نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد 128

کو حریفی کش سرمست که پیش کرمش

عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد

رهزن دهر نخفته​ست مشو ایمن از او

اگر امروز نبرده​ست که فردا ببرد

علم و فضلی که به چل سال دلم جمع آورد

ترسم آن نرگس مستانه به یغما ببرد

جام مینایی می سد ره تنگ دلیست

منه از دست که سیل غمت از جا ببرد

حافظ ار جان طلبد غمزه مستانه یار

خانه از غیر بپرداز و بهل تا ببرد