بیماری می تواند توانایی رئیس جمهور در انجام وظایف رسمی خود را تحت تأثیر قرار دهد ، اما در بیشتر طول تاریخ ایالات متحده ، بسیاری از این افراد قدرتمندجهان سعی کرده اند با حفظ اعتماد به نفس بالا ، وضعیت سلامتی خود را پنهان کنند و به دنبال  ترفندهای مختلف برای حفظ پست ارزشمند خود باشند.

بنیانگذاراران اولیه قانون اساسی آمریکا نیاز به وضعیت سلامتی رئیس جمهور را پیش بینی کردند و در قانون اساسی آمده است که در صورت مرگ ، استعفا یا ضعیف شدن یک رئیس جمهور ، معاون رئیس جمهور به عنوان سرپرست پست ریاست جمهوری انتخاب می شود. اما این جزئیات مهم را در نظر نگرفتند ، از جمله این سوال که چه کسی حق دارد رئیس جمهور را نامناسب اعلام کند ؟ چه زمانی و چگونه رئیس جمهور باید به کار خود برگردد و آیا معاون رئیس جمهور باید تا پایان دوره ریاست جمهوری باقی بماند ، یا تا جایگزینی پیدا شود؟

زمان زیادی سپری شد و تنها پس از ترور جان اف کندی بود که کنگره با تصویب متمم بیست و پنجم ، پروتکل روشنی را تعیین کرد که اگر رئیس جمهور یا معاون رئیس جمهور استعفا دهند ، ناتوان شوند ،  یا بمیرند چه اتفاقی می افتد؟

9 رئیس جمهور آمریکا که مشکلات سلامتی خود را برای ماندن در سمت خود پنهان کردند

•  
• 1. جورج واشنگتن
• 2. جان اف کندی
• 3. ویلیام هنری هریسون
• 4. گروور کلیولند
• 5. وودرو ویلسون
• 6. فرانکلین دلانو روزولت
• 7. دوایت آیزنهاور
• 8. رونالد ریگان
• 9. جورج دبلیو بوش

1. جورج واشنگتن

جرج واشنگتن. اولین رئیس جمهور منتخب مردمی ایالات متحده آمریکا.  \ عکس

اولین رئیس جمهوری که در زمان قدرت به سختی بیمار شد جورج واشنگتن بود. دو ماه پس از سال اول ، واشنگتن تحت عمل جراحی برای برداشتن تومور قرار گرفت که باعث شد وی به مدت شش هفته در سمت راست روی تخت دراز بکشد. در سال دوم ریاست جمهوری خود دچار حمله آنفولانزا شد که شنوایی و بینایی وی را تهدید می کرد. همین حادثه بود که رئیس جمهور را وادار به نوشتن نوعی اعتراف کرد: "در کمتر از یک سال من دو حمله شدید داشته ام - حمله آخر از حمله اول بدتر است و شاید سوم ، به احتمال زیاد ، من را به دنیای بعدی بفرستد . "

بیماری ها در شهرهای اولیه آمریکا بیداد می کردند و شیوع تب زرد در تابستان 1793 جورج و دولت را وادار به فرار به حومه کرد. وی موفق شد به عنوان کسانی زنده بماند که توانستند از دیفتری ، سل ، آبله ، مالاریا ، اسهال خونی ، آنژین و بسیاری از بیماری ها زنده بمانند. وی سرانجام بر اثر عفونت گلو درگذشت ، اما پس از ترک پست ریاست جمهوری.

2. جان اف کندی

ژاکلین و جان اف کندی.  \ عکس

اکثر مردم تصور می کردند جان اف کندی جوان و پرانرژی است. و انتخاب از روی عمد انجام شد. کندی در واقع با درد مداوم زندگی می کرد ، اما بیماری او از ترس آسیب رساندن به حرفه سیاسی خود ، یک راز کاملاً محرمانه نگهداری می شد. وی دارای آلرژی ، مشکلات معده و کمردرد بود که با خدمات وی در طول جنگ جهانی دوم افزایش یافت و نیاز به جراحی های متعدد داشت. گفته می شود در سال 1937 هنگامی که وی دانشجوی هاروارد بود ، آسیب دیدگی از ناحیه کمر اتفاق افتاد و در ابتدا وی را از انجام خدمت سربازی معاف کرد. قبل از آسیب دیدگی ، او نیز بیمار بود. جان در دوران کودکی از مشکلات دستگاه گوارش رنج می برد ، که بعداً به عنوان بیماری آدیسون ، یک اختلال غدد درون ریز تشخیص داده شد.

جان اف کندی.  \ عکس

3. ویلیام هنری هریسون

ویلیام هنری هریسون.  \ عکس

ویلیام هنری هریسون یکی از "کوتاه مدت ترین" رئیس جمهورها شد که تنها سی و چهار روز پس از روی کار آمدن از بیماری ذات الریه ، که در روز تحلیف خود با آن مبتلا شد ، درگذشت. وی اولین رئیس جمهوری بود که در زمان ریاست جمهوری جان خود را از دست داد ، جان تایلر نخستین معاون رئیس‌جمهوری بود که در پی مرگ رئیس‌جمهور به ریاست جمهوری رسید.

ویلیام هنری هریسون ، غرق در بیماری.  \ عکس

اگرچه تایلر در اصل عنوان "معاون رئیس جمهور ، سرپرست پست ریاست جمهوری" را از کنگره دریافت می کرد ، اما وی به دنبال موقعیت دائمی تر بود. سرانجام ، وی به کاخ سفید نقل مکان کرد و به عنوان رئیس جمهور سوگند یاد کرد و حتی یک سخنرانی افتتاحیه را ایراد کرد.

4. گروور کلیولند

گروور کلیولند.  \ عکس

در سال 1893 ، گروور کلیولند برای برداشتن تومور سرطانی در دهان خود نیاز به جراحی داشت. وی برای جلوگیری از توجه مطبوعات ، قایق بادبانی دوست خود را در Long Island Sound مکانی برای عمل جراحی قرار داد. یک چهارم کام فوقانی به طور کامل برداشته شد ، یک ایمپلنت وارد شده و به کار خود برگردانده شد. مردم آمریکا  چیزی نمی دانستند.

5. وودرو ویلسون

وودرو ویلسون.  \ عکس

وودرو ویلسون در هنگام مذاکره با رهبران جهان در مذاکرات صلح پاریس تقریباً در اثر بیماری همه گیر آنفلوانزا درگذشت. در طول جنگ جهانی اول ، آنفلوانزا جان غیرنظامیان و سربازان را گرفت. سرانجام بیست میلیون نفر در سراسر جهان بر اثر این بیماری مردند.

وودرو ویلسون در اروپا ، در مورد مسائل مربوط به کنفرانس صلح پاریس در سال 1919.  \ عکس

دکتر ویلسون وقتی به مطبوعات گفت رئیس جمهور از باران در پاریس سرماخورده دروغ گفت. این بیماری او را خسته کرد و دستیاران نگران بودند که این امر در مذاکرات رئیس جمهور دخالت کند. سرانجام ، ویلسون از خواسته های خود از ژرژ کلمانسو ، رهبر فرانسه دست کشید و موافقت خود را با خلع سلاح نظامی راینلند و اشغال فرانسه توسط آن برای حداقل پانزده سال اعلام کرد. در نتیجه ، پیمان ورسای چنان خشن علیه آلمان بود که به ظهور آدولف هیتلر و بروز جنگ جهانی دوم کمک کرد.

