واقعیت ناشناخته درباره کاخ سفید: رازهای ساختمان نمادین که پشت نمای آن پنهان است.

کاخ سفید محل کار رسمی و محل سکونت رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا  است. کاخ سفید از مشهورترین و شناخته شده ترین بناها در جهان است. اما در پشت نمای با شکوه نئوکلاسیک آن ، انبوهی از جزئیات و اسرار ناشناخته نهفته است. تاریخچه ساخت کاخ سفید نیز با افسانه ها و حدس های مختلفی درگیر است. به پاسخ به سوالات رایج در مورد این ساختمان نمادین می پردازیم، ​​که بعنوان محل سکونت  روسای جمهور ایالات متحده آمریکا بجز یک  رئیس جمهور  محل زندگی همه  قرار گرفت.

آیا کاخ سفید توسط بردگان ساخته شده است؟

اولین عکس از کاخ سفید ، 1846.

طبق آرشیو ملی ، دولت ایالات متحده آمریکا هرگز مالک بردگان نبود. اما به مالکان برده هزینه پرداخت شد تا آنها را برای ساخت کاخ سفید استخدام کنند. طبق انجمن تاریخی کاخ سفید ، کمیسرهای شهر واشنگتن دی سی در ابتدا قصد داشتند کارگران را از اروپا برای ساخت و ساز جذب کنند. این کار از سال 1792 آغاز شد و هشت سال به طول انجامید. هنگامی که نتیجه مطلوب هرگز حاصل نشد ، علاوه بر کارگران آزاد ، آفریقایی آمریکایی های برده نیز جذب شدند. آنها با کارگران و صنعتگران سفیدپوست محلی همکاری می کردند. فقط تعداد انگشت شماری اروپایی وجود داشت. نه تنها خانه رئیس جمهور ساخته شد ، بلکه ساختمانهای دولتی دیگری مانند ساختمان کاپیتول یا کاخ کنگره نیز ساخته شد.

معماری و طراحی اولین پروژه محل اقامت روسای جمهور آمریکا توسط جیمز هوبان ، مهاجر و معمار ایرلندی ایجاد شد. وی شخصاً توسط رئیس جمهور جورج واشنگتن برای این کار انتخاب شد. در بحبوحه جنگ‌های مشهور به جنگ ۱۸۱۲ این عمارت به آتش کشیده شد که بخشی از پروژه به آتش کشیدن واشینگتن توسط ارتش بریتانیا بود، این آتش‌سوزی قسمت‌های داخلی را ویران و در قسمت‌های بیرونی باعث ایجاد نیم سوختگی‌های گسترده گردید، بازسازی این صدمات بلافاصله و به سرعت آغاز گردید پس از آتش‌سوزی توسط انگلیسی ها در سال 1814 کاخ سفید ، در طول جنگ ، این هوبان بود که در مرمت ساختمان نقش داشت.

معماری و طراحی پروژه کاخ سفید توسط معمار مهاجر ایرلندی جیمز هوبان انجام شده است.

کاخ سفید کجاست؟

کاخ سفید در خیابان 1600 پنسیلوانیا در واشنگتن دی سی واقع شده است. این احتمالاً معروف ترین آدرس در کشور است. بر اساس قانون اقامت 1790 ، رئیس جمهور جورج واشنگتن مکان دقیق پایتخت را در ساحل شرقی رودخانه پوتوماک و نزدیک به ساختمان کاپیتول انتخاب کرد. سازندگان سنگ بنای کاخ سفید را در 13 اکتبر 1792 و سنگ بنای پایتخت را در 18 آگوست 1793 قرار دادند.

خانه جورج واشنگتن.

این عمارت طی سالها چندین بار مورد بازسازی قرار گرفته است ، از جمله کارهای گسترده تئودور روزولت در سال 1902 ، که شامل نصب روشنایی الکتریکی بود. در سال 1948 ، پس از آنکه مهندسان دریافتند ساختمان برای ساخت و ساز سازگار نیست و ایمن نیست ، هری اس ترومن دستور تعمیرات اساسی در فضای داخلی و تعمیرات اساسی ساختمان را صادر کرد. در هنگام بازسازی ، ترومن و خانواده اش در خانه روبرو بلر زندگی می کردند.

بازسازی کاخ سفید.

 اولین رئیس جمهوری که در کاخ سفید زندگی کرد؟

اگرچه جورج واشنگتن مکان و معمار  را انتخاب کرد ، اما وی تنها رئیس جمهوری بود که هرگز در کاخ سفید زندگی نمی کرد. رئیس جمهور جان آدامز اولین شخصی بود که در سال 1800 ، حتی قبل از اتمام آن ، به محل اقامت نقل مکان کرد. از آن زمان ، هر رئیس جمهور و خانواده اش در کاخ سفید زندگی می کنند. دو رئیس جمهور نیز در کاخ سفید درگذشتند: ویلیام هنری هریسون در 1841 و زاخاری تیلور در 1850. سه بانوی اول امریکا نیز در آنجا درگذشتند: لتیتیا تایلر ، کارولین هریسون و الن ویلسون.

جورج واشنگتن تنها رئیس جمهوری است که در کاخ سفید زندگی نکرده است.

کاخ سفید چند اتاق دارد؟ 

مساحت شش طبقه کاخ سفید بیش از پنج هزار متر مربع است. کاخ سفید 132 اتاق (16 اتاق خانوادگی) و 35 حمام دارد. طبق صفحه وب رسمی کاخ سفید ،  دارای 28 شومینه ، هشت راه پله ، سه آسانسور ، 412 در و 147 پنجره است. همچنین یک آشپزخانه برای یک شام کامل برای 140 مهمان یا بوفه برای 1000 نفر مجهز شده است. کاخ سفید هر پنج تا شش سال یکبار نقاشی می شود. و به بیش از دو هزار لیتر رنگ نیاز دارد.

عمارت و محوطه ها هم اکنون شامل یک استخر سرپوشیده Franklin D. Roosevelt و یک استخر روباز Gerald R. Ford است. اماکن دیگری نیز در این منطقه وجود دارد که رئیس جمهور که از امور دولتی خسته شده می تواند تمدد اعصاب کند: یک زمین تنیس ، سالن بولینگ یک خطه ، یک سینمای کوچک ، یک اتاق بازی ، مسیر پیاده روی آهسته و یک زمین چمن گلف.

معماری و طراحی کاخ سفید همیشه اینگونه نبود.

شایعاتی درباره اتاق های مخفی در ساختمان و معابر مخفی وجود دارد. انجمن تاریخی کاخ سفید ادعا می کند که تنها منطقه "مخفی" پناهگاهی برای بمب است. در زمان ریاست جمهوری فرانکلین روزولت پس از بمب گذاری در پرل هاربر در سال 1941 در زیر بال شرقی ساخته شد. معاون رئیس جمهور دیک چنی هنگام حملات 11 سپتامبر از آن استفاده کرد. رئیس جمهور دونالد ترامپ در اعتراضات سال 2020 مقابل کاخ سفید احتمالاً در آنجا منزوی شده بود. حداقل دو تونل در زیر عمارت وجود دارد ، یکی به ساختمان خزانه داری و دیگری به South Lawn منتهی می شود.

 آیا این خانه همیشه سفید بود؟

نمای سنگی ساختمان برای اولین بار در سال 1798 با آهک سفید رنگ آمیزی شد تا در برابر شرایط نامساعد جوی و دمای یخبندان محافظت شود. طبق انجمن تاریخی کاخ سفید ، اصطلاح "کاخ سفید" حتی قبل از جنگ 1812 در روزنامه ها شروع به چاپ کرد. نام های آن زمان: کاخ روسای جمهور ، عمارت رئیس جمهور و کاخ ریاست جمهوری بود. اما این رئیس جمهور تئودور روزولت بود که در سال 1901 نام رسمی محل اقامت رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا ، کاخ سفید را تعیین کرد.

در بال غربی کاخ سفید چه خبر است؟

از زمانی که تئودور روزولت محل کار خود را از محل سکونت خود به بال تازه ساخته شده غرب در سال 1902 منتقل کرد ، بال دو طبقه غرب دفاتر ریاست جمهوری است. مجموعه Wing West علاوه بر دفتر بیضی ، شامل اتاق مرکز مدیریت اطلاعات،  دفتر شخصی ، اتاق روزولت و اتاق توجیهی مطبوعات است.

