بهداشت برای آحاد مردم جهان و بیانیه آلما آتا

در

30 سال بعد از بیانیه‌ی آلما آتا در سال 1978، هنوز هدف مراقبت اصلی بهداشت برای رسیدن به «یک سطح قابل قبول از بهداشت برای آحاد مردم جهان تا سال 2000» در بسیاری از کشورهای در حال توسعه برآورده نشده و دور از دسترس مانده است. این بیانیه، کاربرد فوری طیف وسیعی از راهبردها از جمله کاهش فقر، بهبود سواد، تدارک خدمات و زیرساختارهای اساسی بهداشت، فناوری مناسب، همکاری بین بخشی، بسیج و مشارکت جامعه، یک اراده‌ی قوی سیاسی، توسعه‌ی اقتصادی و اجتماعی بر مبنای یک نظم جدید اقتصادی بین المللی و همکاری بین المللی برای بهبود وضعیت بهداشت افراد، خانواده‌ها و جوامع است. این راهبردها از جمله تعیین کننده‌های مهم موفقیت مراقبت اولیه‌ی سلامت هستند. یکی از آن‌ها، همکاری بین بخشی، تمرکز اصلی این مقاله است.
در ادبیات بهداشت، اصطلاح همکاری بین بخشی به کرّار به اقدامات جمعی شامل بیش از یک نمایندگی متخصص اطلاق می‌شود که نقش‌های متفاوتی را برای یک هدف مشترک ایفا می‌کنند. اما باید به این نکته اشاره کرد که اقدامات چند بخشی برای همکاری بین بخشی لازم هستند اما کافی نیستند. بنابراین، اقدامات چند بخشی عمودی اما مرتبط، تشکیل دهنده‌ی همکار بین نقشی نیستند. هماهنگی تلاش‌های بخش‌ها به عنوان یک شرط ضروری برای همکاری بین بخشی در بند 6 بیانیه‌ی آلما اتای سال 1978 مورد تاکید قرار گرفته است.
مراقبت‌های بهداشتی اولیه علاوه بر بخش بهداشت، شامل کلیه‌ی بخش‌ها و ابعاد مرتبط توسعه‌ی ملی و اجتماع به ویژه بخش‌های کشاورزی، دام پروری، غذایی، صنعت، آموزش، مسکن، کارهای عمومی، ارتباطات و سایر بخش‌ها است؛ و نیازمند تلاش‌های هماهنگ کلیه‌ی آن بخش‌ها است؛ کلیه‌ی دولت‌ها باید سیاست‌ها، راهبردها و برنامه‌های عمل ملی را برای شروع و حفظ مراقبت‌های بهداشتی اولیه به عنوان بخشی از یک سیستم جامع بهداشت ملی و در هماهنگی با سایر بخش‌ها تدوین کنند. به این منظور، اعمال اراده‌ی سیاسی جهت بسیج منابع کشور و استفاده‌ی منطقی از منابع بیرونی در دسترس ضروری است.
به تازگی، سازمان بهداشت جهانی، مفهوم اقدام بین بخشی برای بهداشت را به صورت «یک ارتباط اثبات شده بین بخش یا بخش‌های بهداشت با سایر بخش‌هایی که برای اقدام به عمل درباره‌ی یک مسئله شکل گرفته‌اند، و به منظور رسیدن به پیامدها (یا پیامدهای میانی بهداشت) به طریقی که دارای اثربخشی، بازدهی یا پایداری بیشتری از عملکرد بخش بهداشت به تنهایی باشد» تعریف کرده است.
یک ارتباط اثبات شده، اشاره می‌کند که عمل بین بخشی برای بهداشت، یک فرآیند مدیریت شده است. می‌توان اشتغال بخش‌های مختلف را این گونه درک کرد که به ماهیت ساختاری و عملکردی ارتباط و نه تنها یک ماهیت مفهومی، اشاره دارد.
اثربخشی، بازدهی و پایداری بهتر به فوایدی اشاره دارد که از این ارتباط براساس نقش‌ها و مسئولیت‌های مشخصی که ایفا می‌شوند انتظار می‌رود. به خاطر هدف این مقاله، می‌توان اقدام بین بخشی برای بهداشت را مترادف با همکاری بین نقشی برای بهداشت در نظر گرفت. باید به خاطر داشت که همکاری می‌تواند بین اداره‌ها و مجموعه‌های مختلف درون دولت، بین اقدام کنندگان درون و بیرون دولت، مثل سازمان‌های جامعه‌ی مدنی، به نفع سازمان‌ها و جوامع غیردولتی و خصوصی باشد؛ ممکن است همه‌ی اقدام کنندگان بیرون از دولت باشند.
سازمان بهداشت جهانی، بهداشت را به عنوان «حالتی از بهزیستی جسمی، ذهنی و اجتماعی کامل» تعریف می‌کند که در منشور خود 3 در بیانیه‌ی آلما آتا 1 انعکاس یافته است. این ابعاد گسترده‌ی بهزیستی بسیار فراتر از آن چیزی است که بخش بهداشت به تنهایی بتواند از عهده‌ی آن برآید.
راهبردهای مراقبت‌های بهداشتی اولیه که پیشتر اشاره شدند و به صورت انفرادی در نظر گرفته شدند، نیازمند طیف بسیار وسیعی از ورودی‌ها از بخش‌های بسیاری است. برای مثال، بهبود سواد به طور عمده وظیفه‌ی بخش آموزش و پرورش است؛ توسعه‌ی فناوری مناسب یک امر چند بخشی است اما ممکن است نیازمند ورودی‌های مهمی از بخش‌های فناوری و صنعتی است؛ و کاهش فقر از ابتکارهای راهبردی بخش‌های برنامه ریزی اقتصادی برای به کارگیری چند بخشی بهره خواهد برد. بنابراین، راهبردهای مراقبت‌های بهداشتی اولیه اساساً نیازمند ورودی‌های چند بخشی است.
برخی خدمات به طور عادی نیازمند چند رشته و گاهی اوقات ورودی‌های بین بخشی است. برای مثال، برنامه‌های بهداشت مدرسه که ممکن است شامل بخش‌های بهداشت و آموزش باشد، هدفشان بهبود بهزیستی کودکان و در نتیجه کاهش غیبت در مدرسه و بهبود یادگیری است.
خدمات بهداشت مدرسه در جهان رایج هستند. در سطح بین المللی، از این مفهوم برای ایجاد برنامه‌ی تمرکز منابع بر بهداشت مؤثر مدرسه استفاده شده است که هدف آن «بهبود یاد گیری و پیشرفت تحصیلی از راه بهبود وضعیت بهداشت و تغذیهای کودکان سنین مدرسه است.
شراکت برنامه‌ی تمرکز منابع بر بهداشت مؤثر مدارس توسط بانک جهانی، سازمان بهداشت جهانی، یونیسف و یونسکو ایجاد شده است.» به زبان رئیس عمومی سازمان بهداشت جهانی درباره‌ی برنامه‌ی تمرکز منابع بر بهداشت مدارس، «بدون آموزش مناسب، بهداشت نیز رنج می‌برد. و بدون بهداشت مناسب، آموزش خوب نیز ممکن نیست. در این رابطه کار ما به یکدیگر مرتبط و وابسته‌اند.» به همین، رئیس عمومی یونسکو گفت «اگر بدن یادگیرندگان سالم باشد، ذهنشان نیز بیشتر پذیرای یادگیری است. با مطمئن شدن از بهداشت و یادگیری جوانان، نیرومندترین ابزار را جهت ریشه کن کردن فقر ارائه می‌کنید.» به علاوه، بخش بهداشت معمولاً بخش اطلاعات را جهت حمایت از اقدامات جمعی اطلاعات و بسیج برای برنامه‌های مصون سازی جمعی به همان صورتی که اغلب در نیجریه انجام می‌گیرد، به کار می‌بندد.
همپوشی بین فواید حاصل شده از راهبردهای مراقبت‌های بهداشتی اولیه به همان صورتی که در پاراگراف قبلی نشان داده شد امکان پذیر است. در این رابطه، تدارک زیرساختارهای اساسی مثل برق یک راهبرد مراقبت‌های بهداشتی اولیه است که می‌تواند با فراهم کردن انرژی برای بخش تولید و سپس تولید شغل و درآمد، موجب کاهش فقر شود. کاهش فقر از راه طرح‌های ذخیره و بازاریابی محصولات کشاوری از کشاورزهای مقیاس کوچک تا متوسط که توسط دولت تسهیل شده‌اند قابل دستیابی است. چنین ابتکاری می‌تواند به لحاظ اقتصادی جامعه‌ی کشاورزی را قادر سازد تا مشغول پروژه‌ها همکاری در توسعه‌ی زیرساختاری با دولت شوند (مشارکت اجتماع). بهبودی بهزیستی اجتماعی مشتق از این راهبردها، تشکیل دهنده‌ی بهبود بهداشت و توانمندسازی اقتصادی است که می‌تواند رفتار سالم و دسترسی مالی به خدمات بهداشت را بهبود ببخشد.
آرمان(MDG(Millennium Development Goals ها کاهش مرگ کودک، بهبود در بهداشت مادری و مبارزه با HIV/AIDS، مالاریا ، توبر کلوز و سایر بیماری‌های عمده است. کلیه‌ی این‌ها نیازمند یک سیستم بهداشتی با عملکرد خوب است اما شدیداً به ورودی‌های سایر بخش‌ها وابسته است. برای مثال، تدارک بهینه‌ی انرژی عمومی برای حفظ مؤثر زنجیره‌های سرد واکسن به منظور حفظ توان واکسن‌ها برای کاش مرگ کودکان و برای بانک های خون برای ارائه‌ی خون به منظور حفظ جان زنان دچار خونریزی در زایمان نیاز است. به علاوه، برخی MDG های دیگر نیز به بخش بهداشت مرتبط هستند. برای مثال، ریشه کن کردن فقر و گرسنگی شدید (مرتبط با رشد اقتصادی و بخش کشاورزی) و تضمین یک محیط پایدار (مرتبط با بخش محیطی) فواید بهداشتی خواهد داشت. دست کم سه نکته‌ی کلیدی از این مشاهدات حاصل می‌شود.
نخست، همانطور که توسط مداخله‌های مرتبط با بهداشت مادر و کودک، آب و محیط و ریشه کن کردن فقر نششان داده شده است، MDG ها و سایر شاخص‌ها به طور نزدیکی به اصول مراقبت اولیه بهداشت مرتبط هستند.
دوم، هدف مداخله‌های ایجد شده در پاسخ به بیانیه‌ی آلما آتا درباره‌ی مراقبت‌های بهداشتی اولیه در بیش از 30 سال پیش این بود که فوری باشند، و MDG ها محدود به زمان و اکنون فوری هستند. بنابراین، به نظر می‌رسد MDG ها حداقل به لحاظ مفهومی به مرابت اولیه‌ی بهداشت سرعت می‌بخشند.
سوم، در حالی که همکاری بین بخشی به خودی خود به طور رسمی به عنوان یک راهبرد MDG ارائه نشده است، چنان که برای مراقبت اولیه بهداشت توضیح داده شد، در این رابطه مورد نیاز است.

