شیستوزوما

در

عامل بیماری انگلی به نام شیستوزوما می باشد .انگل شیستوزوما در اب وهوای گرم شایع است . تخم انگل شیستوزوما از طریق ادرار دفع و وارد آب می شود.

علائم آلودگی با شیستوزومیازیس ادراری:

سر کرم ها وقتی وارد پوست می شوند باعث:

۱- تحریک و خارش (به آن خارش شناگران می گویند)
۲- پاپول در محل ورود
۳- پاپول ها در اثر خارش به ابسه یا زخم تبدیل می شوند
بعد که وارد قلب شد در قلب معمولا مشکل زیادی ایجاد نمی کنند
در ریه ها علائم آلرژیک ، سرفه ، تنگی نفس، درد قفسه سینه ایجاد می کند.(سیارک)
کرم بالغ:
۱- کم خونی ( چون هم باعث خونریزی می شود و هم اینکه خود کرم خونخواری می کند)
۲- ترومبوز و لخته شدن خون داخل رگ های خونی بویژه کرم های روده ای باعث ترومبوز می شوند
۳- پیگمانتاسیون . باعث رسوب رنگدانه خون روی کبد، طحال، ریه ها می شود.
اصل پاتولوژی مربوط به تخم ها است.

علائم آلودگی با تخم های شیستوزوما هماتوبیوم

تخم های شیستوزوما هماتوبیوم

اولین علامت آزاد شدن تخم از کرم ماده در داخل رگ ها :
۱- هماچوری
۲- تخم ها باعث ایجاد گرانولوم در داخل رگ های خونی می شود و همچنین عفونت مجاری ادرار و عفونت مثانه می شود
۳- فیبروزه شدن و ضخیم شدن آندوتلیال مجاری ادرار و آندوتلیال مثانه(سیارک)
۴- چون کرم ها، انگل مثانه ، بویژه در مثانه رگ ها را پاره می کنند و باعث ضخیم شدن مخاط مثانه می گردد. در کنار به تله افتادن تخم در مثانه و همچنین ایجاد نقاط فیبروزه و رسوب املاح ادرار در مخاط ادرار باعث کاهش خاصیت الاستسیته مثانه می شود و تکرر ادرار ایجاد می گردد
۵- سوزش ادراری : بدلیل ایجاد زخم در مثانه
۶- التهاب مثانه
۷- بدلیل تنگی مجاری ادرار ادرار به عقب پس می زند( ریفلاکس یا برگشت ادرار) و باعث هیدرونفروز می گردد
۸- التهاب لگنچه ادرار
۹- بزرگ شدن کلیه
۱۰- در نهایت نارسایی کلیه ایجاد می گردد
۱۱- ممکن است تخم ها به کبد برگردند و باعث فیبروز و سیروز کبد گردد. در این مرحله نارسایی کبد ایجاد می گردد.

۱- لارو شیستوزومیا از راه پوست انسان را آلوده می کنند.
۲- اینها کرم هایی هستند که وارد جریان خون شده و در گردش خون زندگی می کنند. معمولا داخل سیاهرگ ها هستند ولی گاها در سرخرگ ها هم دیده می شوند.
۳- شیستوزوماها جز بیماری های منتقله از راه آب هستند.
۴- برخی از آنها زئونوس هستند یعنی هم انسان هم حیوان را آلوده می کنند.
۵- برخی هم اختصاصا انسان را آلوده می کنند.(سیارک)
۶- شیستوزومیا در جاهایی که گرمسیر هستند و در مکان های پر آب و جاهایی که سدهای توسعه یافته و آب های راکد دارند دیده می شود ( در مصر در یک دوره وقتی سد آسفان احداث شد در بسیاری از مناطق مصر شیستوزوما شیوع پیدا کرد و به جای اینکه باعث آبادانی گردد باعث شد که روستانشینان روستا ها را تخلیه کنند) انگل شیستوزوما

انواع شیستوزوما:

