دارد. داشتن مدارکی برای سیاره واقعی که خود در آن پراکنده شده است یک گام مهم است."
سرنوشت نهایی منظومه شمسی
در 5 میلیارد سال ، هنگامی که خورشید آخرین هیدروژن موجود در هسته خود را می سوزاند ، به دنبال پوسته های متمرکز هیدروژن پیرامون هسته فعلی خود بی حرکت می شود. این روند ناپایدار باعث می شود که خورشید به یک غول سرخ تبدیل شود ، به این معنی که زهره و به احتمال زیاد زمین را می بلعد.
سرانجام خورشید لایه های بیرونی خود را به فضا می ریزد. و هنگامی که این کار را انجام دهد ، یک ستاره شناس بیگانه، یک سحابی سیاره ای زیبا را که اطراف هسته سوخته و فوق العاده داغ خورشید قرار دارد ، مشاهده می کند که معروف به کوتوله سفید است.
خورشید کوتوله سفید آینده باید مانند WDJ0914 + 1914 سیارات غول پیکر منظومه شمسی از جمله سیاره زمین را تبخیر کند.
شرایبر گفت: "به یک معنا ،" WDJ0914 + 1914 نگاهی اجمالی به آینده بسیار دور از منظومه شمسی ما می باشد. "
در بهار سال 2019 ، ستاره شناسان نخستین عکس را که تاکنون از سیاه چاله گرفته شده بود رونمایی کردند و تلاش های چندین دهه را به نتیجه ای چشمگیر رساندند. این تصویر نخستین نمای جلوه ای از گاز و زباله هایی را که به چرخش می آیند ، نشان می دهد ، نقطه ای که فراتر از آن مواد برای همیشه ناپدید می شوند.
"شپ دوئلمن" مدیر موسسه (EHT) گفت امروز زمانی است که می توانیم به شما گزارش دهیم . این تیم از دانشمندان تحقیقات خود را همزمان در هفت کشور مختلف انجام دادند ، همراه با یک سری مقالات علمی که همزمان در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شد.
موضوع جلسه، عکس سیاه چاله ی کهکشانM87 ، و سیاه چاله فوق العاده آن ، که دارای جرم 6.5 میلیارد برابر خورشید است. علیرغم اندازه آن ، سیاهچاله 55 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد، که گرفتن تصویر از آن نیاز به یک تلسکوپ به اندازه سیاره ما دارد! (عملا با یک تلسکوپ به این بزرگی غیر ممکن است)EHT با این شبکه که نزدیک به یک دوجین رصدخانه مستقل در سرتاسر جهان است ، به عنوان یک ردیاب عظیم همکاری می کند. (فقط هشت رصدخانه بخشی از EHT در سال 2017 بود ، هنگامی که محققان ابتدا داده های تصویر را جمع آوری کردند.) دانشمندان سپس دو سال را صرف تجزیه و قالب بندی آن کردند تا بتوانند از تصویر نهایی پرده برداری کنند.
در ابتدا تهیه عکس از سیاه چاله غیرممکن بود. اشیاء آنقدر انبوه و متراکم هستند که حتی نور نمی تواند از کشش آنها فرار کند. این بدان معناست که یک سیاه چاله به معنای واقعی کلمه سیاه است - هیچ نوری ندارد و نوری منعکس نمی کند. و مطمئناً ، در مرکز تصویر ، سیاه است که ستاره شناسان اغلب آن را سایه می نامند. اما عکس بیش از این نشان می دهد: اطراف سایه ، یک حلقه نور روشن و آتشین وجود دارد.
فریال اوزل اخترفیزیکدان دانشگاه آریزونا و همکار EHT است. او می گوید که نور ناشی از چرخش گاز گرم در همان نزدیکی است که در هنگام کشیده شدن آن به داخل سیاه چاله گرم می شود. ازل می گوید: "تلسکوپ های ما قادر به گرفتن نور تا زمانی که از مجاورت سیاه چاله و در خارج از آن ناشی شود، هستند." "هنگامی که نور در افق رویداد سقوط می کند ، آن قسمت تاریک است."