نظرات

در ادامه بخوانید...

راه های طبیعی سفید کردن دندان

در

چه کارهایی را باید انجام دهیم و چه کارهایی را نباید انجام دهیم ؟
شاید تصور کنید که برای لبخند بتوانید از یک نوشابه ی مقوی استفاده کنید ، ولی نمی خواهید زمان یا پول خود را روی درمان های متصدیان آن سرمایه گذاری کنید یا به شما دیگر ژل های داروخانه یا نوار فروخته نمی شود.
برخی از درمان های خانگی و طبیعی ، ایمن بوده و می تواند دندان شما را سفید کند. بفهمید بهترین شرط های شما چه هستند و کدام یک شما را به دردسر نمی اندازد.

 

استفاده از مسواک و نخ دندان
بهداشت مناسب دهان و دندان ، روش موثر حفظ لبخندتان در بهترین حالت است. خمیردندان ها به آرامی جرم سطح دندان را زدوده و براق می کنند. خمیردندان های سفیدکننده همان کار را با ترکیبات بیشتر انجام می دهند ؛ آنها دندان شما را سفید نمی کنند. نخ دندان ، غذاها و باکتری هایی را که به جرم دندان تبدیل و سخت می شوند ، از بین برده که باعث می شود دندان ها مات و تیره تر به نظر برسند.(سیارک)

 کشیدن دندان با روغن
این تکنیک در طب آیور ودا رایج است. شما یک قاشق سوپخوری از روغن را (مثل دانه ی کنجد ، نارگیل یا روغن زیتون) در اطراف دهان به مدت 20 دقیقه برای " بیرون راندن" باکتری ، غرغره می کنید. بررسی اخیر نشان داده که استفاه از روغن نارگیل از فساد دندان جلوگیری می کند ولی هیچ حمایت علمی از آن نشده است.