این آخرین باری نبود که پزشک درباره وضعیت رئیس جمهور دروغ می گفت: در سال 1919 ، او دچار یک سکته مغزی شد. از آن لحظه به بعد ، اوضاع فقط بدتر شد و در ماه اکتبر رئیس جمهور بیدار شد و خود را تا حدی فلج دید. همسرش ادیث در حالی که از اعتبار وی محافظت می کرد و دولت را آرام نگه می داشت اقدام کرد. او اساساً مانند رئیس جمهور رفتار می کرد و کشور در مورد وضعیت واقعی ویلسون در بی خبری باقی مانده بود تا زمانی که دوره وی در سال 1921 به پایان رسید.

6. فرانکلین دلانو روزولت

فرانکلین دلانو روزولت.  \ عکس

فرانکلین دلانو روزولت ، طولانی ترین رئیس جمهور ایالات متحده ، از ترس اینکه ضعیف شناخته شود ، جدی بودن فلج اطفال را از دید مردم آمریکا پنهان کرد.

فرانکلین روزولت در ماشین برای پیاده روی.  \ عکس

در سی و نه سالگی در سال 1921 بیماری فلج اطفال تشخیص داده شد. این غیرمعمول بود زیرا بیشتر قربانیان فلج اطفال در آن زمان کودکان زیر چهار سال بودند. روزولت در سالهای پس از عفونت فلج اطفال به طور خستگی ناپذیری برای بازسازی بدن خود تلاش کرد. از آنجا که فلج شده بود ، بیشتر اوقات از یک ویلچر مخصوص طراحی استفاده می کرد. او به عنوان رئیس جمهور می خواست قدرت و مردانگی را به نمایش بگذارد ، و بنابراین راهی را برای "راه رفتن" در هنگام سخنرانی عمومی ابداع کرد. استفاده از بندهای مخصوص پا ، استفاده از عصا و دست پسرش یا مشاور مورد اعتماد شامل این موارد بود. علاوه بر این ، او از مطبوعات خواست که از گرفتن عکس هنگام راه رفتن ، در زمان جابجایی از اتومبیل به صندلی چرخدار و بالعکس خودداری کنند.

7. دوایت آیزنهاور

دوایت دی آیزنهاور.  \ عکس

در زمان تصدی دوایت دی آیزنهاور ، وی دچار حمله قلبی و سکته مغزی ، جراحی شد و همچنین بیماری کرون نیز تشخیص داده شد.آیزنهاور که نگران بهبود یافتن خود بود ، نامه محرمانه ای به معاون رئیس جمهور خود ، ریچارد ام. نیکسون نوشت و به او گفت که در صورت عدم بهبودی چه کند.

ژوکوف و آیزنهاور ، 1945.  \ عکس

در آن ، وی از نیکسون به عنوان شخصی که تعیین می کند آیا آیزنهاور می تواند وظایف ریاست جمهوری خود را انجام دهد ، نام برد. این نامه قانونی نبود و نیکسون تنها لحظه ای ریاست جمهوری را عهده دار شد ، یک بار در سال 1955 پس از حمله قلبی رئیس جمهور و بار دیگر در حین عمل در سال 1956.

8. رونالد ریگان

رونالد ریگان.  \ عکس

پنج سال پس از پایان دوره دوم ریاست جمهوری ، رونالد ریگان به بیماری آلزایمر مبتلا شد. پسر وی ، ران ریگان ، گفت که علائم بیماری را در حالی که پدرش در مطب بود مشاهده کرده است. در حالی که شواهد قطعی وجود ندارد که نشان دهد چهلمین رئیس جمهور در زمان فرماندهی کل قوا از آلزایمر رنج برده است ، شایعات مربوط به زوال عقل با تمرکز بیشتر بر روی سن او در طول اولین مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری ریگان را آزار می داد  . آنچه تأیید می شود این است که وی چندین مورد سرطان داشته است. در سال 1985 ، چندین پولیپ از روده بزرگ او خارج شد و مشخص شد که یکی از آنها سرطانی است. دو سال بعد ، اپیتلیوم سلول پایه (بینی) از بینی او خارج شد.

اصلاحیه 25 ام برای اولین بار به طور رسمی در 13 ژوئیه 1985 اعمال شد ، زمانی که رئیس جمهور رونالد ریگان معاون رئیس جمهور وقت جورج دبلیو بوش را مامور انجام وظایف خود در حین جراحی سرطان روده بزرگ کرد. وقتی بیهوشی عمومی به ریگان انجام شد ، بوش سرپرست پست ریاست جمهوری شد. کمتر از هشت ساعت ، ریگان به سنا اطلاع داد که آماده است تا وظایف ریاست جمهوری خود را از سر بگیرد.

9. جورج دبلیو بوش

جورج دبلیو  بوش.  \ عکس

جورج دبلیو بوش در مدت دو دوره ریاست جمهوری خود ، دو بار به متمم بیست و پنجم اشاره کرد. در 29 ژوئن 2002 ، بوش قبل از انجام بیهوشی برای کولونوسکوپی به بند 3 متمم 25 رسید و مختصراً معاون رئیس جمهور دیک چنی را به عنوان سرپرست ریاست جمهوری معرفی کرد. وی هنگامی که در سال 2007 کولونوسکوپی دیگری انجام داد مجدداً همین کار را انجام داد.

 شاتل و بوران

ایستگاه فضایی ISS  تنها ایستگاه مداری دردنیا درحال حاضرکه توسط 10 کشور جهان یعنی امریکا، روسیه ، ژاپن ، برزیل ، کانادا و 5 کشور اروپایی اداره میشود و درحال تکمیل شدن است.

 اززمانی که بشر پا به عرصه فضا گذاشت نیاز به حمل ونقل کم هزینه با بارمفید بیشتر احساس می شد، که دراین راستا ساخت فضاپیمای قابل استفاده مجدد با ظرفیت حمل بالا دراولویت قرار گرفت. ازهمان آغاز دو پیشگام اکتشافات فضایی ایالات متحده امریکا و اتحاد جماهیر شوروی توجه خاصی را به این امرداشتند و دراین راستا تلاشهایی صورت دادند که با پیروزی ها و شکستهایی توأم بود .

 بوران که کارطراحی آن درشوروی درسال 1976 آغاز شده بود دارای 5 نوع بود با نامهای 1/01 , 1/02 , 2/01 , 2/02 , 2/03، که از این بین فقط دو نوع تکمیل شد و سه نوع دیگربه علت کمبود بودجه ناتمام ماند و همچنین از انواع بوران تنها اولین آن یعنی بوران 1/01 موفق به پرتاب شد.

 قبل ازاینکه به چگونگی مطرح شدن طرح شبیه به شاتل امریکا در شوروی و همچنین ساخت آن بپردازیم، لازم است توضیحاتی درباره تاریخچه شاتل و همچنین فضاپیماهای مشابه آن چه درامریکا و چه درشوروی بیان کنیم:

 تاریخچه سفینه های قابل استفاده مجدد

فضا پیمای بوران  اخرین رقابت جنگ سرد میان امریکا و شوروی در واپسین سالهای عمراتحاد جماهیرشوروی که به دلیل کمبود بودجه نتوانست هیچ مأموریتی انجام دهد و فقط یک بار دریک پرتاب ازمایشی درسال 1978 به فضا پرتاب شد.