ملانیا ترامپ در کاخ سفید برای سال نو تزئین شده است.

دفتر بیضی در کاخ سفید که از زمان رئیس جمهور ویلیام هوارد در سال 1909 به عنوان دفتر ریاست جمهوری خدمت کرده است ، در واقع بیضی شکل است. یک میز بلوط وجود دارد که ملکه ویکتوریا در سال 1880 به رئیس جمهور رادرفورد بی. هیز اهدا کرده است. از آن زمان ، تقریباً هر رئیس جمهور از آن استفاده کرده است ، به استثنای لیندون جانسون ، ریچارد نیکسون و جرالد فورد.

 اتاق مرکز مدیریت اطلاعات در کاخ سفید که به طور رسمی به اتاق کنفرانس جان اف کندی معروف است ، در زیرزمین بال غربی واقع شده است و در واقع از چندین اتاق تشکیل شده است. در سال 1961 توسط جان اف کندی به عنوان یک سایت هماهنگی بحران تعیین شد ، توسط جانسون در طول جنگ ویتنام استفاده شد. در اینجا بود که رئیس جمهور باراک اوباما شاهد ترور اسامه بن لادن بود.

این دفتر مکانی است که رئیس جمهور با مقامات دولتی ملاقات می کند و سالن روزولت ، جایی که دفتر تئودور روزولت در آن واقع شده است ، به عنوان یک اتاق کنفرانس عمومی عمل می کند. علاوه بر این ، در دو طبقه ، بال شرقی ، فضای اداری برای بانوی اول و کارمندانش وجود دارد. در هنگام رویدادهای مهم یک ورودی سرپوشیده برای میهمانان در نظر گرفته شده است.

خانه وینچستر، واقع در ایالات متحده آمریکا

این خانه بسیار بزرگ در ایالت کالیفرنیای آمریکا قرار دارد. شایعه هایی وجود دارد مبنی بر این که این خانه تسخیر شده است. خبر های بسیاری از افرادی که در آن حوالی زندگی می کنند به دست رسیده است مبنی بر این که بعضاً ارواح و چیز هایی شبیه به آن مشاهده کرده اند و صدا های عجیب و غریب شنیده اند. حتی برخی عنوان کرده اند که شاهد مسائلی بوده اند که توضیحی برای آن ندارند.

خانه وِیلی، واقع در ایالات متحده آمریکا

حتی آن افرادی که به طور کلی وجود مسائل ماوراء طبیعی و ارواح و اجنه را انکار می کنند، زمانی که صحبت از این خانه واقع در سن دیگوی آمریکا می شود، کمی از موضع خود عقب نشینی می کنند، چرا که این گونه به نظر می رسد که شواهد و مدارک موجود از این خانه بسیار قوی تر از آن چیزی هستند که این افراد توان انکار آن را داشته باشند. در دهه شصت میلادی بود (1960) که یکی از اُرگان های رسمی ایالات متحده آمریکا نام این خانه به عنوان یک خانه تسخیر شده به صورت رسمی ثبت کرد. طی سالیان طولانی، افراد بسیاری خبر از مشاهده ارواح و چیزهایی شبیه به آن و نیز اتفاقات عجیب و غریب در حوالی این خانه داده اند و همین مسئله کمی ترس و واهمه مردم این منطقه از خانه را بر انگیخته است.

خانه استیو جابز، واقع در ایالات متحده آمریکا

ویلای مک پایک، واقع در ایالات متحده آمریکا

این ویلا در سال 1869 و به وسیله هنری گِست مک پایک احداث شد و به عنوان یکی از تسخیر شده ترین مکان های ایالات متحده آمریکا شناخته می شود. شارین و جورج لودِک، کسانی هستند که در حال حاضر در این ویلا زندگی می کنند و آن را در یک حراجی در سال 1994 خریداری کرده اند. بنا به صحبت هایی که صاحبان جدید این ویلا کرده اند، این مکان توسط صاحبان پیشین و اصلی آن تسخیر شده است و این گونه به نظر می رسد که شارن و جورج پس از مشاهده اشیاء و شنیدن صداهای عجیب و غریب، به مرور از این خانه جدیدشان وحشت زده شده اند، با این وجود خبرهایی که به وسیله خودشان منتشر شده است، باعث شده تا کسی حاضر به خریدن این مکان از آن ها نباشد و به همین خاطر است که در آن باقی مانده اند.

چائونِی، شماره هشتاد و یک، واقع در چین

این مکان در سال 1910 احداث شده است و چندین سال بعد هم به طور کامل متروکه شده است. داستان مخوفی در خصوص این خانه وجود دارد که باعث شده است هر کسی جرأت وارد شدن و انتخاب آن به عنوان سکونت گاه جدید خود را نداشته باشد: در گذشته یک افسر سابق ارتش چین، به همراه همسرش در این خانه زندگی می کرده اند و همسر این افسر چینی، به طرزی بسیار ترسناک در یکی از اتاق های این خانه خود را حلق آویز می کند و این خود کشی می کند. حال این داستان دست به دست می شود که روح همسر این افسر ارتش، هنوز در خانه و اطراف آن سرگردان است و به همین خاطر خیلی کسی مایل به نزدیک شدن به خانه و حوالی آن نیست.

ادیفیکو یوئلما، واقع در برزیل

امارت رِینهام، واقع در انگلیس

خانه ملکه، واقع در انگلیس

آن بُلِین، کاترین هُوارد، لِیدی جین گرِی و ملکه الیزابت اول از جمله افرادی هستند که در این خانه که در انگلستان واقع شده است، برای مدتی محبوس شدند. یک سری پلکان دایره ای شکل در این خانه وجود دارد که طبقه اول را به طبقه بالاتر متصل می کند و شایعات و اخباری وجود دارد مبنی بر این که یک جسم کاملاً سیاه پوش که نمی توان تشخیص داد چیست، گاه به گاه در این پلکان حاضر می شود. علاوه بر این بسیاری هم اخباری در اختیار رسانه ها قرار داده اند مبنی بر این که روح زنی را در این منزل مشاهده کرده اند که در حال جارو زدن و مرتب کردن خانه است و در حین کار خود آواز می خواند.

کاروان سرای قدیمی رَم، واقع در انگلیس

این کاروان سرا نیز داستانی مخوف و ترسناک در گذشته خود دارد که باعث شده است در حال حاضر هم افراد بسیاری جرأت نزدیک شدن و یا وارد شدن به آن را نداشته باشند. ساختمان اصلی این کاروان سرا، نزدیکی های قرن دوازدهم میلادی و توسط افرادی ساخته شده است که با نام پِگَن شناخته می شدند، افرادی که منکر دین مسیحیت زمان خود بوده و به اصطلاح کافر بودند و توسط مردم مرتد شناخته می شدند.نکته ای که در خصوص این افراد وجود داشت این بود که آن ها هم با وجود این که کافر شناخته می شدند، مراسم مخصوص به خود را داشتند. بنا به اطلاعات و اسنادی که موجود است، پِگَن ها، طی برنامه زمانی مختص به خود، اقدام به قربانی کردن کودکان در این کاروان سرا می کردند. اطلاعات دیگری نیز موجود است که در این کاروان سرا و نیز نواحی نزدیک به آن، طی سالیان بعد، بسیاری اقدام به انجام عبادت های شیطان پرستانه می کرده اند. تمامی این مسائل دست به دست هم داده اند تا در حال حاضر کسی جرأت سکنی گزیدن در این مناطق را نداشته باشد.

خانه سالی، واقع در ایالات متحده آمریکا

این خانه در ایالت کانزاس آمریکا و در آتچیسون واقع شده است و یکی دیگر از خانه هایی است که به وجود موارد و مسائل ماوراء طبیعه در آن شهرت پیدا کرده است. افراد بسیاری ادعا کرده اند که در این خانه و مناطق اطراف آن اجسام عجیب و غریبی مشاهده کرده اند که بعضاً پرواز هم می کنند. شنیده شدن صدا های نا خوشایندی نیز که منبعش این خانه است، از دیگر مواردی است که باعث شده تا بسیاری از مردم منطقه از خانه و نواحی اطراف آن واهمه داشته باشند. داستانی در خصوص این خانه وجود دارد که آن را بیش از پیش ترسناک کرده است. تونی و دبرا پیکمن، کسانی بودند که در سال 1992 در این خانه سکونت داشتند. این در یک برنامه تلوزیونی حضور پیدا کرده و اقدام به تعریف کردن تجربه هاشان از زندگی در این خانه کردند که همگان را وحشت زده کرد: آن ها عنوان کردند که به مرور جای زخم، سوختگی و بریدگی هایی روی بدن خود مشاهده می کردند و قادر به تشخیص علت این جراحات نبودند. همین مسئله باعث می شود تونی و دبرا از خانه دچار وحشت شوند و مدتی بعد آن را ترک کردند و دیگر چنین اتفاقاتی برایشان نیفتاد.