جوش شیرین
علاوه بر کمک به عدم خردشدگی دندان، ساینده ی ملایمی است که جرم ها را می ساید. شما می توانید آن را با استفاده از خمیر جوش شیرین دست ساز خود امتحان کنید ولی احتمالا با عوض کردن آن با خمیردندانی با بی کربنات سدیم ، نتیجه ی بهتری خواهید گرفت. بررسی ها نشان می دهد که مسواک با محصولاتی که دارای جوش شیرین هستند ، به مرور زمان ، جرم های سطح دندان را از بین خواهد برد.

سیب ، آناناس ، توت فرنگی
اسید مالیک موجود در سیب ، بزاق را برای شستشو و پاک کردن اسید ، تقویت می کند. خمیردندان هایی با ماده ی بروم ، ترکیبی در آناناس ، به سفید شدن دندان کمک می کند. ولی هیچ مدرکی وجود ندارد که خوردن این میوه ها ، ظاهر دندان شما را براق کند. توت فرنگی را کنار بگذارید. یک مطالعه در دندانپزشکی عملی دریافت که مسواک کردن با ترکیب اینها و جوش شیرین ، دارای اثر سفیدکنندگی نیست. بدتر اینکه ، اسید سیتریک موجود در توت فرنگی ، مینای دندان یعنی قشر بیرونی دندانتان ، را تجزیه می کند .(سیارک)

پروکسید هیدرژن
عامل رنگبری است که در اکثر بسته ی لوازم سفیدکننده ی خانگی یافت می شود. در واقع رنگ دندان را نیز تغییر می دهد. یک بررسی نشان داد که رنگکاری با ژل غیر مجاز با 6% هیدروژن پروکسید روی دندان بعد از دو هفته ، تفاوت قابل توجهی را ایجاد می کند. بطری های ارزان این مایع که می توان آن را از داروخانه ها خریداری کرد ، دارای درصد پایین تری است. و طبق گفته ی موسسه ی دندان سازی آمریکایی ، غرغره کردن قبل از اینکه دندانتان را سفید کند ، لثه تان را خواهد سوزاند.

سرکه ی شربت (الکل دار) سیب
طبق گفته ی آنها ، غرغره ی قبل از مسواک به شما کمک می کند تا باکتری ها را کشته و لکه ها را از بین ببرید. شما به لبخند سفیدتر خواهید رسید.
متاسفم ، هیچ بررسی ای این ادعاها را اثبات نکرده است. در حالی که می تواند تزئین سالادتان را سفیدتر کند ، انتظار نداشته باشید که سرکه ی مشروب سیب ، دندانتان را سفید کند.

زردچوبه
ادویه ی تند و گرم که به چاشنی کاری معروف است نیز یک رنگ طبیعی است که بافت سفید را به طلایی روشن تبدیل می کند. به طور فرضی ، خمیر زردچوبه می تواند دندان تیره را به سفید مرواریدی تبدیل کند. به هر حال خردل را نیز در نظر بگیرید. هیچ تحقیق روشنی برای حمایت از آن وجود ندارد.

هرچه را که می خورید ، به دقت نگاه کنید
معالجه بهتر از درمان است. غذاهایی شامل نوشیدنی ها و دانه های سیاه مثل قهوه ، شراب قرمز و لیموناد ،که به متخلفین معروف هستند  از آنها در حد اعتدال لذت ببرید و بعد از آن با آب شستشو دهید تا خطر کمتری از تاثیر آنها روی دندانتان ایجاد شود. (سی دقیقه قبل از مسواک صبر کنید تا از مینای دندان محافظت کرده باشید).
سیگار و جویدن تنباکو نیز باعث آلودگی می شود که دلیل دیگر ترک آن است.

(سیارک)

ترجمه توسط itrans.ir

نظرات

در ادامه بخوانید...

چه عواملی باعث بوجود آمدن آکنه شده و چه کسانی جوش می زنند

در

علت بوجود آمدن آکنه ناشناخته است، ولی پزشکان معتقد به نتایجی از چند عامل مرتبط هستند. یک عامل مهم در بوجود آمدن آکنه  افزایش هورمون هایی به نام آندروژن (هورمون های جنس مردانه) است. این افزایش در پسران و دختران در دوران بلوغ است و باعث می شود که غدد سباکوس بزرگ شده و سبوم بیشتری در پوست تولید کند. تغییرات هورمونی مربوط به بارداری و یا شروع یا توقف قرص های ضدبارداری نیز می تواند باعث آکنه شود.

 

عامل دیگر، وراثت یا ژنتیک است. محققان معتقند که تمایل به گسترش آکنه می تواند از والدین به ارث برسد. بطور مثال، مطالعات نشان داده اند که بسیاری از پسران در سن مدرسه مبتلا به آکنه، سابقه خانوادگی از این اختلال را دارند. لوازم آرایشی چرب ممکن است سلولهای فولیکل را تغییر داده و آنها را به هم بچسباند و یک انسداد ایجاد کند.

عواملی که می تواند باعث بیش از حد شدن جوش شود، عبارتند از:

- تغییر سطح هورمون در دختران بالغ و زنان بزرگسال 2 تا 7 روز قبل از شروع عادت ماهانه شان.

- روغن محصولات پوستی (مرطوب کننده ها یا لوازم آرایشی) یا چربی ای که در محیط کار با آن مواجه هستید (بطور مثال، یک آشپزخانه با ظرف های سرخ کن) (سیارک

- فشار کلاه های ورزشی یا تجهیزات، کوله پشتی ها، یقه های تنگ، یا لباس های ورزشی تنگ

- محرک های محیطی مانند آلودگی و رطوبت بالا

- فشردن و یا برداشتن جوش ها

- شستشوی سخت پوست

- استرس

- رعایت نکردن بهداشت

افسانه هایی راجع به علل آکنه

افسانه های زیادی راجع به علل آکنه وجود دارد. شکلات و غذای چرب اغلب سرزنش می شوند، ولی شواهد کمی وجود دارد که غذاها تاثیر زیادی در گسترش و رشد آکنه در اکثر افراد دارد. افسانه دیگر این است که پوست کثیف باعث آکنه می شود؛ با این حال، آکنه سرسیاه و دیگر ضایعات آکنه با کثیفی بوجود نمی آیند. استرس باعث آکنه نمی شود ولی تحقیقات نشان می دهد که برای افرادی که جوش می زنند، استرس می تواند آن را بدتر کند.