طرح استفاده ازوسایل بالداری مانند هواپیما برای پروازهای فضایی از آغاز تاریخ مطرح شدن ایده های اکتشافات فضایی در ذهن مشتاقان فضا بود.

 در پایان جنگ جهانی دوم نیروی هوایی امریکا هم طرحی در این زمینه ارائه داد که یک گلایدر سرنشین دار به وسیله موشک تایتان 3 به طرف اتمسفر پرتاب می شد و بعد از نزول سری در جو درباند پرواز فرود می آمد که البته این طرح عملی نشد.

 دراواسط دهه 1960 دفتر طراحی میکویان اولین فضاپیمای قابل استفاده مجدد هایپرسنیک را که اندازه کوچکی داشت و spiral نام داشت را طراحی کرد که این طور عمل می کرد که برروی یک هواپیمای مافوق صوت قرار می گرفت و بعد از جدایی ازآن در جو با موشکی که به آن وصل شده بود سرعت می گرفت و سرعت آن حتی به ماخ 6 هم می رسید.

 فضاپیمای مافوق صوت اسپیرال

 توسعه نسل امروزی شاتلها

 دراوایل دهه 1970 ایالات متحده امریکا به فکر ساخت نخستین پروژه سرنشین دار خود که از مدتها پیش به فکر آن بود،  وشاتل نام داشت افتاد .

  کار اداری طراحی شاتل ازسال 1972 شروع شد و 9 سال بعد در 12.04.1981 اولین پروازخود را انجام داد، این طرح برای امریکا هزینه ای برابر 17 میلیارد دلار در برداشت و بعد از ساخت اولین شاتل، چهارشاتل دیگر ساخته شد که دو شاتل با با نام های چلنجر و کلمبیا درهنگام انجام ماموریت با سانحه مواجه شده و کلیه سرنشینان آنها کشته شدند، چلنجر در هنگام بلند شدن اززمین به علت نقص درسیسم موتور سوخت جامد بوسترهای آن، به همراه هسته مرکزی و بوسترها درچند ثانیه بعد از پرتاب منفجرشد، کلمبیا هم در سال 2003 درهنگام بازگشت از فضا در جو منفجر شد. پس از آن شاتلهای امریکا چند مأموریت دیگر را با موفقیت انجام دادند تا اینکه سرانجام در سال 2011 با انجام آخرین مأموریت شاتلها به ایستگاه فضایی توسط شاتل آتلانتیس از پایگاه فضایی کندی امریکا و در حضور جمعیت زیادی که در اطراف سایت پرواز گرد آمده بودند، شاتلهای فضایی برای همیشه بازنشست شدند.

شاتل امریکا، فضاپیمای قابل استفاده مجدد امریکا که کار اداری طراحی آن  درسال 1972 اغاز و در سال 1981 اولین پروازخود را انجام داد، در مجموع 5 شاتل ساخته شد.

 پس از ساخت شاتل توسط  امریکا در ابتدای دهه 1970، رهبران اتحاد جماهیرشوروی تصمیم گرفتند به این طرح امریکا پاسخ دهند. چون هر یک ازفضاپیماهای قابلیت پروازسرنشین دار سایوز و ووستوک ظرفیت حمل بالایی را نداشتند و هم به وسیله موشکهایی با سایز متوسط پرتاب می شدند. به هرحال آنها در ژوئن 1974 تصمیم به کار بر روی یک سیستم فضایی قابل استفاده مجدد (MKS)  گرفتند و مسئولیت این طرح هم به شرکت طراح فضاپیمای سایوز سپرده شد. از همان آغاز کار، مهندسان روسی شروع به مطالعه بادقت طرح شاتل کردند، البته این مطالعه برروی شکل ظاهری و سایر اطلاعات کمی که ازشاتل به آنها رسیده بود، صورت می گرفت و جنبه های مختلف آن را به دقت مورد برسی قراردادند. البته مشکلاتی دراین طرح مشاهده می شد اول اینکه اساساً تکنولوژی موجود دراتحاد جماهیرشوروی انعطاف پذیری لازم برای انجام این طرح را نداشت و همینطوراین طرز فکر در اتحاد جماهیرشوروی وجود داشت که آنها فقط بایداز تکنولوژی موجود درکشور استفاده کنند و نباید از تکنولوژی خارجی بهره گیرند و البته مشکل دیگر استفاده از موشک سوخت جامد بود که اساسا شوروی هیچ تجربه ای درموشک سوخت جامد دراین وسعت که امریکا درشاتل استفاده میکرد، را نداشت و بزرگترین موتور سوخت جامد که درراکتهای روسی ازآن استفاده می شد11D57 بود که البته قدرت لازم برای انجام این کار را نداشت و همین طور ساخت موتور سوخت جامد به این اندازه برای پرتاب شاتل وقت زیادی لازم داشت که دراین مدت کوتاه امکان پذیرنبود. البته آنها بعدها تصمیم گرفتند که ازموتورهای سوخت مایع استفاده کنند که البته مزایایی نسبت به سوخت جامد داشت.

به هرحال سه طرح برای سیستم فضایی قابل استفاده مجدد (MKS) پیشنهاد شد. نخستین طرح الگوبرداری ازشاتل بود که همانطورکه گفته شد مشکلات خاص خودرا داشت، دومین طرح راشرکت انرگیا مطرح کرد، آنها گفتند طراحی چنین سازه عظیمی که دارای بال باشد و از جو عبور کند و با سرعت هایپرسونیک برگردد بسیار مشکل است بنابراین آنها طرح خودشان را که شبیه به سایوز بود، پیشنهاد کردند.

  که این طرح شامل 3 بخش می شد بخش بالایی ; شامل کابین خدمه، بخش استوانه ای وسط ;مخصوص حمل بار، و بخش پایانی; مخصوص موتورها و مانور درمدار. طرز کار آن به این صورت بود که مدول پس از خارج شدن ازمدار و نزول به سمت زمین درسرعت هایپرسونیک چترهایش بازمی شد و ترمز اولیه انجام می شد و در نهایت برای کاهش بیشتر سرعت با روشن کردن موتورهای خود ترمز نهایی را انجام می داد و در نتیجه با سرعت و شتاب بسیار کم فرود می آمد. طرح دوم طرح شبیه به فضاپیمای ما فوق صوت اسپیرال بود و طرح سوم طرح کپی برداری ازشاتل بود که همین طرح هم مورد موافقت قرار گرفت. علت مورد موافقت قرار گرفتن این بود که اولاً درمطالعه های شرکت (Npo-Energia ) برروی طرحهای مختلف ازفضاپیماهای بالدار که به آن ارائه شده بود این نتیجه گرفته شده بود که برآیند همه این طرحها همان طرح فضاپیما به سبک شاتل امریکاست، چون امریکایی ها از سال 1960 تا 1970 مسلماً  بر روی همه این طرحها کارکرده بودند و مسلماً بهترین آنها را انتخاب کردند که با این کپی برداری ازشاتل امریکا، شوروی از تحقیقات امریکا استفاده می کرد، ازطرفی این طرح 6 سال بعد ازشاتل امریکا انجام می شد. این طرح بوران انرگیا نام گرفت (بوران نام فضاپیما , انرگیا موشک حامل آن).

