نابینایان چگونه خواب می بینند

رویا ها به شدت تحت تأثیر آنچه که در بیداری  می بینیم ، است. اما چه اتفاقی برای افرادی می افتد که درک حسی آنها کاملاً متفاوت است؟رویا ها چیزهای عجیب و غریب و نامفهومی هستند. در آینده نزدیک ، تحقیقاتی در مورد رویا ها انجام خواهد شد ، دانشمندان می خواهند معنای خواب ها را توضیح دهند و چگونه بر زندگی ما تأثیر می گذارند.

چالش اینجاست: آخرین رویای خود را به خاطر بسپارید ، یا حداقل رویایی را که می توان به اندازه کافی واضح به خاطر سپرد. به این فکر کنید که چگونه آن را برای شخص دیگری توصیف کنید - کجا بودید ، چه کسی را ملاقات کردید ، چه اتفاقی افتاد.

 حالا لحظه ای فکر کنید و فکر کنید که شما از کجا می دانید این رویا ها چیست؟ اگر مانند اکثر مردم هستید ، پاسخ بسیار ساده است: شما می دانید زیرا آنها را دیده اید. رویا ها در درجه اول بصری هستند و تحت تأثیر شدید آنچه در بیداری می بینیم شکل می گیرند. به هر حال ، افرادی که به تلویزیون سیاه و سفید عادت دارند ، تمایل دارند در مقیاس خاکستری خواب ببینند.

اما وقتی هیچ تصویری ندارید ، مغز مجبور می شود از هک های دیگر برای ساختن دنیای رویا های خود استفاده کند. سناریوهای غنی از حس ایجاد می شوند.

نابینایان چگونه خواب می بینند

"رویا های ما بر اساس حافظه ما است. بنابراین ، شخصی که نمی داند" بینایی "چیست ، در خواب با استفاده از بینایی چیزی را ملاقات نمی کند یا احساس نمی کند.

تامی ادیسون می گوید: "در خواب من مردم را همانطور که می شناسم می بینم." ادیسون از بدو تولد نابینا بوده، در خواب با دیگران ، از طریق صدا ، بو و گاهی لمس ارتباط برقرار می کند.

 
"اگر در خواب با شما ملاقات می کردم ، صدای شما ، عطر شما ، آنچه می پوشید به من کمک می کند تا شما را بشناسم. اگر کسی باشد که در گذشته مرا لمس کرده است ، می توانم این افراد را در خواب با احساس دست آنها بشناسم . " او رویا های خود را با جزئیات در وبلاگ ویدئویی خود شرح می دهد .

برای افراد بینا ، این نوع تنوع حسی نادرتر است. در سال 2014 ، محققان در مجله Sleep Medicine از 50 داوطلب خواستند تا چهار هفته رویا های خود را ردیابی کنند. در همان زمان ، افراد شامل 11 فرد نابینا متولد شده ، 14 نفر که مدتی پس از تولد بینایی خود را از دست داده و 25 فرد بینا به عنوان یک گروه کنترل بودند.

 
نویسندگان این مطالعه هیچ تفاوت معناداری بین سه گروه از نظر محتوای یا لحن احساسی رویا های خود پیدا نکردند. اما آنها چند تفاوت عمده در چگونگی تجربه این افراد در دنیای رویا پیدا کردند.

در خواب ، همانند حالت بیداری ، افراد نابینا از هر دو نوع بیشتر به چهار حس دیگر خود اعتماد می کنند: 86٪ در طول خواب حداقل یک دوره شنوایی را نشان می دهند ، در حالی که در گروه کنترل 64٪ است. 70٪ داوطلبان نابینا لمس را تجربه کردند ، از گروه کنترل - 45٪. 30٪ نابینایان و 15٪ گروه کنترل بو را حس می کردند. احساس چشایی به ترتیب در 18 و 7 درصد وجود داشت.

وقتی محققان روی افرادی که از بدو تولد نابینا بودند تمرکز کردند ، این شکاف کمتر بود. افرادی که اینگونه متولد نشده اند ، خاطرات تصویری دارند و می توانند آنها را در رویا های خود جای دهند ، و خلا تصاویر را با تصورات خود پر کنند.

یکی از کاربران تالار گفتگوی ایلینوی می گوید: "چهره افرادی که قبل از نابینایی من ملاقات کردم فقط در خواب تار شده است. شخصی مانند مادرم همیشه 30 ساله به نظر می رسد."

به طور معمول ، این خاطرات بصری با گذشت زمان کمرنگ می شوند - تصاویر نادرتر و مبهم می شوند ، و رویا ها تقریباً همان خواب نابینایان از بدو تولد می شوند.

طبق این مطالعه ، افرادی که از بدو تولد نابینا هستند کابوس بیشتری دارند. دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که رویا های بد نوعی تمرین برای تهدیدهای واقعی است. کودکانی که بیشتر از بزرگسالان آسیب پذیر هستند. آنها رویا های ترسناک بیشتری دارند.