انواع انگل شیستوزوما

۱- شیستوزوما هماتوبیوم
انگل شیستوزوما مختص انسان است. یعنی میزبان اصلی و نهایی شیستوزوما هماتوبیوم انسان است اما میزبان واسط آن حلزون آبزی بالینوس است. این کرم در ایران در خوزستان اندمیک بود.
انگل شیستوزومیا در داخل رگ های خونی کبد بالغ می شود و کرم های ماده از راه جریان خون وارد رگ های خونی مجاری ادراری می شود و کیسه ادرار (مثانه)و حتی در رگ ها و مویرگ های انتهایی مجاری ادرار مستقر می شود.
پس این کرم ها در انسان شیستوزومیازیس ادراری را ایجاد می کنند. و از راه ادرار دفع می شوند.
۲- شیستوزوما مانسونی

۳- شیستوزوما ژاپونیکوم

۴- شیستوزوما مکونوگی و اینتر کالاتوم

چرخه زندگی شیستوزومیازیس ادراری :

تخم ها که میراسیدیوم دار (جنین دار) هستند وارد آب می شوند و در شرایط مناسب دمایی بویژه نور مناسب، میراسیدیوم از تخم خارج می شود. میراسیدیوم از تخم خارج می شود. میراسیدیوم وارد بدن میزبان واسط مناسب خود می شود. این میراسیدیوم ها از راه تکثیر غیر جنسی به سرکر تبدیل می شوند. در شرایط مناسب سرکرها حلزون را ترک می کنند. این دفعه وارد میزبان اصلی پا برهنه یا بدون لباس وارد آب می شود سرکرها از راه پوست بویژه در مناطقی که پوست مرطوب است از راه فولیکول های مو وارد بدن می شود.
سرکر ها بدون دم وارد می شود. در زیر پوست لاروها وارد ونول ها و جریان خون سیاهرگی می شود. به قلب و دهلیز راست می رود از بطن راست وارد ریه ها می شود بعد ۱۱ تا ۱۲ روز که در ریه می ماند و رشد می کند. ورید ها را سوراخ می کنند و وارد ورید ریوی شده و به دهلیز چپ و سپس بطن چپ می رود. از راه خون سیستمیک از راه آئورت به تمام بدن می رود تنها آنهایی که وارد سیاهرگ های کبدی و یا ورید باب می روند بالغ می شوند.
بعد از بلوغ و جفت گیری کرم های ماده در مورد هماتوبیوم وارد مویرگ های مجاری ادرار یا در مورد مانسونی و ژاپونیکوم وارد مویرگ های مزانتریک می شود و شروع به تخم گذاری می کنند.

کنترل و پیشگیری:

۱- آموزش انسان ها در مناطق اندمیک که با پاهای برهنه وارد آب ها نشوند.
۲- جلوگیری از ورود فاضلاب ها و فضولات انسانی به آب ها
۳- شناسایی افراد آلوده و درمان آن ها
۴- مبارزه با میزبان های واسط. از راه سولفات مس یا برومید که مبارزه شیمیایی است و یا مبارزه بیولوژیک به کمک پرندگان حلزون خوار یا حلزون های بزرگتر یا ماهی های حلزون خوار.   منبع : میکروبیولوژی  

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)

نظرات

۱۳۹۵/۱۰/۲۸چه انگل وحشتاکی!!!!

در ادامه بخوانید...

