آموزش ورزش چیست و چگونه عمل میکند؟
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
آموزش ورزش برنامه درسی و مدل تعلیم است که به منظور ایجاد فعالیتهای ورزشی غنی برای دختران و پسران در بافت تربیت بدنی مدرسه طراحی شده است(سیدانتوپ 1994). آموزش ورزش دارای استلزامات برنامه ای مهمی دارد یعنی نمی تواند به راحتی در واحئی کوتاه یا برنامه چند فعالیته قرار بگیرد. آموزش ورزش همچنین دارای ملزومات آموزش مهمی است؛یعنی اهدافش به بهترین وجه از طریق ترکیبات آموزش مستقیم، کار مشترک گروه کوچک و تعلیم همسالان به جای اتکای کامل به آموزش مستقیم، تمرین محور به دست می آیند.
مشخصات اساسی آموزش ورزش
آموزش ورزش دارای 6 مشخصه ی مهم است، که از چگونه ورزش در جامعه و محیطهای درون مدرسه انجام میشود مشتق می شود(یعنی، از حالت صحیح فعالیت درون فرهنگ بزرگتر ناشی میشود). این مشخصات فصول، وابستگی، رقابت رسمی، حفظ رکورد ، وقایع اوج ، و شادمانی هستند.
فصول. واخد در آموزش ورزش اغلب دو یا سه بار طولانی تر از واحدهای آموزش جسمانی معمول هستند. فرضیه عملی در اینجا این است که کم بیش است و فعالیتهای کمتر پوشش داده شده در عمق بیشتر منجربه نتایج آموزشی بیشتری نسبت به آنچه را که می توان در فرمت فعالیت کوتاه، هادی تر ، واحد کوتاه تشخیص داد.
وابستگی
دانش آموزان در آغاز فصل به عضویت تیم درمی ایند و وابستگی شان را در کل فصل حفظ می کنند. دانش آموزان در تیم برنامه ریزی، تمرین و رقابت می کنند.این مشخصه همچنین از این شواهد بروز می کند که پیشنهاد می کند که اکثر معنی اجتماعی از تجربیات ورزش و همچنین بخش عظیمی از رشد فردی به تجربیات ورزش مثبت تاشی می شود که به طور نزدیکی به وابستگی با گروه مصر مرتبط است.
رقابت رسمی
فصول ورزش عموما به وسیله برنامه ای از رقابت رسمی تعریف می شود که با جلسات تمرین متفرق می شوند. وابستگی و ویژگی های رسمی رقابت ترکیب می شوند تا فرصت طراحی و ایجاد هدف که محیط را برای دنبال کردن نتایج مهم که برای دانش آموزان معنی واقعی ای دارد را ایجاد کند.
واقعه اوج. طبیعت ورزش پیدا کردن کسی برای فصلی خاص است و برای دیگران تا پیشرفتشان را در زابطه با آن نتیجه متوجه شوند. وقایع اوج 0 فیتال های دومیدانی، قهرمانان والیبال و غیره) فرصتی را برای جشن موفقیت هایشان ایجاد میکنند،که یک ویژگی مهم بازی و ورزش است(سیدنتوپ 1994،1981).
حفظ رکورد
رکوردها ( به هدف خوردنها، کسب امتیازها، زمانها، موانع،پیروزهای غیرمنتظره،پاسهای گل و غیره) بازخورد یرای افراد و گروهها فراهم میکنند. رکوردها در تعریف استانداردها کمک می کنند و در تعریف اهداف بنیادی هستند(کاهش شکست،بهبود زمانها در مسابقات، قرار گرفتن در زقابت های دوره بازیها). رکوردها همچنین در در تعریف سنتهای ورزشی به طور محلی (رکورد کلاس ششم برای پرش بلند، رکورد تیم کلاس نهم برای امتیازات داده شده برای هر بازی در بسکنبال).
