رفتار اجتماعی و ویژگی‌های شخصیتی بین پسران و دختران

دخترها، از طرف دیگر، وظایفی که نیازمند انعطاف پذیری و هماهنگی هستند را بهتر اجرا می‌کند. این تفاوت‌ها با سن افزایش می‌یابد. هر دو نوزادان دختر و پسر اشیای جدیدی را کشف می‌کنند، اما تمایل دارند که از استراتژی‌های متفاوتی برای انجام آن استفاده کنند. پسرها بیشتر اشیای جدید را به صورت فیزیکی کشف می‌کنند، دخترها بیشتر از اکتشافات بصری استفاده می‌کنند، به دقت به اشیای جدید بدون اینکه آن را لمس کنند نگاه می‌کنند. جالب است که، نوزادان دختر و پسر زمانی که برای اکتشاف به حال خود گذاشته می‌شوند واکنش‌های متفاوتی را نشان می‌دهند. پسران بیشتر اشیا را کشف می‌کنند و مستقل‌تر هستند، در حالی که دختران اکتشافات کمتری را نشان می‌دهند و برای ایجاد یا حفظ تماس همراه با مراقبت‌های بهداشتی بیشتر تلاش می‌کنند (برای مثال والدین آن‌ها را تنها نمی‌گذارند، یا اگر به آن‌ها گفته شود که تنهایی بیرون روند، در جلوی در می‌نشینند و گریه می‌کنند).

در مورد پرخاشگری و ابراز وجود چه؟

این دو گروه از رفتارها به واسطه آنچه که می‌تواند به دیگران آسیب رساند مشخص می‌شوند؛ پرخاشگری به سمت کسی یا چیزی صورت می‌گیرد، در حالی که ابراز وجود ممکن است به عنوان صحبت با خود، و اعتماد به نفس تعریف شود. در سال‌های اولیه زندگی، پسرها پرخاشگری فیزیکی بیشتری نسبت به دخترها نشان می‌دهند، مانند کتک زدن یا لگد زدن، این تفاوت تا دوران کودکی و بزرگسالی ادامه می‌یابد. همچنین پسرها سطح بالاتری از ابراز وجود را نسبت به دختران نشان می‌دهند، البته این تفاوت به اندازه پرخاشگری فیزیکی نیست. تفاوت‌های ‌جنسی این چنینی در چندین مطالعه انجام شده بر روی دختران و پسران در چندین کشور دیده شده است. اما شکاف ‌جنسی ممکن است در پرخاشگری فیزیکی، حداقل در میان سنین 10 تا 17 سال، کم باشد. در سال 1993، پسران بزرگسال نسبت به دختران آسیب پذیری رفتاری هفت برابر را نشان دادند. در سال 1998، این نرخ از 3.5 به 1 کاهش یافت. نرخ بازدداشت روند مشابهی را نشان می‌دهد – در سال 2003، زنان 18% کل بازداشت‌ها به دلیل جنایات را نشان می‌دادند، در سال 1980 این امار 10% افزایش یافت. مهم است به یاد داشته باشید که پرخاشگری می‌تواند شکل‌های متفاوتی به خود بگیرد؛ و پرخاشگری تنها به صورت فیزیکی نیست. پرخاشگری رابطه‌ای آسیب رساندن به دیگران از طریق ابزارهای اجتماعی مانند نام، تلفن، یا موارد دیگر است. دخترها بیشتر از پسرها پرخاشگری رابطه‌ای را نشان می‌دهند.
محققین تفاوت جنسی پایداری را در رفتار اجتماعی و احساسات نیافته‌اند. دخترها اغلب مورد اظهار نظر دیگران قرار می‌گیرند و خود را ارزیابی می‌کنند،

مثلا اینکه نسبت به پسرها مهربان‌تر هستند، بیشتر همکاری می‌کنند و دلسوزتر هستند، اما رفتار فرهنگی آن‌ها تفاوت خاصی با پسرها ندارد.

به هر حال، دخترها نسبت به پسرها بیشتر احتمال دارد که به دیگران کمک کنند و از دیگران کمک دریافت کنند، و برخی از مطالعات نشان می‌دهد که دخترها نسبت به پسرها ساده‌تر تحت تاثیر قرار می‌گیرند . در زمان تلاش برای تحت تاثیرقرار دادن دیگران، پسرها بیشتر از تهدید و نیروی فیزیکی استفاده می‌کنند. دخترها تمایل دارند که از تشویق کلامی استفاده کنند، یا اگر این روش کار نکرد، به سادگی از تحت تاثیر قراردادن دیگران دست می‌کشند.
برخی از محققین بیان می‌کنند که نوزادان پسر نسبت به نوزادان دختر واکنش احساسی بیشتری دارند، اما فرهنگ پسرها را طوری بار می‌آورد که هر چه که بزرگتر می‌شوند احساسات خود را کمتر بروز می‌دهند (احساساتی به جز خشم). در نتیجه، پسرها در درک احساسات خود و دیگران از مهارت کمتری برخوردار هستند. همانطور که این بررسی پیش بینی می‌کند، پژوهش نشان می‌دهد که در نوجوانی و سنین بلوغ تفاوت ‌جنسی در بیان احساسات، به خصوص احساسات منفی آشکار است. برای مثال،

دخترها بیشتر از پسرها احتمال دارد که افسردگی و اضطراب را نشان دهند و برای خودکشی اقدام کنند؛ پسرها به صورت معنی داری کمتر تجربیات ناراحتی؛ شرم یا گناه خود را بروز می‌دهند.

به هر حال، پسرها بیشتر احتمال دارد که به طور واقعی خودکشی کنند. به نظر می‌رسد که نوجوانان پسر یاد می‌گیرند که احساسات منفی خود را به تنهایی و در سکوت تحمل کنند، که به طور بالقوه با نتایج مرگبار همراه است . این مقاله ادامه دارد...........(سیارک)