تمرین سرعت
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
(سیارک) سرعت یکی از مهم ترین ویژگی های ضروری برای پیشرفت در ورزش هایی مانند دو و میدانی و ورزش های تیمی در میدان های بزرگ , برای مثال، فوتبال، راگبی، بیسبال) است. در دیگر ورزش های تیمی , مانند بسکتبال و هندبال و چوگان، ورزشکاران باید بدوند و حرکت کنند، واکنش نشان دهند، یا سریع تغییر مسیر دهند. در این حالت ورزشکاران باید سریع باشند و هم سطح بالایی از چالاکی داشته باشند. برای داشتن سرعت و چالاکی، فرد نیاز به پیشبرد توانایی و قدرت دارد-ورزشکار نمی تواند سریع یا چالاک باشد, اگر قوی و قدرتمند نباشد. مقوله سرعت دارای سه بخش است: زمان واکنش (واکنش حرکتی به سیگنال)، زمان حرکت (توانایی حرکت دادن سریع اندام, مثل ورزشهای رزمی، ضربه زدن و پاس دادن توپ) و سرعت در دویدن (شامل بسامد حرکت دست و پا).
در ورزشهای تیمی, ورزشکار به ندرت در خط مستقیم بازی میکند, مانند مسابقه اتومبیل رانی در پیست. بازیکنانی که سریع می توانند برای دریافت پاس یا فریب دادن حریف تفییر مسیر دهند, بیشتر مورد توجه هستند. در این مورد، عناصرسرعت زمان واکنش و سرعت دویدن در جهات مختلف را شامل میشود. نمونه ی مثال دیگر از سرعت, حرکت سریع دست یا پا در ورزش های رزمی است, زمانی که یک ورزشکار یا ضربه سریع به حریف میزند یا مانع ضربه از حریف میشود. این چنین ورزشکار باید سرعت داشته باشد یا سریع حرکت کند. به همین دلیل درک و تمرین عناصر مختلف سرعت مهم است.
هر ورزش دارای تمرین سرعت و چالاکی خاصی را دارد. با این حال، والدین و مربیان می توانند به ورزشکاران جوان با اضافه کردن عملکردهای سریع در برنامه های تمرین شان کمک کنند. تمرین در پایان این فصل, در تلاش برای رسیدن به سرعت کمک می کند.
بسیاری از متخصصان ورزش معتقدند که قهرمانان دو, به دنیا می آیند, ساخته نمی شوند, زیرا سرعت به اجزای سازنده ی ماهیچه های ورزشکار بستگی دارد. سرعت به عوامل زیر بستگی دارد:
1. ژنتیک. هرچه نسبت تند انقباضی به کند انقباضی فیبرهای ماهیچه بیشتر باشد, واکنش ها سریع تر شده و انقباض ماهیچه ها قدرتمندتر می شود.
2. استحکام و قدرت سطح ورزشکار. از کودکان قبل از بزرگ شدن انتظار سطح بالایی از سرعت را نمی توان داشت.
صرف نظر از ویژگی های ژنتیکی، ورزشکاران می توانند سرعت خودشان را با تمرین توسعه دهند. حتی ورزشکارانی که استعداد های طبیعی در فعالیت های مربوط به سرعت ندارند, میتوانند بطور قابل توجهی سرعت خود را بهبود بخشند. برای ورزشکاران جوان مهم است که در دوران کودکی تمرین سرعت داشته باشند. سرعت دویدن, زمان واکنش و هماهنگی سریع پا با دیگر اعضای بدن از پنج سالگی تا زمان بلوغ مستمرا پیشرفت می کند.
بهبود سرعت نیز بستگی به توانایی ماهیچه ها درانقباض زورمندانه دارد, پس بدن یا اندام سریع حرکت میکند. بنابراین، انقباض قوی در هر نوع سریع بودن و یا سرعت, مربوط به تمرین قدرت است. زیرا قدرت کودکان عمدتا از بلوغ شروع شده که در طی بلوغ وبعد از بلوغ تقویت میشود.
