روش های تصویر برداری از تومورهای غدد فوق کلیوی یا آدرنال

(سیارک) توموگرافی (مقطع نگاری) رایانه‌ای (سی تی اسکن؛ فاقد کنتراست (unenhanced)، به دنبال آزمایشات کنتراست بالا) سنگ بنای تصویربرداری از تومورهای غدد فوق کلیوی یا آدرنال است. مقادیر کمتر از 10 واحدِ هاوسفیلد (Hounsfield) در یک سی تی اسکن ِ فاقد کنتراست عملا برای تشخیص آدنوم‌ (adenoma) مناسب است. اگر ضایعات توسط سی تی اسکن به خوبی تشخیص داده نشود، ارزیابی تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) (با دنباله های وزن دهیِ -T1 و -T2 ، جابجایی شیمیایی و پروسه حذف و سرکوب چربی‌ها) به کار می‌رود.

تصویر برداری پزشکی هسته ای کاربردی، برای ضایعاتی از غدد فوق کلیوی یا آدرنال مناسب است که پیش‌تر توسط سی‌تی‌اسکن و ام‌آر‌آی تشخیص داده نشده‌اند. اسکن سینتی‌گرافی (Scintigraphy) با یدومتیل نورکلسترول (یک آنالوگِ کلسترول نشاندار شده) می تواند آدنوم قشری ِ غدد فوق کلیوی یا آدرنال را از کارسینوم ها (آماس های سرطانی) تفکیک کند. فئوکروموسیتوم (Pheochromocytomas) در نواحی که جذب غیرعادی یا بالایی از متا – یدوبنزیل‌گوانیدین ( یک آنالوگ نور غدد فوق کلیوی یا آدرنال ین نشاندار شده) دارند، مشاهده می‌شود. نقش مفید و اختصاصی تصویربرداری از غدد فوق کلیوی یا آدرنال شامل تشخیص تومورها، ارزیابی اندازه حقیقی تومور، تفکیک ادنوم ها از کارسینوم ها و متازتاز ها ، و تفکیکِ ضایعاتِ بیش فعال از ضایعات منفعل است. تصویربرداری غدد فوق کلیوی یا آدرنال به ارزیابی هورمونی و کلینیکی تومورهای ادرنال کمک کرده و آن را تکمیل می‌نماید.ترجمه  itrans.ir