عفونت ادراری در دوره ی بارداری

در


عفونت دستگاه ادراری (UTI) یک مشکل مهم بهداشتی در سراسر جهان است. زنان باردار در معرض خطر بالاتری برای عفونت ادراری به دلیل سازگاری های فیزیولوژیکی هستند، و چند مطالعه ارتباط بین عوارض جانبی و UTI در مادر را تشریح کرده اند. زنان بارداری که از سوزش ادراری شکایت دارند باید مشکوک به التهاب حاد مثانه و رحم (سیستیت) باشند، در حالی که بسیاری از موارد پیلونفریت در طول سه ماهه دوم و سوم اتفاق میافتند، و عوارض شامل سندرم شوک سپتیک ، کم خونی، باکتریمی (وجود باکتری در خون)، نارسایی تنفسی، و اختلال عملکرد کلیوی می باشند. بارداری دوره ای است که باکتریوری بدون علامت دارای مفهوم متفاوتی است: وجود نشانه برای درمان ضروری است و همچنین مانع عود UTI در دوران بارداری می شود و ضرورت آن با توجه به شدت عوارض ممکن، وجود دارد. این مقاله مروری، اپیدمیولوژی، ویژگی های بالینی و مدیریت بالینی این عفونت مهم را در دوران بارداری به اختصار بررسی می کند.
عفونت های دستگاه ادراری (UTI) در دوران بارداری شایع هستند . در زنان احتمال ابتلا به UTI به خاطر مسائل تشریحی مانند مجاورت مجرای ادرار به مقعد به میزان قابل توجهی بیشتر است . زنان باردار به دلیل سازگاری های فیزیولوژیکی، مانند افزایش حجم پلاسما در معرض خطر بالاتری برای عفونت ادراری هستند، که می تواند منجر به کاهش غلظت ادرار و تسهیل رشد باکتری ها شود. علاوه بر این، در 90 درصد از زنان باردار تغییرات آناتومیکی مانند اتساع مجرای ادرار و کاهش سفتی مثانه منجر و در نهایت حالت سکون ادراری گسترش می یابد .
خطر عفونت ادراری در هقته ششم آغاز می شود ودر طول 24-22 هفته به اوج خود می رسد . در حال حاضر، این بیماری یکی از شایع ترین علل پذیرش در بخش های زایمان است و منتهی به بستری شدن در بیمارستان به مدت حدود سه روز می شود . UTI درمان نشده یا باکتریوری بدون علامت در دوران بارداری ممکن است منجر به عواقب جدی برای زندگی مادر و جنین شود، مانند خطر پیلونفریت، سپسیس و نارسایی گذرای کلیوی؛ و پیامدهای پیچیده ای مانند محدودیت رشد داخل رحمی، پره اکلامپسی و زایمان زودرس .
بنابراین، مهم است که غربالگری انجام شود، میزان مشکوک شدن بالا رود و چگونگی تشخیص این وضعیت درک گردد، با این هدف که درمان مناسب به منظور به حداقل رساندن عوارض مرتبط با عفونت ادراری بی درنگ آغاز شود. 
بروز باکتریوری در زنان باردار تقریبا مشابه زنان غیر باردار است؛ با این حال، عود باکتریوری در دوران بارداری شایع تر است. علاوه بر این، بروز پیلونفریت نسبت به جمعیت عمومی بالاتر است، که احتمالاً در نتیجه ی تغییرات فیزیولوژیک در دستگاه ادراری در طول بارداری می باشد . عواملی که با خطر بالاتر باکتریوری ارتباط داشته اند عبارتند از: سابقه عفونت ادراری قبلی، وجود قبلی دیابت ملیتوس، افزایش تعداد حاملگی و وضعیت پایین اجتماعی اقتصادی. شیوع باکتریوری بدون علامت 2 تا 7 درصد از زنان باردار برآورد شده است، و سیستیت حاد در حدود 1 تا 2 درصد و پیلونفریت حاد در 0.5 تا 2 درصد روی می دهند .
مطالعات متعددی ارتباط بین پیامدهای نامطلوب و عفونت دستگاه ادراری مادر، به خصوص باکتریوری بدون علامت و پیلونفریت حاد را بیان کرده اند. باکتریوری درمان نشده با افزایش خطر ابتلا به تولد نارس، وزن کم هنگام تولد و مرگ و میر پیش از تولد همراه بوده است. با این حال، پیلونفریت با کم خونی، عفونت، مرگ و میر مادر و نوزاد قبل از تولد ارتباط داشته است. توسعه پره اکلامپسی با عفونت ادراری مادر (باکتریوری بدون علامت یا عفونت نشاندار) در دوران بارداری در ارتباط است . Minassian و همکاران نشان دادند که پره اکلامپسی در زنان مبتلا به هر نوع UTI در دوران بارداری در مقایسه با افراد بدون UTI، احتمال افزایش (1.22 برابر) داشت .
اشریشیا کلی پاتوژن ادراری غالبی است که هم در باکتریوری بدون علامت و نیز درUTI (التهاب مثانه و پیلونفریت) در حدود 70 تا 90٪ از موارد یافت می شود. دیگر جانداران مسئول عفونت ادراری شامل استرپتوکوک B (10٪)، Klebsiella و گونه های Enterobacter (هر یک 3٪) و Proteus و Staphylococcus saprophyticus (هر یک 2٪) می باشند. برخی از باکتری های شکننده ی اوره از جمله Proteus، و Staphylococcus اگولاز منفی، Klebsiella، Pseudomons ادرار را قلیایی می کنند و ممکن است با سنگ استروویت مرتبط باشند. عفونت های کلامیدیائی با پیوری استریل مرتبط هستند و بیش از 30٪ پاتوژن های غیر معمول را دربر می گیرند. جداسازی بیش از یک گونه یا حضور لاکتوباسیلوس و یا Propionibacterium ممکن است نشانه ای از یک نمونه آلوده به فلور واژن و یا پوست باشد. با این وجود، جداسازی مکرر لاکتوباسیلوس با شمارش کلنی بالا (≥105 CFU /mL) می تواند قابلیت درمان را داشته باشد.