هدف این طرح این گونه مشخص شد :

حمل 30 تن باربه فضا واجرای عملیات مداری درطی 7 روز و همینطور رفتن به مدارهایی با ارتفاع 260km و همینطور برگرداندن 20 تن بار از فضا به زمین.

ساخت بوران

 کارساخت بوران ازسال 1976 این طور آغازشد که می بایست نخست آزمایشهای گوناگونی برروی مدلهای تستی بوران که شامل 8 نوع بود انجام می شد که این آزمایشها شامل انواع تستهای دینامیکی، استاتیکی، و آیرودینامیکی بود و بعد از انجام آزمایشها مدل اصلی ساخته می شد. اما مهمترین، جالبترین وخلاقانه ترین مدل تستی بوران آنالوگ GL002 یا آیروبوران بود که به (ok بوران) هم مشهور بود.

 اما علت ساخت آن: همانطورکه گفته شد بوران به سبک شاتل امریکا طراحی شد و دارای بال بود و می بایست با یک فرود سری مانند گلایدر به سمت زمین می آمد و در فرودگاه landing می کرد که این کار مشکل به نظرمی رسید چون سرعت بوران پس از خارج شدن از مدار و نزول به سمت زمین به 25M ماخ هم می رسید که برایlanding  باید به 0.2M ماخ می رسید. بنابراین کاهش سرعت بوران در هنگام نزول از جو و قبل از landing از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. دراین ارتباط تصمیم گرفته شد درعقب بوران اوربیتر بر روی tail horizontal   (دم افقی) ازیک "دوبل رادر" استفاده شود که عملکرد آن به این صورت بود که اگر هر دو لایه رادر به یک سمت متمایل شوند ماکزیمم زاویه آنها با صفحه دم افقی tail horizontal  23 درجه می شود  که برای دور زدن از آن استفاده می شود که البته باعث کاهش سرعت می شود.

 اگر هر یک از رادرها به یک سمت متمایل شوند زاویه هر یک ازانها با صفحه دم عمودی  vertical tail ماکزیمم 45 درجه می شود که برای ترمزنهایی ازآن استفاده می شود. به این ترتیب دم افقی tail horizontal  ساخته شد.

 برای امتحان عملکرد دم ازتونل باد استفاده شد با این که تست تونل باد موفقیت امیزبود ولی برای تست هرچه بیشتر و واقعی تردم وهمچنین طراحی سیستم فرود خودکار، مشهورترین ومبتکرانه ترین مدل تستی بوران به نام بوران انالوگ  GL002 ساخته شد. این مدل تستی که  پرسپکتیوهای آن رامی بینید همان خصوصیات مرکزجرم حالت ایرودینامیک ودیگرخصوصیاتی را داشت که بوران نوع اصلی دارا بود .

 ازجمله سیستمهای ضروری بوران شامل صندلیهای قابل Eject , RM1 و RM2 سیستم ناوبری VIU ,GSP -ارابه های فرود - آنتن سیستم فرود - حسگرهای گرمایی و شتاب سنجهای گروه 1و2 و... میشوند. 4 موتور پرقدرت توربوجت AL-3I  موجود دراتحاد جماهیر شوروی که قدرتی برابر 40 تن تولید می کردند و زاویه ای برابر 4 درجه نسبت به سطح افق داشتند را بر روی آیروبوران مجهزکردند که فرق اصلی آن با بوران اصلی هم همین بود.

 موتورهای جت برای take off  ازروی باند بکارمی رفتند. نحوه عملکرد آیروبوران این طور بود که با استفاده از این موتورها از روی باند take off می کرد و بعد ازرسیدن به ارتفاع 5000 موتورهای آن خاموش می شدند و یک فرود گلایدری خودکار بدون خلبان (اتومات) یا با خلبان انجام می داد که در طی این کار سیستم های فرود landing و دم افقی tail horizontal و سایرسیستمهای آیرودینامیکی مورد آزمایش قرارمی گرفتند. 

آیروبوران هم اکنون درمرکز تست ژکفسکی نگهداری می شود و هر از چند گاهی برای نمایش در نمایشگاهای هوایی به بیرون حمل می شود. این مدل چندی پیش برای نمایش درنمایشگاهی به استرالیا برده شد که به علت حجم عظیم آن مجبورشدند قطعات آن را جدا و سپس حمل کنند وبرای assemble نهایی آن 25 مهندس روسی با کشتی حامل عازم استرالیا شدند.

سپرحرارتی

 عبور سریع بوران از میان لایه های جو احتیاج  به یک سپرحرارتی قابل استفاده مجدد با توان تحمل حداقل 100 پرواز را داشت. برای بوران سه نوع سپر حرارتی پیشنهاد شد همانطور که درسمت راست تصویر دیده می شود.

 الف) ماده کامپوزیت کربن-کربن. ماده ای با ماکزیمم توان تحمل حرارتی، که تا دمای بالاتر از 1650 درجه را می توانست تحمل کند که با رنگ نارنجی در تصویر بوران  دیده می شود. (همانطورکه درتصویر دیده می شود درنوک دماغه فضاپیما و درلبه های جلویی بال از آن استفاده می شود).

ب) کاشی های سرامیکی که برای قسمتهای بالای 1250 درجه دربدنه جلویی و در بدنه پهلویی که در تصویر با رنگ قرمز و سبز دیده می شود، استفاده می گردد.

ج) مواد قابل انعطاف برای قسمتهای سطحی که دارای دمای بالاتر از 379 درجه نیست که با رنگ خاکستری در تصویردیده می شود.

البته همانطور که درتصویر درسمت چپ دیده می شود مواد کامپوزیتی که درشاتل امریکا بکار رفتند ازکیفیت دمایی بالاتری برخورداربودند.

تکنولوژیهای بدست آمده ازساخت شاتل و بوران

 یکی ازنکات جالب درساخت بوران این است که تقریبا هر یک از40 هزار کاشی عایق سرامیکی که درساخت بوران مورد استفاده قرارگرفت بسته به جای قرارگرفته برروی سطح بوران (اعم ازسطح پهلویی، سطح خمیده جلویی و همچنین دربریدگیها وخمیدگیها ) شکل هندسی مخصوص به خود داشتند یعنی هریک ازآنها با دیگری تفاوت داشتند.

 البته طراحی این سرامیکها از نظر هندسی و قراردادن آنها در کنار هم بطورمرتب و دقیق بسیار مشکل بود و باید در بیش از 100 نقطه از سطح زیر کاشی ها در روی بدنه اندازه گیریهای هندسی انجام می گرفت که تقریبا با دست غیر ممکن بود.

  بنابراین یک نرم افزار مخصوص توسعه یافت که با استفاده از آن نصب و تولید کاشی ها بطور الکتریکی و بدون نصب و اندازه گیری دستی انجام می شد، این نرم افزار بانک اطلاعات نام داشت که حاصل همکاری بین دفتر طرح و کارخانه تولید بود. اطلاعات بانک اطلاعات شامل توصیف هندسه، پارامترها و ... بود که حاصل از یک میلیارد برنامه تست و کنترل تولید اتوماتیکی در کارگاه بود.