شادمانی
رقابتهای ورزشی مواقعی اند برای شادمانی که از فستیوالهای مهم مرتبط با بازیهای المپیک برای فستیوال جمعه شب بازی فوتبال دبیرستان تا فستیوال خانواده بازی بازی فوتبال کودکان. در آموزش ورزش ،معلمان و دانش آموزان با هم کار می کنند تا فستیوالی مستمر را به وجود آورند که بهبود، تلاش سخت و بازی منصفانه را جشن بگیرند.
باید توجه داشت که هیچ کدام این مشخصات موجود عموما در تربیت بدنی وجود ندارد. در عوض، تربیت بدنی به کرات به عنوان برنامه ای پرتنوع از واحدهای کوتاه معرفی شده است. دانش آموزان اغلب وقتی که وارد فضای تدریس می شوند نمی دانند چه اتفاقی می افتد. عضویت تیم در درسها تغییر می کند. تجربه کلی در شادمانی وجود ندارد.
با این حال، آموزش ورزش شبیه سازی مستقیم ورزش بنیان گذاری شده نیست. از سه راه مشخص متفاوت است: شرایط شرکت، رقابت توسعه یافته مناسب، و نقشهای متفاوت. با این که تغییر یافته تا اهداف یک مکان اموزشی را جای دهد به طور واقعی باقی ماند.
شرایط شرکت
در آموزش ورزش تمام دانش آموزان در همه زمانها مشارکت دارند. این شرایط بر اندازه تیم ها ( تیم های کوچک استاندارد هستند)، طبیعت رقابتها( هیچ حالت حذفی)، وقایع اوج (تمام بازیکنان مشارکت دارند) و زمان بازی و موقعیت بازی (همه دانش آموزان به طور مساوی بازی می کنند و دارای فرصتهای مساوی در یادگیری بازی موقعیت اند).
رقابت توسعه یافته مناسب
اشکال ورزش استفاده شده در آموزش ورزش به طور توسعه یافته ای با توانایی های دانش آموزان هماهنگ شده اند. بازیهای بزرگسالان استفاده نمی شوند.بازیهای کوچک با قوانین تغییریافته ، فضاها، و تجهیزات معمولی اند. در حالی که بازی جونمردانه و سخت جهت بردن تاکید شده است، اخلاق مسلط اموزش ورزش شرکت منصفانه و بهبود عملکرد فرد و تیم است.
نقشهای متفاوت. در اموزش ورزش دانش آموزان نقشهای متفاوتی دارند.در حالی که در ورزش آنها تنها نقش انجام دهنده را دارند. در آموزش ورزش تمام دانش آموزان برای هر ورزشی نقش بازیکن،داور و حساب نگه دار را دارند. دیگر نقشها شامل مربی،مدیر، تعلیم دهنده،آمارگیر و ماموران تبلیغات هستندو اعضا برد ورزش با تغییر فصول و رزشها تغییر می کند.وقتی دانش آموزان این نقشها را انجام میدهند چندین نتیجه مهم به دست می آید. قتی دانش آموزان نقشها را یاد می گیرند و برای تجربیات ورزشی خودشان مسئولتر می شوند، نقش مدیریتی و مدیر ترافیک معلم از بین میرود. همچنین دانش اموزان دانش کسب می کنند و دیدگاه هایی را پرورش میدهند که حضور آنها را در فرهنگهای ورزش بزرگسال مطلع تر میسازد.
خصوصیات آموزشی
آموزش ورزش موفق بر چندین ویژگی آموزشی تکیه دارد. با این که مدل نیازمند این نسیت که حالت خاص اموزش در همه سطوح به وسیله همه معلمان برای همه ورزشها انجام شود اما شواهد گواهی میدهد که تشابهاتی بین آزمایشات موفق مدل وجود دارد. اینها روزمره های مدیریتی، آموزش همسالان، برنامه ریزی مشارکتی و مکانیزمهای موفق اختلاف-راه حل هستند.