شمار عفونت های ناشی از سویه های مولد بتالاکتاماز طیف گسترده (ESBL)، حتی در UTI بدون عارضه رو به افزایش است، و به یک مشکل بهداشت جهانی حتی در چشم انداز اجتماعی تبدیل می شود.

نظرات

در ادامه بخوانید...

سوزش خارش : بیماری ناشی از شنا در مناطق ممنوعه

در

 بیماری از آب راکد آلوده

منطقه پرخطر برای شنا - آب های راکد آلوده به زباله های آلی و خانگی.

شنا در مکان های ممنوعه و  آب آلوده می تواند منجر به انواع عفونت منجمله بیماری عفونی سرساریا شود . پرندگان حامل انواع بیماری ها هستند و افرادی که پوست آسیب دیده دارند در معرض خطر ویژه ای هستند.

 

بیماری سرساریا چیست

cercariae یکی از بیماری های انگلی است ، عامل ایجاد کننده آن لارو کرم های پرندگان آب است - "cercaria" ، با چشم غیر مسلح نامرئی  است. هنگام تلاش برای آلوده کردن میزبان غیر اختصاصی (انسانی) ، لارو ها می میرند ، اما می توانند باعث سوزش پوستی ، حساسیت و خارش شدید شوند. 

 

 

علائم بیماری سرساریا

تظاهرات پوستی در نیم ساعت اول ورود لارو به بدن رخ می دهد. در جائی که سرساریا به آن رسیده ، پوست سرخ می شود و خارش دارد. به زودی ممکن است بثورات ، تاول ها ، ضعف ، سرگیجه رخ دهد ، درجه حرارت افزایش یابد ، گاهی اوقات سرفه خشک وجود دارد. 

 

پس از 7-10 روز ، تظاهرات تضعیف می شوند ، و رنگدانه در محل بثورات و خارش خفیف تا 2-3 هفته دیگر باقی می مانند. 

- اردک ها یک عامل ایجاد کننده بیماری در انسان دارند. cercaria  با مدفوع اردک ، وارد آب می شوند ، که از طریق پوست وارد بدن انسان می شوند. متخصص پوست توضیح داد: علائم مشخصی در بروزبیماری از اردک وجود دارد. با بروز تاول های پفی بر روی پوست ، به سرعت می توانید به این بیماری شک کنید و با یک متخصص پوست تماس بگیرید.

اول از همه ، سوزش و خارش پوست است. این بیماری می تواند قبل و بعد از ظهور زخم ها شروع شود. زمان وقوع نیز به خصوصیات فردی شخص بستگی دارد: در برخی ، بدن بلافاصله پس از تماس با آب آلوده شروع به خارش می کند ، در حالی که در برخی دیگر فقط پس از 2-3 روز علائم دیده می شود.

 

در بیشتر موارد ، علائم خارش بلافاصله پس از خشک کردن آب کثیف از روی بدن یا طی 12-24 ساعت دیده می شود.  بعد از استحمام ، جوش های قرمز و تاول هایی با قسمت های ملتهب  و ورم اطراف آنها روی پوست ظاهر می شود. بثورات غالباً مانند نیش حشرات یا بثورات آلرژیک به نظر می رسد.

