اگر به باده مشکین دلم کشد شاید
|
که بوی خیر ز زهد ریا نمیآید |
|
|
جهانیان همه گر منع من کنند از عشق |
من آن کنم که خداوندگار فرماید |
|
طمع ز فیض کرامت مبر که خلق کریم |
گنه ببخشد و بر عاشقان ببخشاید |
|
مقیم حلقه ذکر است دل بدان امید |
که حلقهای ز سر زلف یار بگشاید |
|
تو را که حسن خداداده هست و حجله بخت |
چه حاجت است که مشاطهات بیاراید |
|
چمن خوش است و هوا دلکش است و می بیغش |
کنون بجز دل خوش هیچ در نمیباید |
|
جمیلهایست عروس جهان ولی هش دار |
که این مخدره در عقد کس نمیآید |
|
به لابه گفتمش ای ماه رخ چه باشد اگر |
به یک شکر ز تو دلخستهای بیاساید |
|
به خنده گفت که حافظ خدای را مپسند |
که بوسه تو رخ ماه را بیالاید |
تعبیر فال حافظ
اگر از دستور خدا عتاب کنی و به بندگان خدا ریا کنی همه کس و همه چیز از تو دور می شوند. طمع به مال مردم نکن که اگر مردم تو را ببخشند خدا تو را نمی بخشد پس با خدا باش. حلقه ی در خانه ی خدا را بگیر تا خدا تو را به حلقه ی یار برساند و از بلاها رهایی یابی و دل خسته ات آرام گیرد.