چه کسانی جوش می زنند؟

مردم با هر نژادی و هر سنی جوش می زنند. ولی در نوجوانان و بزرگسالان جوان رایج تر است. در حدود 80 درصد افراد بین سنین 11 تا 30 سال دچار آکنه در برخی نقاط بدن می شوند. برای اکثر مردم، آکنه با رسیدن آنها به سن 30 سالگی از بین می رود؛ با این حال، برخی افراد در 40 و 50 سالگی هنوز این مشکل پوستی را دارند. (سیارک)

- چگونه آکنه گسترش می یابد؟
- آکنه چگونه درمان می شود؟
- درمان انواع جوش های ملتهب متوسط تا شدید
- درمان آکنه شدید یا آکنه مربوط به کیست
- درمان آکنه هورمونی در زنان
- درمان دیگر آکنه
- چگونه افرادمبتلا به آکنه از پوست خود مراقبت کنند؟
- چه تحقیقی در زمینه آکنه انجام شده است؟

 این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. 

ترجمه توسط itrans.ir

نظرات

در ادامه بخوانید...

آکنه چگونه درمان می شود

در

آکنه اغلب توسط متخصصان پوست که پزشکان متخصص مشکلات پوستی هستند، درمان می شود. این پزشکان تمام انواع آکنه بخصوص موارد حاد را درمان می کنند. پزشکانی که عمومی و یا پزشکان خانواده، متخصص اطفال، یا داخلی هستند ممکن است بتوانند بیمارانی با موارد خفیف آکنه را درمان کنند.

اهداف این درمان، درمان ضایعات موجود، متوقف کردن تشکیل ضایعات جدید، جلوگیری از اثر زخم بر اثر آکنه روی پوست، و به حداقل رساندن استرس روانی و خجالت ناشی از این بیماری هستند. درمان دارویی به هدف کاهش مشکلات متعددی است که نقشی در ایجاد آکنه بازی می کنند :(سیارک)

- تجمع غیر طبیعی سلول ها در فولیکل ها

- افزایش تولید چربی

- باکتری

- التهاب

تمام داروها می توانند عوارض جانبی داشته باشند. برخی عوارض جانبی ممکن است از دیگران شدیدتر باشند. شما باید داخل بسته همراه با دارویتان را مطالعه کنید و اگر هرگونه سوالی راجع به عوارض جانبی احتمالی داردی از ارائه دهنده مراقبت سلامت خود و یا داروساز بپرسید.

بسته به شدت مشکل پزشک ممکن است یکی از داروهای تجویز نشده (OTC) و/یا داروهای تجویز شده را توصیه کند. برخی از این داروها ممکن است موضعی (اعمال شده روی پوست) و برخی دیگر خوراکی (از طریق خوردن) باشند. پزشک ممکن است استفاده از بیش از یک داروی موضعی یا ترکیب داروهای خوراکی و موضعی را پیشنهاد کند.  (سیارک)

 - چگونه آکنه گسترش می یابد؟
- چه عواملی باعث به وجود آمدن آکنه می شود؟
- چه کسانی جوش می زنند؟
- درمان انواع جوش های ملتهب متوسط تا شدید
- درمان آکنه شدید یا آکنه مربوط به کیست
- درمان آکنه هورمونی در زنان
- درمان دیگر آکنه
- چگونه افرادمبتلا به آکنه از پوست خود مراقبت کنند؟
- چه تحقیقی در زمینه آکنه انجام شده است؟

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. 

ترجمه توسط itrans.ir

نظرات

۱۳۹۵/۱۰/۲۸کسانی که صورتشان آکنه دارد به هیچ وجه از حوله برای خشک کردن صورت استفاده نکنند.

در ادامه بخوانید...

آیا کشیدن دندان های عقل کاری بیهوده است

در

به گزارش (سیارک) شواهد نشان داده اند که برداشت مدام دندان های عقل کاری بیهوده است. نه؛ شاید شما درواقع نیازی به کشیدن دندان های عقل خود نداشته باشید.