در موارد شدید ، افزایش دمای بدن (38-38 درجه سانتیگراد) ، سرگیجه و اختلال خواب به تظاهرات پوست اضاه می شود.

cercariae فقط در مناطقی از بدن ظاهر می شود ، یعنی در مکان هایی که لباس شنا یا لباس دیگری وجود ندارد.(در قسمت لخت بدن) بیشتر اوقات ، فرد دارای علائم زیر است:

قرمزی ناحیه کوچکی از پوست.
ظاهر خارش در ناحیه خاصی از بدن با احساس سوزش و احساس سوزن سوزن شدن.
تاول های کوچک و جوش هایی که به مرور زمان می گذرد.
تورم ممکن است رخ دهد.
خارش و قرمزی بعد از چند روز یا چند هفته از بین می رود ، جوش های دارای تاول معمولاً پس از 12-24 ساعت ظاهر می شوند. اگر فرد شروع به خراشیدن فعال پوست ، آسیب رساندن به آن و ایجاد خراش های عمیق کند ، این می تواند منجر به پیشرفت بیشتر بیماری های دیگر شود ، به عنوان مثال ، یک عفونت می تواند در زیر پوست ایجاد شود.اگر فرد غالباً در آب آلوده شنا کند ، در نواحی بعد از عفونت های بعدی مناطق آسیب دیده حتی بیشتر آسیب می بینند و این به نوبه خود منجر به بروز سایر عفونت ها مانند قارچ ها یا آلرژی های شدید خواهد شد.

 

 

تشخیص بیماری سرساریا

متأسفانه امروزه روشهای خاصی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد ، بنابراین می توان آن را با درماتیت و سایر بیماری های پوستی اشتباه گرفت.

تقریباً در روز دوم بیماری ، علائم خود را با شدت بیشتری نشان می دهند ، و سپس به تدریج فروکش می شوند. معمولاً بهبودی در 10-14 روز اتفاق می افتد و رنگدانه های پوستی تا 21 روز ترمیم می شوند.مناطقی که با لباس یا لباس مخصوص شنا پوشانده شده اند معمولاً تحت تأثیر قرار نمی گیرند و کف پا نیز تحت تأثیر قرار نمی گیرند زیرا پوست کف پا  متراکم و زبر است.

 

cercariae یا بیماری پوستی درماتیت معمولاً به طور ناگهانی درمان می شود. اما ، با وجود حفظ فرآورده های متابولیکی و مردن سرساریا در بدن ، ممکن است  عفونت ثانویه پیش بیاید.عفونت مجدد علائم بارزتری از فعالیت اولیه دارد. بیمار خارش شدید پوستی دارد ، اریتم و پاپول قرمز بر روی پوست ایجاد می شود.

 

ظاهر پاپول ها در روزهای دوم تا دوازدهم پس از از سرگیری فعالیت cercaria قابل تشخیص است ، این علائم به مدت 15 روز ادامه دارد.بعضی اوقات علائم عفونت با cercariae همراه با تاول و تورم پوست است. این علائم نشان داده شده  معمولاً بعد از دو هفته از بین می روند. اگر بیمار مبتلا به سندرم ریوی شده باشد ، cercariae سخت تر خواهد بود ، در این صورت لازم است بیماری در یک شرایط بالینی درمان شود.

 

تشخیص عفونت در محیط بالینی بسیار دشوار است ، بیشتر افراد حتی به بیمارستان نمی روند ، زیرا خارش به مرور زمان فروکش می کند. بسیاری از پزشکان در تشخیص اشتباه می کنند و معتقدند که فرد به عنوان مثال یک واکنش آلرژیک دریافت کرده است مثلاً سم پیچک او را مسموم کرده است.

در پزشکی مدرن هیچ آزمایشی برای یافتن زیر لاروهای زیر پوستی وجود ندارد ، که مرده و شروع به تجزیه می کند. اما این بدان معنا نیست که اصلاً درمان لازم نیست ، به خصوص برای کودکانی که به راحتی می توانند بخشی از بدن را با خاراندن خراش دهند و به یک عفونت ثانویه مبتلا شوند.

 

اگر هنوز نیاز به ورود به آب دارید ، حتما پوست را با پمادهای خاصی که در برابر انواع عفونت ها و عفونتهای هلمینتیک مقاوم می کند ، درمان کنید ، به عنوان مثال لوسیون و پماد هایی بر اساس دی متیل فتالات و دی اتیل تولوامید. چنین پماد هایی اجازه نمی دهد که cercariae به مدت یک ساعت و نیم به پوست نفوذ کند.

لباس های خوب که نیاز به پوشیدن چکمه و شلوار دارند ، در محافظت در برابر cercariae کمک می کند. همانطور که در عمل دیده شده  ، اگر کسی نمی خواهد از cercariae رنج بکشد ، اما کار او با حضور مکرر در آب همراه است ، او نیاز به خرید لباس با کیفیت دارد.