 اما نکته بسیار جالب این است که طراحی شاتل در امریکا و بوران دراتحاد جماهیر شوروی باعث پیشرفتهای زیادی درزمینه های تکنولوژی، اقتصاد، مهندسی، پزشکی و ... شد. به عنوان مثال بدست آمدن نرم افزاربانک اطلاعات در شوروی از ساخت بوران و استفاده از بعضی مواد بکاررفته در شاتل در صنعت دندانپزشکی امریکا نمونه هایی از این پیشرفتها هستند.

 با توجه به اینکه در قسمتهای قبل به شاتل اشاره ای شد بهتراست مقایسه ای هرچند کوتاه بین شاتل و بوران داشته باشیم. درنگاه اول به نظرمی رسد شاتل امریکا و شوروی از جهات مختلف به هم شبیه اند و اختلاف اندازه ها کمتر از چند سانتیمتر است اما اختلافات بسیار مهم دیگری در زیر سطح ظاهری آنها وجود دارد. در اینجا برخی از این تفاوتها را ذکر می کنیم.

مقایسه کابین خدمه شاتل و بوران

مقایسه آماری کوتاه بین شاتل و بوران

وزنها(kg)                                  بوران                                  شاتل

چهارچوب واسکلت                     42000                                 46000

موتورها                                   33000                                  37000

ماکزیمم بار قابل حمل               30000                                  25000

سرعت                                  105M                                     123M

ابعاد

طول                                     36.7m                                37.25m

طول بال                                 23.92m                              23.8m

ارتفاع ارابه های فرود           16.35m                                      17.25m      

    (چرخها)

محورنوسان فلپ سکان عقب      78                                          81

محورنوسان فلپ سکان بالا       45                                            45

شروع پروژِه                       12feb1988                             26jul1972

تحویل برای پرتاب                9.3سال بعد                              6.6سال بعد

اولین پرتاب وسیله             11.2 سال بعد                           8.7   سال بعد

اولین پرتاب مداری              12.7سال بعد                               8.7سال بعد

اولین وتنها پرتاب بوران به فضا

 درسال 1986 بعد از طی مراحل مقدماتی و انجام آزمایشهای مختلف برروی مدلهای بوران، طراحی اولین بوران با نام بوران 1/01 به پایان رسید، البته بعد از تکمیل هم به مدت 2 سال یک سری آزمایشهای مختلف برای تست سیستم های خود انجام داد.

 اما درماه مارس 1988 شایعه هایی در دنیا شنیده شد مبنی براینکه ماهواره های امریکا عکسهایی از راکت حمل کننده Energia گرفته اند که به محل پرتاب حمل  و سپس برگردانده شد. بعد ازاین اخبار شوروی به طورضمنی نه رسمی گفت درحال آزمایش سیستم های تست پرتاب بود. سیستم تست پرتاب برای این طراحی شده بود که مشکلات کمتری درهنگام پرتاب پیش بیاید. درماه سپتامبر همان سال رادیو مسکو گزارش داد که فضانوردان در حال انجام تمرین های سفر به فضا بودند که از این خبر این طور برداشت شد که مأموریت بوران سرنشین دار خواهدبود که هرگز چنین امری اتفاق نیفتاد و پرتاب بدون سرنشین انجام شد.

 اما در ماه آوریل 1988 اتحاد جماهیر شوروی به طور رسمی اعلام کرد که فضاپیمای خود Buran را به کمک موشکهای Energia به فضا پرتاب می کند. با اعلام قطعی این خبر عکسهای مختلفی ازبوران-انرگیا به سراسر جهان مخابره شد.

 همچنین روسها اعلام کردند که پرتاب بوران به فضا به طور مستقیم پخش خواهد شد که چنین نشد. تصاویر ضبط شده بعد از پرتاب منتشر شد .

ابتدا قرار بود پرتاب در 29 اکتبر انجام بگیرد اما به علت اشکالی که در سیستم پرتاب پیش آمد پرتاب موقتاً لغو شد.

 ** تا اینکه در  15نوامبر  1988 درساعت  5و 55دقیقه، به وقت مسکو، بوران انرگیا از پایگاه فضایی بایکانور (قزاقستان) به فضا پرتاب شد.

 بعد از 2:57 دقیقه از پرتاب بوسترهای زنیت درارتفاع 60km  از هسته مرکزی و بوران جدا شدند و هسته مرکزی شروع به کارکرد، بعداز8 دقیقه درحالی که بوران را به ارتفاع 160km رساند ازبوران جداشد، 1:02 دقیقه بعد از جدایی، بوران مانوری را به مدت 42 ثانیه انجام داد و خودش را به مدار 252-256 رساند. در طول مدت پرتاب تا فرود landing بوران با استفاده از دو کشتی شوروی که در دو سوی اقیانوس اطلس قرارداشتند با سایت کنترل پرتاب در تماس بود و ماهواره های مولینا این ارتباط را تقویت می کردند و همینطور دوربین هایی درکابیین خدمه قرارداشتند که عکسهایی را به کنترل زمینی مخابره می کردند.

تصاویری از اولین و تنها حضور بوران در فضا در سال 1978

 بوران اولین گردش مداری خود را همانطور که در تصویر می بینید به ترتیب بر روی امریکای شمالی، اقیانوس آرام شمالی، افریقا و شوروی انجام داد. در دور دوم خود در بالای اقیانوس آرام جنوبی نرسیده به امریکای جنوبی در ساعت 8:20 دقیقه با استفاده ازموتورهای retrorocket سرعت خود و متعاقباً ارتفاع خود را کم کرد و به مدار پایین تر در ارتفاع 122km رساند و لایه های بالایی جو را لمس کرد و بعداز 20 دقیقه گردش به دور مدار به علت وجود هوای رقیق ترمزهای آیرودینامیکی انجام داد و به داخل جو سرخورد و بعد از عبور از جو پلاسما وارد جو معمولی شد و دوباره با استفاده از ترمزهای آیرودینامیکی با زاویه  45 درجه همانطورکه در قبل گفته شد خودش را به ارتفاع 40km رساند از آنجا شروع به طی یک مسیر 1000km تا محل فرود کرد.

 و همچنین از همان ارتفاع توسط دو هواپیمای جنگنده که خلبانی آنها توسط دو تن از خلبانان  آیروبوران صورت می گرفت اسکورت شد.

 همینطور آنها از داخل هواپیمای خود از ورود شاتل فیلم برداری کردند. درقبل از ورود بوران به باند فرود در6km بایکانور یک هواپیمای توپولوف  154یک take off و landing به طور سریع انجام داد.

ترسیمه ریاضی landing بوران

تا سرانجام انتظارها به سر رسید و درساعت 9.44دقیقه به وقت مسکو بوران عملیات landing خودش را انجام داد و به زمین نشست.

بعدازاین عملیات موفقیت آمیز بوران های دیگری هم ساخته شد که به علت فروپاشی اتحاد جماهیرشوروی درسال 1990  وهزینه سنگین پرتاب ها پرواز بوران تا هم اکنون انجام نشده است.

بوران 1/01

تاریخ ساخت : 1986

پروازفضایی : یک مرتبه در 15 نوامبر 1988 (همانطور که ذکر شد)

مکان فعلی : پایگاه فضایی بایکانور.