روزمره های مدیریتی
صرفنظر از مدل اموزشی ، معلمان موثر با دقت تدریس می کنند و به دانش آموزان زمان زیادی میدهند تا روزمره های مدیریتی را تمرین کنند. (سیدنتوپ 1991). روزمرگی های مدیریتی که در اجرای آموزش ورزش بسیار چشمگیرند استفاده فضاهای منزل مختص تیم ها است؛ روزمره های ورود که اغلب شامل تمرین مهارت تیم در زمین بازی ؛ زقابتهای زمان دار که بر روی سیگنال آغاز یا پایان می یابد ؛ انتقالهای زماندار بین رقابتها تا باز سازی زقابت کنندگان ، داوران، و امتیازنگهداران ؛ و روزمره ها که از طریق ان امتیازنگهداران رکوردهایی را به مربیان یا آمارگیران میدهند که سپس آنها را جمع آوری و ارقام به روز شده را برای جلسه بعد کلاس جمع آوری می کنند.
تیم های وظیفه
بسیاری از کاربردهای آموزش ورزش موفق از مفهوم تیم وظیفه استفاده می کنند. یک کلاس سایز معمولی 24 تا 32 نفری به سه تیم تقسیم می شود. برای هر زمان رقابت برنامه ریزی شده ای دو تا از تیم ها با هم زقابت می کنند در حالی که اعضای گروه سوم داورها و امتیاز نگهداران را تامین می کنند. برای مثال در رقابت والیبال سه در مقابل سه هر کلاس تیم می تواند رقابت تیم 3 نفره را داشته باشد. مسابقه ها 8 تا 10 دقیقه طول می کشند. وقتی که تیم مهاجم دربرابر تیم های برتر رقابت می کند اعضای تیم حفرکننده به عنوان داور و امتیاز نگه دار در تمام زمین ها حضور دارند. در بازی بعدی حفرکننده ها رقابت می کنند و برترها به عنوان تیم وظیفه خدمت می کنند.
آموزش همسالان
اموزش ورزش بر مربی هایی تکیه دارد که نقشی فعال در آموزش با اعضای تیمشان دارند. مربی ها تمرین مهارت را رهبری می کنند. یک مقدار مهم آموزش همسالان کار به سمت هدف معمول است که عملکرد تمام اعضای تیم در موفقیت تیم مشارکت خواهد داشت. شواهد نشان میدهد که مدل اموزش همسالان مورد رضایت دانش آموزان است و برای نتایجی که به وجود می آورد برای معلمان ارزشمند است.
برنامه مشترک
مربیان با تیم هایشان کار می کنند تا برنامه رقابت با یکدیگر را در تیمهای کوچک بریزند. تیمها مسائل مهارت و راهکار را که در سراسر فصل به وجود می اید را بحث می کنند. تیمها برای خودشان اسم انتخاب می کنند و در بعضی موارد اونیفورم برای تیم ایجاد می کنند. همه اینها نیازمند برنامه ریزی مشترکند. معلمان اغلب با مربیان کار میکنند تا متدهای برنامه ریزی و به اسانی و موفقیت پیش رود.
مکانیزم های اختلاف- راه حل
اختلافها در تیمهایی اتفاق می افتد که دانش آموزان به مدت یک فصل در یک تیم هستند. اختلافها در تیمها و سپس بین تیمها در طول رقابتها اتفاق می افتد. مکانیزمهای اختاف-راه حل واجبند و در فرمت آموزش ورزش جنبه های مهمی هستند. دانش آموزان باید راههای مناسب و نامتاسب را در پاسخ گویی به تصمیمات داور را یاد بگیرند و این رفتارها باید اعمال شوند. (بسیاری از مدلهای آموزش ورزش از امتیازات بازی جوانمردانه و کارتهای زرد و قرمز اخطار استفاده می کنند که منجربه کسر امتیاز قهرمانی برای تیمهایشان می شود درزمانی که بازیکنان به طور نابجایی رفتار می کنند). برای کودکان، مکانیزمهای اسان مانند فردها و زوجها یا سنگ گاغذ قیچی را می توان استفاده کرد تا مشاجرات تیم یا بین اعضا را از بین برد. بسیاری از مدلهای دبیرستان در استرالیا و نیوزیلند شامل برد ورزشهای منتخب دانش آموزان اند که اختلافات بین تیم ها را از بین می برد.