 

در کودکان ، این بیماری شدید است. این به این دلیل است که cercariae معمولاً در آب کم عمق قرار دارد ، زیرا آب در اینجا سریعتر گرم می شود. از این نظر بدن کودکان در معرض عفونت گسترده تری است.cercariae یا درماتیت شیستوزوماتید علائمی شبیه به یک واکنش آلرژیک رایج دارد. بنابراین ، قبل از شروع درمان cercaria ، باید مطمئن شوید که تشخیص آن انجام شود. برای انجام این کار ، با پزشک مشورت کنید و تحت آزمایش آزمایشگاهی قرار بگیرید.

 

برای تشخیص دقیق عفونت با cercariae ، کلیه غذاهایی که می توانند یک واکنش آلرژیک ایجاد کنند از رژیم  غذایی خارج کنید.

این محصولات عبارتند از:

پرتقال ، لیمو ، نارنگی و سایر میوه های رنگ نارنجی و زرد؛
میوه ها و انواع توت ها با رنگ قرمز؛
میوه های عجیب و غریب؛
غذاهای تند؛
ادویه ها.
تأیید عفونت با cercariae می تواند گویای این واقعیت باشد که شخص اخیراً در آب راکد شنا کرده است ، که در کنار آن آب ، پرندگان زندگی می کند. از آنجایی که cercaria به سرعت می میرد  ، در درجه اول درمان با هدف از بین بردن علائم عفونت و کاهش وضعیت بیمار انجام می شود.

برای از بین بردن خارش شدید روی پوست که باعث ایجاد cercariae می شود ، می توانید از موارد زیر استفاده کنید:

الکل سالیسیلیک؛
آب اسیدی شده با استفاده از آب لیمو یا سیب؛
پماد ، که شامل دیفن هیدرامین یا منتول است.


علاوه بر این ، درمان با استفاده از آنتی هیستامین ها می توانید از خارش پوست جلوگیری کنید. برای جلوگیری از عفونت مجدد ، شب ها دستکشهای نخی  روی دست کودکان  و یا حتی بزرگسالان پوشیده  شود. با خارش غیرقابل تحمل ، Tavegil یا Suprastin مصرف کنید.

 

 

نحوه جلوگیری از ورود سرساریا به بدن انسان

برای اینکه به سرساریا به cercariae مبتلا نشوید ، لازم است از قوانین خاصی پیروی کنید.

از آنجا که cercariae  در آب آلوده شده با مدفوع پرندگان است ،  در آب  هایی که  اردک و پرندگان آبی شنا می کند افراد نباید شنا کنند.
حمام کردن باید فقط در یک ساحل مجهز ، به دور از صدف و پرندگان انجام شود.
شما باید در آب های عمیق تر شنا کنید ، زیرا cercaria در آب های کم عمق زندگی می کند.
پس از استحمام ، باید دوش بگیرید یا بدن خود را با حوله زبر پاک کنید.

برای محافظت از خود و عزیزان خود در برابر آلوده شدن به این نوع از لارو  ، که اگرچه برای انسان خطرناک نیست اما باعث ایجاد احساسات ناخوشایند برای مدت طولانی پس از تماس با آب می شود ، سعی کنید محل مناسب را برای شنا انتخاب کنید. نیازی به توقف در دریاچه ها و رودخانه ها که هیچ کس در آنجا نیست ، ضروری است و لازم است به یاد داشته باشید که سرساریا ها پس از گذشت چند دقیقه از حضور فرد در آب ، به زیر پوست وارد می شوند.

به منطقه توجه کنید ، اگر حلزون  وجود دارد ، می توانیم با اطمینان بگوییم که cercaria در این منطقه زندگی می کند. به هیچ وجه در امتداد ساحل پابرهنه راه نروید ، زیرا حتی چمن اطراف این منابع آبی می تواند منبع عفونت باشد.

اگر اتفاقی شما درون آب افتادید ، که به احتمال زیاد لارو سرساریا دارد ،  آن قسمت از بدن را بشویید ، حتی می توانید هر چه سریعتر پوست را با یک دستمال خشک یا حوله معمولی پاک کنید. بسیاری از پزشکان پس از استحمام در استخرها ، برای محافظت در برابر عفونت های مختلف ، فوراً دوش گرفتن با صابون را توصیه می کنند.