این تصویر و داده های حاصل از آن ، به ستاره شناسان کمک کرده است که به طور کلی در مورد سیاه چاله ها اطلاعات بیشتری کسب کنند ، و این به طور خاص ، باعث می شود که دو سال انتظار ارزشس را داشته باشد. بخشی از دلیل تأخیر صرفاً تدارکات جمع آوری مشاهدات زیاد بوده است. هر رصدخانه داده هایی را از طیف باریکی از طول موج جمع می کند و در نتیجه حجم عظیمی از اطلاعات - معادل 5000 سال پرونده های موسیقی mp3 - جمع آوری می شود. محققان در مواردی مجبور بودند راه هایی برای جابجایی فیزیکی آن داده ها پیدا کنند. به عنوان مثال ، برای انتقال اطلاعات از تلسکوپ قطب جنوب ، دانشمندان باید منتظر رسیدن بهار شوند، تا زمان مناسب برای پرواز هواپیماها آغاز شود.
محققان تنها پس از آن می توانند فرایند پیچیده کنار هم گذاشتن داده ها از هشت رصدخانه را آغاز کنند ، روشی که به عنوان تداخل سنجی شناخته می شود. این تیم کار خود را برای آنها انجام داده است: پرونده های خام از هر یک از مکان های مشاهده با زوایای مختلف روی آسمان ، در طول موج های مختلف و در زمان های مختلف مورد مشاهده و بررسی قرار گرفتند.
ازل می گوید: "کالیبراسیون و کار با آن ماه ها طول کشید." "و در پایان ما آنرا در یک تصویر واحد ترکیب کردیم." او می گوید ، اما این هنوز پایان کار نیست.شش ماه زمان لازم است تا در مورد همه کارهایی که ممکن است اشتباه باشند و یا باعث نگرانی شوند بررسی کنیم و بیشتر و بیشتر از خود سؤال کنیم ، تا درنهایت بتوانیم مطمئن باشیم که آنچه داریم واقعی است.
سلام ، سیاه چاله ، بگو "Cheese"!
(زمان عکس گرفتن ما می گیم بگو هلو)
چگونه می توان از نزدیک یک سیاه چاله را گرفت؟ با یک تلسکوپ به اندازه سیاره زمین شروع کنید: EHT. ستاره شناسان در هشت سایت در چهار قاره (نهمی ، در گرینلند ، در سال 2018 به آن پیوستند) برای جمع آوری داده ها و پردازش آن در یک تصویر واحد همکاری کردند. در اینجا تلسکوپ هایی که اتفاق افتاده اند:
LMT
عکس از تلسکوپ بزرگ میلیمتری "آلفونسو سرانو"
در سیرا نگرا ، مکزیک
GLT
عکس از تلسکوپ گرینلند
در پایگاه هوایی Thule ، گرینلند
PV
تلسکوپ IRAM 30 متری
در پیکو ولهتا ، اسپانیا
SPT
عکس از تلسکوپ قطب جنوب
ایستگاه قطب جنوب
APEX
Exaciment Atacama Pathfinder
در دشت Chajnantor شیلی
آلما
در دشت Chajnantor شیلی
SMA
در Mauna Kea ، هاوایی
JCMT
تلسکوپ جیمز کلرک ماکسول
در Mauna Kea ، هاوایی
عکس: دانشگاه آریزونا ، دیوید هاروی
ARO / SMT
تلسکوپ Submillimeter رصدخانه رادیو آریزونا
در نزدیکی Safford ، آریزونا
و این تصویر واقعی اولین سیاه چاله است که اخترشناسان انتظار دارند EHT تولید کند. هدف اصلی دیگر آرایه جهانی سیاه چاله در مرکز کهکشان راه شیری ، ساکن A * (تلفظ A-star) است. اگرچه 1000 برابر نزدیک تر از M87 است و تقریباً 1000 برابر کوچکتر است ، بنابراین به همان میزان قدرت مشاهده را می گیرد. اما از آنجا که کوچکتر است ، ماده در اطراف افق رویداد خود می چرخد که خیلی سریعتر حرکت می کند و هر چند دقیقه یک مدار را تکمیل می کند. برای M87 ، هر چند روز یک بار است.
علاوه بر این ، ستاره شناسان با هدف Sagittarius A * باید دیسک کهکشان را جستجو کنند ، این به معنای برخورد با گرد و غبار بیشتر و سایر مواد مداخله گر است. اما آنها هنوز انتظار دارند که در آینده نزدیک تصاویری از سیاهچاله کهکشان راه شیری منتشر شود.
تکرار تصاویر M87 و سیاهچاله های دیگر که هنوز به چشم می خورند جالب تر هستند. ستاره شناسان با مشاهده چگونگی تغییر سیاهچاله یا تغییر زمان ، می توانند در مورد ویژگی های پایدار آن بیاموزند و تماشای چگونگی ناپدید شدن مواد در طول افق رویداد را مشاهده کنند.