بیشتر ما متوجه در آمدن دندان های عقل مان نمیشویم، اما بنا به دلایلی در زمان بین دوران متوسطه و دانشگاه، به بسیاری از مردم در آمریکا یا استرالیا گفته میشود که باید آنها را کشید.بر این اساس که آیا دندانها تحت فشار هستند یعنی در زیر لثه باقی مانده باشند جراحی شامل بیهوشی، بخیه و یک یا دو هفته استراحت کم تحرکی خواهد بود.برای بسیاری از ما، این میتواند تا سن بزگسالی پیشنهاد خیلی بیرحمانه ای تلقی بشود! اما متخصصین بیشتر و بیشتری شروع به پرسش در این خصوص کرده اند که آیا اساسا چنین جراحی هایی لازم است یا خیر. و تحقیقات در حال توسعه نشان میدهند که ما ممکن است بی هیچ دلیل خاصی، تنها افراد را در معرض هزینۀ بالای برداشتن دندان عقل قرار دهیم.
مشخصا، تمام موارد برداشت دندان عقل، بی دلیل نیست.دندانهای عقل میتوانند عفونت کنند، ایجاد پوسیدگی و یا کیست کنند.به دندان های مجاور آسیب وارد کنند و همچنین اگر در فک افراد باقی بمانند، موجب درد شدید را فراهم آوردند. در این موارد، کاملا مشخص است که این برای بیمار بسیار بهتر است که این دندان های "مولار سوم" اسم تخصصی دندانهای عقل برداشته شوند. اما موارد دیگری هم هستند که تحقیقات در مورد آنها شک دارند. مواردی که دندان های عقل تحت فشار نیستند و از هر نظر دیگر سالم اند و یا هیچ نشانگان خاصی ندارند.
در سال 1988، پس از آنکه مطالعه ای در دانشگاه Yorkبدین نتیجه دست یافت که شواهد علمی حامی این کار وجود ندارد؛ بریتانیا برداشت معمول دندان های عقل را متوقف کرد.در همان سال، کالج سلطنتی پزشکان ادینبورگ"Edinburgh" اعلام کرد برای بیمارانی که شرایط مربوط به مولار سوم را ندارند، برداشت آن پیشنهاد نمیشود.  (سیارک
کماکان در خیلی از کشورها، شامل آمریکا و استرالیا، برداشتن مداوم دندانهای عقل یک پروسۀ معمول میباشد.دلیل ارائه شده این است که رها کردن آن ها در داخل دهان به تعویق انداختن امر اجتناب ناپذیر است، چراکه افراد دارای دندان عقل بعدها با عفونت و یا عوارض دیگر روبرو خواهند بود.
منطقا، در سال 2011، 10 میلیون دندان عقل از دهان آمریکایی ها برداشته شد و یک تحقیق در سال 2015 تخمین زد که بیشتر از هفت برابر این آمار در استرالیا و بریتانیا جهت برداشتن دندان عقل، بستری شده اند. اما تحقیقات جدید نشان میدهند که این عمل احتمالا بیهوده است.
Greg J. Huang رئیس ارتودنتیست های دانشگاه واشنگتن طی یک مصاحبه در سیاتل بهRony Carin Rabin از نیویورک تایمز گفت: "هر فردی در معرض آپاندیسیت قرار دارد، اما آیا شما آپاندیس همۀ مردم را بر میدارید؟!"
" من مخالف برداشتن دندان های عقل نیستم، اما شما بایستی ارزیابی کنید و دارای یک دلیل خوب کلینیکی باشید."
خب؛ جستجوها چه میگویند؟ آخرین شواهد حمایت کنندۀ برداشتن دندان های عقل "فقط در مواردی" مربوط به بررسی سال 2014 میباشید که از مطالعۀ هفت برگه آزمایش اینکه چه اتفاقی رخ میدهد هنگامیکه فرد جوان بالغ دندان عقل خود را نگاه دارد، بدست آمد.و با این وجود که در مجموع مطالعه نشان داد که رها کردن دندان عقل در داخل دهان براستی سبب افزایش ریسک ایجاد مشکلاتی در آینده میباشد، اما این تمام ماجرا نبود.
Rob Wile برای Fusion"فیوژن" توضح داد که:"مقاله به این نتیجه ختم شد که ریسک تحمل برداشت دندان، با افزایش سن بیشتر میشود"
"اما دست کم، یکی از نتایج بدست آمده از این مطالعه هم چنین نتیجه ای را عنوان نمیکند.بلکه مطالعه ای در بریتانیا نشان میدهد که 83.13 درصد مراجعین دورۀ یک سالۀ عاری از نشانگان را بسلامت پشت سر گذاشتند و تنها 5 درصد نیاز به برداشتن دندان خود داشتند."
Rabin از نیویورک تایمز، همچنین به این نکته اشاره میکند که با وجود اینکه، چندین مطالعه، نشان میدهند که نگاه داشتن دندان های عقل با بروز مشکلاتی همراه هستند "بنظر نمیرسد که حتا یک آزمایش بالینی تصادفی استاندارد طلائی اثبات علمی وجود داشته باشد که در آن به مقایسه افراد یکسانی بپردازد که برخی تحت اقدامات پیشگیری کنندۀ برداشتن دندان قرار گرفته و برخی نگرفته اند" (سیارک
از سوی دیگر، مطالعات گسترده و در حال رشد هستن که مخال آنرا نشان میدهند که بسیاری از برداشت های دندانهای بیهوده میباشد.
تحقیقی در سال 2011 بر روی بیش از 6.000 بیمار در یونان که دندان عقل خود را برداشته بودند، به این نتیجه رسید که تنها 2.8 درصد این دندانها حاوی کیست یا تومور بودند. و بررسی مکررا تکرار شده در سال 1988 نشان داد که تنها 12 درصد از 1.765 نفر مردم میان سالی که دندان عقل خود را برداشت نکرده بودند، تجربه درد و مشکلات را داشته اند.
حتا فراتر از آن، در سال 2008، سازمان سلامت عمومی آمریکا(APHA) بسیاری از موارد بحث برانگیز که معمولا در مورد برداشتن دندان های عقل گفته میشود، مثل مثل آسیب رساندن ه دندانهای مجاور و یا تجمع باکتریایی در دندان که موجب بیماریهای دهان و دندان شود را رد کرد.
سازمان در نهایت اعلام کرد:"مطالعات کمی که بر آثار طولانی مدت دندان های تحت تاثیر قرار گرفته انحام شده است، دال بر اندک بودن خطر آسیب میباشد."
APHA این سیاست را تایید کرد که نگرانی های هر ساله ناشی از نگهداری دندانها داخل دهان، ریسک عمل جراحی را توجیه نمیکند که البته کم هم نیستند.بغیر از ریسک ناشی از بیهوشی، جراحی ممکن است به آسیب عصبی، از دست دادن حس چشایی و گاهی اوقات حتا مرگ، منتهی بشود.
با وجود تمام اینها، چرا هنوز دندانپزشکان به بسیاری از مردم پیشنهاد میکنند تا دندان عقل خود را بردارند؟
Julia Boughner، زیست شناس سلولی دانشگاه ساسکاچین(Saskatchewan) در کانادا که این بحث را از نزدیک دنبال میکند، در مصاحبه با فیوژن گفت:"رمز آن این است که مسئولین کلینیک ها، هنوز تمام ابزار و اطلاعات موجود که آنها را در راحتی و در حالتی انفعالی قرار بدهد، را ندارند."
پس چه باید کرد اگر که دندانپزشک شما، شما را به برداشتن دندان عقل ترغیب کند؟Rabin پیشنهاد میکند که باید برای فهمیدن اینکه آیا واقعا این کار ریسک انجام عمل جراحی را برای شما دارد؛ تلاش کرد واگر که درمان های غیر تهاجمی تر موجود باشند، بایستی اوا آنها را دنبال کنید.
به بیان دیگر، جویا شدن یک رای دوم یا سوم پیش از مبادرت به عمل جراحی، قطعا ضرری نخواهد داشت.
اما چه هنگام ارزش این ریسک را دارد؟
Rabin مینویسد:"اجماع عمومی در میان منتقدان برداشت مکرر بر این باور است که :

 

عفونت عود کنندۀ لثه یا پری کرونال، پوسیدگی جبران ناپذیر دندان، آبسه، کیست، تومور و آسیب دندانهای مجاور و استخوان ها و یا سایرشرایط پاتولوژیک، این عمل را موجه میکند.