اگر اولین علائم ظاهر می شود و مشکوک به cercariae می باشد ، باید با پزشک مشورت کنید و درمان مناسب را شروع کنید. 

درمان  با کاهش تظاهرات آن انجام می شود. درمان این بیماری غیرممکن نیست ، اگر پوست را خراش ندهید ، پس از مدتی می گذرد. یک هفته پس از عفونت خارش کاهش می یابد.

علائم
احساس سوزن سوزن شدن؛
خارش.
گاهی اوقات درماتیت به عنوان نقاط کوچک با نقطه قرمز در مرکز ظاهر می شود. به تدریج متورم می شوند و تاول تشکیل می شود. در این حالت ، موارد زیر وجود دارد:

سوزش؛
درد؛
بیمار شروع به خاراندن ناحیه آسیب دیده و خراش در آن ناحیه می کند. آنچه توصیه نمی شود ، اگرچه شدت خارش بسیار زیاد است. در هنگام خاراندن احتمال ابتلا به عفونت بسیار زیاد است که می تواند عوارضی مانند اریسیسپلا ایجاد کند.

علائم اصلی نیز شامل موارد زیر است:

حرارت؛
سرفه خشک؛
سرگیجه
بیخوابی.

 

 

درمان بیماری سرساریا

مهمترین درمان این بیماری صبر است. اگر در طول هفته اول پوست را به خاطر خاراندن خراش ندهید ، عفونت اضافی رخ نخواهد داد ، به این معنی که علائم از بین می روند. به طور کلی ، سرساریا نمی تواند در بدن انسان زندگی کند. آنها نیم ساعت پس از نفوذ به پوست می میرند. و درماتیت به دلیل عامل بیماری زا ی تزریق شده توسط آنها در بدن ظاهر می شود.

پس از یک هفته ، بدن شروع به بهبود می کند ، مشاهده می شود:

کاهش پاپول؛
کاهش خارش؛
حفظ رنگدانه تا 3 هفته.
در عین حال ، هنگام انجام درمان ، نیازی به برداشتن حباب های خشک نیست. شما نمی توانید آنها را خراش دهید ، زیرا در این حالت علائم پس از آنها باقی می مانند.

درمان این بیماری با داروهایی انجام می شود که تعداد آنها بسیار زیاد نیست. برای رفع خارش و تظاهرات التهابی می توانید از لوسیون های خنک کننده با آب سرد یا با استفاده از محلول سودا استفاده کنید. همچنین روی پوست می توانید اعمال کنید:

پماد دیفن هیدرامین 5٪؛
پماد منتول؛
پماد بی حسی.
تجویز خوراکی همچنین به درمان درماتیت کمک می کند:

دیفن هیدرامین؛
بیکارفن؛
tavegila
سوپرستین
اما دوز باید توسط پزشک معالج تجویز شود. از نظر شدت بیماری و وضعیت بیمار تفاوت دارد. برای کاهش دما که در روزهای اولیه ظاهر می شود ، از داروهای ضد تب (آسپرین ، پاراستامول) استفاده می شود. برای بی خوابی می توانید از پزشک بخواهید قرص های خواب آور تجویز کند.

 

عامل ایجاد کننده cercariae از فرد به فرد دیگر قابل انتقال نیست ، زیرا برای عبور از تمام چرخه ها ، لاروها نیاز به برگشت درمنبع آب  دارند. بنابراین ، تحریک می تواند فقط در چند روز ، در موارد شدید ، چند هفته شخص را عذاب دهد ، پس از آن آسیب شناسی از بین می رود.توجه به این نکته مهم است که سرساریا معمولاً بعد از چند ساعت زیر پوست انسان می میرد ، اما روند مرگ و نابودی آنها منجر به واکنش های آلرژیک شدید در منطقه آسیب دیده می شود.

 

برای اطلاع علاوه بر cercariae آب شیرین معمولی ، مواردی در آب دریا وجود دارد ، یعنی می توانند در یک محیط شور بدون مانع زندگی کنند.ابتدا تخم های شیستوزوما از طریق مدفوع حامل ها وارد آب می شوند ، پس از ورود تخم ها  به حلزون و سایر ساکنان کوچک منابع آبی مانند اردک ها و سایر پرندگان آبی ، لاروها توسعه می یابند و شروع به جستجوی میزبان جدید می کنند. 

 

نظرات

در ادامه بخوانید...