خانه لاوانگ سِوو، واقع در اندونزی

این خانه در ناحیه مرکزی اندونزی واقع شده است و بسیاری از مردم منطقه بر این باور اند که تسخیر شده است. ادعا های بسیاری وجود دارد مبنی بر این که روح و هیئت مردانی بدون سر مشاهده شده اند که در فضای داخلی و بعضاً اطراف خانه حرکت می کنند و این که تا چه حد این ادعا ها درست باشد، مشخص نیست. یک برنامه تلوزیونی وجود دارد که مختص به مکان های ماوراء الطبیعه و اتفاقات مربوط به آن است. افرادی که در این برنامه فعالیت دارند، وارد این خانه شده و اقدام به فیلم برداری از آن کردند. در نهایت در تصاویری که از این خانه ضبط شده است، می توان شکلی را مشاهده کرد که شبیه به یک روح است. حال اما نمی توان با قطعیت گفت که آیا آن شکل واقعا یک روح بوده است و یا این که تداخلی که در تصویر ضبط شده از دوربین به وجود آمده است، با این وجود، بسیاری بر این باور اند که این خانه نیز تسخیر شده است.

امارت لالائوری، واقع در ایالات متحده آمریکا

کاخ سفید، واقع در ایالات متحده آمریکا

بنا به اخبار و اطلاعات واصل شده از واشینگتن پُستِ آمریکا، این اقامتگاه مشهور رئیس جمهوران آمریکایی، یک مکان تسخیر شده نیز هست. بنا به سنت ها و عقاید گذشتگان آمریکایی، بسیاری از کسانی که روزگاری در این اقامتگاه زندگی کرده اند، به واسطه عطش بی اندازه شان برای داشتن قدرت، پس از مرگ نیز در قالب روح در کاخ سفید باقی مانده اند. افسانه هایی وجود دارد مبنی بر این که کسانی چون آبراهام لینکلن، هم چنان در اتاق خود در کاخ سفید حضور دارند.

امارت لِمپ، واقع در ایالات متحده آمریکا

از زمان های دور تا به امروز، در این خانه اتفاقات نا خوشایند بسیاری رخ داده است که بدترین و مخوف ترین آن ها مربوط به افراد خانواده لِمپ می شود که برای مدتی در این خانه زندگی کردند. داستان خانواده لِمپ از این قرار است که پس از مرگ یکی از پسرانشان (با نام فردریک لِمپ) سایر اعضای خانواده که چهار نفر بوده اند، اقدام به خود کشی دست جمعی می کنند. حال افسانه ها و داستان هایی وجود دارد مبنی بر این که ارواح افراد خانواده لِمپ هم چنان در این خانه وجود دارند و آن را تسخیر کرده اند . همین مسئله باعث شده است تا بسیاری از خانه و نواحی اطراف آن وحشت داشته باشند.

خانه لیزی بُردِن، واقع در ایالات متحده آمریکا

اکنون هر طرفدار وسترن این فرصت را دارد که به کلانتر یک شهر آمریکایی در قرن نوزدهم تبدیل شود - و نه عملا ، بلکه در واقعیت. با این حال ، برای این کار شما باید حدود 1.7 میلیون دلار (1.2 میلیون پوند) پرداخت کنید. به همین قیمت است که شهر در غرب وحشی از طریق Sotheby's برای فروش قرار گرفت. دقیق تر ، یک نسخه از آن. همه چیز اینجا مثل یک شهر واقعی قدیمی آمریکاست: هتل ، کلیسا ، زندان ، سالن های رقص و بیلیارد ، آتلیه عکس و البته آرایشگاه ...

به نظر می رسد که شما در قرن نوزدهم هستید.

با وجود این واقعیت که شهر گابریلا در قرن ما ساخته شده است ، روح غرب قدیمی در اینجا به خوبی احساس می شود. به نظر می رسد این ماکت محل سکونت از دهه 1880 به قرن 21 رسیده است.

مساحت این شهر 23 هکتار است. در مجموع 18 ساختمان در اینجا ساخته شده است و همه آنها به سبک قرن قبل از گذشته آمریکایی هستند. طراحی و معماری هر بنای داخلی و خارجی فضای واقع گرایانه ای از غرب وحشی قرن دارد.

یک آرایشگاه به سبک قدیمی با یک صندلی عتیقه ، یک استیچ ، یک بار با نوشیدنی های عتیقه ، یک فروشگاه لباس با کت و شلوار از دهه 1880 - همه چیز بسیار دقیق فکر و مجسم شده است. بر خلاف استودیوهای هالیوود ، نمای ساختمان ها در اینجا جعلی نیستند و همه چیز در داخل دقیق تر  از خارج است. به هر حال ، حتی یک قبرستان در این شهرک وجود دارد.

اینجا حتی یک گورستان وجود دارد.

این بزرگترین و معتبرترین شهر غربی در شهرستان کاترون ، نیومکزیکو واقع شده است. این نمادین است که در اواسط دهه 1880 اینجا بود که جنایتکار مشهور آمریکایی و گاوچران اسبق توماس کچوم (جک سیاه) ، که در سال 1901 به جرم تلاش برای سرقت از قطار اعدام شد ، زندگی می کرد.

به نظر می رسد که اکنون یک گاوچران از گوشه بیرون خواهد پرید.

در حال حاضر ، از شهر گابریلا به عنوان محل فیلمبرداری فیلم های غرب وحشی استفاده می شود. آنها همچنین عروسی ها را جشن می گیرند ، مهمانی ها و جلسات عکس ترتیب می دهند و بازسازی های تاریخی انجام می دهند.

صاحب این سایت و خالق شهر همه علائم را خودش نقاشی کرده است.

این شهر توسط یک شخص خاص لری یامس ایجاد شده است ، که حدود 20 سال پیش این سایت را خریداری کرده است. او همه ساختمانها را خودش ساخت و هر تابلو را با دست خودش نقاشی کرد. یامس در همین نزدیکی زندگی می كند و مایل است گابریلا را به شخصی كه مایل به حفظ تاریخ غرب قدیم است بفروشد.

هرکسی می تواند این شهر را بخرد و مالک آن شود.  پول وجود دارد

تلاش زیادی برای این پروژه انجام شده است.  احتمالاً به همین دلیل است که همه چیز در شهر واقع بینانه به نظر می رسد.

در سرزمینی که این شهر را احاطه کرده اثری از زندگی مدرن دیده نمی شود. این یک مکان منحصر به فرد است: هیچ کابل برق وجود ندارد ، هواپیمایی در آن دیده نمی شود یا شنیده نمی شود و معمولاً نشانه های حضور انسان زیاد نیست.

در همین حال ، دیوید کوردووا از Sotheby's International Realty خاطرنشان کرد که Netflix با توجه به گسترش استودیوهای خود در نیومکزیکو ، در حال حاضر سرمایه گذاری در این منطقه را آغاز کرده است.

مکانی وحشی و خلوت اما بسیار عاشقانه.

به هر حال ، گابریلا اولین شهر بازسازی شده غرب وحشی نیست که برای فروش گذاشته شده است. به عنوان مثال ، در ژوئن سال گذشته ، یک شهرک مشابه ساخته شده در نیوزیلند و در سال 2018 در کالیفرنیا فروخته شد.

 شاتل و بوران

ایستگاه فضایی ISS  تنها ایستگاه مداری دردنیا درحال حاضرکه توسط 10 کشور جهان یعنی امریکا، روسیه ، ژاپن ، برزیل ، کانادا و 5 کشور اروپایی اداره میشود و درحال تکمیل شدن است.

 اززمانی که بشر پا به عرصه فضا گذاشت نیاز به حمل ونقل کم هزینه با بارمفید بیشتر احساس می شد، که دراین راستا ساخت فضاپیمای قابل استفاده مجدد با ظرفیت حمل بالا دراولویت قرار گرفت. ازهمان آغاز دو پیشگام اکتشافات فضایی ایالات متحده امریکا و اتحاد جماهیر شوروی توجه خاصی را به این امرداشتند و دراین راستا تلاشهایی صورت دادند که با پیروزی ها و شکستهایی توأم بود .