وضعیت : خراب شده

مشهورترین بوران، تنها فضاپیمایی است که درسال 1988 به فضا رفت. ساخت این فضاپیما که اولین شاتل از5  شاتل شوروی بود. همانطورکه ذکرشد درسال 1986، بعدازاینکه تستهای وسیع و گسترده روی 8  مدل تستی و با اندازه های واقعی بوران انجام شد، شروع گردید. بوران 1.01 قبل ازاینکه به وسیله یک هواپیمای M-3 برای اسمبل نهایی به پایگاه فضایی بایکانوربرده شود قسمت اعظم آن درمسکو ساخته شد و اتمام آن دربایکانور صورت گرفت و برروی یک سیستم بالابرنده انرگیا سوارشد و به اولین و تنها مأموریتش پرتاب شد و با امنیت و بدون اینکه آسیب ببیند دربایکانور به زمین نشست. با توجه مشکلات مالی که برنامه های فضایی روسیه به علت فروپاشی اتحاد جماهیرشوروی با آن روبروشده بود، پروازهای بعدی بوران لغوشد و در انبار جا گرفت.

یک سال بعد بوران 1/01 به وسیله بزرگترین هواپیمای دنیا AN-225 MRIYA به پاریس منتقل شد تا درنمایشگاه هوایی پاریس به نمایش درآید.

 بوران 1/01 درواقع تحت مالکیت قزاقستان بود زیرا روسیه به جای تمدید قرارداد بایکانور، این بوران را به قزاقها داده بود.

 هواپیمای عظیم آنتونوف برای حمل بوران به نمایشگاه هوایی پاریس استفاده شد.

 هواپیمای عظیم انتونوف درحال حمل بوران به نمایشگاه

بوران 1/02 (ptichka)  پرنده کوچک

 تاریخ ساخت : 1988

پرواز فضایی : طبق زمانبندی قبلی 1993 اما لغو شد.

مکان فعلی : روی موشک انرگیا سوپر بوستر سوار است دربایکانور.

وضعیت : درانباری مخفی

 بوران   1/02 دقیقاً زمانی تکمیل شد که برنامه بوران -انرگیا دچار کمبود بودجه شد. آمادگی آن برای پرواز که برای ابتدای سال 1993 برنامه ریزی شده بود حدود  95-97% بود . فقط چند سیستم الکترونیکی باید جایگزین می شد. نخستین پرواز زمانبندی شده آن سال درسال 93 بود که قراربود به ایستگاه فضایی میرپروازکند، اما این ماموریت به علت کمبود بوجه هرگزانجام نشد و در نهایت این مأموریت بوسیله شاتل امریکا انجام شد.

شاتل در حال ducking با استگاه فضایی میر در سال 1993

 پیچکا همیشه با دقت زیاد درساختمان MIK بایکانور نگهداری می شود، البته ممکن است از این قسمت به جای دیگری منتقل شود همانطورکه از تصویر مشخص است بوران درخارج آشیانه و در روی انرگیا سوار است و مشخص نیست در چه مکانی است .

بوران2/01

 تاریخ ساخت : 1990

پروازفضایی : نداشت

مکان : کارخانه ماشین توشینو در مسکو

وضعیت : ناتمام

بوران 2/02 اولین بوران ازنسل دوم بوران ها بود، تفاوت مهمی که بین نسل دوم و اول بورانها بود این بود که نسل دوم نسبت به 1/01 و 1/02 دارای COCKPIT   پیشرفته تری بود پیشرفت کارساخت بوران 2.01 هنگام لغو پروژه حدود 30-50% حدس زده می شد و هم اکنون درکارخانه توشینو در خارج مسکو قرار دارد.

بوران 2/02

 تاریخ ساخت :1991

پرواز فضایی: نداشت

مکان :کارخانه توشینو  مسکو

وضعیت : ناتمام

 بوران 2/02 دومین بوران ازنسل بوران ها بود. درزمان خوابیدن پروژه بوران انرگیا بوران 2/02 درمرحله ساخت درکف کارخانه توشینو درحومه مسکو بود. درصد پیشرفت پروژه حدود 10-20% بود .

بوران 2/03

تاریخ ساخت : 1992

پروازفضایی : نداشت

مکان: کارخانه توشینو

وضعیت : ناتمام

بوران 2/03 جوانترین بوران است که مرگ سریعی داشت . این بوران آخرین مدل ازنسل دوم بورانها بود و در توشینو ساخته شد. و براثر توقف پروژه بوران -انرگیا درسال 93 کار روی بوران 2/03 متوقف شد و بوران 2/03 ناتمام ماند و در نهایت آن را خراب و جداسازی کردند و امروزه اثری از آن نیست .

خانه وینچستر، واقع در ایالات متحده آمریکا

این خانه بسیار بزرگ در ایالت کالیفرنیای آمریکا قرار دارد. شایعه هایی وجود دارد مبنی بر این که این خانه تسخیر شده است. خبر های بسیاری از افرادی که در آن حوالی زندگی می کنند به دست رسیده است مبنی بر این که بعضاً ارواح و چیز هایی شبیه به آن مشاهده کرده اند و صدا های عجیب و غریب شنیده اند. حتی برخی عنوان کرده اند که شاهد مسائلی بوده اند که توضیحی برای آن ندارند.

خانه وِیلی، واقع در ایالات متحده آمریکا

حتی آن افرادی که به طور کلی وجود مسائل ماوراء طبیعی و ارواح و اجنه را انکار می کنند، زمانی که صحبت از این خانه واقع در سن دیگوی آمریکا می شود، کمی از موضع خود عقب نشینی می کنند، چرا که این گونه به نظر می رسد که شواهد و مدارک موجود از این خانه بسیار قوی تر از آن چیزی هستند که این افراد توان انکار آن را داشته باشند. در دهه شصت میلادی بود (1960) که یکی از اُرگان های رسمی ایالات متحده آمریکا نام این خانه به عنوان یک خانه تسخیر شده به صورت رسمی ثبت کرد. طی سالیان طولانی، افراد بسیاری خبر از مشاهده ارواح و چیزهایی شبیه به آن و نیز اتفاقات عجیب و غریب در حوالی این خانه داده اند و همین مسئله کمی ترس و واهمه مردم این منطقه از خانه را بر انگیخته است.

خانه استیو جابز، واقع در ایالات متحده آمریکا

ویلای مک پایک، واقع در ایالات متحده آمریکا

این ویلا در سال 1869 و به وسیله هنری گِست مک پایک احداث شد و به عنوان یکی از تسخیر شده ترین مکان های ایالات متحده آمریکا شناخته می شود. شارین و جورج لودِک، کسانی هستند که در حال حاضر در این ویلا زندگی می کنند و آن را در یک حراجی در سال 1994 خریداری کرده اند. بنا به صحبت هایی که صاحبان جدید این ویلا کرده اند، این مکان توسط صاحبان پیشین و اصلی آن تسخیر شده است و این گونه به نظر می رسد که شارن و جورج پس از مشاهده اشیاء و شنیدن صداهای عجیب و غریب، به مرور از این خانه جدیدشان وحشت زده شده اند، با این وجود خبرهایی که به وسیله خودشان منتشر شده است، باعث شده تا کسی حاضر به خریدن این مکان از آن ها نباشد و به همین خاطر است که در آن باقی مانده اند.

