گروهی از محققان آمریکایی که توسط هانا کروماتی از دانشگاه ویرجینیا هدایت می شدند، کشف کردند که PSR J0740 + 6620 pulsar پالسار به نظر می رسد بزرگترین ستاره نوترونی شناخته شده است. وزن این ستاره نوترونی ۲.۳ برابر خورشید است.
با توجه به نام ستاره های نوترونی، بخش اصلی هسته ی آنها نوترون است. نوترون ها ذرات ابتدایی سنگینی هستند که بار الکتریکی ندارند. اگر چه جرم یک ستاره نوترونی معمولی با جرم خورشید قابل مقایسه است، شعاع آن تنها 10 تا 20 کیلومتر است و تنها یک لایه بیرونی در حدود یک کیلومتر ضخامت نماینده ماده ای به شکل هسته های سنگین اتمی و الکترون ها است.
مدل های کیهان شناسی مدرن فرض می کنند که ستاره های نوترونی مرحله نهایی یک سناریو هستند که از طریق آن تکامل ستارگان "عادی" ادامه می یابد. برخورد ستاره های نوترونی یکی از حوادثی است که می تواند موجب ایجاد
امواج گرانشی شود، یعنی نوسانات در فضای زمان بسیار.
ستاره های نوترونی که پالسار نامیده می شوند به سرعت در حال چرخش هستند و می توانند با توجه به امواج رادیویی که از قطب های آنها منتشر می شوند شناسایی شوند. بر اساس یک نسخه، موج موجب ایجاد چرخش به خودی خود می شود، و از سوی دیگر ، این موج چرخش آن را کند می کند.
PSR J0740 + 6620 در یک سیستم دوگانه با کوتوله سفید قرار دارد. پس از بررسی سیگنال های او، کارشناسان نتیجه گرفتند که جرم آن 2.17 گرم است. این داده ها اجازه خواهد داد تا بفهمند که دقیقا ساختار آنها چه می تواند باشد.