 بوران که کارطراحی آن درشوروی درسال 1976 آغاز شده بود دارای 5 نوع بود با نامهای 1/01 , 1/02 , 2/01 , 2/02 , 2/03، که از این بین فقط دو نوع تکمیل شد و سه نوع دیگربه علت کمبود بودجه ناتمام ماند و همچنین از انواع بوران تنها اولین آن یعنی بوران 1/01 موفق به پرتاب شد.

 قبل ازاینکه به چگونگی مطرح شدن طرح شبیه به شاتل امریکا در شوروی و همچنین ساخت آن بپردازیم، لازم است توضیحاتی درباره تاریخچه شاتل و همچنین فضاپیماهای مشابه آن چه درامریکا و چه درشوروی بیان کنیم:

 تاریخچه سفینه های قابل استفاده مجدد

فضا پیمای بوران  اخرین رقابت جنگ سرد میان امریکا و شوروی در واپسین سالهای عمراتحاد جماهیرشوروی که به دلیل کمبود بودجه نتوانست هیچ مأموریتی انجام دهد و فقط یک بار دریک پرتاب ازمایشی درسال 1978 به فضا پرتاب شد.

طرح استفاده ازوسایل بالداری مانند هواپیما برای پروازهای فضایی از آغاز تاریخ مطرح شدن ایده های اکتشافات فضایی در ذهن مشتاقان فضا بود.

 در پایان جنگ جهانی دوم نیروی هوایی امریکا هم طرحی در این زمینه ارائه داد که یک گلایدر سرنشین دار به وسیله موشک تایتان 3 به طرف اتمسفر پرتاب می شد و بعد از نزول سری در جو درباند پرواز فرود می آمد که البته این طرح عملی نشد.

 دراواسط دهه 1960 دفتر طراحی میکویان اولین فضاپیمای قابل استفاده مجدد هایپرسنیک را که اندازه کوچکی داشت و spiral نام داشت را طراحی کرد که این طور عمل می کرد که برروی یک هواپیمای مافوق صوت قرار می گرفت و بعد از جدایی ازآن در جو با موشکی که به آن وصل شده بود سرعت می گرفت و سرعت آن حتی به ماخ 6 هم می رسید.

 فضاپیمای مافوق صوت اسپیرال

 توسعه نسل امروزی شاتلها

 دراوایل دهه 1970 ایالات متحده امریکا به فکر ساخت نخستین پروژه سرنشین دار خود که از مدتها پیش به فکر آن بود،  وشاتل نام داشت افتاد .

  کار اداری طراحی شاتل ازسال 1972 شروع شد و 9 سال بعد در 12.04.1981 اولین پروازخود را انجام داد، این طرح برای امریکا هزینه ای برابر 17 میلیارد دلار در برداشت و بعد از ساخت اولین شاتل، چهارشاتل دیگر ساخته شد که دو شاتل با با نام های چلنجر و کلمبیا درهنگام انجام ماموریت با سانحه مواجه شده و کلیه سرنشینان آنها کشته شدند، چلنجر در هنگام بلند شدن اززمین به علت نقص درسیسم موتور سوخت جامد بوسترهای آن، به همراه هسته مرکزی و بوسترها درچند ثانیه بعد از پرتاب منفجرشد، کلمبیا هم در سال 2003 درهنگام بازگشت از فضا در جو منفجر شد. پس از آن شاتلهای امریکا چند مأموریت دیگر را با موفقیت انجام دادند تا اینکه سرانجام در سال 2011 با انجام آخرین مأموریت شاتلها به ایستگاه فضایی توسط شاتل آتلانتیس از پایگاه فضایی کندی امریکا و در حضور جمعیت زیادی که در اطراف سایت پرواز گرد آمده بودند، شاتلهای فضایی برای همیشه بازنشست شدند.

شاتل امریکا، فضاپیمای قابل استفاده مجدد امریکا که کار اداری طراحی آن  درسال 1972 اغاز و در سال 1981 اولین پروازخود را انجام داد، در مجموع 5 شاتل ساخته شد.

 پس از ساخت شاتل توسط  امریکا در ابتدای دهه 1970، رهبران اتحاد جماهیرشوروی تصمیم گرفتند به این طرح امریکا پاسخ دهند. چون هر یک ازفضاپیماهای قابلیت پروازسرنشین دار سایوز و ووستوک ظرفیت حمل بالایی را نداشتند و هم به وسیله موشکهایی با سایز متوسط پرتاب می شدند. به هرحال آنها در ژوئن 1974 تصمیم به کار بر روی یک سیستم فضایی قابل استفاده مجدد (MKS)  گرفتند و مسئولیت این طرح هم به شرکت طراح فضاپیمای سایوز سپرده شد. از همان آغاز کار، مهندسان روسی شروع به مطالعه بادقت طرح شاتل کردند، البته این مطالعه برروی شکل ظاهری و سایر اطلاعات کمی که ازشاتل به آنها رسیده بود، صورت می گرفت و جنبه های مختلف آن را به دقت مورد برسی قراردادند. البته مشکلاتی دراین طرح مشاهده می شد اول اینکه اساساً تکنولوژی موجود دراتحاد جماهیرشوروی انعطاف پذیری لازم برای انجام این طرح را نداشت و همینطوراین طرز فکر در اتحاد جماهیرشوروی وجود داشت که آنها فقط بایداز تکنولوژی موجود درکشور استفاده کنند و نباید از تکنولوژی خارجی بهره گیرند و البته مشکل دیگر استفاده از موشک سوخت جامد بود که اساسا شوروی هیچ تجربه ای درموشک سوخت جامد دراین وسعت که امریکا درشاتل استفاده میکرد، را نداشت و بزرگترین موتور سوخت جامد که درراکتهای روسی ازآن استفاده می شد11D57 بود که البته قدرت لازم برای انجام این کار را نداشت و همین طور ساخت موتور سوخت جامد به این اندازه برای پرتاب شاتل وقت زیادی لازم داشت که دراین مدت کوتاه امکان پذیرنبود. البته آنها بعدها تصمیم گرفتند که ازموتورهای سوخت مایع استفاده کنند که البته مزایایی نسبت به سوخت جامد داشت.

به هرحال سه طرح برای سیستم فضایی قابل استفاده مجدد (MKS) پیشنهاد شد. نخستین طرح الگوبرداری ازشاتل بود که همانطورکه گفته شد مشکلات خاص خودرا داشت، دومین طرح راشرکت انرگیا مطرح کرد، آنها گفتند طراحی چنین سازه عظیمی که دارای بال باشد و از جو عبور کند و با سرعت هایپرسونیک برگردد بسیار مشکل است بنابراین آنها طرح خودشان را که شبیه به سایوز بود، پیشنهاد کردند.

  که این طرح شامل 3 بخش می شد بخش بالایی ; شامل کابین خدمه، بخش استوانه ای وسط ;مخصوص حمل بار، و بخش پایانی; مخصوص موتورها و مانور درمدار. طرز کار آن به این صورت بود که مدول پس از خارج شدن ازمدار و نزول به سمت زمین درسرعت هایپرسونیک چترهایش بازمی شد و ترمز اولیه انجام می شد و در نهایت برای کاهش بیشتر سرعت با روشن کردن موتورهای خود ترمز نهایی را انجام می داد و در نتیجه با سرعت و شتاب بسیار کم فرود می آمد. طرح دوم طرح شبیه به فضاپیمای ما فوق صوت اسپیرال بود و طرح سوم طرح کپی برداری ازشاتل بود که همین طرح هم مورد موافقت قرار گرفت. علت مورد موافقت قرار گرفتن این بود که اولاً درمطالعه های شرکت (Npo-Energia ) برروی طرحهای مختلف ازفضاپیماهای بالدار که به آن ارائه شده بود این نتیجه گرفته شده بود که برآیند همه این طرحها همان طرح فضاپیما به سبک شاتل امریکاست، چون امریکایی ها از سال 1960 تا 1970 مسلماً  بر روی همه این طرحها کارکرده بودند و مسلماً بهترین آنها را انتخاب کردند که با این کپی برداری ازشاتل امریکا، شوروی از تحقیقات امریکا استفاده می کرد، ازطرفی این طرح 6 سال بعد ازشاتل امریکا انجام می شد. این طرح بوران انرگیا نام گرفت (بوران نام فضاپیما , انرگیا موشک حامل آن).