چائونِی، شماره هشتاد و یک، واقع در چین

این مکان در سال 1910 احداث شده است و چندین سال بعد هم به طور کامل متروکه شده است. داستان مخوفی در خصوص این خانه وجود دارد که باعث شده است هر کسی جرأت وارد شدن و انتخاب آن به عنوان سکونت گاه جدید خود را نداشته باشد: در گذشته یک افسر سابق ارتش چین، به همراه همسرش در این خانه زندگی می کرده اند و همسر این افسر چینی، به طرزی بسیار ترسناک در یکی از اتاق های این خانه خود را حلق آویز می کند و این خود کشی می کند. حال این داستان دست به دست می شود که روح همسر این افسر ارتش، هنوز در خانه و اطراف آن سرگردان است و به همین خاطر خیلی کسی مایل به نزدیک شدن به خانه و حوالی آن نیست.

ادیفیکو یوئلما، واقع در برزیل

امارت رِینهام، واقع در انگلیس

خانه ملکه، واقع در انگلیس

آن بُلِین، کاترین هُوارد، لِیدی جین گرِی و ملکه الیزابت اول از جمله افرادی هستند که در این خانه که در انگلستان واقع شده است، برای مدتی محبوس شدند. یک سری پلکان دایره ای شکل در این خانه وجود دارد که طبقه اول را به طبقه بالاتر متصل می کند و شایعات و اخباری وجود دارد مبنی بر این که یک جسم کاملاً سیاه پوش که نمی توان تشخیص داد چیست، گاه به گاه در این پلکان حاضر می شود. علاوه بر این بسیاری هم اخباری در اختیار رسانه ها قرار داده اند مبنی بر این که روح زنی را در این منزل مشاهده کرده اند که در حال جارو زدن و مرتب کردن خانه است و در حین کار خود آواز می خواند.

کاروان سرای قدیمی رَم، واقع در انگلیس

این کاروان سرا نیز داستانی مخوف و ترسناک در گذشته خود دارد که باعث شده است در حال حاضر هم افراد بسیاری جرأت نزدیک شدن و یا وارد شدن به آن را نداشته باشند. ساختمان اصلی این کاروان سرا، نزدیکی های قرن دوازدهم میلادی و توسط افرادی ساخته شده است که با نام پِگَن شناخته می شدند، افرادی که منکر دین مسیحیت زمان خود بوده و به اصطلاح کافر بودند و توسط مردم مرتد شناخته می شدند.نکته ای که در خصوص این افراد وجود داشت این بود که آن ها هم با وجود این که کافر شناخته می شدند، مراسم مخصوص به خود را داشتند. بنا به اطلاعات و اسنادی که موجود است، پِگَن ها، طی برنامه زمانی مختص به خود، اقدام به قربانی کردن کودکان در این کاروان سرا می کردند. اطلاعات دیگری نیز موجود است که در این کاروان سرا و نیز نواحی نزدیک به آن، طی سالیان بعد، بسیاری اقدام به انجام عبادت های شیطان پرستانه می کرده اند. تمامی این مسائل دست به دست هم داده اند تا در حال حاضر کسی جرأت سکنی گزیدن در این مناطق را نداشته باشد.

خانه سالی، واقع در ایالات متحده آمریکا

این خانه در ایالت کانزاس آمریکا و در آتچیسون واقع شده است و یکی دیگر از خانه هایی است که به وجود موارد و مسائل ماوراء طبیعه در آن شهرت پیدا کرده است. افراد بسیاری ادعا کرده اند که در این خانه و مناطق اطراف آن اجسام عجیب و غریبی مشاهده کرده اند که بعضاً پرواز هم می کنند. شنیده شدن صدا های نا خوشایندی نیز که منبعش این خانه است، از دیگر مواردی است که باعث شده تا بسیاری از مردم منطقه از خانه و نواحی اطراف آن واهمه داشته باشند. داستانی در خصوص این خانه وجود دارد که آن را بیش از پیش ترسناک کرده است. تونی و دبرا پیکمن، کسانی بودند که در سال 1992 در این خانه سکونت داشتند. این در یک برنامه تلوزیونی حضور پیدا کرده و اقدام به تعریف کردن تجربه هاشان از زندگی در این خانه کردند که همگان را وحشت زده کرد: آن ها عنوان کردند که به مرور جای زخم، سوختگی و بریدگی هایی روی بدن خود مشاهده می کردند و قادر به تشخیص علت این جراحات نبودند. همین مسئله باعث می شود تونی و دبرا از خانه دچار وحشت شوند و مدتی بعد آن را ترک کردند و دیگر چنین اتفاقاتی برایشان نیفتاد.

خانه لاوانگ سِوو، واقع در اندونزی

این خانه در ناحیه مرکزی اندونزی واقع شده است و بسیاری از مردم منطقه بر این باور اند که تسخیر شده است. ادعا های بسیاری وجود دارد مبنی بر این که روح و هیئت مردانی بدون سر مشاهده شده اند که در فضای داخلی و بعضاً اطراف خانه حرکت می کنند و این که تا چه حد این ادعا ها درست باشد، مشخص نیست. یک برنامه تلوزیونی وجود دارد که مختص به مکان های ماوراء الطبیعه و اتفاقات مربوط به آن است. افرادی که در این برنامه فعالیت دارند، وارد این خانه شده و اقدام به فیلم برداری از آن کردند. در نهایت در تصاویری که از این خانه ضبط شده است، می توان شکلی را مشاهده کرد که شبیه به یک روح است. حال اما نمی توان با قطعیت گفت که آیا آن شکل واقعا یک روح بوده است و یا این که تداخلی که در تصویر ضبط شده از دوربین به وجود آمده است، با این وجود، بسیاری بر این باور اند که این خانه نیز تسخیر شده است.

امارت لالائوری، واقع در ایالات متحده آمریکا

کاخ سفید، واقع در ایالات متحده آمریکا

بنا به اخبار و اطلاعات واصل شده از واشینگتن پُستِ آمریکا، این اقامتگاه مشهور رئیس جمهوران آمریکایی، یک مکان تسخیر شده نیز هست. بنا به سنت ها و عقاید گذشتگان آمریکایی، بسیاری از کسانی که روزگاری در این اقامتگاه زندگی کرده اند، به واسطه عطش بی اندازه شان برای داشتن قدرت، پس از مرگ نیز در قالب روح در کاخ سفید باقی مانده اند. افسانه هایی وجود دارد مبنی بر این که کسانی چون آبراهام لینکلن، هم چنان در اتاق خود در کاخ سفید حضور دارند.

امارت لِمپ، واقع در ایالات متحده آمریکا

از زمان های دور تا به امروز، در این خانه اتفاقات نا خوشایند بسیاری رخ داده است که بدترین و مخوف ترین آن ها مربوط به افراد خانواده لِمپ می شود که برای مدتی در این خانه زندگی کردند. داستان خانواده لِمپ از این قرار است که پس از مرگ یکی از پسرانشان (با نام فردریک لِمپ) سایر اعضای خانواده که چهار نفر بوده اند، اقدام به خود کشی دست جمعی می کنند. حال افسانه ها و داستان هایی وجود دارد مبنی بر این که ارواح افراد خانواده لِمپ هم چنان در این خانه وجود دارند و آن را تسخیر کرده اند . همین مسئله باعث شده است تا بسیاری از خانه و نواحی اطراف آن وحشت داشته باشند.