هر تصمیمی که گرفتید، مهمترین چیز این است که مرتبا دندانپزشک خود را برای چک آپ و تمیز کردن دندان، ببینید.دندانپزشکان توصیه می کنند که مراقب بهداشت دهان و دندان خود باشید تا دقیقا از این مشکلات جلوگیری شود.چرا که سلامت دندان ها امر پیش پا افتاده ای نیست.خصوصا برای جوانانی که در ابتدای زندگی خود میباشند.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

مترجم  itrans.ir

نظرات

در ادامه بخوانید...

هشت اتفاق ناگوار که به خاطر استفاده مشترک از وسایل آرایشی رخ می‌دهد

در

گاهی اوقات محتویات کیف آرایشی بهترین دوست شما، از وسایل آرایشی شما بسیار هیجان‌انگیزتر است و آیا تابحال وسوسه نشده اید که محصولات تست فروشگاه Sephora را بر روی صورت خود امتحان کنید. اما احتیاط کنید. وقتی از محصولات زیبایی و وسایل آرایشی  به طور مشترک استفاده می‌کنید، اتفاقاتی که در این پست آورده شده، ممکن است برایتان رخ دهد:

1.   ممکن است دچار تبخال شوید!
دوستان خود را نزدیک و کلکسیون رژلب خود را نزدیک‌تر نگه دارید. الیزابت دونات یک زیباشناس معتبر و مالک EMD Skins Solutions هشدار می‌دهد:" ویروس منفرد تبخال که با نام تاول اطراف دهان یا زخم لب نیز شناخته می‌شود می‌‌تواند توسط ترشحات دهانی که بر روی خط لب، رژ لب، براق کننده لب، و ماتیک جای می‌گیرند منتقل شود. در طول سالیانی که در فروشگاه‌های لوازم آرایش کار کرده‌ام بارها دیده‌ام که مشتریان، بچه‌ها و کارمندان بدون رعایت بهداشت،  محصولات تست را مستقیم بر روی لب‌هایشان می‌مالند که باعث می‌شود شرایط غیربهداشتی‌ای به وجود بیاید. مطمئناً دلتان نمی‌خواهد که یک مالیدن ساده رژ لب منجر به بیماری پوستی واگیردار برای باقی عمرتان بشود. ارزشش را ندارد!
2.   ممکن است مریض شوید!
استفاده مشترک از محصولات لب می‌تواند به معنای مریضی بیشتر باشد. دکتر سپورا شینهاوس، عضو انجمن بیماری‌های پوستی آمریکا، متخصص بیماری‌های پوستی در بورهیلز کالیفرنیا، و آموزشیار پزشکی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، می‌گوید:" فرقی ندارد از رژ لب مدادی، توپی، چرخان یا هر نوع دیگری استفاده کنید. ویروس و باکتری از دهان شما به آن منتقل می‌شود و می‌تواند منجر به پخش ویروس‌های آنفلونزا و سرماخوردگی شود." وی افزود:" لمس با انگشتان کثیف می‌تواند باکتری را از محیط به محفظه محصول منتقل کند. انتقال آن‌ها به دهان شما می‌تواند باعث عارضه پوستی یا بیماری بشود." (سیارک
3.   ممکن است دچار قرمزی چشم شوید!
دکتر دونات می‌گوید:"آماس ملتحمه چشم یکی از رایج‌ترین انواع عفونت است که می‌تواند از طریق لوازم آرایشی چشم منتقل شود، و به شدت مسری است. این وسایل بهداشتی نخواهند بود مگرآنکه با یک ابزار تمیز مانند q-tip یکبار مصرف، کادرک چوبی یا پلاستیکی و/یا مدادچشم مورد استفاده قرار گیرند و بعد از مصرف نیز در الکل گذاشته شوند.
4.   دچار باکتری و التهاب چشم خواهید شد!
جداً لوازم آرایشی دوستانتان را از چشمتان دور نگه دارید. دکتر شینهاوس می‌گوید:" هربار که دسته ریمیل را در درون محفظه بسته و تاریکش فرو می‌برید در معرض جِرم قرار می‌گیرد. پلک‌ها و مژه‌ها می‌توانند حاوی باکتری، ویروس و التهاباتی باشند ( مثلاً آماس پلک، سرخی چشم، آدنوویروس) که در محفظه می‌توانند رشد کنند و به مصرف کننده بعدی منتقل شوند."
5 .ممکن است جوش بزنید!
وقتی بحث پَدهای آرایشی می‌شود مانند بیوتی‌بلندر(یک نوع وسیله آرایشی)، دونات می‌گوید که در تلاش‌هایی برای یافتن بهترین راه بهداشتی‌سازیشان در حال انجام است. " مواد پَدی و مرطوب مانند بیوتی‌بلندرها مکان بی‌نقصی برای رشد سریع باکتری‌ها می‌باشند، پس آن‌ها را نزد خود نگه دارید و اغلب تکانشان دهید به خصوص اگر مستعد جوش زدن هستید." شاید بهتر باشد که فرچه‌های آرایشی خود را نیز نزد به دیگران ندهید مگرآنکه بخواهید آن‌ها را با شامپو یا آب خالی بشویید، و یک شب بین استفادتان خشک نگه دارید. به گفته دونات این تنها راه بهداشتی برای استفاده چند نفره از فرچه‌های لوازم آرایشی است.
6.   سلول‌های پوست مرده و چربی به یکدیگر منتقل می‌کنید!
دونات می‌گوید ممکن است وسوسه شوید تا از وسایل تمیز کننده گران قیمت مانند Clarisonic به طور مشترک با شخص دیگری استفاده کنید، اما این کار را انجام ندهید. " فرچه‌های تمیزکننده برای از بین بردن آرایش، چربی، باکتری و سلول مرده پوست فوق‌العاده هستند ولی از مال دیگران استفاده نکنید." به این فکر کنید که آن فرچه‌ها چقد خوب آلودگی‌های پوست صورت دوستتان را برمیدارد و به این فکر کنید که چیزهایی که روی آن فرچه زندگی می‌کنند بدون اینکه به شکل مناسبی پاک شوند، به صورت شما منتقل می‌شوند. دونات می‌گوید:" شما مسواکتان را با کسی تقسیم نمی‌کنید، می‌کنید؟" (تقسیم می‌کنید؟؟؟!!!!)