هدف این طرح این گونه مشخص شد :

حمل 30 تن باربه فضا واجرای عملیات مداری درطی 7 روز و همینطور رفتن به مدارهایی با ارتفاع 260km و همینطور برگرداندن 20 تن بار از فضا به زمین.

ساخت بوران

 کارساخت بوران ازسال 1976 این طور آغازشد که می بایست نخست آزمایشهای گوناگونی برروی مدلهای تستی بوران که شامل 8 نوع بود انجام می شد که این آزمایشها شامل انواع تستهای دینامیکی، استاتیکی، و آیرودینامیکی بود و بعد از انجام آزمایشها مدل اصلی ساخته می شد. اما مهمترین، جالبترین وخلاقانه ترین مدل تستی بوران آنالوگ GL002 یا آیروبوران بود که به (ok بوران) هم مشهور بود.

 اما علت ساخت آن: همانطورکه گفته شد بوران به سبک شاتل امریکا طراحی شد و دارای بال بود و می بایست با یک فرود سری مانند گلایدر به سمت زمین می آمد و در فرودگاه landing می کرد که این کار مشکل به نظرمی رسید چون سرعت بوران پس از خارج شدن از مدار و نزول به سمت زمین به 25M ماخ هم می رسید که برایlanding  باید به 0.2M ماخ می رسید. بنابراین کاهش سرعت بوران در هنگام نزول از جو و قبل از landing از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. دراین ارتباط تصمیم گرفته شد درعقب بوران اوربیتر بر روی tail horizontal   (دم افقی) ازیک "دوبل رادر" استفاده شود که عملکرد آن به این صورت بود که اگر هر دو لایه رادر به یک سمت متمایل شوند ماکزیمم زاویه آنها با صفحه دم افقی tail horizontal  23 درجه می شود  که برای دور زدن از آن استفاده می شود که البته باعث کاهش سرعت می شود.

 اگر هر یک از رادرها به یک سمت متمایل شوند زاویه هر یک ازانها با صفحه دم عمودی  vertical tail ماکزیمم 45 درجه می شود که برای ترمزنهایی ازآن استفاده می شود. به این ترتیب دم افقی tail horizontal  ساخته شد.

 برای امتحان عملکرد دم ازتونل باد استفاده شد با این که تست تونل باد موفقیت امیزبود ولی برای تست هرچه بیشتر و واقعی تردم وهمچنین طراحی سیستم فرود خودکار، مشهورترین ومبتکرانه ترین مدل تستی بوران به نام بوران انالوگ  GL002 ساخته شد. این مدل تستی که  پرسپکتیوهای آن رامی بینید همان خصوصیات مرکزجرم حالت ایرودینامیک ودیگرخصوصیاتی را داشت که بوران نوع اصلی دارا بود .

 ازجمله سیستمهای ضروری بوران شامل صندلیهای قابل Eject , RM1 و RM2 سیستم ناوبری VIU ,GSP -ارابه های فرود - آنتن سیستم فرود - حسگرهای گرمایی و شتاب سنجهای گروه 1و2 و... میشوند. 4 موتور پرقدرت توربوجت AL-3I  موجود دراتحاد جماهیر شوروی که قدرتی برابر 40 تن تولید می کردند و زاویه ای برابر 4 درجه نسبت به سطح افق داشتند را بر روی آیروبوران مجهزکردند که فرق اصلی آن با بوران اصلی هم همین بود.

 موتورهای جت برای take off  ازروی باند بکارمی رفتند. نحوه عملکرد آیروبوران این طور بود که با استفاده از این موتورها از روی باند take off می کرد و بعد ازرسیدن به ارتفاع 5000 موتورهای آن خاموش می شدند و یک فرود گلایدری خودکار بدون خلبان (اتومات) یا با خلبان انجام می داد که در طی این کار سیستم های فرود landing و دم افقی tail horizontal و سایرسیستمهای آیرودینامیکی مورد آزمایش قرارمی گرفتند. 

آیروبوران هم اکنون درمرکز تست ژکفسکی نگهداری می شود و هر از چند گاهی برای نمایش در نمایشگاهای هوایی به بیرون حمل می شود. این مدل چندی پیش برای نمایش درنمایشگاهی به استرالیا برده شد که به علت حجم عظیم آن مجبورشدند قطعات آن را جدا و سپس حمل کنند وبرای assemble نهایی آن 25 مهندس روسی با کشتی حامل عازم استرالیا شدند.

سپرحرارتی

 عبور سریع بوران از میان لایه های جو احتیاج  به یک سپرحرارتی قابل استفاده مجدد با توان تحمل حداقل 100 پرواز را داشت. برای بوران سه نوع سپر حرارتی پیشنهاد شد همانطور که درسمت راست تصویر دیده می شود.

 الف) ماده کامپوزیت کربن-کربن. ماده ای با ماکزیمم توان تحمل حرارتی، که تا دمای بالاتر از 1650 درجه را می توانست تحمل کند که با رنگ نارنجی در تصویر بوران  دیده می شود. (همانطورکه درتصویر دیده می شود درنوک دماغه فضاپیما و درلبه های جلویی بال از آن استفاده می شود).

ب) کاشی های سرامیکی که برای قسمتهای بالای 1250 درجه دربدنه جلویی و در بدنه پهلویی که در تصویر با رنگ قرمز و سبز دیده می شود، استفاده می گردد.

ج) مواد قابل انعطاف برای قسمتهای سطحی که دارای دمای بالاتر از 379 درجه نیست که با رنگ خاکستری در تصویردیده می شود.

البته همانطور که درتصویر درسمت چپ دیده می شود مواد کامپوزیتی که درشاتل امریکا بکار رفتند ازکیفیت دمایی بالاتری برخورداربودند.

تکنولوژیهای بدست آمده ازساخت شاتل و بوران

 یکی ازنکات جالب درساخت بوران این است که تقریبا هر یک از40 هزار کاشی عایق سرامیکی که درساخت بوران مورد استفاده قرارگرفت بسته به جای قرارگرفته برروی سطح بوران (اعم ازسطح پهلویی، سطح خمیده جلویی و همچنین دربریدگیها وخمیدگیها ) شکل هندسی مخصوص به خود داشتند یعنی هریک ازآنها با دیگری تفاوت داشتند.

 البته طراحی این سرامیکها از نظر هندسی و قراردادن آنها در کنار هم بطورمرتب و دقیق بسیار مشکل بود و باید در بیش از 100 نقطه از سطح زیر کاشی ها در روی بدنه اندازه گیریهای هندسی انجام می گرفت که تقریبا با دست غیر ممکن بود.

  بنابراین یک نرم افزار مخصوص توسعه یافت که با استفاده از آن نصب و تولید کاشی ها بطور الکتریکی و بدون نصب و اندازه گیری دستی انجام می شد، این نرم افزار بانک اطلاعات نام داشت که حاصل همکاری بین دفتر طرح و کارخانه تولید بود. اطلاعات بانک اطلاعات شامل توصیف هندسه، پارامترها و ... بود که حاصل از یک میلیارد برنامه تست و کنترل تولید اتوماتیکی در کارگاه بود.

 اما نکته بسیار جالب این است که طراحی شاتل در امریکا و بوران دراتحاد جماهیر شوروی باعث پیشرفتهای زیادی درزمینه های تکنولوژی، اقتصاد، مهندسی، پزشکی و ... شد. به عنوان مثال بدست آمدن نرم افزاربانک اطلاعات در شوروی از ساخت بوران و استفاده از بعضی مواد بکاررفته در شاتل در صنعت دندانپزشکی امریکا نمونه هایی از این پیشرفتها هستند.

 با توجه به اینکه در قسمتهای قبل به شاتل اشاره ای شد بهتراست مقایسه ای هرچند کوتاه بین شاتل و بوران داشته باشیم. درنگاه اول به نظرمی رسد شاتل امریکا و شوروی از جهات مختلف به هم شبیه اند و اختلاف اندازه ها کمتر از چند سانتیمتر است اما اختلافات بسیار مهم دیگری در زیر سطح ظاهری آنها وجود دارد. در اینجا برخی از این تفاوتها را ذکر می کنیم.

