حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت 87

افشای راز خلوتیان خواست کرد شمع

شکر خدا که سر دلش در زبان گرفت

می​خواست گل که دم زند از رنگ و بوی دوست

از غیرت صبا نفسش در دهان گرفت

آن روز شوق ساغر می خرمنم بسوخت

کآتش ز عکس عارض ساقی در آن گرفت

می خور که هر که آخر کار جهان بدید

از غم سبک برآمد و رطل گران گرفت

حافظ چو آب لطف ز نظم تو می​چکد

حاسد چگونه نکته تواند بر آن گرفت