اهداف و مقاصد
آموزش ورزش دارای سه هدف اولیه است. در جستجوی کمک به دانش آموزان است تا ورزشکارانی توانمند باسواد و مشتاق شوند (سیدمتوپ 1994).
فرد ورزشکار توانمند دارای مهارتهای قابل ملاحظه است و درک می کند و می تواند راهکارهای مناسب با پیچیدگی ورزش را انجام دهد تا بتواند به عنوان بازیکن آگاه شرکت داشته باشد. آموزش ورزش در مقایسه با رویکردهای تربیت بدنی بر بازی استراتزیک بیش از پروزش مهارت مجزا تاکید دارد. بازیهای کوچک اغلب در آموزش مهارتهای پیچیده تر و استراتزیهای باهم استفاده می شوند.
یک فصل فوتبال می تواند با یک رقابت یک علیه یک که در آن دریبل زدن،تکل زند ، شوت و فضای دفاعی تاکید می شوند تا رقابت دو در مقابل دو که در آن پاس دادن و دام انداختن به عنوان مهارت و تعادل زمین و دفاع پشت سرهم به عنوان تاکتیک معرفی می شوند. رقابت سه در برابر سه یا چهاردر برابر چهار سپس تمرکز را متوجه حمله سه گانه،بازی دروازه بان، کمک دفاع بسط داده میشود.
ورزشکار باسواد قوانین، سنن و آداب ورزش ها را درک میکند و برایشان ارزش قائل است. او یاد گرفته است بین اعمال خوب وبد در ورزش تفاوت قائل شود و او مایل به عمل کردن بر اساس آن دانش و بهبود ورزش است .چنین فردی در فرهنگ ورزش بزرگسال در آحاد کمیاب است و این هدف نشان دهنده ی خوشبینانه ترین نتیجه طولانی مدت برای دانش اموزانی است که آموزش ورزش را تجربه میکنند.
فرد ورزشکار مشتاق در ورزش به عنوان سبک زندگی فعال شرکت میکند و به صورتی عمل میکند که در جهت حفظ، حفاظت و ارتقا فرهنگ ورزش شرکت میکند تا ورزش را در دسترس بیشتر افراد قرار دهد.
با مشارکت در آموزش ورزش دانش اموزان می توانند به مقاصد زیر دست پیدا کنند:
• مهارتهایی را پرورش دهند که خاص ورزشهای مخصوصی برای آمادگی جسمانی هستند.
• بتواندن بازی استراتژیک در ورزش انجام دهند.
• در سطح مناسب مرجله ی پرورششان باشند.
• در برنامه ریزی و اجرای تجربه ورزش مشارکت داشته باشند.
• رهبری مسئولانه به وجود آورند.
• به طور موثری در گروه به سمت اهداف مشترک کار کنند..
• رسوم و ادابی را که به ورزشها معنی های منحصربفردی میدهند را قدردان باشند.
• ظرفیت تصمیم های منطقی درباره مسائل ورزش را پرورش دهند.
• دانش درباره میانجی گری ،داوری و آموزش را پرورش دهند.
• به طور انتخابی در جامعه و ورزش بعد از مدرسه شرکت کنند.
• همانطور که این مشخصه نشان میدهد شواهد مطمئن پیشنهاد میکند که این مقاصد را می توان در موقعیتهای مختلف در بسیاری از سطوح تربیت بدنی شناخت اما انها نیازمند تغییر در کسب و کار به عنوان رویکرد معمول در سازماندهی و ارساب برنامه تربیت بدنی می باشند.