مقایسه کابین خدمه شاتل و بوران

مقایسه آماری کوتاه بین شاتل و بوران

وزنها(kg)                                  بوران                                  شاتل

چهارچوب واسکلت                     42000                                 46000

موتورها                                   33000                                  37000

ماکزیمم بار قابل حمل               30000                                  25000

سرعت                                  105M                                     123M

ابعاد

طول                                     36.7m                                37.25m

طول بال                                 23.92m                              23.8m

ارتفاع ارابه های فرود           16.35m                                      17.25m      

    (چرخها)

محورنوسان فلپ سکان عقب      78                                          81

محورنوسان فلپ سکان بالا       45                                            45

شروع پروژِه                       12feb1988                             26jul1972

تحویل برای پرتاب                9.3سال بعد                              6.6سال بعد

اولین پرتاب وسیله             11.2 سال بعد                           8.7   سال بعد

اولین پرتاب مداری              12.7سال بعد                               8.7سال بعد

اولین وتنها پرتاب بوران به فضا

 درسال 1986 بعد از طی مراحل مقدماتی و انجام آزمایشهای مختلف برروی مدلهای بوران، طراحی اولین بوران با نام بوران 1/01 به پایان رسید، البته بعد از تکمیل هم به مدت 2 سال یک سری آزمایشهای مختلف برای تست سیستم های خود انجام داد.

 اما درماه مارس 1988 شایعه هایی در دنیا شنیده شد مبنی براینکه ماهواره های امریکا عکسهایی از راکت حمل کننده Energia گرفته اند که به محل پرتاب حمل  و سپس برگردانده شد. بعد ازاین اخبار شوروی به طورضمنی نه رسمی گفت درحال آزمایش سیستم های تست پرتاب بود. سیستم تست پرتاب برای این طراحی شده بود که مشکلات کمتری درهنگام پرتاب پیش بیاید. درماه سپتامبر همان سال رادیو مسکو گزارش داد که فضانوردان در حال انجام تمرین های سفر به فضا بودند که از این خبر این طور برداشت شد که مأموریت بوران سرنشین دار خواهدبود که هرگز چنین امری اتفاق نیفتاد و پرتاب بدون سرنشین انجام شد.

 اما در ماه آوریل 1988 اتحاد جماهیر شوروی به طور رسمی اعلام کرد که فضاپیمای خود Buran را به کمک موشکهای Energia به فضا پرتاب می کند. با اعلام قطعی این خبر عکسهای مختلفی ازبوران-انرگیا به سراسر جهان مخابره شد.

 همچنین روسها اعلام کردند که پرتاب بوران به فضا به طور مستقیم پخش خواهد شد که چنین نشد. تصاویر ضبط شده بعد از پرتاب منتشر شد .

ابتدا قرار بود پرتاب در 29 اکتبر انجام بگیرد اما به علت اشکالی که در سیستم پرتاب پیش آمد پرتاب موقتاً لغو شد.

 ** تا اینکه در  15نوامبر  1988 درساعت  5و 55دقیقه، به وقت مسکو، بوران انرگیا از پایگاه فضایی بایکانور (قزاقستان) به فضا پرتاب شد.

 بعد از 2:57 دقیقه از پرتاب بوسترهای زنیت درارتفاع 60km  از هسته مرکزی و بوران جدا شدند و هسته مرکزی شروع به کارکرد، بعداز8 دقیقه درحالی که بوران را به ارتفاع 160km رساند ازبوران جداشد، 1:02 دقیقه بعد از جدایی، بوران مانوری را به مدت 42 ثانیه انجام داد و خودش را به مدار 252-256 رساند. در طول مدت پرتاب تا فرود landing بوران با استفاده از دو کشتی شوروی که در دو سوی اقیانوس اطلس قرارداشتند با سایت کنترل پرتاب در تماس بود و ماهواره های مولینا این ارتباط را تقویت می کردند و همینطور دوربین هایی درکابیین خدمه قرارداشتند که عکسهایی را به کنترل زمینی مخابره می کردند.

تصاویری از اولین و تنها حضور بوران در فضا در سال 1978

 بوران اولین گردش مداری خود را همانطور که در تصویر می بینید به ترتیب بر روی امریکای شمالی، اقیانوس آرام شمالی، افریقا و شوروی انجام داد. در دور دوم خود در بالای اقیانوس آرام جنوبی نرسیده به امریکای جنوبی در ساعت 8:20 دقیقه با استفاده ازموتورهای retrorocket سرعت خود و متعاقباً ارتفاع خود را کم کرد و به مدار پایین تر در ارتفاع 122km رساند و لایه های بالایی جو را لمس کرد و بعداز 20 دقیقه گردش به دور مدار به علت وجود هوای رقیق ترمزهای آیرودینامیکی انجام داد و به داخل جو سرخورد و بعد از عبور از جو پلاسما وارد جو معمولی شد و دوباره با استفاده از ترمزهای آیرودینامیکی با زاویه  45 درجه همانطورکه در قبل گفته شد خودش را به ارتفاع 40km رساند از آنجا شروع به طی یک مسیر 1000km تا محل فرود کرد.

 و همچنین از همان ارتفاع توسط دو هواپیمای جنگنده که خلبانی آنها توسط دو تن از خلبانان  آیروبوران صورت می گرفت اسکورت شد.

 همینطور آنها از داخل هواپیمای خود از ورود شاتل فیلم برداری کردند. درقبل از ورود بوران به باند فرود در6km بایکانور یک هواپیمای توپولوف  154یک take off و landing به طور سریع انجام داد.

ترسیمه ریاضی landing بوران

تا سرانجام انتظارها به سر رسید و درساعت 9.44دقیقه به وقت مسکو بوران عملیات landing خودش را انجام داد و به زمین نشست.

بعدازاین عملیات موفقیت آمیز بوران های دیگری هم ساخته شد که به علت فروپاشی اتحاد جماهیرشوروی درسال 1990  وهزینه سنگین پرتاب ها پرواز بوران تا هم اکنون انجام نشده است.

بوران 1/01

تاریخ ساخت : 1986

پروازفضایی : یک مرتبه در 15 نوامبر 1988 (همانطور که ذکر شد)

مکان فعلی : پایگاه فضایی بایکانور.

وضعیت : خراب شده

مشهورترین بوران، تنها فضاپیمایی است که درسال 1988 به فضا رفت. ساخت این فضاپیما که اولین شاتل از5  شاتل شوروی بود. همانطورکه ذکرشد درسال 1986، بعدازاینکه تستهای وسیع و گسترده روی 8  مدل تستی و با اندازه های واقعی بوران انجام شد، شروع گردید. بوران 1.01 قبل ازاینکه به وسیله یک هواپیمای M-3 برای اسمبل نهایی به پایگاه فضایی بایکانوربرده شود قسمت اعظم آن درمسکو ساخته شد و اتمام آن دربایکانور صورت گرفت و برروی یک سیستم بالابرنده انرگیا سوارشد و به اولین و تنها مأموریتش پرتاب شد و با امنیت و بدون اینکه آسیب ببیند دربایکانور به زمین نشست. با توجه مشکلات مالی که برنامه های فضایی روسیه به علت فروپاشی اتحاد جماهیرشوروی با آن روبروشده بود، پروازهای بعدی بوران لغوشد و در انبار جا گرفت.

یک سال بعد بوران 1/01 به وسیله بزرگترین هواپیمای دنیا AN-225 MRIYA به پاریس منتقل شد تا درنمایشگاه هوایی پاریس به نمایش درآید.

 بوران 1/01 درواقع تحت مالکیت قزاقستان بود زیرا روسیه به جای تمدید قرارداد بایکانور، این بوران را به قزاقها داده بود.

 هواپیمای عظیم آنتونوف برای حمل بوران به نمایشگاه هوایی پاریس استفاده شد.

 هواپیمای عظیم انتونوف درحال حمل بوران به نمایشگاه

بوران 1/02 (ptichka)  پرنده کوچک

 تاریخ ساخت : 1988

پرواز فضایی : طبق زمانبندی قبلی 1993 اما لغو شد.

مکان فعلی : روی موشک انرگیا سوپر بوستر سوار است دربایکانور.

وضعیت : درانباری مخفی

 بوران   1/02 دقیقاً زمانی تکمیل شد که برنامه بوران -انرگیا دچار کمبود بودجه شد. آمادگی آن برای پرواز که برای ابتدای سال 1993 برنامه ریزی شده بود حدود  95-97% بود . فقط چند سیستم الکترونیکی باید جایگزین می شد. نخستین پرواز زمانبندی شده آن سال درسال 93 بود که قراربود به ایستگاه فضایی میرپروازکند، اما این ماموریت به علت کمبود بوجه هرگزانجام نشد و در نهایت این مأموریت بوسیله شاتل امریکا انجام شد.