7 .خون و سایر مایعات بدنتان را به یکدیگر منتقل می‌کنید!
تیغ خود و هم اتاقیتان را توی حمام در فاصله جدا از هم نگه دارید. اصلاً بر رویشان برچسب بزنید که مبادا تصادفاً از تیغ یکدیگر استفاده کنید. اینطور فکرش را بکنید که دکتر شینهاوس توضیح می‌دهد:" تیغ‌ها فلزات تیز و بُرنده‌ای هستند که می‌توانند بر روی پوست بریدگی‌های بزرگ یا بسیار کوچک ایجاد کنند. آن‌ها می‌توانند ویروس‌ها و باکتری‌های پوستی را در سطح پوستتان پخش کنند و یا به شخص دیگری انتقال دهند. حتی اگر زیر شیر آب آن‌ها را بشویید قطرات ریزی از خون بر روی‌ آن‌ها باقی می‌ماند که ممکن است بیماری‌هایی نظیر هپاتیت و ایدز را منتقل کند."
8 . ممکن است دچار قارچ ناخن پا یا پای ورزشکاران(نوعی بیماری قارچی) شوید!
به دوستتان بگویید از ناخن‌گیر خودش استفاده کند. دکتر شینهاوس می‌گوید:" پا و ناخن‌پا می‌تواند پناهگاه قارچ باشد(به بیماری پای ورزشکاران یا قارچ ناخن پا فکر کنید) که درمانش بسیار مشکل است. افزون بر این، بریدن تصادفی پوستتان آن را مستعد عفونت و ویروس‌های خونی مانند هپاتیت می‌کند." اگر مجبور بودید که شریکی استفاده کنید مثلا در یک موقعیت اضطراری ناخن انگشت پا ناخن‌گیر را با آب شستشو دهید و با الکل پاک کنید.

 این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک

ترجمه  itrans.ir

نظرات

۱۳۹۵/۱۱/۱۹واقعا چجوری بعضیا رژ اب همدیگرو استفاده می کنند

۱۳۹۵/۱۲/۲۶Thank you, Daniel, for linking to my post and also for your kind words of enceeragomunt to all of us small bloggers out here on the right. You have brightened my day.

در ادامه بخوانید...

اهمیت سرمایه گذاری در روابط

در


سرمایه اجتماعی یک ساختار مرتبط با سلامت است که راهی برای پرستاران اطفال (PNPها) جهت تصور و تجسم ارتباط متقابل بین روابط اجتماعی و بهداشت می باشد. استفاده از مفهوم "سرمایه اجتماعی" برای کودکان و سلامت خانواده، دارای ظرفیت کمک به PNPها جهت قاب بندی مجدد سوالات مداوم و کشف مسائل مربوط به سلامت در راه های جدید و خلاق است.

 

محیط های فعال بهداشتی باید با استفاده از یک رویکرد پایین به بالا، و با برنامه های ارتقاء سلامت مشارکتی و پروژه های سلامت و بهداشت جامعه با محرک داخلی، ایجاد شود. PNPها باید فرصت برای شبکه بندی و انتشار دانش در مورد مسائل سلامت مربوط به جامعه را ایجاد نمایند. PNPها همچنین باید سرمایه اجتماعی و رویه خاص "بینش درمانی" خود را برای توسعه مداخلات جدید به منظور افزایش بهداشت کودک و خانواده ایجاد نمایند.

"بیماری و بلایا مانند باران می آیند و می روند، اما سلامت مانند خورشیدی است که روشنگر تمام روستا می باشد." - ضرب المثل

سوال مهمی که پرستاران اطفال (PNPها) ممکن است به هر ارزیابی سلامت بیماری اضافه نمایند این است که، "رابطه شما با همسایگان خود چگونه است؟" این که طبابت به صورت مراقبت اولیه، حاد، و یا تخصصی باشد، PNPها نیاز به دانستن این موضوع دارند که در چه موقعیتی خانواده ها به زندگی خود اهمیت می دهند. نمی خواهیم بگوییم که PNPها باید در مسائل خصوصی خانواده کنجکاوی نمایند، بلکه پیشنهاد می دهد که PNPها باید همیشه به یاد داشته باشند که بهداشت و درمان کودک و خانواده و خوب بودن، مفهومی می باشند. این مهم است که خانواده در چه موقعیتی زندگی می کند. مهمتر از آن، این مهم است که همسایگان آنها چه کسانی هستند و چه نوع روابطی جهان اجتماعی آنها را تعریف می کند. این کنجکاوی نیست؛ بلکه ارزش دادن به جدایی ناپذیری روابط اجتماعی و سلامت می باشد. درک سرمایه اجتماعی به عنوان یک مفهوم مرتبط با ارتقاء سلامت، یک راه برای پرستاران برای مفهوم سازی این ارتباط متقابل است.
سرمایه اجتماعی، مانند سرمایه انسانی و مالی، یک دارایی است که منجر به منافع در آینده مطابق با سطح سرمایه گذاری های انجام شده در حال حاضر می شود. همانطور که توسط دانشمندان علوم اجتماعی به کار برده می شود، سرمایه اجتماعی به شبکه های اجتماعی، هنجارهای رابطه متقابل، کمک متقابل، و قابلیت اعتماد اشاره دارد .( سیارک)

سرمایه اجتماعی به قراردادی بین افراد اشاره دارد که امکان دستیابی به تنوعی از اهداف، شامل سلامتی را برای افراد و گروه ها فراهم می آورد. سرمایه اجتماعی مکانیزمی است که منابع موجود ممکن است توسط افراد و از سوی آنها، و نه برای آنها، بسیج شود.