با این حال، بهبود سرعت نیز در طول قبل از بلوغ در نتیجه ی انطباق عصبی به معنی عملکرد سریع کودکان و فعالیت های سرعت مشاهده میشود, که ماهیچه ها یاد میگیرند باهم کار کنند و تاثیرگذارتر شوند. بنابراين دست یافتن به سرعت در دوران قبل از بلوغ, نتیجه ی انقباضات ماهیچه های قدرتمند نیست بلکه حاصل انطباق عصبی است.
بدون در نظر گرفتن سازگاری فیزیولوژیکی برای بهبود سرعت در دوران قبل از بلوغ، کودکان به دویدن و پرش و جهش در بسیاری از جهات و در سطوح مختلف به شدت تشویق میشوند. علم نشان می دهد کودکانی که در فعالیت های برانگیزی سیستم عصبی ماهیچه ای و توسعه مهارت های حرکتی در اوایل زندگی شرکت نمی کنند, در سالهای واپسین قادر به انجام فعالیت های ورزشی با قدرت,عزم و مهارت های فیزیولوژیکی نخواهند بود. . حتی در صورت فقدان تمرین سنتی قدرت, کودکان به بازی سخت وتلاش 100 درصد در بازی تشویق می شوند. در حالی که تمرین قدرت با دمبل ها و هالترها و انتخاب تمرین هایی متناسب با سن ورزشکارباشد, کودکان به کار سخت و شدید در هنگام دویدن, پریدن, جهیدن و دیگر فعاليت های ورزشی تشویق می شوند. انجام این کارها به قدرت ماهیچه ها و بهبود ترکیب بدن و سلامت استخوان و مهارت های حرکتی کمک خواهد کرد .
مدل تمرین سرعت برای شروع
توانایی کودکان قبل از بلوغ درانجام حرکات سریع ,ترقی در مراحل اولیه را افزایش می دهد; سرعت پسران و دختران در مراحل بعدی ورزشکاری افزایش می یابد.
بیشتر دستاوردهای سرعت از یادگیری مهارت های مسابقه ای و پیشرفت بهترهماهنگی ماهیچه ای است.
برخی از کودکان به خصوص آنهایی که پیشرفت چند جانبه را تجربه نکرده اند, ممکن است ضعف هماهنگی در دست و پا داشته باشند. زیرا حرکت دست مستقیما بسامد پا را تحت تاثیر قرار می دهد. هماهنگی نیروی بازو و شانه در سطح پایین مانع تواناایی کودکان در دویدن سریع می شود. دلیل اصلی این مساله است که در پسران کسب قدرت از دوران بلوغ به علت افزایش هورمون های مانند تستوسترون شروع می شود,در حالی که در دختران بسیار اندک است. هماهنگی دست و پا را می توان با تکرار مسافت های کوتاه (20-30 متر) با سرعت متوسط به دست آورد. در چنین تمرینی, یادگیری هماهنگی اندام ها_ نه سریع دویدن - باید هدف باشد.
در اوایل دوران قبل از بلوغ, تفاوت جنسیت ها در سریع دویدن قابل مشاهده نیست. این تفاوت ها حاکی از شروع دوران بلوغ است, روند این است که پسران فعالیت های مربوط به سرعت را بهتر از دختران انجام میدهند. این در تمام مراحل دویدن با تفاوت های شاخص در پیشرفت سرعت پس از سن 15 سالگی نمایان است.. انواع دیگری از سرعت و چالاکی نشانگر همان روند است.. بعلاوه، صرف نظر از جنسیت، سن تقويمی ورزشکار سرعت دویدن را تعیین می کند. یک پسر 18 ساله فاصله 30 متری پیست را سریعتر از پسر 15 ساله خواهد دوید. نتایج مشابهی در ورزشکاران زن نیز بدست می آید. . تغییرات در پیشرفت سرعت باید در برنامه ریزی های پیشرفت برای ورزشکاران زن و مرد در نظر گرفته شود.این مقاله ادامه دارد........ (سیارک)