شاتل در حال ducking با استگاه فضایی میر در سال 1993

 پیچکا همیشه با دقت زیاد درساختمان MIK بایکانور نگهداری می شود، البته ممکن است از این قسمت به جای دیگری منتقل شود همانطورکه از تصویر مشخص است بوران درخارج آشیانه و در روی انرگیا سوار است و مشخص نیست در چه مکانی است .

بوران2/01

 تاریخ ساخت : 1990

پروازفضایی : نداشت

مکان : کارخانه ماشین توشینو در مسکو

وضعیت : ناتمام

بوران 2/02 اولین بوران ازنسل دوم بوران ها بود، تفاوت مهمی که بین نسل دوم و اول بورانها بود این بود که نسل دوم نسبت به 1/01 و 1/02 دارای COCKPIT   پیشرفته تری بود پیشرفت کارساخت بوران 2.01 هنگام لغو پروژه حدود 30-50% حدس زده می شد و هم اکنون درکارخانه توشینو در خارج مسکو قرار دارد.

بوران 2/02

 تاریخ ساخت :1991

پرواز فضایی: نداشت

مکان :کارخانه توشینو  مسکو

وضعیت : ناتمام

 بوران 2/02 دومین بوران ازنسل بوران ها بود. درزمان خوابیدن پروژه بوران انرگیا بوران 2/02 درمرحله ساخت درکف کارخانه توشینو درحومه مسکو بود. درصد پیشرفت پروژه حدود 10-20% بود .

بوران 2/03

تاریخ ساخت : 1992

پروازفضایی : نداشت

مکان: کارخانه توشینو

وضعیت : ناتمام

بوران 2/03 جوانترین بوران است که مرگ سریعی داشت . این بوران آخرین مدل ازنسل دوم بورانها بود و در توشینو ساخته شد. و براثر توقف پروژه بوران -انرگیا درسال 93 کار روی بوران 2/03 متوقف شد و بوران 2/03 ناتمام ماند و در نهایت آن را خراب و جداسازی کردند و امروزه اثری از آن نیست .

ایران با تمدن غنی و با عظمت خود و در تاریخ پر فراز و نشیب و با ابهتی که دارد، نام دلاوران زیادی را در خود حک کرده که چون الماس بر سینه اش می درخشند. یعقوب لیث صفاری (رادمان پور ماهک) یکی از این نام آوران پر افتخار می باشد. این سردار نامی و دلاور ایرانی، بنیانگذار سلسله صفاریان در ایران است که در زمان حکومت او زبان پارسی جانی دوباره گرفت. او اولین شهریار ایران بعد از ورود اسلام به ایران می باشد.

آرامگاه یعقوب لیث صفار با گنبد مخروطی شکل دندانه دار در قسمت شمال شرقی روستای شاه آباد در 10 کیلومتری جاده دزفول به شوشتر در استان خوزستان، در میان یکی از مهم ترین محوطه های تاریخی ایران  یعنی در خرابه های شهر جندی شاپور قرار دارد. وجود گورستانی با سنگ قبرهای باستانی در اطراف مقبره گواهی بر قدمت این اثر دارد. گنبد مخروطی شکل آرامگاه، از بهترین نوع گنبدهای مخروطی واقع در خوزستان محسوب می شود.

جلال و زیبایی نمای گنبد از دور کاملا جلوه گر این است که روزی این بقعه برای شخصی بزرگ و محترم بنا شده است. معماری آرامگاه یعقوب لیث صفاری از یک ورودی برخوردار است و سطح داخلی آرامگاه را از سطح بیرونی آن جدا می کند. سازه اصلی آرامگاه یعقوب لیث صفاری در خوزستان خشت خام است و نقوش برجسته و ملات گچ و خاک دارد.

شاید بنظرتان اینجا آرامگاه یک آدم نه چندان معروف یا شاید شخصیتی که چندان تاثیرگذار نبوده است ولی عجیب اینکه این مکان، آرامگاه یعقوب لیث صفاری یکی از بزرگ مردان با ارزش تاریخ ایران است که در زمان حکومت خود نقش و تأثیر به سزایی دربازسازی و حفظ فرهنگ و زبان پارسی داشته است. برخلاف معماری نمای بیرونی بقعه یعقوب لیث صفار که از گذشتگان به زیبایی به یادگار مانده درون آرامگاه در کمال تاسف از پادشاه با ارزش وبزرگ ایرانی بعید است که با وجود نام نیکی که در تاریخ این مرز و بوم از خود به جای گذاشته چنین آرامگاه فراموش شده ای را دارا باشد. متأسفانه آرامگاه وضعیت مناسبی ندارد و در ضریح آهنی مقبره از چوب صندوق میوه برای اتصال بخش های مختلف استفاده شده است و روی دیوار قدیمی آرامگاه هم میخ های زنگ زده، سیم های کج و معوج، تارعنکبوت هایی با گستره ی زیاد، موکت های رنگ و رو رفته و محوطه سازی نامناسب به نحو نازیبایی جلب توجه می کند که انسان را اگر از سرنوشت صاحب مقبره خبر داشته باشد، متاسف می کند. ولی هیچ کدام از این مطالب از بزرگی و ارزش این شخصیت مهم و تأثیرگذار در تاریخ ایران کم نمی کند.

حقانیت آرامگاه یعقوب لیث صفار

پیشینه تاریخی معماری آرامگاه یعقوب لیث صفار به دوره سلجوقی تا قاجار می رسد و با توجه به مرمت های مختلف که بر آن گذشته است، قدیمی ترین آن مربوط به دوره ی سلجوقی می باشد. بنا به گفته مردم بومی این منطقه در حدود چندین دهه قبل روی دیوار گنبد کتیبه ای با خط عربی قدیم وجود داشته و روی آن اسم یعقوب لیث سردار بزرگ به وضوح نوشته شده بود که بعدها توسط عده ای با اسپری مشکی پوشیده شده است. وجود تندیس بزرگی از این شهریار ایرانی که سوار بر اسب خود می تازد و در بخش غربی شهر دزفول از مسیر اندیمشک به دزفول نصب شده، مهر تأییدی بر وجود آرامگاه یعقوب لیث صفار است و البته شواهد و اسناد تاریخی بر این حقیقت هم مهر تایید می زند.

زندگینامه

یعقوب لیث صفار پسر مسگری از قریه قرنین اهل سیستان بود و از آنجا که شغل رویگری را از پدر به ارث برده بود به صفار معروف شد. ولی به خاطر دلاوری ها و منش والا عده ای از عیاران او را به سرداری خود انتخاب کردند. با محبوبیتی که میان مردم به خاطر جنگ با خوارج به دست آورده بود توانست به قدرت برسد. مرکز حکومت او شهر زرنگ (زرنج) در افغانستان امروزی بود. در زمان به قدرت رسیدن یعقوب لیث صفار، حکومت بنی عباس در ایران قدرت و نفوذ بسیاری داشتند و یعقوب لیث صفار که از به قدرت رسیدن اعراب و همینطور نفوذ آنان در ایران ناراضی بود، از ابتدای حکومت خود رویای سرنگونی حکومت بنی عباس را در سر داشت و معماری آرامگاه یعقوب لیث صفاری مربوط به ایرانیان است.

چگونگی از دنیا رفتن یعقوب لیث صفار

عقاید متعددی در مورد پیشینه این دلاور مرد ایرانی دارند، برخی بر این عقیده هستند که رگ و ریشه صفاری به پادشاهان ساسانی می رسد. شاید این خود گواه بر دشمنی این ایرانی وطن پرست با اعراب بود. از این رو بعد از فتح کرمان و نیشابور و بعد از آن فتح خراسان و سرنگونی حکومت طاهریان به جهت سرنگونی بنی عباس به خوزستان لشکر کشید و از آنجا به بغداد رفت، اما در جنگ با خلیفه شکست خورد و از ناحیه گردن به شدت زخمی و مجبور به عقب نشینی شد. سپس دوباره به شوش بازگشت تا لشکر خود را احیا و به بغداد لشکرکشی کند، ولی در میانه راه و بر مبنای اسناد تاریخی در نزدیکی دزفول کنونی (جندی شاپور) به طور ناگهانی بیمار شد و کمی بعد از دنیا رفت. همه ی مورخان بر اینکه یعقوب لیث صفار دلاوری شجاع و باهوش و بسیار سیاستمدار بود اتفاق نظر دارند .