این یک راه برای پرستاران جهت اضافه کردن یک بستر اجتماعی به ارزیابی سلامت است. سرمایه اجتماعی به پرستاران یاد آوری می شود که افراد صرفاً به واسطه خودخواهی و یا منفعت عمل نمی کنند، بلکه در چارچوب تعاملات و روابط میان فردی خود اقدام می نمایند. سرمایه اجتماعی دارای ظرفیت کمک به پرستاران برای قاب بندی مجدد سوالاتی ماندگار و بررسی سلامت به صورتی واقعا متنی نظیر نابرابری بهداشتی می باشد. مانند خورشید که روشنگر تمام روستا، سرمایه اجتماعی افراد را به روش هایی متصل می کند که تبدیل به روابطی به سوی منابع می شود.
("او که شما را تغذیه می کند یک چشم برای مراقبت شما نگه می دارد" ضرب المثل آفریقایی )
افراد در یک جامعه برای رفاه کسانی منصوب می شوند که در اطراف آنها می باشند، به دلیل آن که با یکدیگر مرتبط می باشند. بر خلاف کمک مستقیم (شناخته شده به عنوان حمایت اجتماعی)، سرمایه اجتماعی بر تعاملات، به جای حمایت و یا برنامه های خاص تمرکز می کند. به عنوان مثال، محله ها، یک بافت اجتماعی هستند که در آن سرمایه اجتماعی دارای مزایای ماندگار می باشد. به همین دلیل است که نرخ جرم و جنایت در جایی که همسایگان به خوبی یکدیگر را می شناسند پایین تر است . برنامه محله ای دیده بان نشان می دهد که چگونه شبکه های ارتباطی می توانند همسایگان را پیوسته و یک پیام به مزاحمان بالقوه ارائه دهند که می گوید: "ما هرکدام در اینجا مراقب دیگری هستیم." این برنامه نشان دهنده سرمایه گذاری یک جامعه در ایمنی کل محله است. سرمایه اجتماعی سرمایه گذاری در روابط است.
در کتاب "هدف مشترک: تقویت خانواده ها و محله"، نوشته لیسبت اسکور (1997) برنامه محله هایی توصیف شده است که در بهبود زندگی کودکان و خانواده در سطح جامعه موفق بوده اند. به عنوان مثال، "اسکور" داستان سندتون، یک جامعه در بالتیمور را ارائه داد که به عنوان یک محله "پایین" توصیف شد؛ در اواخر دهه 1980، سندتون در میان بدترین مناطق شهرستان از نظر فقر، بیکاری، عملکرد تحصیلی، بارداری نوجوانان، بیماری های مزمن، جرم و جنایت خشونت آمیز، و فراوانی HIV- ایدز رتبه بندی شد" . در اوایل دهه 1990، شهردار این شهرستان تشکیل یک نیروی ضربتی برای دگرگون کردن سندتون را داد. هدف پرورش رهبری محله و ایجاد ظرفیت در ارائه دهندگان خدمات موجود و سازمان ها برای پیاده سازی یک تغییر و تحول پایدار در جامعه بود. تا سال 1996، صدها نفر از ساکنان و کارکنان سازمان های دولتی و خصوصی برنامه های آگاهی و برنامه های مداخله ای را به منظور بهبود سلامت خانواده در جامعه توسعه دادند. ساکنان برای نظارت بر سلامت همسایگان خود آموزش دیده بودند، و حامیان خانواده، به خانواده ها در به دست آوردن خدمات بهداشتی کمک می کردند. تاسال 1996، کلینیک های مدرسه و کلیسا محور افتتاح شد و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی محلی، مراقبت های اولیه با کیفیت بالا به همه ساکنان محله، بدون در نظر گرفتن توانایی پرداخت، ارائه می دادند. مرگ و میر نوزادان کاهش یافته و نرخ HIV-AIDS کم گردید. ارائه خدمات بهبود یافت. جامعه در سرمایه اجتماعی غنی و بزرگ شده و رفاه خانواده ها و کودکان توسط "مراقب یکدیگر بودن" بهبود بخشیده شد.( سیارک)
ما شواهد رو به افزایشی از ارتباط مثبت سرمایه اجتماعی با خروجی سلامت داریم . خیر عمومی انگیزه ای برای رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت است. در حالی که عدم ارتباطات در محله منجر به رفتارهایی می شود که در خدمت اهداف فردی می باشند، ارتباطات در محله منجر به رفتارهایی می شود که به نفع "کل" می باشند. در جوامع پیوسته احتمال بیشتری برای حمایت از محیط تسهیل کننده مشارکت افراد در رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت وجود دارد. پرستاران باید حال و هوای یک محله در هنگام برنامه ریزی و ارزیابی تلاش های ارتقای بهداشت و درمان را در نظر بگیرند.

خانواده ها ممکن است در محله هایی زندگی کنند که در آن به امانت گرفتن یک فنجان شکر معمول نباشد، تا چه رسد به این که یک نفر همسایگان خود را بشناسد؛ این موضوع با بهداشت و درمان خانواده، ارتباط دارد. "کسی که از شما بازدید می کند بهتر از کسی است که به شما سلام می فرستد." - ضرب المثل آفریقایی.

جامعه ای که سلامت را قادر می سازد، رفتارهای بهداشتی را از طریق هویت و هنجارهای اجتماعی به طور جمعی مذاکره شده، افزایش می دهد. برنامه های بالا به پایین و مبتنی بر متخصص که حقایقی در مورد خطرات بهداشتی ارائه می دهند، ممکن است اهداف مبتنی بر نتیجه را انتقال ندهند، چرا که آنها موفق به اذعان به اهمیت سرمایه اجتماعی نشده اند. از سوی دیگر، برنامه های ارتقاء سلامت جامعه محور، یک رویکرد پایین به بالا دارند که در آن کسانی که می خواهند تا از برنامه بهره مند شوند، افراد و خانواده هایی هستند که در آن جامعه اقامت دارند و دستور کارها را تنظیم و راه حل ها را شکل می دهند.
راهبردهای ارتقای سلامت جامعه محور به اهمیت شبکه های اجتماعی، هنجارهای سود متقابل، کمک متقابل، و قابلیت اعتماد، اذعان می نمایند. هر جامعه دارای مجموعه خود از هنجارها و باورهای مشترک است که می تواند در خدمت ایجاد و پرورش برنامه باشد. برنامه های ارتقاء بهداشت و درمان، ایجاد شده در چارچوبی مشارکتی، خودکارآمدی و یا اعتماد به نفس افراد در توانایی خود برای انجام اقدامات را افزایش می دهد . آنها افراد را قادر به تصمیم گیری با هم و مذاکره با همسالان می سازند. افراد به احتمال زیاد سلامت خود را کنترل می کنند، اگر آنها کنترل جنبه های دیگری را بر زندگی خود احساس نمایند.
برای کمک به افزایش سرمایه اجتماعی یک جامعه، پرستاران و سایرمتخصصان مراقبت های بهداشتی آن باید به وضوح محیط اجتماعی موجود را درک نمایند. تنها راه برای جمع آوری اطلاعات در مورد سرمایه اجتماعی، پرسیدن از افرادی است که در آنجا زندگی می کنند. مهمتر از آن، مردم در جوامع باید برای دسترسی به نیازهای خود توانمند شوند. اطلاعات تولید شده توسط مردم محلی می تواند قوی تر از اطلاعات تولید شده توسط کارشناسان باشد، تنها به این دلیل که مردم محلی بهره مند از سابقه اقامت در آنجا می باشند. ترجمه  itrans.ir

نظرات

در ادامه بخوانید...