این 5 آتشفشان از همه مرگبارتر هستند

در

 (سیارک)  : فوران کوه اتنا اخیرا چند تن از خبرنگاران که در حال فیلمبرداری از آن بودند را به دام انداخته بود. این فیلم بسیار فوق العاده بود و خطرات آتشفشان ها برای انسان ها و جامعه را برجسته می ساخت.
از سال 1600 تاکنون، 278880 تن به خاطر فعالیت های آتشفشانی جان خود را از دست داده اند، و بسیاری از این تلفات در ارتباط با خطرات ثانویه مرتبط با فوران اصلی بوده است.
برای مثال، گرسنگی موجب مرگ 92000 تن بعد از فوران سال 1815 تامبورا در اندوزی شد، و یک سونامی ایجاد شده در اثر آتشفشان مرگ 36000 تن را بعد از فوران کراکاتوا در سال 1883 در پی داشت.
از دهه 80، تلفات مرتبط با فوران های آتشفشانی تا حدی محدود شده است، اما این امر به طور کامل نتیجه افزایش آمادگی یا سرمایه گذاری در خصوص مدیریت خطر نبوده است این امر بیشتر در ارتباط با بخت و اقبال بوده است.
تحقیقات نشان می دهند که فعالیت های آتشفشانی جوش و خروش جدیدی را از ابتدای قرن بیست و یکم نشان نداده اند فعالیت های آن ها نزدیک به مراکز جمعیتی نبوده است. در واقع، تعدادی از آتشفشان ها وجود دارند که احتمال فوران آن ها وجود داشته و لذا خطرات مهمی را متوجه زندگی و حیات انسان ها می کنند.

وزوو، ایتالیا
این آتشفشان با فوران خود در سال 79 پیش از میلاد شناخته می شود، که شهرهای پمپی و هرکولانیوم را نابود کرد. وزوو هنوز یکی از خطرات مهم به شمار می رود چرا که بر شهر ناپل و حومه آن با جمعیتی بیش از سه میلیون نفر سایه انداخته است.
این آتشفشان همین طور به خاطر نوع خاص فوران فشرده خود نیز شناخته شده است. فوران های پلینیایی (برگرفته از پلینی جوان که اولین توصیف کننده رویداد 79 پیش از میلاد بوده است) دارای این ویژگی هستند که در ابتدا ستون بزرگی از گاز و خاکستر خارج می شود که در ارتفاعی بسیار بالاتر از محدوده پروازی هواپیماهای مسافربری وارد اتمسفر می گردد.
اگر قرار باشد چنین فورانی امروز برای وزوو رخ دهد، این احتمال وجود دارد که بیشتر جمعیت، قبل از وقوع حادثه منطقه را ترک کرده باشند چرا که احتمالا شماری از زمین لرزه های پیش هشدار دهنده نزدیک بودن واقعه را خبر می دهند. اما کسانی که باقی مانده اند ابتدا زیر بارانی از سنگ پاهای بزرگ قرار می گیرند که به دلیل بزرگ بودن، ستون گاز نتوانسته آن ها را در هوا نگه دارد.
سپس با رو به اتمام رفتن انرژی آتشفشان، ستون فرو می ریزد، و باعث می شود که ذرات کوچک تر سنگ (از خاکستر تا سنگریزه ها) از آسمان با سرعت زیاد بر زمین فروریزند.
ابرهای گازهای اختناقی و سنگ خرده شده جریان های آذرآوری سپس از سراشیبی های آتشفشان فرو می آیند و هر چیزی را در سر راه خود حل می کنند. این ویژگی گازی-خاکستری ده ها کیلومتر را با سرعت وحشتناکی طی می کند، و احتمالا ناپل را به پمپی عصر جدید تبدیل می کند.

نیراگونگو، جمهوری دموکراتیک کنگو
این آتشفشان آفریقای مرکزی طی چند دهه گذشته چندین بار فوران کرده است و با این که فروان های آن به طور خاص انفجاری نیستند، اما شکل جاری خاص و خطرناکی از گدازه را ایجاد می کند. این گدازه زمانی که فوران کند، می تواند به سرعت از لبه های آتشفشان فرو آید و مناطق اطراف را بدون پیش هشدار فرا گیرد.
در سال 2002، دریاچه گدازه در قله آتشفشان نشت کرد و جریان های گدازه با سرعت 60 کیلومتر بر ساعت به سمت شهر گوما در همان حوالی حرکت کردند و بخش هایی از آن را با عمق دومتری پر کردند.
خوشبختانه، هشدارها از قبل صادر شده بود چرا که ناآرامی آتشفشان، تحقیقات فشرده را معطوف خود کرده بود و بیش از 300 هزار تن در زمان مناسب از منطقه تخلیه شدند. اگر بار دیگر این رویداد تکرار شود، باید امیدوار باشیم مسئولان به همان اندازه آماده باشند، اما این منطقه به لحاظ سیاسی بی ثبات بوده و لذا به شدت از این نظر آسیب پذیر است.