پاسدار زبان پارسی

پس از حمله ی اعراب تا زمان حکومت یعقوب لیث صفار، زبان رسمی ایران و حکومت های ایرانی عربی بود، یعقوب نخستین پادشاه ایرانی بود که زبان پارسی را 200 سال بعد از ورود اسلام به ایران دوباره بازسازی و زبان رسمی کشور اعلام کرد و بعد از آن هیچ کس در دربار او حق نداشت به غیر زبان پارسی سخن بگوید. تا جایی که از زبان مورخان نقل شده است: وقتی یکی از شاعران آن عصر در مدح یعقوب لیث صفار شعری به زبان عربی سرود او را ملامت کرد و به او گفت چرا به زبان پارسی شعر نمی گویی من این زبان را نمی دانم.
یعقوب لیث صفار زبان پارسی دری را زبان رسمی کشور اعلام کرد و بعد از آن حکومت وطن دوست و فرهنگ دوست سامانی راه او را دنبال و زبان پارسی را تا حد زیادی گسترش دادند و این رسمیت تا به امروز و عصر کنونی ادامه دارد .

از آن پس گرانمایه گویندگان                                  گشودند شعر دَری را زبان

وز آن گفته چون شعر سامان گرفت                      به نظم اندرون پارسی جان گرفت

سزد گر به یعقوب خوانی درود                               که در بر رخ پارسی درگشود

نخستین هوادار شعر دَری                                       همو بود و شاید که یادآوری

منبع:همگردی

این کاروانسرا دارای محوطه تاریخی بسیار زیبا  است که در حال حاضر بزرگ ترین مجموعه کاروانسرایی شهری قزوین محسوب می شود که در عهد قاجار و در زمان ناصر الدین شاه توسط سعدالسلطنه، فرماندار وقت قزوین بنا شده است.

کاروانسرای سعدالسلطنه بزرگترین کاروانسرای سر پوشیده جهان و بزرگترین کاروانسرای درون شهری ایران و یکی از معدود کاروانسرا های ایران است که دارای چندین حمام، سرا، تیمچه، شترخان، راسته، چهارسوق، مسجد، چایخانه و … می باشد. نقش کاروانسرای سعدالسطنه در گذشته به عنوان یک سرای بازرگانی بوده است. کاروانسرای سعدالسطنه به یکی از قطب های گردشگری در شهر قزوین تبدیل شده است. 

برخی می گویند چون مجموعه کاروانسرای سعدالسطنه در محل میدان چوگان دوران صفویه (کاخ باغ سعادت، میدان سعادت) بنا شده بود به آن سرای سعادت می گفتند. محمد باقرخان سعدالسلطنه اصفهانی حاکم وقت شهر قزوین در اواخر دوران سلطنت ناصرالدین شاه قاجار (سال ۱۳۱۰ هجری قمری) با توجه به مراودات اقتصادی فراوان ایران با روسیه و ترکیه، دستور داد کاروانسرایی در زمینی به مساحت 2.7 هکتار با حدود ۴۰۰ حجره در شهر قزوین بنا کنند و لقب خویش را بر روی آن نهاد و کاروانسرای سعدالسلطنه بعد از حدود دو سال با همت دو معمار اصفهانی و دو معمار قزوینی یعنی در سال ۱۳۱۲ هجری قمری به بهره برداری رسید. 

این کاروانسرا از سراهای تودرتو و پیوسته به هم تشکیل گردیده است. حجره هایی که در حیاط ها واقع شده اند با ایوانچه های کاربندی شده نشانگر کمال زیبایی طرح می باشند که محورهای شرقی، غربی و شمالی، جنوبی بازار از آنها می گذرند. محورهای عمود بر هم در چهار سوق کاروانسرای سعدالسطنه به هم می پیوندد و معماری مکتب قزوین در فضاهای تجاری را به شیوه ای بسیار زیبا و ماندگار به نمایش می گذارند. بر فراز این چهار سوق گنبدی بزرگ و در چهار طرف آن چهار نیم گنبد قرار دارد که همگی دارای کاربندی و در اوج زیبایی از نظر معماری هستند.

عملیات مرمت کاروانسرای سعدالسطنه نیز در قالب تفاهم نامه از طریق صندوق احیا و بهره برداری از اماکن تاریخی و فرهنگی سازمان میراث فرهنگی به سازمان بهسازی و نوسازی شهرداری قزوین واگذار شد و عملیات اجرایی مرمت ادامه دارد و این بنا روند مطلوبی را در حوزه مرمت و بازسازی طی می کند.

عملیات مرمت با استفاده از منابع مالی سازمان بهسازی و نوسازی و زیر نظر سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در دست انجام است و در حال حاضر بسیاری از قسمت ها بنا مرمت شده اند قرار است قسمت های مرمت شده به زودی توسط متولی آن به کاربری هایی مانند رستوران، تولیدی و فروشگاه لباس و … اجاره داده شود.

 این اثر تاریخی ابتدا در تاریخ 1316/9/17 با شماره ثبت ۱۰۲۱ در زیر مجموعه بازار قزوین ثبت شد، سپس در مورخ 1377/5/11 با شماره ۲۰۸۹ به صورت مجزا به نام کاروانسرای سعدالسلطنه ثبت و بعدها گرمابه سعدیه با شماره ۱۲۵۹۸ در تاریخ ۱۳۸۴/۵/۱۱ از کاروانسرا جدا گردید.

(سیارک) در اوایل قرن نوزدهم میلادی اگستیوس پوگین کتاب کانتراستس (1836) (تضادها) را نوشت. همانطور که عنوان کتاب گویاست، وی در این کتاب جهان مدرن صنعتی را با یک تصویر ایده آل گرایانه از قرون وسطی مقایسه و تحقیر می کند.
به اعتقاد پوگین معماری گوتیک تنها اصول معماری مسیحیت بود.
جان راسکین منتقد هنری انگلیسی قرن 19 و نگارنده کتاب "هفت مشعل معماری" در نگاه خود به مشکلات معماری بسیار ریزبین تر بود.
در نظر او معماری هنریست که برج های ساخته شده به دست بشر را ساماندهی و زینت می بخشد...و در نتیجه دیدن آنها به انسان بهداشت روان، قدرت و لذت می بخشد.
برای راسکین، زیبایی شناختی بسیارمهم بود او در ادامه کار می گوید که یک ساختمان فی الواقع یک اثر معماری نیست مگر اینکه به گونه‌ای آراسته شده باشد.
به اعتقاد راسکین یک ساختمان کاربردی مناسب باید حداقل رگه‌هایی در نمای بیرونی خود داشته باشد.

شما برای ساخت خانه ها و اماکن، سنگ، چوب و بتن را به کار می گیرید این ساخت و ساز است.اما زمانی که نبوغ را وارد کار می کنید به یکباره کار برایم دلنشین می‍‌شود و من از آن رضایت دارم و خوشحال هستم و می گویم: این زیباست این معماری است.

لودویگ میس فن در روهه (معمار هم عصر لو کوربوزیه) می گوید:

معماری از هنگامی شروع می شود که با احتیاط دو آجر را روی یکدیگر می گذارید. آنجا نقطه آغازین است

مفاهیم مدرن معماری

لوئیس سالیوان معمار معروف قرن 19 در زمینه آسمان خراش ها به یکی از اصول مهم طراحی معماری تاکید بسیاری کرده است او می‌گوید: ((شکل(فرم) پیرو کارکرد است))
در حالی که تصور اینکه ملاحظات ساختاری و زیبایی شناسی باید به طور کامل تحت تاثیر عملکرد باشند، با طرفداران و منتقدانی مواجه شده بود این موضوع در اثر جایگزینی مفهوم کارکرد به جای کارایی ویترویوس بود.
مفهوم فانکشن یا کارکرد برای در برگرفتن تمامی معیارها و ضوابط کاربری، ادراک و برخورداری از یک ساختمان، نه فقط از جنبه عملی بلکه از لحاظ زیبایی شناختی، روانشناختی و فرهنگی مطرح شد.
خانه اپرای سیدنی در بندر به گونه‌ای شناور به نظر می رسد.