خانه لیزی بُردِن، واقع در ایالات متحده آمریکا

در برنامه ای که در موزه "آرتور سکلر" در شهر واشنگتن آمریکا در تاریخ 28 و 29 بهمن امسال برگزار خواهد شد از خانم نیکی کریمی بازیگر سرشناس ایرانی تقدیر خواهد شد.

در این مراسم از نیکی کریمی به عنوان بازیگر و کارگردان قدردانی خواهد شد و چند فیلم این بازیگر بزرگ کشورمان به نمایش در خواهد آمد.

در این موزه آثار زیادی از تمدن ایران بعد از اسلام نگهداری می شود، از این آثار می توان به "جامی نسخه خطی قرن 16 میلادی"، "آدم و حوا دوره صفوی" و "سیاوش و سودابه. شاهنامه فردوسی. قرن 14 میلادی" اشاره کرد.

جامی نسخه خطی قرن 16 میلادی

شاید برای شما هم سوال پیش آمده باشد که قویترین افراد جهان یا رئیس جمهور کشور ها از چه گوشی موبایلی استفاده می کنند. آیا گوشی خاصی دارند یا مثل مردم عادی از همین گوشی های موجود در بازار استفاده می کنند.

رئیس جمهور روحانی

از تصاویر منتشر شده از رئیس جمهور کشور ایران، دکتر روحانی درحال مکالمه با 2 گوشی مختلف از شرکت اپل دیده شده است.

ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه

آقای پوتین گوشی موبایل ندارد! طبق گفته Dmitry Peskov سخنگوی دولت روسیه، آقای پوتین رئیس جمهور روسیه از تلفن های دولتی برای مکالمات استفاده می کند و گوشی شخصی ندارد.

دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا

قبل از ریاست جمهوری، دونالد ترامپ از یک گوشی اس 3 سامسونگ استفاده می کرد. بعد از انتخاب به عنوان رئیس جمهور امریکا به توصیه بخش امنیتی دولت امریکا از گوشی جدید ایفون اپل استفاده می کند.

امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه

امانوئل مکرون سرمایه دار و رئیس جمهور فعلی فرانسه از یک گوشی مخصوص به نام 0000 تولید Thales defense company استفاده می کند.

کیم جونگ اون رهبر کره شمالی

گوشی کیم جونگ اون همیشه در جعبه ای روی میز او مخفی بوده تا زمانی که یکی از روزنامه های کره جنوی به نام Jungan Ilbo برند گوشی کیم جونگ اون را HTC تولید تایوان معرفی کرد.

ترزا می نخست وزیر بریتانیا

به گزارش رسانه ها ترزا می به تازگی گوشی قدیمی بلک بری Blackberry خود را عوض کرده و از ایفون استفاده می کند.

آنگلا مرکل صدراعظم آلمان

آنگلا مرکل از Blackberry Z10 با یک چیپ امنیتی اضافی استفاده می کند که مکالمات را رمز نگاری می کند.

آمریکا دیگر متحد نیست حتی دولت واحدی هم نیست، مرزها بسته شده و امکان ورود به ایالت ها محدود شده است. همانطور که در نقشه مشخص است آمریکای ها فقط به جزایر کارایب و بالکان اجازه ورود دارند.

خیلی دیر شده!

در بهترین پیشبینی ها در روز انتخابات آمریکا بیش از 200.000 نفر کشته و 50 میلیون نفر در آمریکا به ویروس کرونا مبتلا خواهند شد. حتی بعد از انتخابات نیز ترامپ برای 3 ماه بر سر کار خواهد بود، در مقابله با کرونا روزها و ساعت ها مهم هستند و سال پیش رو به معنی فاجعه خواهد بود. بسیار محتمل است آمریکا طی 5 سال آینده با یک میلیون کشته کرونا مواجه شود و بیش از 100 میلیون نفر بیمار شوند.

آمریکایی ها فقط به کشور های زیر می توانند سفر کنند، در کشور های ستاره دار باید 14 روز قرنطینه شوند.

1. Albania                
2. Antigua and Barbuda    
3. Aruba                  
4. The Bahamas            
5. Barbados               
6. Belize                 
7. برمودا
8. کرواسی
9. Dominican Republic     
10. اکوادور*              
11. French Polynesia      
12. ایرلند*              
13. جامائیکا
14. Kosovo               
15. لبنان
16. مالدیو
17. مکزیک
18. North Macedonia
19. St. Lucia
20. St. Maarten
21. St. Vincent
22. صربستان
23. تانزانیا
24. ترکیه
26. اوکراین
27. امارات متحده عربی*
28. انگلستان*
29. کره جنوبی*

دولت آمریکا طراحی نخستین رآکتور کوچک مدولار را تایید کرد . این  راکتور هسته ای کوچک برای 50 مگاوات انرژی طراحی شده است ، اما ظرف دو سال ظرفیت آن به 60 مگاوات افزایش می یابد.

کمیسیون تنظیم مقررات هسته ای ایالات متحده اولین راکتور مدولار کوچک ، NuScale را تأیید کرده است. این کوچکترین راکتور در جهان است - ده ها برابر کوچکتر از آنچه در نیروگاه های مدرن استفاده می شود. طراحی مدولار NuScale حتی در صورت بروز خطا و مشکلات عملیاتی ، استفاده از آن را آسان تر و ایمن تر می کند. همچنین می توان آنها را در کارخانه تولید کرد و سپس به محل احداث نیروگاه منتقل کرد.

"ایمنی مطمئناً یکی از مهمترین اولویت ها در مورد نیروگاه هسته ای است و نیروگاه های مورد استفاده امروزه تحت مقررات سختگیرانه ای کار می کنند که به طور کلی ایمن تر از نسل های قدیمی هستند. این دستگاه ایمنی بیشتر را افزایش می دهد و امکان کار با دستگاه در فضای بسیار کمتری را فراهم می کند. "

راکتور NuScale Power یک سیلندر فولادی به ارتفاع 23 متر و عرض 5 متر است. در داخل آن میله های سوخت اورانیوم وجود دارد که با استفاده از یک واکنش زنجیره ای هسته ای آب را در حلقه داخلی گرم می کند. آب گرم شده از طریق مبدل حرارتی دما را به مدار بخار خارجی منتقل می کند. این بخار توربی را تولید می کند که برق تولید می کند. در حین کار ، بخار سرد می شود و قطرات آب دوباره به مدار داخلی برمی گردد.

یک نیروگاه هسته ای معمولی از این نوع از 12 راکتور کوچک تشکیل خواهد شد. به گفته توسعه دهندگان ، راکتورهای کوچک بسیار ایمن تر از راکتورهای معمولی هستند. علاوه بر این ، می توان از آنها در شهرهای کوچک ، تاسیسات صنعتی و زیردریایی ها استفاده کرد. کل ماژول در آب غوطه ور است و به کنترل گرمای بیش از حد کمک می کند و در صورت خرابی هر بخشی از راکتور ، راکتور داخل یک محیط امن برده می شود تا از بروز فاجعه جلوگیری کند.