پوپوکاتپتل، مکزیک
این آتشفشان که مردم بومی آن را «پوپو» می خوانند، تنها در 70 کیلومتری (43.5 مایلی) جنوب غرب یکی از بزرگ ترین شهرهای جهان قرار دارد: یعنی مکزیکوسیتی که 20 میلیون تن را در خود جای داده است. پوپو مرتبا فعال بوده است و جدیدترین فعالیت آن مربوط به سال 2016 می شود که ستونی از خاکستر را به ارتفاعی پنج کیلومتری (سه مایلی) در آسمان فرستاد.
در زمان های اخیر، و در واقع در کل تاریخچه خود، رویدادهای فورانی در پوپو شامل ستون مشابه و جداگانه دود شده اند. اما این دودها، کوه را با لایه ای از خاکستر می پوشانند که وقتی با آب مخلوط می شود، می تواند ترکیب متراکم لجن مانندی را ایجاد کند. این ماده قابلیت آن را دارد که کیلومتر ها با سرعت زیاد به جریان در آید.
چنین پدیده ای، که به آن «لاهارس» می گویند، می تواند به شدت مرگبار باشد، چرا که در نمونه ای مشابه در فاجعه نوادودل رویز سال 1985 حدود 26000 تن در شهر آرمرو کلمبیا جان خود را به واسطه لاهار یک کوه آتشفشانی در 60 کیلومتری (37 مایلی) آن جا از دست دادند.
تراژدی نوادودل رویز نتیجه مستقیم فعالیت های آتشفشانی بود که به ذوب شدن یخ ها در قله آتشفشان انجامیده بود اما میزان بالایی از بارش باران یا آب شدن برف ها نیز می تواند چنین لاهاری را در پوپو ایجاد کند. این جریان می تواند با کمترین پیش هشدار از شیب کوه به سمت سکونتگاه های کوچک اطراف حرکت کند.

کراکاتوا، اندونزی
این آتشفشان که کاراکاتاو نیز خوانده می شود، به بدنامی در جهان معروف شده است؛ 36000 تن به واسطه سونامی حاصل از فوران آن در سال 1886 که انرژی بیش از 13000 بمب اتمی هیروشیما را آزاد کرد، جان خود را از دست دادند. این فوران، جزیره آتشفشانی را به طور کامل از بین برد اما طی 50 سال جزیره دیگری در جای آن پدیدار شد.
جزیره دیگر «آناک کراکاتاو» نام دارد (به معنای فرزند کراکاتوا) و از دهه 20، دوره های اپیزودیک خود را می گذراند، و هم اکنون به ارتفاع 300 متری (984 فوتی) رسیده است. فعالیت های جدید و قابل توجهی در سال 2007 بار دیگر در آن آغاز شد، و از آن زمان به بعد مرال بعدی آتشفشان ثبت شده اند؛ جدیدترین آن ها در مارس سال 2017.
کسی نمی داند که آیا رشد قابل توجه آناک کراکاتوا به معنای آن است که روزی فاجعه ای که پدرش مسبب آن شد را تکرار خواهد کرد یا خیر، اما قرار گرفتن آن بین دو جزیره پرجمعیت اندونزی یعنی جاوا و سوماترا، به معنای آن است که تهدیدی بزرگ را متوجه زندگی انسان ها می کند.
چانگ بای شان، چین
عده بسیار کمی در مورد این آتشفشان در مناطق دوردست آسیا و آخرین فوران آن در سال 1903 شنیده اند. ولی تاریخچه آن، داستانی متفاوت تر را بازگو می کند. در حدود سال 969 پیش از میلاد، این آتشفشان یکی از بزرگ ترین فوران های 10000 سال گذشته را ایجاد کرد، و سه برابر فوران کراکاتوا در سال 1886 از خود مواد آتشفشانی خارج کرد.
یکی از خطرات عمده این آتشفشان به واسطه وجود دریاچه حفره ای بزرگی در قله آن است (با حجمی در حدود 9 کیلومتر مکعب). این دریاچه چنان چه نشت کند، می تواند لاهاراسی ایجاد نماید که جان 100000 تن انسانی را که در نزدیکی آن زندگی می کنند، تهدید نماید.
در ابتدای هزاره کنونی، دانشمندان شروع به بررسی این آتشفشان کردند که تاکنون چندان مورد نظارت قرار نگرفته بود و بیان کردند که فعالیت آن رو به افزایش است و دوره خواب حفره ماگمای آن رو به پایان است، و این آتشفشان می تواند در دهه های آینده باعث ایجاد خطر شود.
موضوعی که باعث پیچیده تر شدن مسائل می شود این است که چانگ بای شان در منطقه مرزی بین چین و کره شمالی قرار دارد. با در نظر گرفتن حساسیت ژئوپلیتیکی منطقه، مدیریت پیامدهای هرگونه فعالیت آتشفشانی در آن بسیار دشوار خواهد بود.

 این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. 

ترجمه  itrans.ir / هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع (سیارک)  ممنوع است.

نظرات

در ادامه بخوانید...