بیوسنتز و کاربرد تغذیه ای کاروتنوئید

 منابع غذایی کاروتنوئیدها

اصولاً گیاهان زراعی منشا کاروتنوئیدهایی هستند که در غذاهای انسان یافت می شوند. کاروتنوئیدها در ریشه، برگ، شاخه، دانه ها، میوه ها و گل های این گیاهان جای گرفته اند. حدود 60 کاروتنوئید مختلف در میوه ها و سبزیجات مورد مصرف انسان شناسایی شده اند . همچنین کاروتنوئیدها را می توان به میزان کمتر از طریق تخم مرغ، مرغ و ماهی مصرف کرد، که در آنها معمولاً فرآورده های گیاهی و یا جلبکی در خوراک مرغ یا ماهی گنجانده شده اند، برای مثال زیگزانتین ذرت در خوراک طیور.  اخیرا، یک پایگاه اطلاعاتی کاروتنوئیدها برای میوه ها و سبزیجات اروپایی منتشر شده است. برخلاف اکثر کاروتنوئیدهای غذایی، منابع لیکوپن محدود هستند، و حداقل 85٪ از لیکوپن در غذای ما از گوجه فرنگی و فرآورده های مبتنی بر گوجه و بقیه از هندوانه، گریپ فروت صورتی، گاوا و پاپایا به دست می آیند . از فرآورده های گوجه فرنگی، آب میوه، سس گوجه فرنگی، سوپ، پیتزا و سس های اسپاگتی بیشترین سهم را در جیره غذایی هستند. بررسی مصرف کاروتنوئید در سراسر اروپا نشان داد که تنوع قابل توجهی در منابع عمده غذایی کاروتنوئیدها بین کشورها وجود دارد.

 دسترسی زیستی از راه غذا و توزیع در بافت ها

دسترسی زیستی به عنوان بخشی از یک ماده مغذی مصرف شده تعریف شده است که برای استفاده در عملکردهای فیزیولوژیکی و یا برای ذخیره سازی در دسترس بدن قرار می گیرد . حداقل 9 عامل وجود دارند که دسترسی زیستی کاروتنوئیدها را تحت تاثیر قرار می دهند: گونه ی کاروتنوئید، پیوند مولکولی، مقدار مصرف در یک وعده غذایی، زمینه ای که در آن کاروتنوئید گنجانیده شده است، اثرات جذب و تبدیل زیستی، وضعیت مواد مغذی میزبان، عوامل ژنتیکی، عوامل مربوط به میزبان و همکنش ها. اینها اغلب در SLAMENGHI حافظه ای خلاصه شده اند.
از آنجا که کاروتنوئیدها محلول در چربی هستند، آنها به مراتب بهتر از یک غذای چرب از روده جذب می شوند، اگر چه مقدار چربی مورد نیاز کم و در حدود 5 3 گرم در هر وعده غذایی می باشد . سازوکار جذب با تحریک چربی ممکن است مستلزم بهبود اختلاط در داخل میسل های مخلوط باشد. با توجه به ماده غذایی، نشان داده شده است که دسترسی زیستی به لوتئین اسفناج پس از شکستن دیواره سلول گیاه بالاتر است. جذب بتاکاروتن از سبزیجات (14٪ برای سبزیجات مخلوط) در مقایسه با بتاکاروتن خالص اضافه شده به یک ماده ساده پایین است . به نظر می رسد که ایزومرهای سیس کاروتنوئیدها دسترسی زیستی بیشتری از اشکال تمام ترانس داشته باشند ، شاید به این دلیل که آنها در میسل های اسیدهای صفراوی بیشتر محلول هستند و بنابراین ترجیحا در شیلومیکرون ها وارد می شوند. پیشنهاد شده است که کاروتنوئیدهای مشخصی بر خلاف جذب یکدیگر عمل می کنند، به عنوان مثال کانتاگزانتین جذب لیکوپن را مهار می کند  و این احتمال وجود دارد که جذب توسط سلول های روده یک فرآیند تسهیل شده باشد . استفاده از تکنیک های ردیاب ایزوتوپی برای مطالعه دسترسی زیستی، دقت چنین سنجش هایی را بهبود می بخشد . کاروتنوئیدها پس از مصرف در پلاسما ابتدا در VLDL و اجزای شیلومیکرون و سپس در LDL و HDL پدیدار می شوند. بالاترین سطوح آنها در LDL وجود دارند. با این حال، غلظت های سرمی آنها فوق العاده متفاوت هستند، به عنوان مثال، سطوح لیکوپن از 50 تا 900 نانومول هستند و تغییرات آنها در افراد زیاد است. مطالعات جذب بتاکاروتن و پاکسازی آن از پلاسما به کمک داوطلبان انسانی برای ایلئوستومی نشان داد که بتاکاروتن جذب شده به سرعت از پلاسما به یک خزانه نامریی تخلیه می شود که سرعت آن شبیه به تری گلیسرول های شیلومیکرونی است . لیکوپن در بسیاری از بافت های انسانی مشاهده شده است، اما به صورت یکنواخت ذخیره نمی شود . این تفاوت ها نشان می دهند که سازوکارهای خاصی برای ذخیره ترجیحی لیکوپن، به ویژه در غده آدرنال و بیضه وجود دارند.این مقاله ادامه دارد............(سیارک)